Συναισθηματική/Ψυχολογική Βία και Κακοποίηση στις Σχέσεις
«Ο Γιώργος έλεγε ότι με αγαπούσε αλλά δεν καταλάβαινα γιατί μου έδειχνε αδιαφορία και απόρριψη. Ούτε καταλάβαινα γιατί να με εκφοβίζει και να με ταπεινώνει όταν είμαστε μόνοι μας ενώ όταν ήμασταν μπροστά σε άλλους να μην το κάνει. Έλεγε ότι είμαι ανάξια, χοντρή και χαζή. Με σύγκρινε συνεχώς, με έβριζε και με έφταιγε για όλα όσα γίνονταν. Με απομόνωνε συχνά και σιγά-σιγά, σταμάτησα να μιλώ με τις φίλες μου.» Μαρία
Συναισθηματική βία είναι ένα σύνολο επιζήμιων συμπεριφορών ελέγχου που ασκούνται από τον ένα σύντροφο προς τον άλλον (συνήθως άντρες προς γυναίκες) με στόχο να τον εξουσιάσουν. Το αποτέλεσμα τέτοιων συμπεριφορών είναι το να ζει το άτομο που δέχεται τη συναισθηματική βία (συνήθως η γυναίκα) μέσα στο φόβο, να διαστρέφονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά του και να αρνείται τις ανάγκες του ώστε να αποφύγει την κακοποίηση.
Βασικοί Παράγοντες Συναισθηματικής Βίας
Τακτικές Συναισθηματικής Κακοποίησης
Η Επίδραση της Συναισθηματικής Κακοποίησης
Συμπτώματα
Πως Αντιδρώ Όταν Ένα Άτομο κακοποιείται Συναισθηματικά/Ψυχολογικά;
Βασικοί Παράγοντες Συναισθηματικής Βίας
Η κακοποίηση μπορεί να συμβεί σε κάθε άτομο ανεξάρτητα από την ηλικία του, την κουλτούρα, τις ικανότητες του ή την οικονομική του κατάσταση.
Αν ένα άτομο έχει κακοποιηθεί σωματικά, το πιθανότερο είναι να έχει κακοποιηθεί και ψυχολογικά χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα ισχύει και το αντίστροφο.
Η συναισθηματική κακοποίηση είναι η μεγαλύτερη προένδειξη σωματικής κακοποίησης
Ένα άτομο μπορεί να αναζητά βοήθεια με πλάγιους τρόπους, ελπίζοντας ότι οι «ειδικοί» ή κάποια άτομα του κύκλου τους θα διαγνώσουν την κακοποίηση.
Τα κακοποιημένα άτομα αναγνωρίζουν ότι τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της συναισθηματικής βίας είναι μεγαλύτερα από οποιαδήποτε άλλη μορφή κακοποίησης συμπεριλαμβανομένης και της σωματικής.
Τακτικές Συναισθηματικής Κακοποίησης
Ο ακόλουθος κατάλογος αναδεικνύει τις περισσότερες τακτικές που έχουν αναφερθεί από άτομα που έζησαν σχέση συναισθηματικής κακοποίησης κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν μιλάμε με ένα άτομο είναι χρήσιμο να διευκρινίζουμε αν οι πράξεις αυτές έχουν επαναληπτικό χαρακτήρα ή είναι μεμονωμένα περιστατικά.
Αναφέρει ένα άτομο ότι ο/η σύντροφος του/ης έχει ασκήσει:
Λεκτική εξύβριση:
Τον/ην κριτικάρει, τον/ην αποκαλεί χαζο/ή χοντρο/ή ή του/ης απευθύνεται με επιθετικό τρόπο.
Του/ης λέει ότι κανείς άλλος δε θα τον/ην ήθελε και ότι δε θα μπορούσε να τα καταφέρει μόνος/η του/ης.
Κάνει ρατσιστικά σχόλια σε σχέση με το πολιτισμικό του/ης υπόβαθρο.
Κριτικάρει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του/ης.
Βγάζει πράγματα από το μυαλό του/ης, λέει ψέματα ή ανασκευάζει γεγονότα.
Αρνείται να του/ης μιλήσει για μακρά περίοδο (χρήση σιωπής).
Τον/ην ντροπιάζει ή τον/ην ταπεινώνει αν εκείνος/η τον χρειάζεται για να φροντίσει κάποια σωματική ανάγκη του/ης που σχετίζεται με κάποια δυσλειτουργία – αναπηρία.
Αρνείται τις πράξεις του/ης ή τις υποβαθμίζει.
Τον/ην κατηγορεί ότι φταίει για όλα τα προβλήματα στη σχέση τους.
Απομόνωση:
Ανακατεύεται και παρεμβαίνει στις οικογενειακές και φιλικές σχέσεις του/ης συντρόφου, ή σε αυτές που έχει με τους συνεργάτες του/ης.
Τον/ην κατηγορεί ότι είναι άπιστος/η αν μιλά σε κάποιον/αν άνδρα/γυναίκα.
Παρακολουθεί τα μέρη που πηγαίνει και τους ανθρώπους με τους οποίους μιλά.
Τον/ην αποτρέπει από το να παρακολουθεί τις δραστηριότητες της κοινότητας που πιστεύει
Αρνείται να επιτρέψει στο/η σύντροφο του να πάει στο σχολείο στην εργασία ή να έχει ανεξάρτητες δραστηριότητες.
Απειλές:
Απειλεί ότι ο/η σύντροφος γυναίκα θα εξοριστεί (απελαθεί) αν χωρίσουν.
Απειλεί ότι θα σκοτωθεί, λέγοντας ότι δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτόν/ή.
Απειλεί ότι θα πάρει τα παιδιά από την κηδεμονία του/ης και δεν θα τα ξαναδεί ποτέ.
Απειλεί ότι θα σκοτώσει αυτόν/ην, τα παιδιά, την οικογένεια του/ης , τους φίλους του/ης , τα κατοικίδια ζώα;
Εκφοβισμός:
Καταστρέφει ή πετά πράγματα που είναι σημαντικά για αυτόν/ήν.
Κτυπά τις πόρτες, ανοίγει τρύπες σε τοίχους, ή καταστρέφει το καλώδιο του τηλεφώνου.
Στριγκλίζει και δεν του/ης επιτρέπει να μιλήσει.
Σεξουαλική βία
Επιμένει να έχει σεξ μαζί του/ης όποτε αυτός/η θέλει και με όποιο τρόπο επιθυμεί.
Τον/ην απειλεί ότι θα έχει άλλες σχέσεις ή τον/ην κατηγορεί για τις σχέσεις που έχει ο/η ίδιος/α, επειδή δεν έχουν σεξουαλική επαφή.
Αρνείται να κάνει σεξ με μοχθηρό τρόπο για να τον/ην τιμωρήσει ή να τον/ην κάνει να νιώσει άσχημα με τον εαυτό του/ης.
Επιμένει να έχει σεξ μαζί του/ης όποτε αυτός/η θέλει και με όποιο τρόπο επιθυμεί.
Τον/ην απειλεί ότι θα έχει άλλες σχέσεις ή τον/ην κατηγορεί για τις σχέσεις που έχει ο/η ίδιος/α, επειδή δεν έχουν σεξουαλική επαφή.
Αρνείται να κάνει σεξ με μοχθηρό τρόπο για να τον/ην τιμωρήσει ή να τον/ην κάνει να νιώσει άσχημα με τον εαυτό του/ης.
Οικονομική βία:
Του/ης στερεί την πρόσβαση σε οικονομικές πηγές
Λογαριάζει για κάθε σέντ που έχει ξοδέψει.
Του/ης απαγορεύει τη δυνατότητα να δουλέψει έξω από το σπίτι.
Παραμέληση:
Αρνείται να βοηθήσει το άτομο που χρειάζεται βοήθεια, το αφήνει μόνο του και το παραμελεί για μακρύ χρονικό διάστημα.
Του/ης αρνείται βασικές ανάγκες όπως η τροφή ή η υγιεινή.
Αρνείται να επιτρέψει επιπρόσθετη βοήθεια από κάποιο άλλο άτομο στο σπίτι που θα φροντίζει για τις ανάγκες του/ης.
Η Επίδραση της Συναισθηματικής Κακοποίησης
Μπορείτε να αναγνωρίσετε ενδείξεις συναισθηματικής κακοποίησης σε κάποιο άτομο από διάφορους τρόπους και συμπεριφορές του. Μια σταθερή ένδειξη είναι ο φόβος. Σε συνδυασμό με τις παρακάτω ενδείξεις/δείκτες, υπάρχουν δύο ερωτήσεις κλειδιά που χρησιμοποιούνται για να διαγνώσουν ότι το άτομο έχει υποστεί συναισθηματική βία:
Το άτομο φοβάται ότι θα έχει αντίποινα από το/τη σύντροφο του/ης αν δεν κάνει αυτό που θέλει;
Το άτομο αλλάζει τη συμπεριφορά του, τις προτιμήσεις ή τις επιλογές του, εξαιτίας του φόβου;
Άλλες ερωτήσεις είναι επίσης σημαντικές να απαντηθούν.
Πως παρουσιάζει το/τη σύντροφο του/ης και τη σχέση τους;
Μοιάζει ανίκανος/η να πάρει μια απόφαση ανεξάρτητη από το/τη σύντροφο ή σύζυγο;
Το άτομο υπερασπίζεται το/τη σύντροφο του/ης από οποιαδήποτε κριτική ή απολογείται και βρίσκει δικαιολογίες για τη συμπεριφορά του άλλου;
Ελαχιστοποιεί τη συμπεριφορά του και την επίδρασή στο άλλο άτομο;
Αναλαμβάνει την ευθύνη να κάνει τα πράγματα καλύτερα στη σχέση τους;
Φαίνεται φοβισμένος/η να κάνει οτιδήποτε που θα αναστατώσει το σύντροφό της;
Πως παρουσιάζει τον εαυτό του/ης;
Παρατηρήσατε ότι έχει λιγότερη εμπιστοσύνη και δυσκολεύεται να μιλήσει για τον εαυτό του/ης;
Μειώνει εύκολα τον εαυτό του/ης ή τη θετική ανατροφοδότηση για αυτό που είναι;
Κατηγορεί τον εαυτό του/ης αναλαμβάνοντας πάντα την ευθύνη των πραγμάτων που δεν έχουν πάει καλά και ειδικά αυτών που αφορούν την σχέση του/ης;
Ποια είναι η γενική του/ης ευεξία;
Έχει δυσκολίες στον ύπνο ή νιώθει συνήθως κουρασμένος/η;
Νιώθει αγχωμένος/η συνέχεια;
Μοιάζει νευρικός/η;
Είναι καταθλιπτική ή έχει αυτοκτονικό ιδεασμό;
Αν το άτομο έχει μια χρόνια αρρώστια ή αναπηρία, η εξέλιξη της κατάστασης αυτής χειροτερεύει;
Έχει προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το άγχος;
Πίνει ή παίρνει ναρκωτικά;
Αναφέρει ότι κάποιες στιγμές αισθάνεται ότι τρελαίνεται;
Ποιο είναι το επίπεδο απομόνωσης / ανεξαρτησίας;
Έχει το άτομο κάποια πηγή υποστήριξης εκτός από τη σχέση του/ης;
Έχει παραιτηθεί ή έχει αποσυρθεί από τη δουλειά του/ης, το σχολείο ή από τις κοινωνικές του/ης δραστηριότητες;
Ο/Η σύντροφός του/ης τον/ην ακολουθεί πάντα στα ραντεβού του/ης;
Τον/ην έχει ο σύντροφός της απομακρύνει από την οικογένεια του/ης , τους/ις φίλους του/ης, ή τη δουλειά του/ης;
Έχει πρόσβαση σε κάποια πηγή χρημάτων;
Συμπτώματα
Οι άνθρωποι, ειδικά παιδιά, που έχουν υποστεί ή βιώνουν τις διάφορες μορφές κακοποίησης μπορεί να παρουσιάσουν τα εξής συμπτώματα: χαμηλή αυτό-εικόνα, ανικανότητα να εμπιστευτούν ή/και ν'αγαπήσουν κάποιον, επιθετική και με στοιχεία διάσπασης συμπεριφορά, παράνομες ενέργειες, θυμό/μανία, αυτοκαταστροφικές/ αυτό-τιμωριτικές πράξεις, παθητική ή/και απόμακρη στάση, ανησυχία και φοβίες, προβλήματα επίδοσης ή σχολική αποτυχία, μελαγχολικές τάσεις, εφιάλτες...
Επιπρόσθετα, καθώς η κακοποίηση καταστρέφει τη διαδικασία της προσκόλλησης στους άλλους και τη δημιουργία αποτελεσματικών σχέσεων, οι άνθρωποι παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις. Συχνά, ο ενήλικας που έχει υποστεί κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια δυσκολεύεται στην εγκαθίδρυση στενών προσωπικών σχέσεων και είναι πολύ πιθανό να του προκαλεί δυσκολία η σωματική εγγύτητα, το άγγιγμα, η οικειότητα και η εμπιστοσύνη στους άλλους. Τα παιδιά που έχουν βιώσει την απόρριψη έχουν περισσότερες πιθανότητες από εκείνα που ένιωθαν αποδεκτά να εκδηλώσουν εχθρότητα, παθητική ή επιθετική συμπεριφορά, να δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης, να έχουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό και τις ικανότητες τους, καθώς και αρνητική αντίληψη για τον περιβάλλοντα κόσμο."
Πως Αντιδρώ Όταν Ένα Άτομο κακοποιείται Συναισθηματικά/Ψυχολογικά;
Τα άτομα που βιώνουν τέτοιου είδους κακοποίηση συνεχώς αναφέρουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντούν ζητώντας βοήθεια είναι ότι κανείς δεν παίρνει την συναισθηματική κακοποίηση σοβαρά. Βελτιώνοντας την αντίδρασή σας σε ένα άτομο που έχει υποστεί συναισθηματική βία μπορείτε όντως να κάνετε την διαφορά.
Επιζήμιες ή μη βοηθητικές αντιδράσεις:
Το να κατηγορείται το άτομο για την κακοποίηση ή να συστήνεται να προσπαθήσει σκληρότερα ή να είναι πιο υποστηρικτικό/ή στο/η σύντροφο του/ης για να σταματήσει το πρόβλημα.
Να δικαιολογείτε το/η θύτη λέγοντας π.χ. ότι ήταν πολύ αγχωμένος/η ή ήταν κάτω από την επίδραση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Να προτείνετε ότι αυτό που χρειάζονται είναι μια συμβουλευτική θεραπεία ζεύγους, υποδεικνύοντας εμμέσως ότι η ευθύνη του θύματος για την κατάσταση που βιώνει είναι ίδια με αυτή του θύτη.
Να προσπαθείτε να ελέγξετε την κατάσταση, λέγοντάς του ατόμου τι πρέπει να κάνει.
Να υποβαθμίζεται τη συναισθηματική κακοποίηση και να λέτε ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένος/η που ο/η σύντροφό του/ης δεν το/η χτυπά.
Να θεωρείται υπεύθυνο/η για τη βία κάποια αναπηρία του θύματος.
Να εστιάζεστε στη θεραπεία της κατάθλιψης ή του άγχους, χρησιμοποιώντας παράλληλα και αντικαταθλιπτικά φάρμακα και στιγματίζοντας το άτομο ως νοητικά άρρωστο αντί να βλέπετε την κακοποίηση που ευθύνεται για την κατάθλιψη ή το άγχος.
Να υποτιμάτε το γεγονός της κακοποίησης λέγοντας ότι είναι μέρος της κουλτούρας και τους πολιτισμικού υπόβαθρου του ζεύγους.
Θετικές αντιδράσεις για την συναισθηματική βία:
Ακούστε προσεκτικά και πάρτε σοβαρά το άτομο που έχει υποστεί κακοποίηση.
Ρωτήστε το τι χρειάζεται.
Διαβεβαιώστε ότι όλα αυτά που θα πει είναι εμπιστευτικά και υπάρχει πλήρης εχεμύθεια.
Ρωτήστε το για την κακοποίηση με ερωτήσεις «ανοιχτού τύπου» (π.χ. Πώς ένιωσες όταν έγινε αυτό ή είπε αυτό;) και ζητήστε να σας αναφέρει παραδείγματα συναισθηματικής κακοποίησης.
Πιστέψτε την ιστορία του ατόμου.
Αφήστε το άτομο να σας πει τι θεωρεί ότι έχει περισσότερη επίδραση επάνω του.
Βοηθήστε το άτομο να αναγνωρίσει τις δυνατότητες του και τις ικανότητες επιβίωσης.
Βοηθήστε το κακοποιημένο άτομο να καταλάβει με ποιο τρόπο έχασε την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
Υποστηρίξτε το άτομο, ώστε να σχεδιάσει ένα πλάνο αλλαγής.
Βοηθήστε το άτομο ώστε να καταλάβει την επίδραση που έχει κάτι τέτοιο στα παιδιά (αν υπάρχουν).
Κατευθύνετε το άτομο σε κάποιον/αν που μπορεί να το βοηθήσει.
Προτείνετε του ατόμου να πάρει νομικές συμβουλές ώστε να γνωρίζει τα δικαιώματά του
Του/ης στερεί την πρόσβαση σε οικονομικές πηγές
Λογαριάζει για κάθε σέντ που έχει ξοδέψει.
Του/ης απαγορεύει τη δυνατότητα να δουλέψει έξω από το σπίτι.
Παραμέληση:
Αρνείται να βοηθήσει το άτομο που χρειάζεται βοήθεια, το αφήνει μόνο του και το παραμελεί για μακρύ χρονικό διάστημα.
Του/ης αρνείται βασικές ανάγκες όπως η τροφή ή η υγιεινή.
Αρνείται να επιτρέψει επιπρόσθετη βοήθεια από κάποιο άλλο άτομο στο σπίτι που θα φροντίζει για τις ανάγκες του/ης.
Η Επίδραση της Συναισθηματικής Κακοποίησης
Μπορείτε να αναγνωρίσετε ενδείξεις συναισθηματικής κακοποίησης σε κάποιο άτομο από διάφορους τρόπους και συμπεριφορές του. Μια σταθερή ένδειξη είναι ο φόβος. Σε συνδυασμό με τις παρακάτω ενδείξεις/δείκτες, υπάρχουν δύο ερωτήσεις κλειδιά που χρησιμοποιούνται για να διαγνώσουν ότι το άτομο έχει υποστεί συναισθηματική βία:
Το άτομο φοβάται ότι θα έχει αντίποινα από το/τη σύντροφο του/ης αν δεν κάνει αυτό που θέλει;
Το άτομο αλλάζει τη συμπεριφορά του, τις προτιμήσεις ή τις επιλογές του, εξαιτίας του φόβου;
Άλλες ερωτήσεις είναι επίσης σημαντικές να απαντηθούν.
Πως παρουσιάζει το/τη σύντροφο του/ης και τη σχέση τους;
Μοιάζει ανίκανος/η να πάρει μια απόφαση ανεξάρτητη από το/τη σύντροφο ή σύζυγο;
Το άτομο υπερασπίζεται το/τη σύντροφο του/ης από οποιαδήποτε κριτική ή απολογείται και βρίσκει δικαιολογίες για τη συμπεριφορά του άλλου;
Ελαχιστοποιεί τη συμπεριφορά του και την επίδρασή στο άλλο άτομο;
Αναλαμβάνει την ευθύνη να κάνει τα πράγματα καλύτερα στη σχέση τους;
Φαίνεται φοβισμένος/η να κάνει οτιδήποτε που θα αναστατώσει το σύντροφό της;
Πως παρουσιάζει τον εαυτό του/ης;
Παρατηρήσατε ότι έχει λιγότερη εμπιστοσύνη και δυσκολεύεται να μιλήσει για τον εαυτό του/ης;
Μειώνει εύκολα τον εαυτό του/ης ή τη θετική ανατροφοδότηση για αυτό που είναι;
Κατηγορεί τον εαυτό του/ης αναλαμβάνοντας πάντα την ευθύνη των πραγμάτων που δεν έχουν πάει καλά και ειδικά αυτών που αφορούν την σχέση του/ης;
Ποια είναι η γενική του/ης ευεξία;
Έχει δυσκολίες στον ύπνο ή νιώθει συνήθως κουρασμένος/η;
Νιώθει αγχωμένος/η συνέχεια;
Μοιάζει νευρικός/η;
Είναι καταθλιπτική ή έχει αυτοκτονικό ιδεασμό;
Αν το άτομο έχει μια χρόνια αρρώστια ή αναπηρία, η εξέλιξη της κατάστασης αυτής χειροτερεύει;
Έχει προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το άγχος;
Πίνει ή παίρνει ναρκωτικά;
Αναφέρει ότι κάποιες στιγμές αισθάνεται ότι τρελαίνεται;
Ποιο είναι το επίπεδο απομόνωσης / ανεξαρτησίας;
Έχει το άτομο κάποια πηγή υποστήριξης εκτός από τη σχέση του/ης;
Έχει παραιτηθεί ή έχει αποσυρθεί από τη δουλειά του/ης, το σχολείο ή από τις κοινωνικές του/ης δραστηριότητες;
Ο/Η σύντροφός του/ης τον/ην ακολουθεί πάντα στα ραντεβού του/ης;
Τον/ην έχει ο σύντροφός της απομακρύνει από την οικογένεια του/ης , τους/ις φίλους του/ης, ή τη δουλειά του/ης;
Έχει πρόσβαση σε κάποια πηγή χρημάτων;
Συμπτώματα
Οι άνθρωποι, ειδικά παιδιά, που έχουν υποστεί ή βιώνουν τις διάφορες μορφές κακοποίησης μπορεί να παρουσιάσουν τα εξής συμπτώματα: χαμηλή αυτό-εικόνα, ανικανότητα να εμπιστευτούν ή/και ν'αγαπήσουν κάποιον, επιθετική και με στοιχεία διάσπασης συμπεριφορά, παράνομες ενέργειες, θυμό/μανία, αυτοκαταστροφικές/ αυτό-τιμωριτικές πράξεις, παθητική ή/και απόμακρη στάση, ανησυχία και φοβίες, προβλήματα επίδοσης ή σχολική αποτυχία, μελαγχολικές τάσεις, εφιάλτες...
Επιπρόσθετα, καθώς η κακοποίηση καταστρέφει τη διαδικασία της προσκόλλησης στους άλλους και τη δημιουργία αποτελεσματικών σχέσεων, οι άνθρωποι παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις. Συχνά, ο ενήλικας που έχει υποστεί κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια δυσκολεύεται στην εγκαθίδρυση στενών προσωπικών σχέσεων και είναι πολύ πιθανό να του προκαλεί δυσκολία η σωματική εγγύτητα, το άγγιγμα, η οικειότητα και η εμπιστοσύνη στους άλλους. Τα παιδιά που έχουν βιώσει την απόρριψη έχουν περισσότερες πιθανότητες από εκείνα που ένιωθαν αποδεκτά να εκδηλώσουν εχθρότητα, παθητική ή επιθετική συμπεριφορά, να δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης, να έχουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό και τις ικανότητες τους, καθώς και αρνητική αντίληψη για τον περιβάλλοντα κόσμο."
Πως Αντιδρώ Όταν Ένα Άτομο κακοποιείται Συναισθηματικά/Ψυχολογικά;
Τα άτομα που βιώνουν τέτοιου είδους κακοποίηση συνεχώς αναφέρουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντούν ζητώντας βοήθεια είναι ότι κανείς δεν παίρνει την συναισθηματική κακοποίηση σοβαρά. Βελτιώνοντας την αντίδρασή σας σε ένα άτομο που έχει υποστεί συναισθηματική βία μπορείτε όντως να κάνετε την διαφορά.
Επιζήμιες ή μη βοηθητικές αντιδράσεις:
Το να κατηγορείται το άτομο για την κακοποίηση ή να συστήνεται να προσπαθήσει σκληρότερα ή να είναι πιο υποστηρικτικό/ή στο/η σύντροφο του/ης για να σταματήσει το πρόβλημα.
Να δικαιολογείτε το/η θύτη λέγοντας π.χ. ότι ήταν πολύ αγχωμένος/η ή ήταν κάτω από την επίδραση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Να προτείνετε ότι αυτό που χρειάζονται είναι μια συμβουλευτική θεραπεία ζεύγους, υποδεικνύοντας εμμέσως ότι η ευθύνη του θύματος για την κατάσταση που βιώνει είναι ίδια με αυτή του θύτη.
Να προσπαθείτε να ελέγξετε την κατάσταση, λέγοντάς του ατόμου τι πρέπει να κάνει.
Να υποβαθμίζεται τη συναισθηματική κακοποίηση και να λέτε ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένος/η που ο/η σύντροφό του/ης δεν το/η χτυπά.
Να θεωρείται υπεύθυνο/η για τη βία κάποια αναπηρία του θύματος.
Να εστιάζεστε στη θεραπεία της κατάθλιψης ή του άγχους, χρησιμοποιώντας παράλληλα και αντικαταθλιπτικά φάρμακα και στιγματίζοντας το άτομο ως νοητικά άρρωστο αντί να βλέπετε την κακοποίηση που ευθύνεται για την κατάθλιψη ή το άγχος.
Να υποτιμάτε το γεγονός της κακοποίησης λέγοντας ότι είναι μέρος της κουλτούρας και τους πολιτισμικού υπόβαθρου του ζεύγους.
Θετικές αντιδράσεις για την συναισθηματική βία:
Ακούστε προσεκτικά και πάρτε σοβαρά το άτομο που έχει υποστεί κακοποίηση.
Ρωτήστε το τι χρειάζεται.
Διαβεβαιώστε ότι όλα αυτά που θα πει είναι εμπιστευτικά και υπάρχει πλήρης εχεμύθεια.
Ρωτήστε το για την κακοποίηση με ερωτήσεις «ανοιχτού τύπου» (π.χ. Πώς ένιωσες όταν έγινε αυτό ή είπε αυτό;) και ζητήστε να σας αναφέρει παραδείγματα συναισθηματικής κακοποίησης.
Πιστέψτε την ιστορία του ατόμου.
Αφήστε το άτομο να σας πει τι θεωρεί ότι έχει περισσότερη επίδραση επάνω του.
Βοηθήστε το άτομο να αναγνωρίσει τις δυνατότητες του και τις ικανότητες επιβίωσης.
Βοηθήστε το κακοποιημένο άτομο να καταλάβει με ποιο τρόπο έχασε την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
Υποστηρίξτε το άτομο, ώστε να σχεδιάσει ένα πλάνο αλλαγής.
Βοηθήστε το άτομο ώστε να καταλάβει την επίδραση που έχει κάτι τέτοιο στα παιδιά (αν υπάρχουν).
Κατευθύνετε το άτομο σε κάποιον/αν που μπορεί να το βοηθήσει.
Προτείνετε του ατόμου να πάρει νομικές συμβουλές ώστε να γνωρίζει τα δικαιώματά του
https://www.ucy.ac.cy/fmweb/el/tomeas-foiththkhs-merimnas/counseling-office/9-gr-articles/62-violence
Λεκτική (Επικοινωνιακή) Βία και πώς την αναγνωρίζουμε – Plato’s Closet
Posted by: Plato's Closet in Editors' view, POINT OF U October 18, 2013 0
Μια κοινωνία είναι υγιής στο μέτρο που τα μέλη της γνωρίζουν να επικοινωνούν μεταξύ τους με σεβασμό, ακόμα -και ιδιαίτερα- όταν διαφωνούν. Ο διάλογος προϋποθέτει αποδοχή του δικαιώματος της αντίθετης πλευράς να ακουστεί. Στον Βολταίρο αποδίδεται μια παράφραση αυτής της βασικής αρχής της ελευθερίας του λόγου: “Μπορεί να διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ με τη ζωή μου το δικαίωμά σου να το λες.”
Η λεκτική βία είναι το φίμωμα της αντίθετης γνώμης και συχνά το φίμωμα του ατόμου ανεξαρτήτως γνώμης. Όχι μόνο δεν υπάρχει ή δεν προωθείται ο διάλογος, αλλά επιπλέον προσβάλλεται το πρόσωπο που μιλά ό,τι κι αν λέει. Η επίθεση γίνεται προσωπική, το αντικείμενο της συζήτησης έχει δευτερεύουσα θέση. Στόχος η μείωση της αξιοπρέπειας του άλλου με τρόπους και λεκτικά κόλπα, που προκαλούν το άτομο χωρίς να απαντούν στο ζήτημα υπό εξέταση.
Γιατί θα μου πείτε μερικά άτομα γίνονται λεκτικώς βίαια; Πολλοί λόγοι μπορεί να συντρέχουν. Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που έχουν ενστερνιστεί το ρόλο αυτό από την οικογένεια και έτσι τον αναπαράγουν χωρίς να ξέρουν τι κάνουν.
Η έλλειψη συνειδητότητας είναι επικίνδυνη γιατί όταν προβούν στη νοσηρή συμπεριφορά συχνά έχουν μια βεβαιότητα ότι “έχουν δίκιο” και άντε μετά να τους εξηγήσεις ότι: 1) η επίθεσή τους είναι εκτός θέματος και 2) ότι με τον τρόπο αυτό φιμώνουν όσους (αυτοί νομίζουν ότι) αντιλέγουν με ολέθρια αποτελέσματα για το διάλογο, τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του λόγου.
Λεκτική βία δεν παρατηρείται μόνο στον δημόσιο λόγο, αλλά και στον ιδιωτικό, στις οικογένειες, και στις σχέσεις και συναναστροφές με γνωστούς κι αγνώστους. Σε εποχές κρίσης και γενικής παρακμής των ηθών η λεκτική βία αντικαθιστά το modus vivendi. Αντί δηλαδή να “συμφωνούμε ότι διαφωνούμε” και να προχωρούμε, επιμένουμε ότι έχουμε δίκιο και εφαρμόζουμε τακτικές λεκτικής επίθεσης μέχρι να αφαιρέσουμε κάθε αξιοπρέπεια από τον “αντίπαλο”.
Μετά από παρατήρηση συνέλεξα μερικούς ενδεικτικούς χαρακτηριστικούς τρόπους με τους οποίους ασκείται λεκτική βία. Ίσως αναγνωρίσετε αυτούσιες ή παραφράσεις αυτών, που είτε χρησιμοποιείτε εσείς είτε εκτοξεύονται κατά το πρόσωπό σας. Η σύντομη ανάλυση παρακάτω δείχνει τις προθέσεις πίσω από κάθε τέτοια συγκαλυμμένη τακτική λεκτικής βίας, με σκοπό την αναγνώριση των προθέσεων και την επιλογή της αρμόζουσας αντίδρασης:
1. “Δεν φταίω εγώ. Εσύ είσαι απλά υπερευαίσθητος.”
Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν άτομα με υψηλό “δείκτη” ευαισθησίας στον κόσμο. Το θέμα είναι ότι ακόμα κι αν το άτομο στο οποίο μιλάς ήταν υπερευαίσθητο, αυτό το σχόλιο θα το κάνει απλά να νιώσει χειρότερα. Το σχόλιό σου δεν βοηθά τη συζήτηση, απλά ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Αυτό το επικριτικό σχόλιο δείχνει χαμηλή διάθεση σύμπνοιας με τον συνομιλητή, δεν γίνεται δηλαδή καμιά προσπάθεια να κατανοηθούν πραγματικά τα συναισθήματα του άλλου ή να γίνει παραδεκτό ότι ο ομιλητής θα μπορούσε να είχε κάνει μια μικρή έστω παραχώρηση για να βοηθήσει τον διάλογο.
Συχνά λέγεται από άτομα που δεν έχουν να κάνουν με κάποιον υπερευαίσθητο, αλλά αντίθετα με κάποιον που εκφράζει φυσιολογική απογοήτευση και δυσαρέσκεια για ένα έγκυρο λόγο.
2. “Έτσι είναι τα πράγματα.”
Εντάξει, δεν έχει νόημα να αρνούμαστε ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος ή το γρασίδι πράσινο, αλλά όταν κάνουμε το σχόλιο αυτό για να αποστομώσουμε τον συνομιλητή μας, ή ν’αποθαρρύνουμε την περιέργειά του, είναι άλλο πράγμα.
Ένα τέτοιο σχόλιο δείχνει δυσλειτουργία ειδικότερα σε θέματα που σχετίζονται με αφαίρεση ελέγχου, άρνηση, αμυντικότητα, στενοκεφαλιά, και μια προσπάθεια να κοντρολάρουμε τον άλλον.
Ακαμψία πνεύματος και δυσκολία στην αλλαγή είναι κοινή στην διαταραχή της λεγόμενης καταναγκαστικής προσωπικότητας και απαντάται και σε διαταραχές του φάσματος του αυτισμού.
3. “Πάντα/Ποτέ δεν κάνεις αυτό/εκείνο”
Είναι πιο πιθανό ότι κάτι γίνεται “πολλές φορές” παρά “πάντα”. Ή ίσως πολύ συχνά για τα γούστα του ομιλητή. Λέγοντας “πάντα” (ή “ποτέ”) όταν παραπονιόμαστε για τη συμπεριφορά κάποιου δίνουμε την εντύπωση ότι τους έχουμε ήδη καταδικάσει παρά ότι είμαστε ικανοί για εκ βαθέων διάλογο. Όταν κάποιος έχει δυσκολίες με τις οποίες παλεύει, είναι πολύ οδυνηρό να ακούει από κάποιον που νοιάζεται ότι “πάντα” ή “ποτέ” δεν κάνει κάτι. Χάνουν την ελπίδα γενικά και ειδικότερα ότι σε έχουν στο πλάι τους ενάντια στη δυσκολία.
4. “Δεν είσαι αρκετά έξυπνος/δεν θα γίνεις ποτέ τίποτα αξιόλογο/είσαι βλάκας”
Αυτό είναι καθαρή λεκτική κακοποίηση. Τα άτομα που λένε κάτι τέτοιο κάνουν προβολή στον συνομιλητή τους του δικού τους φόβου μην αποκαλεστούν “ηλίθιοι”.
Όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν και ένα σχόλιο σαν κι αυτό δείχνει απλά τις ανασφάλειες του ίδιου του ομιλητή. Συνήθως τέτοιου είδους άτομα θα διαλέξουν μια στιγμή αδυναμίας (όταν πχ. έχεις κάνει κάποιο λάθος) για να κάνουν τέτοιο σχόλιο. Θυμήσου ότι όλοι κάνουμε λάθη και το σχόλιο αυτό δεν λέει τίποτα για το άτομο στο οποίο απευθύνεται. Οι άνθρωποι δεν είναι τα λάθη τους και οι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα αυτό που οι άλλοι λένε ή νομίζουν ότι είναι.
5. “Είναι επιλογή σου να θυμώνεις με αυτό που είπα ή έκανα.”
Αυτό το σχόλιο βασικά ακυρώνει κάθε στάση σου απέναντι σε προσβλητικές ή νοσηρές συμπεριφορές, δικαιολογώντας τες. Το άτομο που το λέει αυτό δεν δείχνει καμιά προσπάθεια κατανόησης του συνομιλητή του, αρνείται να αναλάβει την ευθύνη των επιπτώσεων της συμπεριφοράς του, και προσπαθεί να κατηγορήσει το άτομο που έχει πληγώσει.
Τα συν-αισθήματα δεν γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από το ίδιο σημείο στον εγκέφαλο όπως οι σκέψεις. Αν κάποιος σε απειλήσει θα νιώσεις φόβο. Δεν “επιλέγεις” φόβο. Ο φόβος είναι μια άμεση, φυσική και υγιής απάντηση στο γεγονός ότι είσαι σε μια επίφοβη κατάσταση. Αν κάποιος που αγαπάς πεθάνει, θα αισθανθείς λύπη. Δεν επιλέγεις να νιώσεις “λύπη” για το θάνατό τους. Η λύπη είναι μια φυσική, κανονική και υγιής ανρίδραση στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Αν το αδέρφι σου, ο σύντροφός σου, ή άλλο άτομο με το οποίο είσαι κοντά πει κάτι αναίσθητο ή βάναυσο, θα νιώσεις πληγωμένος. Δεν επιλέγεις να νιώσεις πληγωμένος, είναι η φυσική και υγιής αντίδραση στην έλλειψη καλοσύνης.
Το να πεις σε κάποιον που αισθάνεται πληγωμένος ότι επέλεξε να νιώσει έτσι είναι γενικά ένας τρόπος αποφυγής ευθυνών υποχρεώνοντας το πληγωμένο άτομο να αποσυρθεί με ντροπή ότι έκανε κάτι λάθος. Υποτίθεται ότι έπρεπε να “διαλέξουν” σωστά κατά τρόπο ώστε να απαλλάξουν το άτομο που τους πλήγωσε από την ευθύνη και να σκεφτούν τις δικές τους “κακές επιλογές”.
6. “Δε σου λέω, γιατί δεν θα καταλάβεις.”
Αυτό το σχόλιο είναι μια άμεση απόρριψη και συγκαταβατική αποδοχή των δήθεν περιοριστικών νοητικών ικανοτήτων σου. Χρησιμοποιείται από άτομα που πιστεύουν ότι είναι ανώτερα και θα έπρεπε να έχουν το πάνω χέρι λόγω της υποτιθέμενης ανωτερότητάς τους. Η υπεροψία αυτής της δήλωσης είναι πάνω από αγενής και υποτιμητική. Δείχνει ότι η πρόθεση των ατόμων που καταφεύγουν σε τέτοια σχόλια είναι να σε αποστομώσουν και να σε απομονώσουν ώστε να διαδώσουν την αντίληψη ότι οι ίδιοι είναι καλύτεροι από σένα.
*Από το blog .
- See more at: http://kissmygrass.gr/2545/%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD/#sthash.SkDwT9im.dpuf
Posted by: Plato's Closet in Editors' view, POINT OF U October 18, 2013 0
Μια κοινωνία είναι υγιής στο μέτρο που τα μέλη της γνωρίζουν να επικοινωνούν μεταξύ τους με σεβασμό, ακόμα -και ιδιαίτερα- όταν διαφωνούν. Ο διάλογος προϋποθέτει αποδοχή του δικαιώματος της αντίθετης πλευράς να ακουστεί. Στον Βολταίρο αποδίδεται μια παράφραση αυτής της βασικής αρχής της ελευθερίας του λόγου: “Μπορεί να διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ με τη ζωή μου το δικαίωμά σου να το λες.”
Η λεκτική βία είναι το φίμωμα της αντίθετης γνώμης και συχνά το φίμωμα του ατόμου ανεξαρτήτως γνώμης. Όχι μόνο δεν υπάρχει ή δεν προωθείται ο διάλογος, αλλά επιπλέον προσβάλλεται το πρόσωπο που μιλά ό,τι κι αν λέει. Η επίθεση γίνεται προσωπική, το αντικείμενο της συζήτησης έχει δευτερεύουσα θέση. Στόχος η μείωση της αξιοπρέπειας του άλλου με τρόπους και λεκτικά κόλπα, που προκαλούν το άτομο χωρίς να απαντούν στο ζήτημα υπό εξέταση.
Γιατί θα μου πείτε μερικά άτομα γίνονται λεκτικώς βίαια; Πολλοί λόγοι μπορεί να συντρέχουν. Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που έχουν ενστερνιστεί το ρόλο αυτό από την οικογένεια και έτσι τον αναπαράγουν χωρίς να ξέρουν τι κάνουν.
Η έλλειψη συνειδητότητας είναι επικίνδυνη γιατί όταν προβούν στη νοσηρή συμπεριφορά συχνά έχουν μια βεβαιότητα ότι “έχουν δίκιο” και άντε μετά να τους εξηγήσεις ότι: 1) η επίθεσή τους είναι εκτός θέματος και 2) ότι με τον τρόπο αυτό φιμώνουν όσους (αυτοί νομίζουν ότι) αντιλέγουν με ολέθρια αποτελέσματα για το διάλογο, τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του λόγου.
Λεκτική βία δεν παρατηρείται μόνο στον δημόσιο λόγο, αλλά και στον ιδιωτικό, στις οικογένειες, και στις σχέσεις και συναναστροφές με γνωστούς κι αγνώστους. Σε εποχές κρίσης και γενικής παρακμής των ηθών η λεκτική βία αντικαθιστά το modus vivendi. Αντί δηλαδή να “συμφωνούμε ότι διαφωνούμε” και να προχωρούμε, επιμένουμε ότι έχουμε δίκιο και εφαρμόζουμε τακτικές λεκτικής επίθεσης μέχρι να αφαιρέσουμε κάθε αξιοπρέπεια από τον “αντίπαλο”.
Μετά από παρατήρηση συνέλεξα μερικούς ενδεικτικούς χαρακτηριστικούς τρόπους με τους οποίους ασκείται λεκτική βία. Ίσως αναγνωρίσετε αυτούσιες ή παραφράσεις αυτών, που είτε χρησιμοποιείτε εσείς είτε εκτοξεύονται κατά το πρόσωπό σας. Η σύντομη ανάλυση παρακάτω δείχνει τις προθέσεις πίσω από κάθε τέτοια συγκαλυμμένη τακτική λεκτικής βίας, με σκοπό την αναγνώριση των προθέσεων και την επιλογή της αρμόζουσας αντίδρασης:
1. “Δεν φταίω εγώ. Εσύ είσαι απλά υπερευαίσθητος.”
Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν άτομα με υψηλό “δείκτη” ευαισθησίας στον κόσμο. Το θέμα είναι ότι ακόμα κι αν το άτομο στο οποίο μιλάς ήταν υπερευαίσθητο, αυτό το σχόλιο θα το κάνει απλά να νιώσει χειρότερα. Το σχόλιό σου δεν βοηθά τη συζήτηση, απλά ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Αυτό το επικριτικό σχόλιο δείχνει χαμηλή διάθεση σύμπνοιας με τον συνομιλητή, δεν γίνεται δηλαδή καμιά προσπάθεια να κατανοηθούν πραγματικά τα συναισθήματα του άλλου ή να γίνει παραδεκτό ότι ο ομιλητής θα μπορούσε να είχε κάνει μια μικρή έστω παραχώρηση για να βοηθήσει τον διάλογο.
Συχνά λέγεται από άτομα που δεν έχουν να κάνουν με κάποιον υπερευαίσθητο, αλλά αντίθετα με κάποιον που εκφράζει φυσιολογική απογοήτευση και δυσαρέσκεια για ένα έγκυρο λόγο.
2. “Έτσι είναι τα πράγματα.”
Εντάξει, δεν έχει νόημα να αρνούμαστε ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος ή το γρασίδι πράσινο, αλλά όταν κάνουμε το σχόλιο αυτό για να αποστομώσουμε τον συνομιλητή μας, ή ν’αποθαρρύνουμε την περιέργειά του, είναι άλλο πράγμα.Ένα τέτοιο σχόλιο δείχνει δυσλειτουργία ειδικότερα σε θέματα που σχετίζονται με αφαίρεση ελέγχου, άρνηση, αμυντικότητα, στενοκεφαλιά, και μια προσπάθεια να κοντρολάρουμε τον άλλον.
Ακαμψία πνεύματος και δυσκολία στην αλλαγή είναι κοινή στην διαταραχή της λεγόμενης καταναγκαστικής προσωπικότητας και απαντάται και σε διαταραχές του φάσματος του αυτισμού.
3. “Πάντα/Ποτέ δεν κάνεις αυτό/εκείνο”
Είναι πιο πιθανό ότι κάτι γίνεται “πολλές φορές” παρά “πάντα”. Ή ίσως πολύ συχνά για τα γούστα του ομιλητή. Λέγοντας “πάντα” (ή “ποτέ”) όταν παραπονιόμαστε για τη συμπεριφορά κάποιου δίνουμε την εντύπωση ότι τους έχουμε ήδη καταδικάσει παρά ότι είμαστε ικανοί για εκ βαθέων διάλογο. Όταν κάποιος έχει δυσκολίες με τις οποίες παλεύει, είναι πολύ οδυνηρό να ακούει από κάποιον που νοιάζεται ότι “πάντα” ή “ποτέ” δεν κάνει κάτι. Χάνουν την ελπίδα γενικά και ειδικότερα ότι σε έχουν στο πλάι τους ενάντια στη δυσκολία.
4. “Δεν είσαι αρκετά έξυπνος/δεν θα γίνεις ποτέ τίποτα αξιόλογο/είσαι βλάκας”
Αυτό είναι καθαρή λεκτική κακοποίηση. Τα άτομα που λένε κάτι τέτοιο κάνουν προβολή στον συνομιλητή τους του δικού τους φόβου μην αποκαλεστούν “ηλίθιοι”.
Όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν και ένα σχόλιο σαν κι αυτό δείχνει απλά τις ανασφάλειες του ίδιου του ομιλητή. Συνήθως τέτοιου είδους άτομα θα διαλέξουν μια στιγμή αδυναμίας (όταν πχ. έχεις κάνει κάποιο λάθος) για να κάνουν τέτοιο σχόλιο. Θυμήσου ότι όλοι κάνουμε λάθη και το σχόλιο αυτό δεν λέει τίποτα για το άτομο στο οποίο απευθύνεται. Οι άνθρωποι δεν είναι τα λάθη τους και οι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα αυτό που οι άλλοι λένε ή νομίζουν ότι είναι.
5. “Είναι επιλογή σου να θυμώνεις με αυτό που είπα ή έκανα.”
Αυτό το σχόλιο βασικά ακυρώνει κάθε στάση σου απέναντι σε προσβλητικές ή νοσηρές συμπεριφορές, δικαιολογώντας τες. Το άτομο που το λέει αυτό δεν δείχνει καμιά προσπάθεια κατανόησης του συνομιλητή του, αρνείται να αναλάβει την ευθύνη των επιπτώσεων της συμπεριφοράς του, και προσπαθεί να κατηγορήσει το άτομο που έχει πληγώσει.
Τα συν-αισθήματα δεν γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από το ίδιο σημείο στον εγκέφαλο όπως οι σκέψεις. Αν κάποιος σε απειλήσει θα νιώσεις φόβο. Δεν “επιλέγεις” φόβο. Ο φόβος είναι μια άμεση, φυσική και υγιής απάντηση στο γεγονός ότι είσαι σε μια επίφοβη κατάσταση. Αν κάποιος που αγαπάς πεθάνει, θα αισθανθείς λύπη. Δεν επιλέγεις να νιώσεις “λύπη” για το θάνατό τους. Η λύπη είναι μια φυσική, κανονική και υγιής ανρίδραση στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Αν το αδέρφι σου, ο σύντροφός σου, ή άλλο άτομο με το οποίο είσαι κοντά πει κάτι αναίσθητο ή βάναυσο, θα νιώσεις πληγωμένος. Δεν επιλέγεις να νιώσεις πληγωμένος, είναι η φυσική και υγιής αντίδραση στην έλλειψη καλοσύνης.
Το να πεις σε κάποιον που αισθάνεται πληγωμένος ότι επέλεξε να νιώσει έτσι είναι γενικά ένας τρόπος αποφυγής ευθυνών υποχρεώνοντας το πληγωμένο άτομο να αποσυρθεί με ντροπή ότι έκανε κάτι λάθος. Υποτίθεται ότι έπρεπε να “διαλέξουν” σωστά κατά τρόπο ώστε να απαλλάξουν το άτομο που τους πλήγωσε από την ευθύνη και να σκεφτούν τις δικές τους “κακές επιλογές”.
6. “Δε σου λέω, γιατί δεν θα καταλάβεις.”
Αυτό το σχόλιο είναι μια άμεση απόρριψη και συγκαταβατική αποδοχή των δήθεν περιοριστικών νοητικών ικανοτήτων σου. Χρησιμοποιείται από άτομα που πιστεύουν ότι είναι ανώτερα και θα έπρεπε να έχουν το πάνω χέρι λόγω της υποτιθέμενης ανωτερότητάς τους. Η υπεροψία αυτής της δήλωσης είναι πάνω από αγενής και υποτιμητική. Δείχνει ότι η πρόθεση των ατόμων που καταφεύγουν σε τέτοια σχόλια είναι να σε αποστομώσουν και να σε απομονώσουν ώστε να διαδώσουν την αντίληψη ότι οι ίδιοι είναι καλύτεροι από σένα.
*Από το blog .
- See more at: http://kissmygrass.gr/2545/%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD/#sthash.SkDwT9im.dpuf
και άγριες σωματικές επιθέσεις, οι οποίες προκαλούν στο θύμα σωματικό πόνο, γδαρσίματα, μώλωπες, εγκαύματα και άλλες κακώσεις που μπορεί να καταλήξουν μέχρι και σε μόνιμες σωματικές βλάβες ή ακόμα και στο θάνατο. Μερικά παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς χαρακτηριστικής των γονέων ή συζύγων που κακοποιούν σωματικά μέλη της οικογένειας τους είναι το σπρώξιμο, τράνταγμα, κλείδωμα στο σπίτι, χαστούκια, στραγγαλισμός, πρόκληση εγκαύματος και χρήση αιχμηρών και άλλων αντικειμένων όπως ζώνης, καρέκλας και άλλων για να χτυπήσουν το θύμα. Η σωματική βία συνοδεύεται πάντα και από συναισθηματική βία.
Για παράδειγμα, ένας γονιός μπορεί να πει στο παιδί του «Ελπίζω να περάσεις τις εξετάσεις σου» με τέτοιο τρόπο που αυτό που λέει ουσιαστικά είναι «είσαι πολύ χαζός και ανίκανος για να περάσεις τις εξετάσεις», ή να χρησιμοποιεί ειρωνικά βλέμματα ή εκφράσεις προσώπου. Ένας γονιός θα μπορούσε επίσης να πει στο παιδί του «Θέλω να συζητήσω μαζί σου» χρησιμοποιώντας τέτοια επιθετική στάση με το σώμα και τις χειρονομίες του που στην ουσία αυτό που λέει να είναι «Σκάσε και άκουσε τι έχω να σου πω». Άλλες συμπεριφορές που μπορούν να θεωρηθούν ως συναισθηματική βία είναι η παρακολούθηση βίας πάνω σε άλλα άτομα (όπως παιδιά που γίνονται μάρτυρες βίας μεταξύ των γονιών τους), το διώξιμο από το σπίτι, ο εξευτελισμός, το να κάνει κανείς αποκαλύψεις σε ένα παιδί ακατάλληλες για την ηλικία του και η σιωπηλή μεταχείριση (τιμωρία με το να μη μιλά κάποιος παρατεταμένα στο παιδί του επειδή θύμωσε μαζί του).
Οι γονείς που κακοποιούν ψυχολογικά τα παιδιά τους σε οικονομικά θέματα τείνουν να μην τα αφήνουν να εργαστούν ή αλλιώς να τα αποτρέπουν από το να το κάνουν, να χρησιμοποιούν το χρήμα ως ένα τρόπο να τιμωρήσουν και να ελέγξουν τα παιδιά τους και συνήθως ελέγχουν τον τρόπο που ξοδεύουν τα χρήματα τους, π.χ. απαιτούν να γνωρίζουν πώς ακριβώς ξοδεύουν κάθε μικροποσό ή τους απαγορεύουν να τα ξοδεύουν με συγκεκριμένους τρόπους. Τέλος, τέτοιοι γονείς συχνά προκαλούν ενοχές στα παιδιά τους για τα χρήματα που τους δίνουν, π.χ. «αν δεν ξόδευα τόσα λεφτά πάνω σου, θα ζούσα πιο άνετα και ευτυχισμένα, στερούμαι χρήματα εξαιτίας σου, για να σε μεγαλώνω και να σε σπουδάζω».
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ένα μεμονωμένο επεισόδιο δε συνιστά κακοποίηση στην οικογένεια, όπως προαναφέρθηκε, αλλά και ότι οι προθέσεις του θύτη συχνά όχι μόνο δεν είναι κακές αλλά είναι καλές, αφού σπάνια συναντά κανείς γονείς ειδικά που θέλουν εσκεμμένα να βλάψουν τα παιδιά τους. Κατ’ επανάληψη συμπεριφορές όμως όπως οι πιο πάνω συνιστούν κακοποίηση, κάτι που είναι σημαντικό να αναγνωρίζεται τουλάχιστο από τα θύματα και τα άτομα που τους περιβάλλουν, αφού σπάνια αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους θύτες. Οι συνδυασμοί συμπεριφορών όπως οι πιο πάνω, η σοβαρότητα / ένταση και η συχνότητα της επίθεσης καθορίζουν το είδος και τη σοβαρότητα της κακοποίησης που υπάρχει, κάτι που βοηθά στη σωστότερη αντιμετώπιση της. Είναι σημαντικό πάντως να κατανοήσουμε πως σε κάθε περίπτωση η κακοποίηση είναι κακοποίηση και πληγώνει, ανεξαρτήτως μορφής και έντασης, γι’ αυτό και πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Ενδεικτικά αναφέρονται μερικές συνέπειες της κακοποίησης που έχουν κατοχυρωθεί επανειλημμένα μέσα από διεθνείς έρευνες: κατάθλιψη, χρόνιο άγχος, αυτοκτονία, εγκληματικότητα, κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών και ψυχοφαρμάκων, ανορεξία, ψυχοσωματικές διαταραχές, μανιοκατάθλιψη, σχιζοφρένεια, προβληματικές σχέσεις, εγκατάλειψη σχολείου και εργασίας, αίσθημα κενού, μοναξιάς και αποξένωσης, χαμηλή αυτοεκτίμηση, καχυποψία, ενοχές, ντροπή, σεξουαλικά προβλήματα και πολλά άλλα. Έχει διαπιστωθεί ότι οι συνέπειες πάνω στα θύματα είναι συχνά οι ίδιες ανεξάρτητα από τη μορφή ή μορφές κακοποίησης που έχει υποστεί ο καθένας και χρειάζεται συνήθως εντατική ψυχοθεραπεία και ψυχολογική στήριξη από άλλα άτομα ούτως ώστε να μπορέσει κάποιος να ξεπεράσει τις τόσο τραυματικές συνέπειες.