Σε συνέχεια της επιτυχημένης πρώτης Νύχτας της Φιλοσοφίας τον Μάιο του 2014, το Goethe-Institut Athen συμπράττει με το Γαλλικό Ινστιτούτο και με ελληνικά Πανεπιστήμια για τη διοργάνωση της δεύτερης Νύχτας της φιλοσοφίας με νέα θεματική. Μετά τον Λόγο που ήταν το βασικό θέμα των συζητήσεων το 2014, οι τρεις μεγάλες φιλοσοφικές σχόλες της δυτικής παράδοσης συναντιούνται στην Αθήνα εκπροσωπούμενες από περισσότερους από 30 φιλόσοφους από Γερμανία, Γαλλία και Ελλάδα, οι οποίοι καλούνται να καταπιαστούν αυτή τη φορά με το θέμα ΒΙΟΣ – «Ας στοχαστούμε τη ζωή».
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://bit.ly/1DKDik8 και
http://bit.ly/1AfKYWG
8 Μαΐου στις 6:30 μ.μ. μέχρι 9 Μαΐου στις 2:00 π.μ. στο Goethe-Institut Athen - Institut Français d'Athènes
Ακολουθεί αναδημοσίευση Συνέντευξης με τίτλο :
Ματίας Μακόβσκι – Ολιβιέ Ντεκότ: «Γιατί να ξενυχτήσουμε στη Νύχτα Φιλοσοφίας, κύριε διευθυντά;»
Λίγο πριν από τη φετινή Νύχτα Φιλοσοφίας που συνδιοργανώνουν,
ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Ελλάδα Ολιβιέ Ντεκότ και ο
διευθυντής του Ινστιτούτου Γκαίτε Ματίας Μακόβσκι μας μιλούν για το
αθηναϊκό… νυχτερινό πάρτι της φιλοσοφίας, τα επόμενα σχέδια των
ιδρυμάτων στην Αθήνα αλλά και τη δική τους προσωπική σχέση με την
Ελλάδα.
To ηλιακό ρολόι του Εθνικού Κήπου δείχνει... Ολιβιέ Ντεκότ. Δεξιά ο Ματίας Μακόβσκι.
Πάνω από 3.500 Αθηναίοι ξενύχτησαν ένα βράδυ στις αρχές του
περσινού Μάη στο Γαλλικό Ινστιτούτο για να παρακολουθήσουν συζητήσεις,
προβολές, αναγνώσεις και παραστάσεις με αφετηρία τον φιλοσοφικό «Λόγο» –
μια εκδήλωση με μεγάλη συμμετοχή που ξάφνιασε ακόμη και τους
διοργανωτές. Στις 8/5 η Νύχτα Φιλοσοφίας ξαναχτυπά, σε δύο χώρους αυτήν
τη φορά, με 35 προσκεκλημένους στοχαστές, κι εστιάζει στο βίο, στο πώς
σκεφτόμαστε τη ζωή, το μέλλον, τη σχέση μας με τους άλλους. Με αυτή την
ευκαιρία κάνουμε μια κουβέντα με τους διευθυντές του Γαλλικού
Ινστιτούτου και το Ινστιτούτου Γκαίτε στην Αθήνα για βόλτες στην πόλη,
αρχαίους φιλοσόφους, μποτιλιάρισμα στην παραλιακή και… σμυρναίικα
σουτζουκάκια.
Κύριε Ντεκότ, πώς καταφέρατε πέρσι να κάνετε τη φιλοσοφία νυχτερινό… πάρτι; Η
ιδέα προέκυψε ύστερα από μια επιτυχημένη πρωτοβουλία στο Παρίσι, στην
École normale supérieure, την οποία ακολούθησε μια δεύτερη στο Λονδίνο,
στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Είχα λοιπόν την αίσθηση πως σε μια χώρα με
τέτοια φιλοσοφική παράδοση όπως η Ελλάδα, η ιδέα θα μπορούσε να
λειτουργήσει: η νυχτερινή ζωή αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό των
μεσογειακών χωρών σαν τις δικές μας… Επίσης, εμείς οι Γάλλοι
μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος με τους Έλληνες για τη δημόσια συζήτηση.
Γι’
αυτό άλλωστε κι επέλεξα τη θεματική του Λόγου για εκείνη την πρώτη
εκδήλωση^ ένα θέμα ευρύ και ανοιχτό σαν πολλαπλό αντικαθρέφτισμα: οι
Έλληνες έπρεπε να πάρουν το λόγο σ’ αυτήν τη νύχτα λόγου που διοργάνωναν
οι Γάλλοι… Το καθοριστικό, νομίζω, στοιχείο στην επιτυχία της βραδιάς
–πάνω από 3.500 επισκέπτες!– ήταν το γεγονός ότι το πρόγραμμα
συγκροτήθηκε σε συνεργασία με Έλληνες φιλοσόφους για ένα ελληνικό κοινό,
ακολουθώντας συγκεκριμένους άξονες (πολιτική, ορθός λόγος, φωνή ) που
αφορούν τον καθένα.
Εσείς, κύριε Μακόβσκι, ζήσατε πέρσι τη Νύχτα Φιλοσοφίας; Πώς αποφασίσατε να γίνετε φέτος συνδιοργανωτές; Για να είμαι ειλικρινής, είχα τις αμφιβολίες μου: «Philotainment» [σ.σ. νεολογισμός που προέρχεται από τις λέξεις
philosophie και
entertainment]
αποκαλούμε στη Γερμανία τις απόπειρες να φέρει κανείς τη φιλοσοφία πιο
κοντά στο ευρύ κοινό – απόπειρες που τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν.
Στην Αθήνα, ωστόσο, οι συνάδελφοί μου από το Γαλλικό Ινστιτούτο πέτυχαν
σ’ αυτό το εγχείρημα και μάλιστα με τρόπο εξαιρετικό – πράγμα που ίσως
οφείλεται και στο ενδιαφερόμενο κοινό, στο οποίο μπορεί να υπολογίζει
κανείς στην Αθήνα.
Γιατί να ξενυχτήσουμε φέτος στη Νύχτα Φιλοσοφίας;
Ο.Ντ.:
Για την χαρούμενη και γιορταστική ατμόσφαιρα· για την ποιότητα των
συμμετεχόντων από τρεις χώρες· και διότι το ζήτημα της ζωής, ο βίος, μας
αφορά όλους· για να θέσουμε όλοι μαζί τα ουσιώδη ερωτήματα.
Μ.Μ.:
Κατ’ αρχάς, η νύχτα διαρκεί μόνο ως τις δύο! Για τους Αθηναίους αυτό
δεν είναι τίποτα! Νομίζω ότι το ιδιαίτερο που έχει η εκδήλωση είναι η
σύνθεσή της. H πιο ταιριαστή εικόνα θα ήταν αυτή μιας σαλάτας, αν δεν
ήταν τόσο μπανάλ, και όχι ενός μωσαϊκού, όπου υπάρχει η αξίωση στο τέλος
να παρουσιάζει ένα κλειστό σύνολο, γιατί η εκδήλωση προσφέρει στον
καθένα προσωπικά κάτι ιδιαίτερο.
Ολιβιέ Ντεκότ
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο κρίσιμο και σημαντικό θέμα που πρέπει να συζητηθεί στις μέρες μας;
Ο.Ντ.:
Νομίζω ότι είναι εκείνο της «κοινής συμβίωσης». Στις εξατομικευμένες,
υλιστικές, συχνά αποπροσανατολισμένες κοινωνίες μας, το ερώτημα της
κοινωνικής συνοχής, της αλληλεγγύης, της έννοιας του έθνους, εντός της
σημερινής Ευρώπης, είναι θεμελιώδες, «ζωτικό».
Μ.Μ.:
Εν όψει των παγκόσμιων διαδικασιών ριζικών αλλαγών νομίζω ότι πρέπει να
διεξάγουμε έναν νέο διάλογο για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη – στην
ουσία το κάνουμε ήδη με την εικόνα που παρουσιάζει αυτή τη στιγμή η
Ευρώπη στον κόσμο. Παρότι ο διάλογος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η
συζήτηση περί δίκαιης κατανομής και συμμετοχής ξεκίνησε από την Ευρώπη,
δεν φαίνεται να έχουμε κάνει αξιοσημείωτη πρόοδο. Αυτό αντικατοπτρίζεται
και στη σημερινή Mare Nostrum.
Ο «Βίος» είναι το φετινό θέμα της εκδήλωσης. Εσείς πώς βιώνετε τη ζωή στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια;
Ο.Ντ.:
Εγώ έφτασα εδώ τον Σεπτέμβριο του 2011 μεσούσης της κρίσης: η κρίση
διαμόρφωσε τη ζωή μου στην Αθήνα, τα σχέδια που θέλησα να εφαρμόσω. Όλα
άλλαξαν πολύ γρήγορα: αρχίζω να μαθαίνω την πέμπτη κυβέρνηση σε
τρεισήμισι χρόνια. Πρέπει να μπορείς να προσαρμόζεσαι γρήγορα.
Μ.Μ.:
Προσωπικά σκέφτομαι: είμαι προνομιούχος, μπορώ να παρατηρώ χαλαρά τις
ποικίλες όψεις της πόλης – νομίζω, όμως, ότι κάθε παρατηρητής, ανάλογα
με τη θέση του, το βλέπει διαφορετικά. Το [κοινωνικό] είναι – κι εδώ ο
γερο-Μαρξ είχε δίκιο– καθορίζει τη συνείδηση.
Τι απαντάτε στους συμπατριώτες φίλους σας για τα
στερεότυπα που συνοδεύουν την εικόνα του Έλληνα κα ποια πιστεύετε ότι
πρέπει να είναι η παρέμβαση των ινστιτούτων στην εποχή της κρίσης;
Μ.Μ.:
Πρώτα απ’ όλα, τα στερεότυπα δεν πρέπει να μας φοβίζουν. Ίσα ίσα, αυτά
είναι που κάνουν τη ματιά μας απέναντι στον Άλλο ανθρώπινη. Όταν όμως οι
κρίσεις παγιώνονται με τρόπο που καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε συζήτηση,
επειδή υπερισχύουν η δυσπιστία και η αποστροφή, τότε τα πολιτιστικά
ινστιτούτα πρέπει να καταρρίψουν αυτά τα «στερεότυπα». Πιστεύω, όμως,
ότι το Ινστιτούτο Γκαίτε θα συνεχίσει να κάνει ό,τι έκανε και πριν από
την κρίση: θα συνεχίσει να επιζητεί το διάλογο με τους εταίρους μας, θα
προσπαθεί από κοινού μαζί τους να ενθαρρύνει αποτελεσματικές
πρωτοβουλίες και να τις αναπτύσσει. Η μακροπρόθεσμη συνεργασία μπορεί να
μην είναι τόσο θεαματική όσο μια Νύχτα Φιλοσοφίας, αλλά τη χρειαζόμαστε
περισσότερο από ποτέ!
Ο.Ντ.: Οι Γάλλοι έχουν
εξαιρετική εικόνα για τους Έλληνες: αισθανόμαστε ότι διαθέτουμε εκ των
πραγμάτων πολλά κοινά ως μεσογειακοί λαοί, είμαστε δεμένοι με τη
δημοκρατία την οποία ξέρουμε ότι έχουμε κληρονομήσει από τους Έλληνες. Η
χώρα μου δεν τσιγκουνεύτηκε ποτέ την αλληλεγγύη της, κι αυτό σε όλες
τις περιόδους μεγάλων αλλαγών που γνώρισε η Ελλάδα. Χθες (με τα γεγονότα
του Ματαρόα ή της δικτατορίας των συνταγματαρχών ) όπως και σήμερα, το
ινστιτούτο μας εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τους Έλληνες
δημιουργούς. Για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό να ευνοηθούν
δυνατότητες ανταλλαγής σε όλους τους τομείς προκειμένου να οργανωθούν
σχέδια συνεργασίας και αμοιβαιότητας: εξ ου και όλα αυτά τα σχέδια στα
οποία δουλεύουμε προκειμένου οι Έλληνες δημιουργοί να γίνουν γνωστοί στη
Γαλλία και στον γαλλόφωνο κόσμο.
Με τι σχεδιάζετε να ασχοληθείτε στο πρόγραμμά σας τα επόμενα χρόνια; Σε τι θα δώσετε βαρύτητα και γιατί; Ο.Ντ.:
Δύο είναι οι άξονες που μου φαίνονται θεμελιώδεις. Ο πρώτος είναι να
υπάρξει ένα «σήμα κατατεθέν» του Γαλλικού Ινστιτούτου της Ελλάδος: κι
αυτό είναι η οργάνωση μεγάλων συζητήσεων γύρω από τα σημαντικότερα
διακυβεύματα της εποχής, όπως η Ευρώπη, η Διάσκεψη Παρίσι 21 για το
Κλίμα – ένα γεγονός μείζονος σημασίας που θα λάβει χώρα στο Παρίσι τον
Δεκέμβριο του 2015 –, το γεγονός της θρησκείας… Ο δεύτερος είναι η
δημιουργία ενός χώρου δημιουργικού διαλόγου μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας,
μέσω καλλιτεχνικών ανταλλαγών και το ρίζωμα της Ελλάδας στον πλούσιο και
γεμάτο μέλλον χώρο της Γαλλοφωνίας, μέσω συνεργασιών σε επίπεδο
πανεπιστημίων, επιστήμης και τεχνολογιών αιχμής.
Μ.Μ.:
Έκπληκτος παρατηρώ πώς αλλάζει η πόλη. Όμως, ποια είναι τα γνωρίσματα
μιας ευρωπαϊκής πόλης των πολιτών; Η πόλις ως έννοια είναι
χαρακτηριστική για την ελληνική αρχαιότητα. Τι πρέπει να κάνουμε σήμερα
για να έχουμε μια φιλική για τους πολίτες, συμμετοχική και δίκαιη πόλη;
Ποια ερεθίσματα και ιδέες παίρνουμε γι’ αυτό από την τέχνη; Πώς θα
κρατήσουμε την πόλη αξιοβίωτη και ποιο ρόλο παίζει εδώ ο πολιτισμός;
Αυτό είναι ένα κεντρικό ζήτημα, το οποίο θα μας απασχολήσει τα επόμενα
χρόνια σε δύο μεγάλες διοργανώσεις. Με χαροποιεί ιδιαίτερα που θα έχουμε
ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών μεταξύ του Πολυτεχνείου του
Ντόρτμουντ και του Πολυτεχνείου της Αθήνας με θέμα «Informal City».
Θέλοντας ωστόσο να διευρύνουμε το διάλογο, θα συμπεριλάβουμε στο
πρόγραμμα αυτό, εκτός από την Αθήνα και την περιοχή του Ρουρ, πέντε
ακόμη πόλεις της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Το εγχείρημα το
ονομάζουμε «Actopolis» και θα ανταποκρίνεται απόλυτα στην ονομασία του. Η
πόλη είναι επίσης το κύριο θέμα της συνεργασίας που έχουμε αυτή τη
στιγμή με το Ίδρυμα Ωνάση, στο πλαίσιο της οποίας η Στέγη Γραμμάτων και
Τεχνών θα φιλοξενήσει την παράσταση «X-Apartments» − μια παράσταση που
περιμένουμε με μεγάλη χαρά. Όσον αφορά τη θεματική ενότητα «Κουλτούρα
της μνήμης», τα εγχειρήματα που υλοποιούμε περιλαμβάνουν τις εκθέσεις
«Πόλεμος και ειρήνη στα Βαλκάνια» και «Καταγεγραμμένη μνήμη – Recorded
Memories», η οποία θα παρουσιαστεί τον Ιούνιο στο πλαίσιο του Athens
Photo Festival στο Μουσείο Μπενάκη. Στην έκθεση αυτή συμμετέχουν
διακεκριμένοι Έλληνες φωτογράφοι. Τις επόμενες μέρες (16-27/5 ) εκτός
από την Νύχτα Φιλοσοφίας το Ινστιτούτο συνδιοργανώνει με την Ταινιοθηκη
της Ελλάδος το κινηματογραφικό αφιέρωμα «Εικόνες της Κρίσης». Και φυσικά
για τη διαμόρφωση του πολιτιστικού μας προγράμματος θα αντλήσουμε
έμπνευση και από την documenta 14 στην Αθήνα.
Ματίας Μακόβσκι
Αλήθεια, κύριε Μακόβσκι, πώς βλέπετε την ένταση στις ελληνογερμανικές σχέσεις; Έχει επηρεάσει το Ινστιτούτο Γκαίτε στην Ελλάδα; Ναι,
η σφοδρότητα με την οποία ψυχράνθηκαν οι σχέσεις μεταξύ των χωρών μας
είναι σοκαριστική. Από την άλλη μεριά –κάτι που αγγίζει τα όρια της
σχιζοφρένειας− με όποιον κι αν μιλήσω έχουμε μια καλή συζήτηση, η ένταση
που πλανάται στον αέρα μοιάζει να είναι σε επίπεδο συλλογικό και όχι
προσωπικό. Θα ήταν ωστόσο αφελές να πιστεύουμε ότι μπορούμε να
συνεχίσουμε να πορευόμαστε όπως μέχρι τώρα σε ό,τι αφορά τη σχέση των
χωρών μας. Αυτή η διαπίστωση επηρεάζει το Ινστιτούτο Γκαίτε. Αρνητικές
εμπειρίες –για τις οποίες με ρωτούν συχνά– δεν είχαμε ως τώρα.
Πότε
και πώς ανακαλύψατε την Ελλάδα; Ποιες ήταν οι σκέψεις σας για την
Ελλάδα πριν έρθετε να ζήσετε στην Αθήνα και ποια η εικόνα σας πλέον; Ο
.Ντ.:
Γνώρισα για πρώτη φορά την Ελλάδα σε ηλικία 9 ετών με την οικογένειά
μου, την άνοιξη του 1985, μέσα από τα μεγάλα αρχαιολογικά της αξιοθέατα
και τα μουσεία. Αναλαμβάνοντας το πόστο μου, το 2011, κουβαλούσα μνήμες
μιας πόλης με τρομερό κυκλοφοριακό πρόβλημα: αυτό έχει αλλάξει άρδην,
προς το καλύτερο. Στη διάρκεια της παραμονής μου, μπόρεσα να αξιολογήσω
την ανθρώπινη ζεστασιά και την ευκολία των διαπροσωπικών σχέσεων σε αυτή
τη χώρα.
Μ.Μ.: Σπούδασα κλασική φιλολογία και
θεολογία. Εντάξει, οι σπουδές μου εστίαζαν στη λατινική γραμματεία, και
ως συζητητής θα είχα μεγαλύτερη ευχέρεια στο ρωμαϊκό Φόρουμ παρά στην
αθηναϊκή Αγορά. Όμως η Ελλάδα ήταν ένας τόπος, όπου πάντοτε έβρισκαν
καταφύγιο τα όνειρά μου. Ως προς αυτό, έχουν αλλάξει ορισμένα πράγματα. H
ελληνική πραγματικότητα σήμερα ειδικά έχει στενάχωρες όψεις.
Τι σας αρέσει και τι δεν σας αρέσει στην πόλη μας; Ο.
Ντ.:
Μου αρέσει η καλλιτεχνική ζωντάνια, η αφοσίωση όλων όσων, γυναίκες και
άνδρες, μάχονται και δημιουργούν, με τρόπο ασυγκράτητο. Έναν αναβρασμό
τον οποίο δεν επηρέασε, απ’ ό,τι μου φαίνεται η κρίση. Οι μεγάλες ζέστες
στην καρδιά του καλοκαιριού είναι ίσως αυτό που μου ταιριάζει λιγότερο,
ιδίως στο διαμέρισμά μου, του τελευταίου ορόφου.
Μ.Μ.:
Το ότι η ζωή ξεκινάει μετά τις οκτώ το βράδυ, το ότι δεν πειράζει αν
αργήσεις ή αν θέλεις να μείνεις κάπου πιο πολλή ώρα. Ότι έχω το προνόμιο
να μένω σε μια πολιτιστική μητρόπολη, έναν τόπο με μια ιστορία που δεν
παύει να με εκπλήσσει – όλα αυτά μου αρέσουν. Επειδή προφανώς αρέσουν
και σε πολλούς άλλους, όμως, η πόλη είναι ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο, οι
δρόμοι γεμάτοι αυτοκίνητα, οι θέσεις για παρκάρισμα δυσεύρετες, ο
ηλεκτρικός υπερπλήρης. Το μποτιλιάρισμα της Κυριακής, για παράδειγμα,
όταν θέλω να φτάσω από την παραλία στο σπίτι μου, δεν μου αρέσει.
Η αγαπημένη σας βόλτα στην Αθήνα; Ο.
Ντ.: Πλάκα, Μοναστηράκι, Φιλοπάππου.
Μ.Μ.:
Η Ντόρα Μπακογιάννη εξέδωσε το 2004, όταν ήταν δήμαρχος της Αθήνας,
έναν «διαφορετικό» οδηγό της πόλης. Οι δώδεκα διαδρομές ήταν για μένα
μια πρόκληση, όπως οι 12 άθλοι για τον Ηρακλή – πάντοτε χάνομαι, γιατί
δεν ακολουθώ πιστά τη διαδρομή.
Και το μουσείο που προτιμάτε; Ο.
Ντ.:
Οι συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου είναι φυσικά
εντυπωσιακές, όπως και η αρχιτεκτονική του Μουσείου της Ακρόπολης. Και
από όλα τα παραρτήματα του Μουσείου Μπενάκη, πρέπει να ομολογήσω ότι με
ελκύει περισσότερο το πιο πρόσφατο απ’ όλα: το Μουσείο του
Νίκου-Χατζηκυριάκου Γκίκα, προφανώς λόγω της μαγείας του χώρου και του
μοναδικού τρόπου με τον οποίο αναδεικνύει την πολιτιστική σχέση
Γαλλίας-Ελλάδας.
Μ.Μ.: Τι να απαντήσω; Καθεμία από
τις μεγάλες συλλογές είναι ιδιαίτερη: Το Μουσείο της Ακρόπολης, το
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, τα μουσεία των μεγάλων δωρητών. Το
αγαπημένο μου, όμως, είναι το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων
στην Πλάκα.
Ποιο ελληνικό φαγητό σας αρέσει και πού το απολαμβάνετε; Ο.
Ντ.:
Έχω αδυναμία στα σουτζουκάκια τα σμυρναίικα. Έχω επίσης ιδιαίτερη
αδυναμία σε ένα λιγότερο ελληνικό πιάτο που το έχω φάει όμως μόνον εδώ,
το «Κοτόπουλο Κιέβου» (πρέπει να το έχει κανείς παραγγείλει από πριν )
του Καφέ Αβησσυνία στο Μοναστηράκι, ιδιαίτερα την Παρασκευή και το
Σάββατο που έχει «ζωντανή» μουσική Χατζιδάκι.
Μ.Μ.:
Λατρεύω την κανέλα. Ίσως γι’ αυτό να μου αρέσει τόσο πολύ το στιφάδο.
Την ταβέρνα που έχει το καλύτερο στιφάδο δεν θα σας την αποκαλύψω
όμως...
Ποιος Έλληνας φιλόσοφος έχει καθορίσει τη σκέψη σας και πώς; Ο.
Ντ.:
Συγχωρέστε μου την κοινοτοπία, πιστεύω όμως ότι η αναπόφευκτη αναφορά
είναι ο Πλάτωνας. Μπορεί κανείς να περάσει μια ζωή διαβάζοντας και
ξαναδιαβάζοντάς τον. Έκανα λίγο φιλοσοφία στα χρόνια προετοιμασίας για
τις εξετάσεις στη φιλολογία: η επιλογή του καθηγητή μας στην hypokhâgne
ήταν να αφιερώσει ένα ολόκληρο τρίμηνο σε κάποιο φιλοσοφικό κείμενο:
Πλάτωνα στο πρώτο, Καρτέσιο στο δεύτερο, Καντ στο τρίτο… Για δες… ένας
Έλληνας, ένας Γάλλος, ένας Γερμανός… και η συζήτηση την επόμενη χρονιά
στην khâgne ήταν επικεντρωμένη στον Πλάτωνα, που αποτελεί ανεξάντλητο
υλικό για σκέψη.
Μ.Μ.: Η ανάπαυσις των πόνων
εστίν άρτυμα. Από αυτή τη ρήση του Πλουτάρχου –με τη σωστή της ερμηνεία–
εμείς οι Γερμανοί μπορούμε να μάθουμε πολλά. Και, για να μιλήσουμε
σοβαρά, η σχολή της Λογικής, από την οποία πρέπει να περάσει κάθε
θεολόγος, ήταν αυτή που πιθανότατα καθόρισε την προσέγγισή μου και τη
μεθοδολογία μου σε πολλά ζητήματα. Υπάρχει κάποιος/οι Έλληνας/ες
καλλιτέχνης/ες που ξεχωρίζετε και γιατί; Ο.Ντ.: Δεν μπορώ να περιοριστώ
σε έναν: άνθρωποι του θεάτρου όπως ο Δημητριάδης, ο Μαυριτσάκης ή ο
Μαρμαρινός, ένας εικαστικός όπως ο Κουνέλης που γνώρισα στη Ρώμη και με
τον οποίο συνεργάστηκα, σκηνοθέτες όπως ο Αγγελόπουλος ή ο Κούτρας, μια
ερμηνεύτρια όπως η Νένα Βενετσάνου. Ο κατάλογος είναι μεγάλος…
Για
ένα μονάχα μετανιώνω: που δεν είχα ακόμα την ευκαιρία να γνωρίσω τον
Μίκη Θεοδωράκη που τόσο θαυμάζω. Μ.Μ.: Όταν ήμουν παιδί ήταν η μουσική
του Μίκη Θεοδωράκη που με εντυπωσίασε βαθιά, και όχι μόνο λόγω του Αλέξη
Ζορμπά. Αργότερα, διάβασα τα ποιήματα του Σεφέρη, θαύμασα την ταινία
της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη «Attenberg» στο Βερολίνο και, θα το ομολογήσω
ευχαρίστως, λατρεύω τις ευφυέστατες και διασκεδαστικές ιστορίες του
Πέτρου Μάρκαρη.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός για διακοπές στην Ελλάδα;
Μ.Μ.:
Ε, όχι! Γιατί να αναγκαστώ να επιλέξω; Έχω πάει στην Κρήτη, στην
Πελοπόννησο. Έχω επισκεφθεί συγγενείς στη Θράκη και φίλους στα Μέθανα.
Όταν έχουμε επισκέπτες, πηγαίνουμε στους Δελφούς ή στο Σούνιο. Γιατί να
ξεχωρίσω κάποιον από αυτούς τους τόπους;
Ο.
Ντ.: Όλα
εξαρτώνται από τη διάθεση της συγκεκριμένης στιγμής: μου αρέσει η
ατμόσφαιρα στη Σύμη, η Πελοπόννησος για το πάντρεμα του πολιτισμού με τη
φύση, κι έχω μια αδυναμία για το Άγιο Όρος: έχω ήδη πάει πέντε φορές…
Διαβάσατε πρόσφατα κάποιο ελληνικό βιβλίο ή
είδατε κάποια ελληνική ταινία ή θεατρική παράσταση που σας επηρέασε;
Ποιο βιβλίο/έργο ήταν αυτό και τι σκέψεις σας δημιούργησε;Ο.
Ντ.:
Μερικά μεγάλα βιβλία του εικοστού αιώνα τα κουβαλάω μέσα μου: τη
«Βάρδια» του Νίκου Καββαδία, τις «Ακυβέρνητες πολιτείες» του Τσίρκα ή το
«Τρίτο στεφάνι» του Ταχτσή. Άλλα βιβλία όπως «Ο ωραίος λοχαγός» ή «Η
Κυρία Κούλα» μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Και τώρα μόλις ξεκίνησα να
διαβάζω την «Άλωση της Κωνσταντίας» του Μακριδάκη που μόλις κυκλοφόρησε
στα γαλλικά από τις εκδόσεις Sabine Wiespeser: τον συνάντησα στον κήπο
του στη Χίο… τι φοβερός τύπος!
Μ.Μ.: Όταν
διορίστηκα στην Αθήνα, οι συνάδελφοί μου μού χάρισαν τη «Μικρά Αγγλία»
της Ιωάννας Καρυστιάνη. Από αυτό το βιβλίο αποκόμισα μια διαφορετική
εντύπωση για τη ζωή στην Ελλάδα, πέρα από τις ειδυλλιακές εικόνες που
χαρακτηρίζουν την ιδέα που έχουμε για τη χώρα. Ήταν όμως δύσκολο να μην
μπερδευτεί κανείς με τις τόσες χήρες, τους νονούς, τους παπάδες και τις
νύφες. Η ταινία, παρότι επιτυχημένη εμπορικά, δεν με εντυπωσίασε τόσο.
Τι θα σας λείψει από την Αθήνα όταν φύγετε; Ο.
Ντ.:
Είμαι εδώ από την 1η Σεπτεμβρίου του 2011. Αυτό που θα μου λείψει
περισσότερο είναι χωρίς αμφιβολία οι βραδιές σε ένα από τα αμέτρητα
θέατρα της πόλης αναζητώντας ρηξικέλευθες καλλιτεχνικές προτάσεις από
νεανικές ομάδες γεμάτες ενέργεια και ταλέντο. Θα μου λείψει επίσης το
φως κάθε πρωί, στο μπαλκόνι μου με φόντο στο βάθος την Αίγινα, την
Ακρόπολη…
Μ.Μ.: Ήρθα στην Αθήνα την άνοιξη του 2012
και δεν σκέφτομαι ακόμη τη στιγμή που θα φύγω. Ξέρω όμως ότι θα έρθει
κάποτε. Τότε εκείνο που θα μου λείψει περισσότερο θα είναι μάλλον οι
άνθρωποι, όλα τα άλλα είναι απλώς σκηνικό. Κι αυτό επιτρέπεται να το πει
ένας θεολόγος.
2η Νύχτα της Φιλοσοφίας – Ο βίος: Aναλυτικό πρόγραμμα και Know-how
Παρασκευή 8 Μαΐου 2015, από τις 18.30΄ως τις 02.00΄
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 18.30 – 20.30 | Goethe-Institut Athen. Oμήρου 14 – 16 |
www.goethe.de/athen 21.00 - 02.00 | Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος. Σίνα 31 |
www.ifg.gr Αίθουσα στο Goethe-Institut Athen ΥΠΟΓΕΙΟ | ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Αίθουσες στο Γαλλικό Ινστιτούτο
ΚΤΙΡΙΟ Α YΠΟΓΕΙΟ| ΑΙΘΟΥΣA PETIT PRINCE
ΙΣΟΓΕΙΟ | ΥΠΟΔΟΧΗ & AUDITORIUM THEO ANGELOPOULOS -
ΟΡΟΦΟΣ 1 | ΑΙΘΟΥΣΑ GISÈLE VIVIER
ΟΡΟΦΟΣ 3 | ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ OCTAVE MERLIER
ΚΤΙΡΙΟ B - ΟΡΟΦΟΣ 1 «ΦΩΤΕΙΝΗ» ΔΙΑΔΡΟΜΗ Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου
ΕΚΘΕΣH - ΠΩΛΗΣΗ ΒΙΒΛΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ: LIVRE OUVERT, FREE THINKING ZONE, NOTOS BOOKSHOP
ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΦΕΣ, ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΚΤΕΪΛ ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
GOETHE-INSTITUT ATHEN: 18.30-20.30 18.30 ΕΝΑΡΞΗ Dr. Matthias Makowski - Olivier Descotes
19.00-20.30
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΕ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ Στο
χώρο της τεχνολογίας έρχονται αλλαγές, και θα είναι μεγάλες - οι
μεγαλύτερες ίσως από την αρχή της Βιομηχανικής πανάστασης. Η τεχνολογία
μας αυτονομείται, δεν χρειάζεται πια τον άνθρωπο για να εκπληρώσει τους
στόχους και να διεκπεραιώσει τις εργασίες της. Από τον αυτόματο πιλότο
ως τον αυτόματο χειρούργο, από την ηλεκτρική σκούπα-ρομπότ ως την
αυτόνομη γραμμή παραγωγής, τα αντικείμενα της τεχνολογίας θα
κατευθύνονται στο μέλλον καθ’ ολοκληρίαν από μόνα τους και τελικά θα
παράγονται και μόνα τους. Από αυτή την άποψη, ο κόσμος στον οποίο ζούμε
δεν θα είναι πια ο ίδιος σε 20 χρόνια από σήμερα. Έτσι τουλάχιστον
δείχνουν τα πράγματα. Πώς αντιμετωπίζεται όμως η επιδιωκόμενη
τεχνολογική αυτονομία ;
Συντονισμός: Prof. Dr Martin Gessmann Με τους:
Pierre-Henri Tavoillot,Επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου Paris-Sorbonne (Paris IV ) και πρόεδρος του Collège de philosophie.
Prof. Dr. Hartmut Rosa,
Καθηγητής Γενικής και Θεωρητικής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο
Φρίντριχ-Σίλερ της Ιένας και Διευθυντής του Κέντρου Μαξ Βέμπερ στο
Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης
ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ : 21.00΄ – 02.00΄
ΕΙΣΟΔΟΣ | AUDITORIUM THEO ANGELOPOULOS 21.00΄ - 22.00΄ ΔΙΑΛΕΞH MAURICE GODELIER : Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Συγκρίνοντας
14 κοινωνίες διαφορετικών εποχών και πολιτισμών (την Αρχαία Ελλάδα και
τη Ρώμη, τον Χριστιανικό Μεσαίωνα, την σύγχρονη εποχή ) και διαφορετικών
θρησκειών (φυλετικές ή οικουμενικές, πολυθεϊστικές ή μονοθεϊστικές ),
μπόρεσα να διαπιστώσω ότι όλες οι θρησκείες μοιράζονταν το ίδιο κοινό
και σταθερό αξίωμα: σε καμία κοινωνία ο θάνατος δεν αντιπαρατίθεται στη
ζωή, αλλά στη γέννηση
Maurice Godelier,Ανθρωπολόγος, πρώην Επιστημονικός Διευθυντής του CNRS,
Χρυσό μετάλλιο του CNRS
Παρουσίαση:
Marie-Christine Vandoorne, Μορφωτική Ακόλουθος του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος
22.00΄- 23.30΄
ΣΤΡΟΓΓΥΛH ΤΡΑΠΕΖΑ: ΖΩH ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚH: ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Αν
η δέσμευση έχει ουσιαστικό νόημα για κάθε ύπαρξη, μπορούμε να
απομονώσουμε τις αποφάσεις του ενός από τις συνέπειες που θα έχουν σε
όλους μας σήμερα και σε όλους μας αύριο; Σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει
να στοχαστούμε εκ νέου τη δημοκρατία; Επιπλέον, η αλληλεξάρτηση και η
διασύνδεση του κόσμου, δεν αντιμετωπίζουν κριτικά τις πολιτικές επιλογές
των Κρατών, και πιο συγκεκριμένα τη σχέση τους με την ανθρωπότητα και
με τον έμβιο κόσμο στην ολότητά του.
Συντονισμός:
Yves-Charles Zarka, Καθηγητής, έδρα Πολιτικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Paris Descartes-Sorbonne Paris Cité.
Με τους:
Άρη Στυλιανού, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας, Α.Π.Θ.
Bernard Bourgeois, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne
Dr. Thomas Khurana, Αναπληρωτής Καθηγητής της Έδρας Ιστορίας της Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο της Λειψίας
00.00΄- 01.30΄
ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖA: ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ Οι
μονοθεϊστικές θρησκείες εισάγουν στον πνευματικό ορίζοντα της
ανθρωπότητας, αδιαχώριστα από την ιδέα της ευθύγραμμης κίνησης του
χρόνου προς ένα καλύτερο μέλλον, την ιδέα της ελπίδας (espérance ). Η
ελπίδα για μια καλύτερη ζωή εκφράζεται είτε ως ελπίδα για μια αιώνια και
μακάρια ζωή επέκεινα της ιστορίας, είτε ως ελπίδα για μια δίκαιη και
ειρηνική ζωή σε τούτο τον κόσμο, δίχως απόλυτους διαχωρισμούς ανάμεσα
στις δύο αυτές εκφράσεις της ελπίδας.
Πώς εκδηλώνονται και πώς σχετίζονται σήμερα οι δύο αυτές μορφές ελπίδας ;
Συντονισμός:
Σταύρος Ζουμπουλάκης, Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου, Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Με τους:
Prof. Dr. Stefan Gosepath,
Καθηγητής Πρακτικής Φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Φιλοσοφίας , Ελεύθερο
Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (FU Berlin ) και Συνδιευθυντής του Κέντρου
Ανωτέρων Σπουδών "Justitia Amplificata“ Philippe Büttgen, Καθηγητής
Φιλοσοφίας,Ππανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne
ΚΤΙΡΙΟ Β | 1 ος ΟΡΟΦΟΣ
21.00΄- 02.00΄ |
ΠΡΟΒΟΛΕΣ
21.00΄: ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΑΞΕΛΟ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΝΗΛΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ Φτάνοντας
με το πλοίο Ματαρόα και άλλους Έλληνες φοιτητές στη Γαλλία τον
Δεκέμβριο του 1945, ο Κώστας Αξελός και ο Κορνήλιος Καστοριάδης
ακολούθησαν μια ιδιαίτερα πλούσια και ποικιλόμορφη πορεία, με αναφορές
στις διαφορετικές μορφές των ανθρωπιστικών επιστημών. Το έργο τους
συνέβαλε καθοριστικά στον διάλογο ιδεών του δεύτερου μισού του 20ου
αιώνα στην Ευρώπη. Η εκπομπή Παρασκήνιο, σε σκηνοθεσία του Τάκη
Χατζόπουλου, παρουσιάζει δύο συνεντεύξεις με τους φιλοσόφους και τη
δημοσιογράφο Τέτη Παπαδοπούλου
23.00΄: - ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Ο MARX – O EISENSTEIN – ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ (2008 ) ΤΟΥ ALEXANDER KLUGE Το
απραγματοποίητο σχέδιο του Sergej Eisenstein να κινηματογραφήσει το
1929 „Το Κεφάλαιο“ του Karl Marx, σχολιάζει 80 χρόνια αργότερα ο
Alexander Kluge
με κινηματογραφικές μινιατούρες μαρξιστικής θεωρίας, διάρκειας 570
λεπτών. Ανάμεσά τους και οι συνομιλίες με τρεις σημαντικούς γερμανούς
στοχαστές της εποχής μας:
Peter Sloterdijk: Όλα τα πράγματα είναι μαγεμένοι άνθρωποι |
Joseph Vogl: Τί σημαίνει Υποκειμενικό-Αντικειμενικό;| Oskar Negt: Τί σημαίνει χαρούμενη αποτυχία στην κοινωνία του ρίσκου; -
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (2005 ) ΤΗΣ SUSAN CHALES DE BEAULIEU
Τί μπορεί και τί θα όφειλε να προσφέρει η φιλοσοφία σήμερα; Είναι ο
κόσμος ένα αίνιγμα για το οποίο η φιλοσοφία θα έπρεπε να βρει τις
απαντήσεις; Συζητούν:
Alain Badiou και
Slavoj Zizek.
00.30΄:
ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ PAUL RICOEUR O
Paul Ricœur συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 20ου
αιώνα, «ένας διανοούμενος που αποπειράται να τοποθετηθεί έναντι της
πραγματικότητας ως διανοητής κι όχι ως πνευματικός ταγός». Η ταινία της
Caroline Reussner παρουσιάζει το πορτρέτο ενός έκτακτου ανθρώπου, ενός
«φιλοσόφου όλων των διαλόγων, (... ) που βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών
μεγάλων παραδόσεων: της γαλλικής αναστοχαστικής φιλοσοφίας, της
γερμανικής ερμηνευτικής και της αγγλο-σαξωνικής αναλυτικής φιλοσοφίας».
Μαζί με τις μαρτυρίες των οικείων του, παλιών και νέων συνεργατών του,
και μια συνέντευξη με τον Olivier Abel.
Παρουσίαση:
Philippe Petit, δημοσιογράφος, διδάκτωρ στη φιλοσοφία
ΚΤΙΡΙΟ Α,
ΥΠΟΓΕΙΟ |
AΙΘΟΥΣΑ PETIT PRINCE
21.00΄- 02.00΄:
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ - Τι είναι παγκόσμιο; Πρόσκληση στον κοινονισμό (commonism ) Patrice Maniglier, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Paris Οuest Nanterre La defense
- H πρόταση του Bergson για μια αξιοβίωτη και πλουσιότερη ζωή
Γιάννης Πρελορέντζος, Kαθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
- Γιατί να μεγαλώνουμε; Γιατί να γερνάμε; Προς μια σοφία των ηλικιών του βίου Pierre
-Henri Tavoillot,Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Paris-Sorbonne (Paris IV ) και Πρόεδρος του Collège international de philosophie
- Για μια ηθική του μέλλοντος: ελευθερία και ευθύνη στον
Γιούργκεν Χάμπερμας και τον
Χανς Γιόνας Γκόλφω Μαγγίνη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
- Ποιο ήθος επιτάσσει η κλιματική αλλαγή; Jean-Cassien Billier, Επίκουρος Καθηγητής Ηθικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Paris-Sorbonne και Institut d’études politiques de Paris.
- Το τέλος της φιλίας, και της δημοκρατίας: από τον Ντεριντά στον Αριστοτέλη
Ευτύχης Πυροβολάκης, Διδάσκων Φιλοσοφίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
- Στοχαζόμενοι την έννοια της ευθύνης έναντι του υπαρκτού κόσμου Yves-Charles Zarka, Καθηγητής, ‘Εδρα Πολιτικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Paris Descartes, Sorbonne Paris Cité
- Η αυτοσυνειδησία ως συνείδηση της ζωής Γιώργος Φαράκλας, Καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας , Πάντειο Πανεπιστήμιο
- Ας σκεφτούμε το επιφανειακό : οι ηθικές και κοινωνικο-πολιτικές προεκτάσεις της ευγένειας
Σπύρος Tέγος, Λέκτορας, τμήμα φιλοσοφικών και κοινωνικών σπουδών, Πανεπιστήμιο Κρήτης
ΚΤΙΡΙΟ Α,
1ος ΟΡΟΦΟΣ | AΙΘΟΥΣΑ GISÈLE VIVIER
21.00΄- 02.00΄:
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ - Τι μπορεί να κάνει η φιλοσοφία για τη ζωή;
Βάσω Κιντή,
Καθηγήτρια Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών - Η πολιτική ηθική του
φαγητού. Η καθημερινή πρακτική μιας καλής ζωής Harald Lemke, Διευθυντής
του Διεθνούς Φόρουμ Γαστροσοφίας του Σάλτσμπουργκ, Καθηγητής Φιλοσοφίας
στο Κέντρο Γαστροσοφίας, Πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ και στο
Ινστιτούτο Φιλοσοφίας και Θεωρίας της Τέχνης , Πανεπιστήμιο του
Λίνεμπουργκ
- Ελευθερία έκφρασης, ουδετερότητα και ανεκτικότητα σχετικά με την πολυπολιτισμικότητα και τις προκλήσεις της
Stefan Gosepath,
Καθηγητής Πρακτικής Φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Φιλοσοφίας , Ελεύθερο
Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (FU Berlin ) και Συνδιευθυντής του Κέντρου
Ανωτέρων Σπουδών "Justitia Amplificata“
- Το αυτόνομο Εγώ: ουτοπία ή πραγματικότητα;
Herlinde Pauer-Studer,
Καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και Διευθύντρια του
ERC-Advanced Research Grant “Distortions of Normativity”.
-Η κρίση της συνεχώς αναπτυσσόμενης κοινωνίας και η έννοια της απήχησης
Hartmut Rosa,
Καθηγητής Γενικής και Θεωρητικής Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο
Φρίντριχ-Σίλερ της Ιένας και Διευθυντής του Κέντρου Μαξ Βέμπερ,
Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης
- Το πεδίο της πάλης των ερωτικών σχέσεων.
Ο Michel Houellebecq και οι συνέπειες Martin Gessmann,
Καθηγητής Θεωρίας του Πολιτισμού και της Τεχνολογίας, Πολυτεχνική Σχολή
Design του Όφενμπαχ - Πρέπει να φοβόμαστε την ουτοπική σκέψη στην
πολιτική φιλοσοφία; Φιλήμων Παιονίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ηθικής και
Πολιτικής Φιλοσοφίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
- Περί ελευθερίας, ισότητας και των όσων οφείλουμε ο ένας στον άλλον
Elif Özmen, Καθηγήτρια Πρακτικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο του Ρέγκενσμπουργκ
ΚΤΙΡΙΟ Α,
3ος ΟΡΟΦΟΣ | ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ OCTAVE MERLIER
21.00΄- 02.00΄:
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΜΑΝΟΙ, ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ - Πώς να αναζωογονήσουμε την πολιτική σήμερα;
Bernard Bourgeois, Ομότιμος καθηγητής, Πανεπιστημίου Paris 1 Panthéon-Sorbonne
- Τεχνητή φυσικότητα: ο άνθρωπος ως φυσικό ον
Thomas Schramme, Καθηγητής Πρακτικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
- Η βιοτεχνολογική τελειοποίηση του ανθρώπου
Ludger Honnefelder, Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο της Βόννης - Πολιτισμός της σχέσης
– πολιτισμός της σύμβασης
Χρήστος Γιανναράς, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Συγγραφέας
- Ο Αριστοτέλης, στοχαστής του βίου
Annick Jaulin, Ομότιμη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne
- Το ανθρώπινο έμβιο όν
Frédéric Worms, Καθηγητής Φιλοσοφίας, ENS (Παρίσι ), Διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου ‘Έρευνας της Σύγχρονης Γαλλικής Φιλοσοφίας
- Υποκείμενο και ανθρωπισμός στη σύγχρονη φιλοσοφία
Άρης Στυλιανού, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας, Α.Π.Θ.
- Η τέχνη της δεύτερης φύσης
Thomas Khurana, Αναπληρωτής Καθηγητής, Έδρας Ιστορίας της Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο της Λειψίας
- H φιλοσοφία ως τρόπος ζωής / ως τέχνη βίου
Στέλιος Βιρβιδάκης , Καθηγητής Φιλοσοφίας του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τα βιογραφικά των ομιλητών βρίσκονται στις ιστοσελίδες :
- http://www.ifa.gr/el/livre-idees-savoirs/manifestations/5929-nuit-de-la-philosophie-bios-el-gr
- http://www.goethe.de/ins/gr/el/ath/ver.cfm?fuseaction=events.detail&event_id=20498165
Ιωάννα Γκομούζα
www.viva.gr