Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ «ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ – ΤΩΡΑ ΘΑ ΚΑΝΩ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΡΩ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ



Ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων, σε συνέχεια της επιτυχίας του πρώτου Σεμιναρίου με θέμα: «Αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές – Τώρα θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ» με Ομιλήτρια την Κλινική Ψυχολόγο (Clinical Psychology MA of Indianapolis) κ. Αγγελική Αρβανιτοπούλου πραγματοποιεί επαναληπτικό σεμινάριο την Τρίτη 30 Ιουνίου 2015 και ώρα 18:00 στο κτήριο του Ελληνικού ICOMOS όπου φιλοξενείται ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων επί της οδού Πειραιώς 73 στον Κεραμεικό (Στάση ΜΕΤΡΟ: Κεραμεικός, Στάση ΗΣΑΠ: Θησείο).

«Αυτό θα είναι ένα σεμινάριο για εμάς που θέλουμε να ανοίξουμε ένα παράθυρο στην άνοιξη, να βελτιώσουμε την διάθεσή μας, να αντιμετωπίσουμε τις αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές μας.

-Γιατί αφήνουμε τους άλλους να μας εκμεταλλευτούν;
-Γιατί λέμε Ναι κάτω από πίεση και λίγο μετά θυμώνουμε που δεν είπαμε Όχι;
-Πώς μπορούν μερικοί και κάνουν πάντα το δικό τους (και ‘μεις…δεν…) ;
– Γιατί οι άλλοι (που δεν είναι πιο έξυπνοι από μας) τα έχουν καταφέρει…;
– Τελικά ποιος γράφει το βιβλίο σου, ποιος/τι σκηνοθετεί τη ζωή σου ;

Και τέλος πάντων πώς ανατρέπονται αυτά τα αυτοκαταστροφικά, πώς βγάζω τον καλύτερο μου εαυτό;».

Στην έναρξη του Σεμιναρίου χαιρετισμό θα απευθύνει ο Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων και Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ομίλων, Συλλόγων και Κέντρων UNESCO (WFUCA) για την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική κ. Ιωάννης Μαρωνίτης.

Το Σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη του Ελληνικού ICOMOS.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΜΕ EMAIL: unescop@otenet.gr με θέμα : ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ είτε ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΩΣ ΣΤΟ 210-3244821
 (14.00-20.00)
.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ



Αγγελική Αρβανιτοπούλου
Clinical Psychology MΑ, University of Indianapolis
Ηarvard edx, Honor Code Certificate
Berkley edx




Επιμέλεια άρθρου Πετρούλα Σίνη , οικονομολόγος, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του The Greek Academy of Fine Arts, ιδιοκτήτρια των ιστοσελίδων Εφημερ.είδηση, αρχισυντάκτρια στην ιντερνετική εφημερίδα Mynima Hellas News, αρθρογράφος και στο Lamore Radio.

Το άρθρο αναρτήθηκε ως κάτωθι (καθώς και σύνδεσμοι συνεργασίας μας) :

Πετρούλα Σίνη , Πέτρα Σίνη , Betty Sini


The Greek Academy of Fine Arts



https://www.facebook.com/pages/The-Greek-Academy-of-Fine-Arts/289993827861565?pnref=lhc

The Sandi Nikolareas Art Galleries -associates: Paris,London,Milan,New York


Εφημερ.είδηση



- https://sites.google.com/site/ephemereidese/

https://www.facebook.com/PetroulaSiniProsopikaIstologia

http://tehneskaigrammata.blogspot.gr/

https://plus.google.com/116497634117844544779/posts

https://twitter.com/PetrSini


MYNIMA HELLAS NEWS



http://mynima-hellas.com/author/petroula-sini/

http://mynima-hellas.com/

https://plus.google.com/u/0/b/112086706467111539307/+Mynimahellascom/posts

https://plus.google.com/b/117929401800749053861/+Mynima-hellas/posts

- https://www.facebook.com/mynimahellascom

https://twitter.com/mynimahellas

https://www.youtube.com/channel/UCJxrPnTVmGNRaViZRkgtTqg

http://mynima-hellas.com/forum/


Lamore Radio



http://lamore-radio.com/el/articles/greece/

- http://lamore-radio.com/el/

- https://www.facebook.com/LamoreRadio?fref=ts

https://www.facebook.com/groups/146916448836920/?fref=ts

https://www.facebook.com/fairytaleradio.station?fref=ts

- https://www.facebook.com/groups/207897959335777/?fref=ts

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

«Ηθική Παρενόχληση - Η διαστροφική βία στην καθημερινή ζωή» της Marie - France Hirigoyen



Ηθική παρενόχληση
Η διαστροφική βία στην καθημερινή ζωή
Marie - France Hirigoyen
μετάφραση: Μαριλένα Γεωργιάδου
Εκδόσεις Πατάκη, 2000
236 σελ.
ISBN 960-378-465-6, 
ISBN-13 978-960-378-465-4, 

Η «Ηθική Παρενόχληση» της Marie-France Hirigoyen κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1998 και σήμερα μεταφράζεται σε 16 γλώσσες. 

Το βιβλίο αυτό θεωρείται για τη μελέτη της βίας ό,τι η «Συναισθηματική Νοημοσύνη» για τη μελέτη της νόησης. 

Ανήκετε σε αυτούς που υπομένουν τα ξεσπάσματα ενός μόνιμα προσβλητικού ή κυκλοθυμικού εργοδότη; 

Γίνεστε συνεχώς ο στόχος των μειωτικών σχολίων και της περιφρόνησης του συντρόφου σας; 

Είναι πιθανό να είστε θύμα ενός κρυφού πολέμου ανάμεσα στο θύτη και στο θύμα του, με στόχο την ψυχική εξόντωση του τελευταίου. Γιατί όμως; Επειδή ο θύτης δεν μπορεί να υπάρξει σε μια σχέση παρά μόνο αν ο άλλος εκμηδενιστεί. Τα θύματα, πάλι, μιας τέτοιας κατάστασης δεν παραδέχονται στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για ένα πλέγμα τόσο πυκνό και σκοτεινό, που πολύ δύσκολα μπορεί κανείς, και από τις δύο πλευρές, να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα του προβλήματος. 

Η Marie-France Hirigoyen, ψυχίατρος, ψυχαναλύτρια και ψυχοθεραπεύτρια με πολύ μεγάλη κλινική πείρα, αναλύει με απλότητα, σαφήνεια και ζωντάνια ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο, αν και ευρύτατα διαδεδομένο, είναι ελάχιστα γνωστό: είναι η προσπάθεια ψυχικής εξόντωσης του άλλου με λόγια, με νεύματα, με υπονοούμενα, χωρίς τη χρήση ψυχικής βίας. 

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται διαστροφική βία ή ηθική παρενόχληση. 
Το κυριότερο χαρακτηριστικό της διαστροφικής βίας είναι ότι δρα καμουφλαρισμένη. Αυτή η δράση πρέπει να αποκαλυφθεί, ώστε το θύμα της αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει.

 Στο βιβλίο αυτό με τις πολυάριθμες μαρτυρίες, η συγγραφέας αναλύει την ιδιομορφία της διαστροφικής σχέσης και αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της, καταδεικνύοντας ότι η ταπεινωτική διαδικασία είναι η ίδια είτε πρόκειται για ζευγάρι, είτε για οικογένεια, είτε για επιχείρηση. 

Η Μ.-F. Hirigoyen στέκεται δίπλα στα θύματα της ηθικής παρενόχλησης και αναλαμβάνει την αφύπνιση του περιβάλλοντός τους και την καθοδήγηση όσων επιθυμούν να τα βοηθήσουν. Η βοήθειά της στα θύματα είναι σημαντική: τα βοηθά να ξεφύγουν από την επιρροή του δυνάστη τους και να γλιτώσουν από την κατάθλιψη, ακόμη και τον ψυχικό θάνατο. 

Το θέμα της ηθικής παρενόχλησης δεν έχει ακόμα διερευνηθεί επαρκώς. Γι΄αυτό, το παρόν βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και αποτελεί πρακτικό οδηγό τόσο για τα θύματα και για όσους επιθυμούν να τα βοηθήσουν, όσο και για τους ειδικούς, στους οποίους προτείνει μια νέα προσέγγιση. Ακόμη, χάρη στη σαφήνεια και στη ζωντάνια του, θα προκαλέσει το ενδιαφέρον όλων όσοι δεν εννοούν να μένουν αδιάφοροι απέναντι σε αυτό το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα


Ηθική παρενόχληση στο χώρο εργασίας
Marie - France Hirigoyen
μετάφραση: Ασπασία Σιγάλα
Εκδόσεις Πατάκη, 2002
374 σελ.
ISBN 960-16-0537-1, ISBN-13 978-960-16-0537-1
Εργασία και εργαζόμενοι - 
Ψυχολογικές απόψεις [DDC: 158.7]
Ψυχανάλυση [DDC: 150.195] 
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αναπτύχθηκε ένας έντονος προβληματισμός γύρω από τη φύση του φαινομένου και τους τρόπους αντιμετώπισής του, με αποκορύφωμα την κατάθεση πρότασης νόμου στο γαλλικό κοινοβούλιο και την εισαγωγή του όρου στο γαλλικό Εργατικό Κώδικα.
Στο βιβλίο Ηθική παρενόχληση στο χώρο της εργασίας η συγγραφέας εμβαθύνει την ανάλυσή της, επικεντρώνοντας την προσοχή της σε φαινόμενα ηθικής παρενόχλησης στο χώρο της εργασίας. Προσδιορίζει λεπτομερώς το περιεχόμενο του όρου και απαντά με σαφήνεια και ακρίβεια σε ερωτήματα που σχετίζονται με το φαινόμενο.
Ταυτόχρονα παρεμβάλλει πραγματικές μαρτυρίες ενώ στο τελευταίο μέρος του βιβλίου αναζητά τρόπους αντιμετώπισης, επισημαίνοντας την προσωπική ευθύνη του καθενός για την πρόληψη τέτοιων περιστατικών στους χώρους της εργασίας.
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιβλίο που φωτίζει τις διαστάσεις της ηθικής παρενόχλησης στο χώρο της εργασίας.



Hirigoyen, Marie - France


Η Marie-France Hirigoyen είναι ψυχίατρος, ψυχαναλύτρια και ψυχοθεραπεύτρια. Ως ειδική θυματολόγος ερεύνησε διεξοδικά και παρουσίασε για πρώτη φορά σε βιβλίο ολοκληρωμένα το φαινόμενο της ηθικής παρενόχλησης, την προσπάθεια δηλαδή ψυχικής εξόντωσης του άλλου με λόγια, με νεύματα, με υπονοούμενα, χωρίς τη χρήση φυσικής βίας.
Έργα της: "Ηθική παρενόχληση: Η κρυμμένη βία στην καθημερινή ζωή" (Πατάκη, 2000), "Ηθική παρενόχληση στο χώρο της εργασίας" (Πατάκη, 2002), "Η κακοποιημένη γυναίκα: Η βία μέσα στο ζευγάρι" (Πατάκη, 2006).

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2008) Η μοναξιά στον εικοστό πρώτο αιώνα, Εκδόσεις Πατάκη
(2006) Η κακοποιημένη γυναίκα, Εκδόσεις Πατάκη
(2002) Ηθική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, Εκδόσεις Πατάκη
(2000) Ηθική παρενόχληση, Εκδόσεις Πατάκη

Πηγές 
http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=232941
http://www.biblionet.gr/author/24111/Marie_-_France_Hirigoyen

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Ξεκινώντας ΤΩΡΑ την αυτο-βελτίωση : Σχέσεις - Από την Αγγελική Αρβανιτοπούλου


Ξεκινώντας ΤΩΡΑ την αυτο-βελτίωση :
Σχέσεις

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ευτυχία και η ποιότητα ζωής μας εξαρτάται από τις σχέσεις μας, από την ποιότητα των ανθρώπων που διαλέγουμε, από το πώς συνδεόμαστε, και τι νόημα προσδίδουμε σε αυτές τις σχέσεις. Συγκεκριμένα, οι υποστηρικτικές και αποτελεσματικές σχέσεις δίνουν περισσότερα χρόνια ζωής, λιγότερες παθήσεις, ταχύτερη ανάρρωση και καλύτερη ψυχική υγεία.
Οι σχέσεις που δεν βοηθούν σε όλα αυτά είναι αυτές στις οποίες αισθανόμαστε ότι κάποιος δεν είναι ουσιαστικά παρόν. Για παράδειγμα, όταν μιλάμε σε κάποιον και αυτός αντί να μας ακούσει σκέφτεται τα δικά του, και ανυπομονεί να τελειώσουμε για να πει κάτι που αφορά αποκλειστικά αυτόν. Αναποτελεσματικές είναι και αυτές οι σχέσεις που νιώθουμε ότι ο άλλος ακυρώνει την εμπειρία μας και τα συναισθήματά μας και αντί να μας καταλάβει και να συμπονέσει μας κρίνει.
Πάμε τώρα στις καλές, αποτελεσματικές σχέσεις. Όταν αισθανόμαστε αυτό που λέμε άνευ όρων αποδοχή, δηλαδή όταν ο άλλος μας αποδέχεται όπως και να ΄χει, τότε έχουμε μια σχέση που πραγματικά βοηθά. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος συμφωνεί με ό,τι και να κάνουμε ή ό,τι μας κολακεύει - ίσα ίσα οι άνθρωποι που είναι θετικοί πραγματικά δεν θα μας αφήσουν να βολευτούμε και θα μας παρακινήσουν να αναπτυχθούμε. Σημαίνει όμως ότι νιώθουμε την παρουσία τους υποστηρικτική, καλοπροαίρετη και επομένως αισθανόμαστε συναισθηματικά ασφαλείς μαζί τους.
Πάνω από όλα όμως, αυτό που πραγματικά συμβάλλει στην σωματική και ψυχική υγεία είναι οι σχέσεις που βασίζονται στην αλληλο-υποστήριξη, στην αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια. Επιστήμονες έδειξαν με επίσημες έρευνες ότι η ηθική εξύψωση που έρχεται από τέτοιες σχέσεις διεγείρει το πνευμονογαστρικό νεύρο , το οποίο ρυθμίζει τον καρδιακό παλμό προς όφελός μας. Μάλιστα τα ευεργετικά αποτελέσματα δεν είναι στιγμιαία αλλά ισχύουν για έξι βδομάδες
Όταν είναι αποτελεσματικές οι κοινωνικές σχέσεις που επιλέγουμε να περιβάλλουν υποστηρικτικά την ζωή μας μπαίνουμε σε αυτό που λέμε ‘Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης’. Αυτή η Ζώνη είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που μπορώ να πετύχω από μόνος μου και σε αυτό που θα καταφέρω αν με βοηθήσουν. Διαλέξτε ανθρώπους που σας προτρέπουν να ωριμάσετε, να αναπτυχθείτε, να προσπαθείτε για κάτι καλύτερο.


Αγγελική Αρβανιτοπούλου
Clinical Psychology MS, University of Indianapolis
Ηarvard edx

Πίνακας : William Glackens, Crowd at Seashore https://en.wikipedia.org/wiki/William_Glackens

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Χαριτίνη Καρακωστάκη : Η κουλτούρα της αγένειας



Χαριτίνη Καρακωστάκη

Πώς φτάσαμε να θεωρείται κανονικότητα η επίδειξη των κακών τρόπων.

Οταν συναντιούνται τυχαία δύο άγνωστοι στον δρόμο, έλεγε ο Ερβιν Γκόφμαν (αμερικανός κοινωνιολόγος των ηθών της καθημερινής ζωής), αυτό που ακούγεται συχνότερα να βγαίνει από το στόμα τους είναι «καλημέρα» και «συγγνώμη». Και συμπλήρωνε: Αυτά τα «καλημέρα» και τα «συγγνώμη» πρέπει να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη και να τα μελετήσουμε, αν θέλουμε να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί μια κοινωνία.

Αν ο Γκόφμαν μπορούσε να κάνει μια βόλτα σε ένα ελληνικό αστικό κέντρο του σήμερα, ας πούμε στην πρωτεύουσα, θα παρατηρούσε ότι όταν συναντιούνται δύο άγνωστοι μπορούν να ακουστούν πολλά διαφορετικά πράγματα, εκ των οποίων σπανιότερα «καλημέρα» και «συγγνώμη». Ο εισαγωγικός χαιρετισμός συχνά απουσιάζει ή στην καλύτερη περίπτωση αντικαθίσταται από ένα, μάλλον επιθετικό, «να σας πω!». Η έκφραση δε του αιτήματος που πυροδοτεί την επικοινωνία είναι συχνά αδιαμεσολάβητη: «Θέλω αυτό» ή «Εχετε το τάδε;» ή «Το τσιγάρο σας έρχεται κατευθείαν πάνω μου!».

Η απουσία της λεκτικής ευγένειας συνοδεύεται συχνά και από εκφράσεις αγένειας πέραν της φυσικής γλώσσας: η παντελής αδυναμία συγκρότησης ουράς σε ένα ταμείο και οι συνακόλουθοι αναστεναγμοί δυσαρέσκειας που βγαίνουν από το παρατοποθετημένο μπουλούκι των ανθρώπων, το σολιψιστικό μπλοκάρισμα του διαδρόμου ή της πόρτας στο βαγόνι του μετρό, η ευκολία με την οποία κάποιος «δεν σε βλέπει» και σε προσπερνά κλέβοντας τη σειρά σου, χωρίς να αντιλαμβάνεται καν το «δυνατό άγγιγμα» που προκύπτει από το «ασυναίσθητο» σκούντημα ή ποδοπάτημα, δεν είναι παρά μερικές από αυτές.

Η αγένεια δεν είναι προφανώς ελληνικό προνόμιο. Σε όλες τις πόλεις, όπου η επικοινωνία δεν γίνεται με όρους γνωριμίας όπως συμβαίνει στις πιο μικρές κοινότητες, οι άνθρωποι συχνά απογοητεύονται από τη συμπεριφορά τρίτων απέναντί τους. Το ενδιαφέρον όμως της ελληνικής αγένειας στις τυχαίες δημόσιες συναντήσεις μεταξύ αγνώστων είναι ότι αυτή δεν γίνεται ποτέ αντιληπτή ως μεμονωμένη παρέκκλιση από έναν κανόνα αστικής ευγένειας παρά θεωρείται κανονικότητα. Αντίθετα, μέσα σε ένα καθεστώς απόλυτης αστικής διαστροφής, οι τύποι ευγένειας είναι εκείνοι που θεωρούνται παρέκκλιση και γίνονται συχνά αντικείμενο γελοιοποίησης, σχολιασμού και (καλοπροαίρετης;) πλάκας.

Η κουλτούρα της αγένειας διαμορφώνει ασφαλώς και τους όρους δημοσιότητας των δημοσίων προσώπων. Φωνές, τσιρίδες, υποτιμητικός πληθυντικός και μάγκικος ενικός κυριαρχούν στη ζωντανή και τηλεοπτική πολιτική αντιπαράθεση. «Ακούς τι σου λέω, ρε; Ακούς τι σου λέω;», «Αυτό που σου λέω, εγώ!» ακούγονται να βγαίνουν από το στόμα μελιτζανοκόκκινων προσώπων έτοιμων να εκραγούν. Περιγραφικά επίθετα εν είδει κατηγορητηρίου (Καραγκιόζης, μαφιόζοι, λαμόγια, ρουφιάνοι) και ηθικολογίζοντες αφορισμοί («σα δεν ντρέπεστε!», «καλά, εντάξει, μπαρμπούτσαλα») και πού και πού κανένα αναστοχαστικό συγγνώμη («Μα είστε εντελώς ηλίθιος, συγγνώμη κιόλας») δίνουν και παίρνουν προτού τα διακόψει ρυθμικά η τέλεια μονοτονία της επανάληψης: «Με αφήνετε να μιλήσω; Με αφήνετε να μιλήσω; Μα γιατί δε με αφήνετε να μιλήσω;».

Η ελληνική κουλτούρα της αγένειας δεν είναι καθαυτή κακή, όπως αντίστοιχα μια άλλη εθνική κουλτούρα ευγένειας δεν είναι καθαυτή καλή. Πράγματι η χρήση κάποιων λέξεων όπως «καλημέρα», «συγγνώμη», «ορίστε», «παρακαλώ», «ευχαριστώ», καθώς και η χρήση του πληθυντικού αριθμού δεν εξασφαλίζουν από μόνες τους την καλή συμβίωση των κατοίκων των πόλεων, ούτε επαρκούν για να εξαλείψουν τη βία – βίαιες συμπεριφορές εκδηλώνονται κάλλιστα και σε συνθήκης απόλυτης ευγένειας. Επιτελούν όμως, όπου χρησιμοποιούνται, μια σειρά από πολύπλοκες κοινωνικές λειτουργίες τις οποίες δεν πρέπει να παραβλέψουμε: οργανώνουν τις τυχαίες αλλά αναπόφευκτες συναντήσεις μεταξύ αγνώστων, φτιάχνουν μικρές καθημερινές τελετουργίες, αισθητικοποιούν την επικοινωνία κρύβοντας την πραγματική αδιαφορία που μπορεί να νιώθει ο ένας για τον άλλον, επιτρέπουν την έκφραση μέχρι και των πιο παράδοξων αιτημάτων διαλύοντας και ξαναφτιάχνοντας στιγμιαίες σχέσεις εξάρτησης. Κυρίως, όμως, υφαίνουν το πλαίσιο μιας κουλτούρας που υπολογίζει τον Άλλον, επιτρέπει την κριτική, αλλά επιζητεί τη συναίνεση.
Όχι, η κουλτούρα της αγένειας δεν είναι καθαυτή κακή. Ευνοεί όμως τις εκρήξεις, τις φορμαλιστικές αντιπαραθέσεις και τις ανταγωνιστικές επιδείξεις υπέρμετρων εγώ. Αντίθετα, η αναγνώριση του Άλλου και η προσοχή στις ανάγκες του, που αυτόματα προκύπτουν από τη μηχανική χρήση ξερών τύπων ευγένειας, καθρεφτίζουν μία προδιάθεση συναίνεσης, απαραίτητη για την αστική συμβίωση. Ευγένειες και αγένειες, ήρθε η ώρα όλες αυτές τις λέξεις, τις στάσεις, τις συμπεριφορές, να τις πάρουμε στα σοβαρά.

Η Χαριτίνη Καρακωστάκη είναι πολιτική επιστήμων, υποψήφια διδάκτωρ Κοινωνιολογίας στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Paris)

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΑΤΑΚΕΣ

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΑΤΑΚΕΣ
Οι δέκα πιο έξυπνες απαντήσεις στην Ιστορία - Πρώτη στη λίστα, μια ελληνική [εικόνες]

Ενα απάνθισμα των πιο έξυπνων απαντήσεων που δόθηκαν διαχρονικά, από αστραφτερούς και ετοιμόλογους εκπροσώπους της τέχνης και της δημόσιας ζωής, φιλοξενεί ο βρετανικός Independent.

Στην κορυφή των δέκα καλύτερων απαντήσεων φιγουράρουν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, όταν τους απείλησε ο Φίλιππος της Μακεδονίας.

Διαβάστε τις απίστευτα πνευματώδεις απαντήσεις διάσημων προσωπικοτήτων της Ιστορίας, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα.

1. Σπάρτη


Βασιλιάς Φίλιππος ο Β' της Μακεδονίας: Αν κερδίσω τον πόλεμο, θα είστε σκλάβοι για πάντα.
Σπαρτιάτες: Αν...

2. Dorothy Parker (Αμερικανίδα ποιήτρια)


Μεθυσμένος: Δεν μπορώ να ανεχθώ τους ηλίθιους.
Dorothy Parker: Προφανώς η μητέρα σου μπορούσε.

3. Stephen Hawking (Βρετανός θεωρητικός φυσικός-κοσμολόγος)


John Oliver (Αγγλος κωμικός): Εχετε δηλώσει ότι πιστεύετε πως υπάρχει άπειρος αριθμός από παράλληλα σύμπαντα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν εκεί έξω όπου εγώ μπορεί να είμαι εξυπνότερος από εσάς;
Stephen Hawking: Ναι. Οπως επίσης και ένα σύμπαν όπου είσαι αστείος.

4. Mahatma Gandhi (Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης-ακτιβιστής)


Ρεπόρτερ: Τι πιστεύετε για τον Δυτικό Πολιτισμό;
Mahatma Gandhi: Πιστεύω ότι θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα.

5. Κόμης του Σάντουιτς (Βρετανός πολιτικός)


Κόμης του Σάντουιτς: Κύριε, δεν ξέρω αν θα πεθάνεις στην κρεμάλα ή από ανεμοβλογιά.
John Wilkes (Βρετανός ηθοποιός): «Αυτό εξαρτάται, κύριέ μου, από το αν θα ασπαστώ τις αρχές διακυβέρνησής σου ή τη σύζυγό σου.

6. Abraham Lincoln (16ος Πρόεδρος ΗΠΑ)



Ο Αμερικανός Πρόεδρος κατηγορείται από τον Δημοκρατικό Στίβεν Ντάγκλας ότι είναι διπρόσωπος.
Αβραάμ Λίνκολν: Αν είχα δύο πρόσωπα, λες να «φορούσα» αυτό;

7. Winston Churchill (Βρετανός πολιτικός)


George Bernard Shaw (διάσημος θεατρικός συγγραφέας): Σου στέλνω δύο εισιτήρια για την πρώτη βραδιά του νέου μου θεατρικού έργου. Φέρε έναν φίλο σου... Αν έχεις.
Winston Churchill: Δεν θα μπορέσω πιθανότατα να παρακολουθήσω την πρώτη σου παράσταση. Θα έρθω στη δεύτερη. Αν υπάρξει.

8. Edna Ferber (Αμερικανίδα συγγραφέας)


Noel Coward (Βρετανός θεατρικός συγγραφέας): Εντνα, δείχνεις σχεδόν σαν άνδρας.
Edna Ferber: Και συ.

9. Wolfgang Amadeus Mozart (Αυστριακός συνθέτης κλασικής μουσικής)


Θαυμαστής: Κύριε Μότσαρτ, σκέφτομαι να γράψω συμφωνική μουσική. Μπορείτε να μου δώσετε κάποιες συμβουλές όπως το πώς να αρχίσω;
Mozart: Η συμφωνική είναι μια πολύ σύνθετη μουσική φόρμα. Ισως θα έπρεπε να αρχίσετε με μερικά απλά τραγούδια και να δουλέψετε στην πορεία για τη συμφωνική μουσική.
Θαυμαστής: Μα, κύριε Μότσαρτ, εσείς γράφατε συμφωνίες από 8 ετών!
Mozart: Ναι, αλλά ποτέ δεν ρώτησα κανέναν πώς.

10. Groucho Marx (Αμερικανός κωμικός και συγγραφέας)



Μιλώντας με έναν διαγωνιζόμενο με 10 παιδιά στο «You Bet Your Life»:
Διαγωνιζόμενος: Εχω 10 παιδιά, Γκράουτσο.
Μαρξ: Εχεις 10 παιδιά; Γιατί έκανες τόσα πολλά;
Διαγωνιζόμενος: Επειδή αγαπώ τη σύζυγό μου.
Μαρξ: Κι εγω αγαπώ το πούρο μου, αλλά το βγάζω μια στο τόσο από το στόμα μου.



Πηγή: Οι δέκα πιο έξυπνες απαντήσεις στην Ιστορία - Πρώτη στη λίστα, μια ελληνική [εικόνες] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/211066/oi-deka-pio-exypnes-apantiseis-stin-istoria-proti-sti-lista-mia-elliniki-eikones#ixzz3cjLzy54X

2ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ - ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΠΑΛΑΙΑΣ ΒΟΥΛΗΣ


2ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015
ΜΕΓΑΡΟ ΠΑΛΑΙΑΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, και τη στήριξη του Δήμου Αθηναίων. Με την υποστήριξη της LSM SYSTEMS.GR MANAGEMENT&ARTS http://www.lsmsystems.gr/



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

10.00 ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ:
• Η. ΔΕΜΙΡΤΖΟΓΛΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΝΑΔΡΑΣΕΩΣ
• Ε. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ε.Ε.
• Π. ΠΕΤΡΑΚΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΚΠΑ - ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΕΚ ΕΚΠΑ
• Π. ΠΑΝΤΑΖΑΚΟΣ, ΑΝ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΠΨ ΕΚΠΑ
• ΠΟΛΙΤΙΚOΙ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
α) "Αλήθεια 1: Ο ύμνος του Φόρουμ", σε ποίηση Κ. Παλαμά, μουσική Ε. Μουτσόπουλου,
β) "Πέτρα", σε στίχους Μ. Γαρουφαλή και μουσική Ε. Μουτσόπουλου.
Ερμηνεύει η υψίφωνος Μ. Πυλαρινού, συνοδεύει στο πιάνο ο μαέστρος Α. Πυλαρινός.

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ 10.30 – 12.00
ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Ε. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ – Π. ΝΙΑΡΧΟΣ
10.30 – 10.50 Ε. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, Η ηθική και οικονομική κρίση κατ’ Αριστοτέλη,
10.50 - 11. 05 Κ. ΝΙΑΡΧΟΣ, Η διαλεκτική ηθικής και πολιτικής κατά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη,
11.05 – 11. 20 Ε. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ, Η θεραπεία της κρίσης μέσω των κειμένων των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων,
11.20 – 11.35 Κ. ΚΑΛΑΧΑΝΗΣ, Η ηθική του Δημοκρίτου και η οικονομική κρίση,
11.35 – 11.45 Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, Ηθικά και επιστημονικά προβλήματα γλώσσας και ιστορίας στα σχολικά βιβλία Δημοτικού, Γυμνασίου – Λυκείου.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 15΄
Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ 12.15 – 14.00
ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Ε. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ – Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
12. 15 – 12.30 Α. ΜΑΝΟΣ, Ηθική και οικονομική κρίση: Ανατομία και προοπτικές,
12.30 – 12.45 Κ. ΓΟΓΓΑΚΗ, Η κρίση των ηθικών αξιών και η αρχή της ανταλλαγής,
12.45 – 13.00 Α. ΛΑΖΟΥ, Άνθρωπος και «Μέτρο»: μια ανθρωπο-φιλοσοφική κριτική του πολιτισμού,
13.00 – 13.15 G. GUTENSCHWAGER, Determinism and Reification: the Twin Pillars of the Amoral Society,
13.15 – 13.30 Ι. ΜΑΣΤΟΡΑ, Ολυμπιακές αξίες και αθλητική αγωγή εν μέσω οικονομικής κρίσης,
13.30 - 13.45 R.WITT, Αγορά χρυσού.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 30΄

Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ 14.30 – 15.40
ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Ε. ΜΙΚΡΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ / Κ. ΝΙΑΡΧΟΣ – Ι. ΜΑΣΤΟΡΑ
14.30 – 14.45 Α. ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ, Η οικονομική και ηθική κρίση: κρίση του αναστοχαστικού κρίνειν,
14.45 – 15.00 Ρ. ΠΕΦΑΝΗΣ, Από τον ιδιώτη στον πολίτη,
15.00 - 15.15 Χ. ΣΠΙΤΙΕΡΗ – B. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Η Παγκόσμια Οικονομία και η Ηθική ως πρόσθετες παράμετροι στην επιστήμη της Ατμοσφαιρικής Φυσικοχημείας,
15.15 – 15.24 Γ. ΜΑΡΔΑΣ, Η αλληλεπίδραση της κοινωνικής ηθικής και της κοινωνικοοικονομικής κρίσης,
15.24 – 15.30 Κ. ΚΩΣΤΑΚΗ, Η ηθική ανά τους αιώνες και η οικονομική κρίση.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 1.20΄
ΓΕΥΜΑ
Δ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ 17.00 – 18.15
ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Α. ΜΑΝΟΣ – Α. ΛΑΖΟΥ
17.00 – 17.15 Ξ. ΜΟΥΣΑΣ, Η εκπαίδευση μέσω των σκουπιδιών,
17.15 – 17.30 Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Ηθική της χρεωκοπίας ή χρεωκοπία της ηθικής;
17.30 – 17.40 ΣΠ. ΜΑΛΛΙΟΣ, Η άνευ φόρων διοίκηση του κράτους: μια νέα πρόκληση για την διοικητική τέχνη,
17.40 – 18.00 Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ, H αναδιανομή του πλούτου σε περιόδους κρίσεων.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Ε΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ 18.15 – 19.15
ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Ξ. ΜΟΥΣΑΣ – Κ. ΚΑΛΑΧΑΝΗΣ
18.15 – 18.30 ΣΤ. ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ – ΣΠ. ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ, Η «ευτέλεια» της φιλοσοφίας ως πρόταση διαχείρισης της οικονομικής κρίσης,
18.30 – 18.40 M. ARISTOVA, Greek-Russian Relations: Historical, Cultural and Educational Aspects,
18.40 – 18.50 Λ. ΠΛΥΤΑ, Ροδαλή αυταπάτη.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
19.00 Επισκόπηση των επιστημονικών εισηγήσεων
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 19.30
- ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ: ΧΟΡΑΡΧΗΣ Δ. ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ
- ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ /ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΩΔΕΙΟΥ Kodály: ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ Ο Μ. ΠΑΤΣΕΑΣ


2ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΗΛΙΑΣ ΔΕΜΙΡΤΖΟΓΛΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΠΚ «ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ»
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ MANAGEMENT
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΜΕΛΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΟΥΣΑΣ, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΝΟΣ
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΙΚΡΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΑΡΧΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΟΓΓΑΚΗ
ΑΝΝΑ ΛΑΖΟΥ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΑΝΝΑ ΛΑΖΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΣΤΟΡΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΛΑΧΑΝΗΣ

Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, και τη στήριξη του Δήμου Αθηναίων. Με την υποστήριξη της LSM SYSTEMS.GR MANAGEMENT&ARTS http://www.lsmsystems.gr/


ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (σε αλφαβητική σειρά των ονομάτων)

Greek-Russian relations: historical, cultural and educational aspects
Marina Aristova
It is generally recognized that Greece and Russia have strong ties piercing all levels of communication between our two countries. These ties have been developing for centuries and are rooted in the era of the Byzantine Empire. One religion practiced by us, rich history, tremendous cultural heritage became the basis for the formation of a common vision and a common path of development. Through the whole history an influence and an interaction between our countries have always been bilateral. After the collapse of the Soviet Union and until today bilateral relations actively continue to develop and became more practically oriented in different spheres. Historically relations between Greeks and Russians are marked by mutual understanding, support, centuries-old friendship and frankness between our peoples.
My presentation consists of three parts:
1. Greek-Russian relations: historical aspects. A brief historic overview touching upon memorable events in the history of our states.
2. Greek-Russian relations: cultural aspects. This part will cover a current status of the cultural Greek-Russian relations, existent problems that have to be solved and future cultural relations in the light of the cross year 2016 between Greece and Russia.
Greek-Russian relations: educational aspects. This part will be devoted to the educational opportunities for Greeks wishing to study the Russian language and later on to get an academic education in Russia.

Η κρίση των ηθικών αξιών και η αρχή της ανταλλαγής
Κωνσταντίνα Γογγάκη
Ο όρος ‘αξία’ εμφανίζεται στη φιλοσοφία με τη σημασία του πνευματικού κυρίως αγαθού, από τους εκπροσώπους της στωικής φιλοσοφίας. Ήδη από τον Πλάτωνα έχει χρησιμοποιηθεί με την σημασία του τιμήματος ή, επί προσώπου, της τιμής. Η ‘αξία’ ως θέμα της φιλοσοφικής προβληματικής εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Ενώ η φιλοσοφία στην αρχαία και την ευρωπαϊκή σκέψη από τον Πλάτωνα ως τον Hegel αναφέρεται σε ιδέα, ουσία, φύση, πνεύμα, από τον Lotze ως σήμερα αναφέρεται σε αξία, ιεραρχία αξιών και κρίση αξιών. Στον σύγχρονο κόσμο παρατηρείται το φαινόμενο οι αξίες, ως αρχές και δομές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, να εγκαταλείπονται, ενώ νέες αξίες διαμορφώνονται και υιοθετούνται. Ως κρίση των συνειδήσεων, η οποία αντανακλάται στην κρίση των αξιών, θεωρείται το φαινόμενο κατά το οποίο η καλλιέργεια των δομικών στοιχείων του πολιτισμού υφίσταται μια συστηματική αλλοίωση, που καταλήγει στην αλλοτρίωση. Η πρωταρχική σημασία του όρου ‘αξία’, του τιμήματος, ιστορικά και λογικά, ανάγεται στο πεδίο της οικονομίας. Στον μοντερνισμό η κοινωνία δεν εκλαμβάνεται, πλέον, ως πολιτική, αλλά ως οικονομική. Το κοινωνικό δεν ορίζεται, επομένως, μέσω του πολιτικού, αλλά μέσω του οικονομικού κριτηρίου, ενώ η αρχή της πολιτικής επικοινωνίας υποκαθίσταται από την αρχή της ανταλλαγής, που αποτελεί την κύρια μορφή έκφρασης της αξίας στον συγκεκριμένο τρόπο παραγωγής της μοντέρνας αστικής κοινωνίας.

Η οικονομική και ηθική κρίση: κρίση του αναστοχαστικού κρίνειν
Αλεξάνδρα Δεληγιώργη
Κατά την άποψη των ειδικών, η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου per se ως πρωταρχική βλέψη του ιστορικού κοσμο-συστήματος, προκάλεσε, λόγω των εγγενών αντιφάσεών του και των δομικών περιορισμών λειτουργίας του, πρωτοφανή όξυνση των ανισορροπιών και κατάρρευση των ηθικών αξιών, οδηγώντας το σε ένα κρίσιμο σημείο δολιχοδρόμησης, με απρόβλεπτη έκβαση .
Η εισήγηση συναρτά την παρούσα ενδημική οικονομική και ηθική κρίση με την εντεινόμενη απαξίωση του αναστοχαστικού κρίνειν, στο πλαίσιο του ισχύοντος γνωστικού παραδείγματος. Το τελευταίο θέτει σε σχεδόν απόλυτη προτεραιότητα την λογιστική διάνοια, τον αναγωγισμό και την αφηρημένη σχηματοποίηση, με αποτέλεσμα, στο δεδομένο ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο, η τεχνογνωσία αποσχισμένη από τον κριτικό αναστοχασμό, να εκπέσει από συντελεστής προόδου σε συντελεστή ηθικο-πολιτικής ακρισίας, καθιστώντας, έτσι, την παρούσα κρίση αδιέξοδη.
Η εισήγηση ανιχνεύει συνοπτικά το αναστοχαστικό κρίνειν (Παρμενίδης, Καντ-Χέγκελ, X. Άρεντ ) ως βασικό παράγοντα της ανθρώπινης δημιουργικότητας και συνεπώς ως όρο sine qua non για την αναδιάρθρωση του ισχύοντος γνωστικού παραδείγματος, με βάση την επανίδρυση σχέσεων αμοιβαίας εξάρτησης και προοπτικής της τυπικής αξιωματικής λογικής του know-how με την ουσιαστική λογική του τί, γιατί και προς τί.
Ως όργανο εννόησης της κρισιμότητας της παρούσας κατάστασης, η ουσιαστική λογική κατευθύνει την επεξεργασία κριτηρίων ικανών να θέσουν υπό έλεγχο την αλόγιστη υπερσυσσώρευση κέρδους και την υπεράντληση φυσικών πόρων που απειλούν με εξαφάνιση την δημοκρατία και την ζωή στον πλανήτη.

Ηθικά και επιστημονικά προβλήματα γλώσσας και ιστορίας στα σχολικά βιβλία Δημοτικού, Γυμνασίου – Λυκείου.
Νίκος Ζαχαριάδης
Η επιστημονική αρχική κατάρτιση των Ελληνοπαίδων πραγματοποιείται ήδη από την εφηβική ηλικία, όταν μαθητές και μαθήτριες λαμβάνουν τα πρώτα στοιχεία στα μαθήματά τους και ιδιαίτερα στη γλώσσα και την ιστορία. Με την ορθή διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας τίθενται τα θεμέλια της ακριβούς νοήσεως των νέων μας, γιατί είναι γνωστό πώς η Ελληνική γλώσσα, όπως κάθε γλώσσα, είναι μέσον επικοινωνίας των πολιτών, αλλά κυρίως η αρχαία, λόγω του πλούτου των εννοιών της, είναι σπουδαίο στοιχείο της νοήσεως και της λειτουργίας του εγκεφάλου, όπως έχει αποδειχθεί από τις έρευνες επιφανών γλωσσολόγων και φιλοσόφων. Ασφαλώς η διδασκαλία της Ιστορίας στην πραγματική της διάσταση, δίχως παρεμβάσεις και επεμβάσεις συντελεί στην ορθή ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων, καθ’ όσον η δίχως αλλοιώσεις γνώση του παρελθόντος οδηγεί στην ουσιαστική βίωση του παρόντος και στην προοπτική του μέλλοντος.
Ατυχώς, όπως έχουν δείξει συστηματικές επιστημονικές έρευνες (π.χ. του Δ. Νατσιού, εκπαιδευτικού Β/θμίου εκπαιδεύσεως) τα βιβλία των μαθητών Γυμνασίου – Λυκείου και του Δημοτικού είναι γεμάτα επιστημονικών λαθών, παρανοήσεων, σκοπίμων ή μη, στη Γλώσσα, την Ιστορία και τα Θρησκευτικά, με αποτέλεσμα να παρέχεται προβληματική ή και επικίνδυνη επιστημονική και ηθική αγωγή στη μαθητιώσα νεολαία. Η παρούσα οικονομική κρίση είναι κυρίως κρίση ηθική και πνευματική κι έχει ως αφετηρία την εσφαλμένη αγωγή των νέων μας.



Determinism and Reification: The Twin Pillars of the Amoral Society
Gerald Gutenschwager
The history of ethics is a troubled one. It is often plagued by the twin pillars of determinism, and reification. The first is the belief that all things in the universe, both social and physical are determined by the laws of God and/or nature and those humans merely discover these laws. The second refers to the tendency for human beings to forget the subjective human origins of all thoughts, beliefs, theories, etc. and to treat them as if they were objective ‘things’ (res) that then have control over all those entities, including humans, to which they refer. For thousands of years ruling systems of thought have based themselves on these deceptive practices. This has simplified the task of rulers and others who have benefited from these beliefs, as it has relieved them of any personal moral responsibility for their thoughts and actions.
But it has also served the common people who, along with the rulers, were relieved from the onerous process of constantly examining their ontological beliefs, this being especially true if the actual systems of control in society seemed to leave little opportunity to alter the actual circumstances of life in any case. The current situation is particularly depressing, given the widespread absence of any moral awareness in science, especially economic science, during the widespread crisis gripping the Western world, especially destructive to the young people who appear to have so little hope for their future.

Η ηθική του Δημοκρίτου και η οικονομική κρίση

Κωνσταντίνος Καλαχάνης
Ο Δημόκριτος εκτός από σπουδαίος φιλόσοφος που ασχολήθηκε με το ζήτημα της προέλευσης του Σύμπαντος, ασχολήθηκε στο έργο του και με ηθικά ζητήματα. Βασικός άξονας των απόψεών του υπήρξε η παραδοχή ότι ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει την εσωτερική γαλήνη η οποία οδηγεί στην ευτυχία, κάτι που δεν συμβαίνει με τα υλικά αγαθά. Γι’ αυτόν το σκοπό, ο άνθρωπος πρέπει να καταγίνεται με δραστηριότητες που τον οδηγούν στην ευθυμία και να χαίρεται με μέτρο τις απολαύσεις της ζωής. Στον καιρό μάλιστα της οικονομικής κρίσης, όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα, ο Δημόκριτος μας δίνει έναν δρόμο για την ευτυχία, ο οποίος δεν σχετίζεται με τα υλικά αγαθά, αλλά με την εσωτερική γαλήνη και ευδαιμονία.

Ηθική της χρεωκοπίας ή χρεωκοπία της ηθικής;
Δημήτριος Γ. Κωνσταντινίδης
Η πιθανότητα χρεωκοπίας με αρχικό κεφάλαιο u μέσα σε χρόνο t, συμβολικά ψ(u,t), χρησιμεύει σαν δείκτης ποιότητας της ασφαλιστικής δραστηριότητας. Για τον υπολογισμό της πιθανότητας χρεωκοπίας μπορούμε να θεωρήσουμε διακριτό μοντέλο αναγωγικών εξισώσεων οπότε, εάν υπάρχει κάποιος ρυθμιστικός συντελεστής, τέτοιος ώστε να ικανοποιεί τη συνθήκη Cramer, η πιθανότητα χρεωκοπίας εκφράζεται μέσω του ασυμπτωτικού τύπου Cramer-Lundberg σε εκθετική μορφή.
Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή όταν η συνθήκη Cramer αποτυγχάνει, στο ανανεωτικό μοντέλο κινδύνου με υποεκθετικότητα των αποζημιώσεων, η πιθανότητα χρεωκοπίας παίρνει ασυμπτωτικά πολυωνυμική μορφή. Ο δανεισμός είναι ο πιο πρόσφορος τρόπος αντιμετώπισης του ελλείμματος. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία ελπίδα επιβίωσης, εάν το αρνητικό πλεόνασμα γίνει μικρότερο του -c/δ, όπου c είναι ο σταθερός ρυθμός είσπραξης εσόδων και το δ>0 αντιστοιχεί στο σταθερό ρυθμό δανειστικού τοκισμού.
Με βάση τα ποσοτικά αποτελέσματα η αποφυγή της απόλυτης χρεωκοπίας γίνεται με οριακό μηδενισμό του ρυθμού δανειστικού τοκισμού δ.
Το ηθικό ζήτημα αναφέρεται στις συνέπειες της κρίσης προς την υπονόμευση της επενδυτικής λειτουργίας από το χαμηλό δ και η δικαιολόγησή του μέσω μιας ωφελιμιστικής προσέγγισης, που καλύπτει μονομερώς το κυρίαρχο πλαίσιο κοινωνικών αντιλήψεων. Συγκεκριμένα γεννάται το ερώτημα εάν η χαμηλή τιμή του δ που είναι ωφέλιμη σήμερα όσον αφορά στην υπέρβαση της κρίσης, θα είναι αποδεκτή και αύριο, όταν η οικονομική συγκυρία θα έχει αλλάξει ριζικά.

Η ηθική ανά τους αιώνες και η οικονομική κρίση
Κατερίνα Κωστάκη
Στο κείμενό μου παρουσιάζεται η σημασία των ηθικών αξιών στην προσωπική και παγκόσμια ανάπτυξη, ο ρόλος τους στην εξέλιξη και αρμονική συμβίωση των λαών.
Τα αίτια και οι λόγοι που οδήγησαν στην ηθική και οικονομική κρίση, τόσο η εγχώρια όσο και παγκόσμια, που στηρίζονται στην εφαρμογή της πολιτικής του ελέγχου, του δογματισμού και έλλειψης γνώσης, όπως και στην μη εφαρμογή των υπέρτατων αξιών. Η έννοια της ηθικής παρουσιάζεται μέσα από το έργο μεγάλων φιλοσόφων και στοχαστών, όπως ο Πλάτωνας, ο Μαχάτμα Γκάντι και ο Βολταίρος, οι οποίοι αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη, ειρηνικά, ανεπτυγμένη κοινωνία, απαλλαγμένη από προκαταλήψεις και δόγματα. Η σύνδεση της ηθικής κρίσης με την οικονομική και η ανεπαρκής μέχρι σήμερα εφαρμογή λύσεων, που στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο σε θεωρίες χωρίς την ενσωμάτωση των ηθικών αξιών στην ζωή του κάθε πολίτη, όπως ακριβώς παρουσιάζεται μέσα από διαχρονική αξία της Ελληνικής μυθολογίας στην σύγχρονη πραγματικότητα, και τον μύθο των Δαναΐδων.
Τέλος η συμμετοχή μας στα κοινά δρώμενα μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την ελεύθερη βούληση για εσωτερική μεταμόρφωση, που αφορά την εμπέδωση και εφαρμογή όσων έχουμε διδαχθεί ανά τους αιώνες από όλους τους διδασκάλους μας, με σκοπό τη μεταμόρφωση της πολιτείας και κοινωνίας μας σε μια αληθινή κοινωνία αξιών.

Άνθρωπος και μέτρο: μια ανθρωπο-φιλοσοφική κριτική του πολιτισμού
Άννα Λάζου
Η πραγμάτευσή μας εκκινεί από μία συνοπτική παρουσίαση επικριτικών και κριτικών τοποθετήσεων προς τον νεότερο και σύγχρονο δυτικό πολιτισμό που εκφράστηκαν από ορισμένους από τους πιο αντιπροσωπευτικούς φιλοσόφους του 20ού αιώνα. Με άξονα την αμφισβήτηση των αρχών και αξιών του διαφωτισμού που επικεντρώνονταν κυρίως στις έννοιες της αυτονομίας και ατομικής ελευθερίας – κυρίαρχες αξίες στη σύγχρονη αστική κοινωνία εδραιωμένες στην κριτική φιλοσοφία του Immauel Kant, στις αρχές του 18ου αιώνα, και συνυπολογίζοντας τον υπερβολικό θετικισμό και ανούσιο πραγματισμό της σύγχρονης επιστήμης, διαπιστώνουμε την ανάγκη για μια στροφή προς τις ανθρωπιστικές κλασικές – ανεπανάληπτες αξίες της αρχαίας Ελληνικής παιδείας. Στο πλαίσιο αυτό έρχονται στην επιφάνεια οι αρχές της διαλεκτικής, της αυτογνωσίας και κυρίως του μέτρου – ενός όρου που συμπυκνώνει τόσο ένα επιστημολογικό – οντολογικό νόημα, όσο και ένα αισθητικό – ηθικό. Έτσι, σε αντίθεση με τις επικρατούσες στην πολιτική και επιστημονική πραγματικότητα απαιτήσεις για ποσοτική και στατιστική αξιολόγηση των κοινωνικών πραγμάτων και της ανθρώπινης ταυτότητας, η αναβίωση των αρχαιοελληνικών αισθητικο - ηθικών αξιών– του ευ πράττειν - με αναφορά τόσο σε αρχαίους (Πλάτων, Αριστοτέλης, Στωικοί κ.ά.), όσο και σε σύγχρονους Έλληνες φιλοσόφους (όπως ο Ευ. Μουτσόπουλος), προβάλλει σήμερα ως ύψιστο ιδεώδες και φωτεινή προοπτική επίλυσης των βαθιών, τραγικών διχασμών και συγκρούσεων του πολιτισμού μας.

Η άνευ φόρων διοίκηση του κράτους: μια νέα πρόκληση για την διοικητική τέχνη
Σπύρος Μάλλιος
Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η παρουσίαση και ανάλυση της λειτουργίας του κράτους, της «φύσεως» του κοινωνικού φαινομένου φόρος, και των συνεπειών της φορολόγησης. Οι συνέπειες αναλύονται εκ διοικητικής, ψυχολογικής και ηθικής σκοπιάς. Εν συνεχεία, παρουσιάζονται οι συνέπειες του δανεισμού ενός κράτους και, τέλος, παρουσιάζεται το συμπέρασμα της ανάλυσης, καθώς και μια νέα πρόκληση που ανακύπτει για την διοίκηση του κράτους στο μέλλον: η άνευ φόρων διοίκηση του κράτους.

Η ηθική και η οικονομική κρίση: ανατομία και προοπτικές
Ανδρέας Μάνος
Κατά τα τελευταία χρόνια, άτομα, κοινωνικές και πολιτικές ομάδες σε παγκόσμιο επίπεδο, διαπιστώνουν ολοένα και πιο έντονα την ύπαρξη μιας κρίσης, ηθικής και οικονομικής, της οποίας τις συνέπειες δέχονται στην καθημερινή τους ζωή. Ανεργία, πείνα, δυστυχία, αδικίες, ανισότητες, υποβάθμιση ή παραγνώριση των αξιών, ευτελισμός του ανθρώπινου προσώπου, θρησκευτικός φανατισμός, εγκληματικότητα, αμοραλισμός, σε πολλές εκδηλώσεις της συμπεριφοράς, ιδού εν συνεχεία το πανόραμα της ηθικής και της οικονομικής κρίσης των καιρών μας. Κρίση δεν είναι
τίποτε άλλο παρά, γενικώς, μια ασυνέχεια στην συνέχεια της ροής των πραγμάτων, τα οποία φθάνουν σε ένα καίριο σημείο σύγχυσης, ανασφάλειας και προβληματικότητας, έτσι που οι συνειδήσεις δυσχεραίνονται στις επιλογές τους, πριν αλλά και κατά την διάρκεια της ανάπτυξης των ενεργημάτων τους. Ο άνθρωπος, ζώντας στο περιβάλλον μιας εκπληκτικής τεχνολογικής προόδου, επιστρατεύει αυτήν την ίδια, προκειμένου να εξουδετερώσει τα δεινά που επισώρευση η καταπληκτική τεχνολογική πρόοδος. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ζει συμφώνως προς τα κατ’ άνθρωπον μέτρα, με αποτέλεσμα να δέχεται τις επιπτώσεις μιας παρά φύσιν ζωής. Όταν ο Σωκράτης υποστήριζε ότι ο φιλοσοφικός λόγος δεν είναι ένα τυχαίο πράγμα, αλλά πρόκειται για τον τρόπο ζωής μας, κάτι γνώριζε όχι μόνον για την εποχή του, αλλά και για το απώτερο μέλλον. Όταν η διδασκαλία του αυτή συμπληρωθεί με την αντίληψή του ότι ο ανεξέταστος βίος δεν είναι βιωτός, η συνείδηση του παρόντος.

Η θεραπεία της κρίσης δια μέσου των κειμένων της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας

Ευαγγελία Μαραγγιανού
Oι αρχαίοι Έλληνες έζησαν - και αυτοί - εποχές οικονομικής και ηθικής κρίσης, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια πολέμων. Είναι λοιπόν επόμενο οι φιλόσοφοι να προσπαθούν να βρουν λύσεις σε παρόμοιες καταστάσεις.
Ορισμένοι Προσωκρατικοί, προαναγγέλλοντας πλατωνικές και αριστοτελικές θεωρίες, ισχυρίζονται ότι οι πολίτες είναι ευδαίμονες, αν την εξουσία ασκεί ο φιλόσοφος, ο ενάρετος, ο πλέον άξιος (Ηράκλειτος / DK, Β 33, Β 49, Δημόκριτος / DK, Β 47, Β 267, Πλάτων, Πολιτεία, V 473 c – d, VII 539 e – 540 c, Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1284 b 28 - 34).
Επειδή όμως αυτός είναι αδύνατο να ευρεθεί, πρέπει οι πολίτες να προστατεύονται από δίκαιους νόμους, στους οποίους θα υπακούει ο άρχοντας (Ηράκλειτος / DK, Β 44, Δημόκριτος / DK, Β 266, Πλάτων, Νόμοι, IV 713 c, VI 752 e, 762 e, Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1287 a 19 - 22). Οι άδικοι όμως κυβερνήτες αρνούνται να τηρούν τους υπερασπιζόμενους το κοινό συμφέρον νόμους.
Το μόνο που μένει είναι η φιλία που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των πολιτών (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, 1155 a 23 κ.ε.) και που μπορεί να επιλύσει πολλά από τα προβλήματα μιας οικονομικής και ηθικής κρίσης, μέσα από προγράμματα συνεχούς αλληλοβοήθειας.

Η αλληλεπίδραση της κοινωνικής ηθικής και της κοινωνικοοικονομικής κρίσης
Γεώργιος Δ. Μάρδας
Η λέξη ήθος, κατά την αρχαιότητα, σήμαινε τον τόπο διαμονής των ανθρώπων και των ζώων. Αργότερα στην έννοια αυτή, όσον αφορά στους ανθρώπους, προστέθηκε και η έννοια του φρονήματος και του χαρακτήρα. Επίσης, το ήθος εκφράζει τον τρόπο ζωής, συμπεριφοράς και έκφρασης των ανθρώπων, καθώς και τα έθιμα που έχει ένας λαός ή μία ανθρώπινη κοινότητα.
Η παράγωγη έννοια του ήθους, η ηθική, εκφράζει τις ανθρώπινες πράξεις από την οπτική της αξίας (ή της απαξίας), προβαίνοντας στο χαρακτηρισμό αυτόν ως αγαθές ή μη αγαθές αξίες (κακές).
Η κοινωνική ηθική ως γνωστικό αντικείμενο ανήκει στην κοινωνική φιλοσοφία, η οποία προσπαθεί να συναγάγει τους κανόνες, που πρέπει να διέπουν την κοινωνική ζωή σε όλα τα επίπεδα αυτής και ειδικότερα στις σχέσεις μεταξύ των διάφορων μελών-ατόμων και ομάδων, που συνθέτουν μία κοινωνία. Έτσι, έχομε την ηθική του καθήκοντος και την ηθική του αγαθού.

Ολυμπιακές αξίες και αθλητική αγωγή εν μέσω οικονομικής κρίσης
Ιωάννα Μάστορα
Η πεμπτουσία της Ολυμπιακής φιλοσοφίας ήταν και παραμένει έως και σήμερα, η εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων σε κοινωνικό, πολιτιστικό και εθνικό επίπεδο. Η εκπαιδευτική αξία και κοινωνική συμβολή του αθλητισμού και των μηνυμάτων της Ολυμπιακής φιλοσοφίας έχει αναγνωριστεί από Πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους οργανισμούς, μεταξύ των οποίων η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, η UNESCO και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Η καλλιέργεια αυτή που αποσκοπεί στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των νέων προϋποθέτει εθνικά μοντέλα για κάθε χώρα που αρμονικά συνδυάζονται με την παραδοσιακή κουλτούρα του Ολυμπισμού και της ευγενούς άμιλλας (Hai Ren, H., 2001, 22). Η καθολική εφαρμογή προγραμμάτων Ολυμπιακής αγωγής και παιδείας στην πατρίδα μας αποτέλεσε καινοτομία τόσο για την Ελληνική όσο και για την παγκόσμια κοινότητα. Λόγω όμως της οικονομικής κρίσης, περιορίστηκε σημαντικά η οικονομική στήριξη των πρωτοβουλιών που λαμβάνονται σε εθνικό και τοπικό επίπεδο για την προαγωγή των στόχων της εκπαίδευσης διά του αθλητισμού. Η παρούσα ερευνητική εργασία, λαμβάνοντας υπόψη της τη διεθνή βιβλιογραφία, παρουσιάζει υλοποιήσιμες προτάσεις για την βιωσιμότητα της Ολυμπιακής και αθλητικής αγωγής στη μεταολυμπιακή εποχή.



Η εκπαίδευση μέσω των σκουπιδιών
Ξενοφών Διον. Μουσάς
Υποστηρίζω ότι τα σκουπίδια, τα βρώμικα σχολεία, Πανεπιστήμια και οι βρώμικες πόλεις χρησιμοποιούνται από ορισμένους, ηθελημένα ή από ανοησία, με επιτυχία ως μέσο επιβολής, ως μέσο καταρράκωσης του ηθικού, μείωσης της αυτοεκτίμησης των εκπαιδευομένων και του λαού γενικότερα. Με αυτήν την μέθοδο της εκπαίδευσης μέσω των σκουπιδιών, οι εκπαιδευόμενοι γίνονται ευκολότερα υποχείριο των όποιων εξουσιαστών και γι’ αυτό, πρέπει να σταματήσει.
Τελικά, βαθμιαία τα σκουπίδια οδηγούν τους μαθητές και τους φοιτητές να αναπτύξουν αρνητική αυτοεκτίμηση, κατάσταση η οποία επιδεινώνεται, καθώς οι μαθητές και οι φοιτητές ακούνε συνέχεια ότι τα σχολεία δεν αξίζουν και άλλα αρνητικά, από τότε που γεννήθηκαν, από κάποιους δασκάλους, κάποιους γονείς, από πολιτικούς και πολλούς δημοσιογράφους.

H αναδιανομή του πλούτου σε περιόδους κρίσεων
Ευτύχης Μπιτσάκης
Η ιστορία, όπως και η παρούσα κατάσταση της ανθρωπότητας, αποδεικνύει ότι οι κρίσεις είναι αναπόφευκτες στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής. Στην διάρκεια κρίσεων καταστρέφεται μέρος του κοινωνικού πλούτου (μέσα παραγωγής, εμπορεύματα, κτλ.), όπως και ένα μέρος της εργατικής δύναμης.
Η αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου συνεπάγεται τον πλουτισμό των ισχυρών και την καταστροφή των αδύνατων επιχειρήσεων. Κατά την περίοδο των κρίσεων αναδεικνύεται η δυνάμει αντιφατικότητα του ανθρώπινου όντος: η θηριωδία του πλούτου και η δημιουργία κινημάτων ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Η διαλεκτική ηθικής και πολιτικής κατά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη
Κωνσταντίνος Νιάρχος
Η θεμελιώδης φιλοσοφική θεωρία του Αριστοτέλους περί του ανθρώπου ως ζώου «πολιτικού και κοινωνικού» καθιστά την διαλεκτική σχέσιν μεταξύ της ηθικής και της πολιτικής άκρως επίκαιρον, τοσούτον μάλλον καθ’ όσον η πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ηθική συγκυρία των προσφάτων γεγονότων, τα οποία κυριολεκτικώς ταλανίζουν την Ελληνικήν κοινωνίαν, έχουν απροβλέπτους συνεπείας δια την εξέλιξιν των εσωτερικών και εθνικών μας θεμάτων. Όντως αυτός ο άνθρωπος του Αριστοτέλους δομείται επί της πλατωνικής διδασκαλίας περί αυτού ως «φυτού ουρανίου, ουχ εγγείου», του οποίου ο νους κατά τον Σταγειρίτην, είναι το «θειότερον και απαθές μέρος της ψυχής, η έδρα του λογιστικού, του θεμελίου της συλλογιστικής διαδικασίας, δια της οποίας επιτυγχάνεται η επιστημονική προσέγγισις του αληθούς εις τον χώρον του επιστητού. Τούτου ένεκα, τόσον κατά τον Πλάτωνα όσον και κατά τον Αριστοτέλη, το ήθος και η ηθική έκφρασις του ανθρώπου συνάπτεται αρρήκτως μετά της πολιτικής, δηλονότι της εντός της κοινωνίας σχέσεως του Εγώ της υπάρξεως μετά του Εσύ της υπάρξεως του Άλλου, ως του αναγκαίου στοιχείου της συνυπάρξεως τους ανθρώπου, εντός του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι.
Ηθική και πολιτική, πολιτική και ηθική, κατ’ ουσίαν συνυπάρχουν, καθ’ όσον τιθεμένης της μιας συντίθεται και η ετέρα, και τανάπαλιν.

Από τον Ιδιώτη, στον Πολίτη
Robert Pefanis
Από την εμφάνισή μας στη γη, η πορεία του ανθρώπου χαρακτηρίζεται από την σύγκρουση, αλλά και ενίοτε, την αρμονική και δημιουργική συνύπαρξη του ατόμου με το κοινωνικό σύνολο. Η ιστορία βρίθει από γεγονότα όπου η ματαιοδοξία και το προσωπικό συμφέρον, κατέστρεψαν πολιτισμούς. Η τελευταία 20ετία στη χώρα μας είδε την εγκαθίδρυση του ατομικισμού, όπου η επίτευξη του προσωπικού στόχου (υλικού και μη), έβλαψε την κοινωνική συνοχή. Ο ιδιώτης και τα όσα συνεπάγονται, επισκίασαν την ιδέα της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και των ηθικών ιδεωδών. Η οικονομική κατάρρευση της χώρας, λειτούργησε ως παράγοντας ενίσχυσης της συλλογικότητας, καθώς ο ανεξέλεγκτος ατομικισμός στοχοποιήθηκε ως αιτία της κρίσης. Θα αναπτυχθούν σκέψεις ενίσχυσης του ρόλου του πολίτη στη σημερινή κοινωνία, καθώς και ιδέες για την οριστική απαγκίστρωση της κοινωνίας από τον ατομικισμό, τον άκρατο υλισμό και την αμάθεια.

Ροδαλή αυταπάτη
Λουκία Πλυτά
Η οικονομική κατάρρευση που ζούμε δεν είναι παρά η φανερή κατάρρευση λανθασμένων αξιών και ιδεών. Ο παγκόσμιος πολιτισμός καταρρέει, γιατί η βάση του είναι η ατομικότητα και ο εγωκεντρισμός. Το εγώ αντικαθιστά το Εμείς. Το Είμαι αντικαθίσταται από το έχω. Βάσεις που διαφθείρουν και διαφθείρονται. Τα θεμέλια του παγκόσμιου πολιτισμού κλονίζονται, διότι η αληθινή ηθική είναι έννοια ξεχασμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, έννοια που δεν συμβάλλει στο να μπορεί να υπάρχει υγιής επέκταση και εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα. Η συλλογικότητα θυσιάστηκε από την ιδιώτευση και έτσι κυριάρχησε ο διαχωρισμός και η μοναξιά. Οι καρδιές των ανθρώπων έκλεισαν, η εμπιστοσύνη είναι καρφωμένη στον δικό της σταυρό, σκεπασμένη με μαύρο σεντόνι.
Ο έρωτας μαράθηκε. Οι ψυχές σίγησαν. Η ζωή στη Γη μετατράπηκε σε μαρτύριο από τις πράξεις όλων όσων δημιουργήθηκαν να την προστατεύουν. Μια από τις βασικότερες αιτίες του παραλογισμού, ο αθέμιτος ανταγωνισμός. Κάποτε όμως όλα τα παραμύθια έχουν ένα τέλος.
Στο τώρα η ανθρωπότητα χρειάζεται να αναγνωρίσει πως οι άνθρωποι είναι μοιρασμένοι σε δύο κατευθύνσεις :
Σε αυτούς που θέλουν να οδηγηθούν σε ένα καινούργιο τρόπο ζωής, με βάση την δημιουργία θετικών συνθηκών διαβίωσης προς όλους, ισότιμα κατανεμημένη ή σε αυτούς που θέλουν να διατηρήσουν τα παλιά συστήματα αξιών, που βασίζονται στην ανισότητα κάθε μορφής.

Η «ευτέλεια» της φιλοσοφίας ως πρόταση διαχείρισης της οικονομικής κρίσης
Σπύρος Σπιτιέρης – Στέλιος Σπιτιέρης
Στην Νέα Διεθνοποίηση των αναδυόμενων εθνοεπιχειρησιακών οδών και γεωοικονομικών ενεργειακών και ιδεολογικοπολιτικών ζωνών, ως νέα πραγματικότητα, φυσικώ τω νόμω δημιουργούνται και ευδοκιμούν οι συνθήκες ανάδειξης του Νέου. Έρχεται ως νέμεσις στην ύβριν ενός υπερφίαλου και ανάλγητου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού χρέους και βασικού υπευθύνου για την βίαια μεταλλαγή πολλών Ευρωπαϊκών Χωρών και όχι μόνο σε Χώρες επαίτες και παρίες ενός άδηλου και σκοτεινού μέλλοντος.
Η χώρα μας, παρότι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς σύμπας ο τύπος και τα media ισχυρίζονται, δεν θα βιώσει την Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση και το Πράσινο Marketing. Αντιθέτως, με την επαπειλούμενη μεταβολή μας σε αποικία χρέους παραμένουμε ένυλοι στις συμπληγάδες των εθνοπολιτικών και οικονομικών δυνάμεων που ανατέλλουν..
Επείγει ένας ριζικός επαναπροσδιορισμός, ώστε από την διαχείριση της χρείας να περάσουμε στην κοινωνία της Αληθείας. Στο LSM πιστεύουμε πως η επανασύσταση του εθνικού μας νευρογλωσσικού προγραμματισμού περνάει και πάλι από την γενεαλογία της ιστορικής μας μνήμης. Η πολύμορφη κρίση δύναται να μετατραπεί σε ευφυή ευκαιρία.
Το πρόταγμα μιας Διοραματικής Στρατηγικής για την χώρα μας μπορεί να αναδείξει μία νέα κοινωνικοπολιτική μηχανική, για τον τρόπο του Βίου, ερειδομένη στις καθολικές αξίες της «ευ-τέλειας» της φιλοσοφίας. Η διαχρονικότητα και οικουμενικότητα των αξιών και της ηθικής και η πανηγυρική επαλήθευσή τους από τα τελευταία επιτεύγματα των επιστημών, δύνανται να ενεργοποιήσουν την εντελέχεια του λόγου που φέρομε στην κυτταρική μας μνήμη, σε μία εν τω γίγνεσθαι πορεία τελείωσης.

Η Παγκόσμια Οικονομία και η Ηθική ως Πρόσθετες Παράμετροι στην Επιστήμη της Ατμοσφαιρικής Φυσικοχημείας
Βασίλειος Χ. Παπαδημητρίου - Χριστίνα Σ. Σπιτιέρη
Η ποικιλότροπη ανθρωπογενής παρέμβαση στη Χημική Σύσταση της Ατμόσφαιρας, αποτελεί ένα από τα πλέον εγνωσμένα σύγχρονα προβλήματα και σχετίζεται άμεσα με την Ποιότητα της Ατμόσφαιρας, την Κλιματική Αλλαγή, αλλά και την υγεία και την Ποιότητα διαβίωσης του σύγχρονου κόσμου, με σωρεία οικονομικών και κοινωνικών προεκτάσεων. Ο ρόλος της Επιστήμης της Ατμοσφαιρικής Φυσικοχημείας, στην αντιμετώπιση του εν λόγω προβλήματος και δεδομένης της περιόδου ύφεσης της οικονομίας που διανύουμε, από σημαίνων γίνεται κρίσιμος και καθοριστικός. Η ανάπτυξη της σύγχρονης κοινωνίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, σύνθεση νέων υλικών και χημικών ενώσεων με συγκεκριμένες φυσικοχημικές και οπτικές ιδιότητες, που συχνά επιτείνουν μείζονα περιβαλλοντικά προβλήματα και την οικονομική δυσχέρεια της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, οι νέες οικονομικές συνθήκες και απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου επαναπροσδιορίζουν τον τρόπο δράσης της Επιστημονικής Κοινότητας της Ατμοσφαιρικής Χημείας και καθιστούν πανάκεια την εστίασή της, στην άμεση διασύνδεση της θεμελιώδους με την εφαρμοσμένη έρευνα, με κύριο γνώμονα την προσαρμογή της στις ειδικές οικονομικές συνθήκες της εποχής και τη διασφάλιση της κοινωνικής ηθικής. Συνεπώς, η Επιστήμη της Ατμοσφαιρικής Χημείας επιπρόσθετα της επιζητούμενης ανάπτυξης του κλάδου και της μακροπρόθεσμης πρόληψης της κοινωνίας, που έχει συνδράμει σημαντικά στη χάραξη πολιτικών καλείται να αποκτήσει έναν χαρακτήρα αυξημένης αμεσότητας και να σχεδιάσει νέες “ευφυείς” τεχνολογίες, που θα καλύπτουν απλές καθημερινές ανάγκες, όπως θέρμανση, ύδρευση, άρδευση και διάθεση ενέργειας, καθώς το δυσθεώρητο κόστος των βασικών ανωτέρω αγαθών οδηγεί την κοινωνία σε βραχυπρόθεσμες, αδόκιμες λύσεις, με σημαντικές επιπτώσεις, τόσο στην Ποιότητα της Ατμόσφαιρας και το Περιβάλλον, όσο και την υγεία και την καθημερινή ποιότητα διαβίωσης του μέσου πολίτη των αναπτυσσόμενων και αναπτυγμένων κρατών.






Αγορά χρυσού
Richard Witt
Σύμπτωμα, εδώ και 6-7 χρόνια, της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, τόσο της Ε.Ε. γενικά, όσο των Βαλκανικών αστικών κέντρων χωρών, μεταξύ των οποίων και η Αθήνα, αποτελεί η όλο και πιο εμφανής λειτουργία, στους κεντρικούς δρόμους των πρωτευουσών των τελευταίων, και προπαντός της Αθήνας, μικρών «εχέμυθων» μαγαζιών με την επιγραφή «Αγορά Χρυσού». Τα τελευταία έχουν σαν σκοπό την προσέλκυση του, τις περισσότερες φορές, οικονομικά στενοχωρημένο πολίτη και την μετρητοίς απόκτηση, κατόπιν μιας εκτίμησης, οικογενειακών αντικειμένων από πολύτιμο μέταλλο. Τα αγορασθέντα μπορούν, σπανίως, να εκτεθούν στην βιτρίνα ως εμπορεύσιμα είδη • πολύ πιο συχνά περνάνε στα χέρια του σκοτεινού ιδιοκτήτη του μαγαζιού, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση, κατά κανόνα σε ξένη χώρα, είτε ως εμπορεύσιμα είδη ή ως πρώτη ύλη στερημένη αισθητικής αξίας. Η δουλειά του καταστηματάρχη-εκτιμητή διαφέρει από εκείνες του παραδοσιακού ενεχυροδανειστή και του τοκογλύφου, με την έννοια ότι ο πωλητής δεν έχει, ακόμη κι αν του βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση, την εθιμική δυνατότητα να ξαναγοράσει τα δικά του κειμήλια. Το εμπόριο «αγοράς χρυσού» δημιουργεί προβληματισμούς κάπως παρόμοιους με τον τζόγο, πέραν τούτου δε λειτουργεί σε μικρογραφία της απώλειας της υλικής και της άυλης πολιτιστικής κληρονομίας της χώρας.






ΣΥΝΕΔΡΟΙ – E-MAILS

1. M. ARISTOVA, ΝΟΜΙΚΟΣ - Διπλωματούχος Master Διεθνών Σχέσεων UINDY, ΥΠ. ΔΙΔΑΚΤΩΡ Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, marina.aristova@gmail.com
2. Κ. ΓΟΓΓΑΚΗ, Επίκουρη Καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Αθλητισμού, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, kgogaki@phed.uoa.gr
3. Α. ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ, ομ. ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, deligiorgia@gmail.com
4. Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Μ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
5. G. GUTENSCWAGER, ομ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ WASHINGTON UNIVERSITY, g.gutenschwager@gmail.com
6. Κ. ΚΑΛΑΧΑΝΗΣ, ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΠΙΣΤ. ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ, ΤΜΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ kkalachan@phys.uoa.gr
7. Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Καθηγητής Αναλογιστικής, Τμήμα Μαθηματικών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, konstant@aegean.gr
8. Κ. ΚΩΣΤΑΚΗ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΠΟΙΗΤΡΙΑ-ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΤΕΧΝΗΣ, ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, katerina.kostaki@gmail.com
9. Α. ΛΑΖΟΥ, ΛΕΚΤΩΡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΜΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ-ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΡΕΥΝΗΤΡΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΡΧΗΣΗΣ, lazou2011.ancientorchesis@gmail.com

10. ΣΠ. ΜΑΛΛΙΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ – ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ, sp.mallios@outlook.com

11. Α. ΜΑΝΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ, platonicusman@yahoo.gr

12. Ε. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ, ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, ΤΜΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ-ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, emar317@ppp.uoa.gr

13. Γ. ΜΑΡΔΑΣ, Διδακτικό προσωπικό ΕΣΔΔΑ και μεταπτυχιακού προγράμματος Πανεπιστημίου Μακεδονίας, gdmardas@yahoo.gr

14. Ι. ΜΑΣΤΟΡΑ, ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ - ΕΠΙΣΤ. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣ ΤΕΙ ΑΘΗΝΩΝ, imastora@teiath.gr

15. Ε. ΜΙΚΡΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, Τ. ΚΟΣΜΗΤΩΡ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ, thmikro@phil.uoa.gr

16. Ξ. ΜΟΥΣΑΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΤΜΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, xmoussas@phys.uoa.gr

17. Ε. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ
18. Κ. ΝΙΑΡΧΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, ΤΜΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ – ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ - ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, cgniarchos@ppp.uoa.gr

19. Π. ΝΙΑΡΧΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΙΑΚΗΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗΣ, ΤΜΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, pniarcho@phys.uoa.gr

20. Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ebitsakis@gmail.com

21. B. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΧΗΜΕΙΑΣ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ (Ε.ΔΙ.Π.), ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΕΙΑΣ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ bpapadim@chemistry.uoc.gr
22. Ρ. ΠΕΦΑΝΗΣ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ - ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΜΕ City Unity College, pefanisr@gmail.com
23. Λ. ΠΛΥΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ lousiplita@gmail.com
24. ΣΠ. ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ, ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, SENIOR FELLOW TRINITY COLLEGE - USA UNIVERSITΥ FOUNDER : LSM- Life Sources Management -spitierispostdoctoral@yahoo.gr
25. ΣΤ. ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ, ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, Regional Dean Appointment – GREECE Moreno Valley, California, TRINITY COLLEGE - USA UNIVERSITY FOUNDER : LSM- Life Sources Management - spitierispostdoctoral@yahoo.gr
26. Χ. ΣΠΙΤΙΕΡΗ, ΦΥΣΙΚΟΣ, MSc. ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΛΙΚΩΝ, ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΧΗΜΕΙΑΣ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ spitieri@iesl.forth.gr
27. R. WITT, Καθηγητής Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, Βρετανικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, wittsend@gmail.com



Η επόμενη διοργάνωση του 2ου Διεθνούς Φιλοσοφικού Φόρουμ:
22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Η συμμετοχή σας καλοδεχούμενη……………

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
1. ΜΕΜΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΟΣ, gvoutos@gmail.com
3. ΛΑΥΡΕΝΤΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
4. ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
5. ΛΟΥΚΙΑ ΠΛΥΤΑ, lousiplita@gmail.com



Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, και τη στήριξη του Δήμου Αθηναίων. Με την υποστήριξη της LSM SYSTEMS.GR MANAGEMENT&ARTS http://www.lsmsystems.gr/

Το κόστος συμμετοχής για τους συμμετέχοντες ομιλητές ειναι 30Ε. Εξαιρούνται τα μέλη του Διεθνούς Πολιτιστικού Κέντρου "Αναδρασις' και τα μέλη της επιτροπής συντονισμού του συνεδρίου.
Η παροχή βεβαίωσης παρακολούθησης κοστίζει 10 Ευρώ και 5 Ευρώ για φοιτητές και ανέργους.



Τηλέφωνο Επικοινωνίας :6947506885 (Ηλίας Δεμιρτζόγλου)
E-mail: PRESIDENT.ANADRASIS@YAHOO.GR
hlias.dem@gmail.com

Πληροφορίες για το Κτίριο του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου (Μέγαρο Παλαιάς Βουλής) :


Η Θεωρία της Gestalt : (Gestalt : Η Ψυχολογία της Μορφής)



ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ:ΧΩΡΟΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΜΠΟΥΚΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

A.T.E.I. ΑΘΗΝΑΣ ΣΧΟΛΗ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΜΗΜΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ,ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΕΤΟΣ 2012-2013

Η Θεωρία της Gestalt : (Gestalt : Η Ψυχολογία της Μορφής)

Εισαγωγή: Ορισμός: H λέξη Gestalt (Μορφή), προέρχεται από τη μετοχή του αορίστου του ρήματος stellen (θέτω/τοποθετώ/διαμορφώνω ) πρόκειται όπως καταλαβαίνουμε για τη λέξη που εξηγεί τον τρόπο που κάτι έχει τοποθετηθεί και διαμορφωθεί (gestellt). Με τον όρο “Gestalt” αναφερόμαστε σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα του οποίου τα τμήματα είναι δυσδιάκριτα το ένα από το άλλο. Η ολότητα είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της. Η Gestalt είναι μια ολιστική προσέγγιση και απoρίπτει τις μηχανιστικές αντιλήψεις των μοντέλων ερεθίσματος-απόκρισης. Διάφορες ιδέες και προσεγγίσεις προέκυψαν από αυτήν την διαφορετική φιλοσοφική προοπτική. Η θεωρία Gestalt προτείνει ότι η μάθηση αποτελείται από την σύλληψη μιας δομικής ολότητας και πως δεν είναι απλώς μια μηχανιστική αντίδραση σε ένα ερέθισμα. Η θεωρία Gestalt είναι μια από τις βασικότερες θεωρίες μάθησης. Ο όρος Gestalt πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Graf Christian von Ehrenfels. Σύμφωνα με τον Christian von Ehrenfels ,η θεωρία Gestalt, αποτελεί έναν κλάδο της ψυχολογίας που δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στη σχολή της Gestalt (Μορφολογικής) Ψυχολογίας του Βερολίνου. Ως δημιουργοί και κύριοι εκφραστές της θεωρούνται τρείς φοιτητές: ο Max Wertheimer, ο Wolfgang Kοhler και ο Kurt Koffka.Γερμανοί, οι οποίοι έλαβαν την εκπαίδευσή τους και έκαναν τις αρχικές έρευνές τους στην Γερμανία, αλλά ολοκλήρωσαν τις καριέρες τους στην Αμερική. H Ψυχολογία της Gestalt ήταν μια διαμαρτυρία και ταυτόχρονα μια προσπάθεια να προστεθεί η ανθρωπιστική διάσταση στην μελέτη της ψυχικής ζωής. Έγινε γνωστή και διάσημη λόγω της πλούσιας πειραματικής έρευνας στο πεδίο της αντίληψης και συνέχισε να εκπροσωπείται και στις αρχές του 21ου αιώνα. Η θεωρία μάθησης Gestalt πρότεινε διάφορους νόμους οργάνωσης, οι οποίοι είναι έμφυτοι τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι οργανώνουν την συνείδησή τους. Ο παράγων Gestalt είναι μια συνθήκη που βοηθά στην αντίληψη καταστάσεων ως ολότητες. Αυτή η ομάδα των θεωρητικών μπόρεσε να διακηρύξει (και με την κατάλληλη μεθοδολογία να «αποδείξει») ότι ο τρόπος που γίνεται αντιληπτή η μορφή κάθε στοιχείου εξαρτάται από τη θέση και τη λειτουργία του στη συνολική διάταξη. Επιπλέον μπόρεσαν να αναγνωρίσουν συγκεκριμένους τρόπους που η πλειοψηφία των υγειών ενηλίκων αναγνωρίζουν πληροφορίες κατά τη διάρκεια της αντίληψης. Στηρίχτηκαν σε τρείς ιδιότητες του αντιληπτικού βιώματος: •Τη δομή, ( συναρμογή, τεκτονική ), πόσο ευθύ, στρογγυλό, συμμετρικό, κλειστό, μυτερό, κυματοειδές είναι κάτι. •Την ολική ποιότητα δηλαδή πόσο διάφανο, φωτεινό, άγριο είναι κάτι. •Την «ουσία» του, όπως ο χαρακτήρας και η συναισθηματική του αξία. Σύμφωνα με τον Εμμανουήλ Βακαλό , έναν από τους λίγους έλληνες ακαδημαϊκούς και αρχιτέκτονες που έχουν ταυτιστεί με τη σχολή, η φράση κλειδί για την αντίληψη, από την άποψη της Gestalt, είναι ότι «το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών», με συνεπακόλουθο αυτής της πεποίθησης ότι η προσπάθεια διαχωρισμού της αντίληψης στα στοιχειακά της μέρη είναι μάταιη. Νόμοι και βασικές αρχές της Gestalt: Οι τρεις θεωρητικοί επιχείρησαν την καταγραφή και την κατανόηση των ιδιοτήτων της μορφής των αντικειμένων. Διατύπωσαν κάποιους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους το ανθρώπινο μάτι πληροφορεί το μυαλό για τον κόσμο που βλέπει. Η αντίληψη (perception) έχει την τάση να οργανώνει τα στοιχεία του περιβάλλοντος, να τα βάζει σε μια διάρθρωση ώστε να μην παρουσιάζονται σε ασαφή και ασύνδετη κατάσταση. «Νόμος της Καλής Μορφής» ή «Νόμος της Σωστής Διαμόρφωσης»: Αφορά την αντιληπτική ικανότητα αναγνωρίσεως μιας οπτικής διαμόρφωσης από ένα ελάχιστο ποσοστό πληροφοριών ή ερεθισμάτων. Ο καθένας οργανώνει το αντιληπτικό του περιβάλλον έτσι ώστε αυτό να φαίνεται όσο το δυνατόν πιο απλό και τακτικό. Όπως όλες οι αρχές της ψυχολογίας της Gestalt, ο «Νόμος της Καλής Μορφής» υποτίθεται ότι προέρχεται ταυτόχρονα από διαδικασίες του αμφιβληστροειδούς και του εγκεφάλου που απαρτίζουν την οπτική αντίληψη. Σύμφωνα με αυτόν το νόμο, οι «καλές μορφές» χαρακτηρίζονται από ισορροπία, από τη δυνατότητα απομνημόνευσής τους, από απλότητα και συμμετρία με τη γενική έννοια του όρου. Αρχή της «Τελείωσης» ή «Συμπλήρωσης»(closure): Με την αρχή αυτή (η οποία απορρέει από το Νόμο της Καλής Μορφής), περιγράφεται η τάση του ανθρώπινου μυαλού να απλοποιεί και να κλείνει τα αντικείμενα. Τη «συμπλήρωση» την γνωρίζουμε από πείρα, όταν χωριστά ή διασπαρμένα σχήματα τα εννοούμε μέρη ενός μεγαλύτερου σχήματος ή ενός αναγνωρίσιμου αντικειμένου ενώ για την «τελείωση» αποτελεί αξίωμα ότι μια ασυμπλήρωτη μορφή εκλαμβάνεται ως η συμπληρωμένη μορφή της οποίας φαίνεται ότι είναι μέρος. Mε την ίδια λοιπόν λογική μια διακεκομμένη γραμμή δηλώνει μια συνεχή γραμμή, όπως μπορεί να παίξει το ρόλο ενός περιγράμματος για κάποιο σχήμα κλπ. Tο μυαλό ενώνει τα σημεία και αναγνωρίζει το σχήμα.

Οι ψυχολόγοι της Gestalt απέδειξαν πως η τάση αυτή του εγκεφάλου πηγάζει από τον ενδόμυχο φόβο του ανθρώπου να απλωθεί στο άγνωστο. Όσο η ηλικία ενός ανθρώπου μεγαλώνει, τόσο η τάση αυτοπεριορισμού σε περισσότερο ασφαλή και κλειστά σχήματα και χώρους μειώνεται. Αρχή της «Οικειότητας» ή της «Συγγένειας» (familiarity): Με την αρχή αυτή (η οποία απορρέει επίσης από το Νόμο της Καλής Μορφής), τίθεται το αξίωμα ότι αν σχετικώς μη οικεία σχήματα προβληθούν για σύντομο χρόνο και ακολούθως ζητηθεί από τους παρατηρητές να τα αναπαραστήσουν, η τάση θα είναι να φανούν στην αναπαράσταση σχήματα πιο συγγενή μεταξύ τους απ’ όσο ήταν τα αρχικά. Η αρχή αυτή, αναφέρεται στην τάση που έχουν οι άνθρωποι να απλοποιούν σχήματα με δεδομένες μικροδιαφορές ώστε να τα ομαδοποιήσουν ευκολότερα.

Οι αρχές της «Ομαδοποίησης» των αντικειμένων: Βασίζονται στην τάση του ανθρώπινου ματιού να ομαδοποιεί τα οπτικά στοιχεία. Τα διάφορα στοιχεία γίνονται αντιληπτά οπτικά σαν να έχουν οργάνωση ή τάξη, και όχι σαν να είναι απομονωμένα. Μερικές από τις αρχές που διέπουν την ομαδοποίηση οπτικών στοιχείων είναι οι εξής: •Αρχή της Γειτνίασης: Δέχεται σαν αξίωμα ότι τα οπτικά στοιχεία που βρίσκονται κοντά το ένα στο άλλο, φαίνονται να «ανήκουν» το ένα στο άλλο. •Αρχή της Ομοιότητας: Δέχεται σαν αξίωμα ότι υπάρχει η τάση τα παρόμοια μεταξύ τους οπτικά στοιχεία αν ομαδοποιούνται, με τον αποκλεισμό των ανόμοιων, από την οπτική αντίληψη. •Αρχή της Συνέχειας ή Αρχή της (Καλής) Ακολουθίας: Συνδέεται στενά με την ιδέα της Συμπλήρωσης/Τελείωσης. Πρόκειται για την τάση του εγκεφάλου να ομαδοποιεί αντικείμενα που μοιάζουν να ακολουθούν μια κοινή κατεύθυνση και πορεία. Για την αρχή της Συνέχειας, θεωρείται αξίωμα ότι τα οπτικά στοιχεία τείνουν να γίνονται αντιληπτά ως μέρος μιας ομάδας, όταν προχωρούν ακολουθώντας την χαρακτηριστική κατεύθυνση εκείνων με τα οποία συνορεύουν.

Αρχή της Φαινομενικής Κίνησης: Στην περίπτωση των αρχών της Γειτνίασης , της Ομοιότητας και της Συνέχειας έχουμε την ομαδοποίηση μιας σειράς στοιχείων μέσα στο χώρο. Αντίθετα, η φαινομενική κίνηση είναι η οργάνωση των οπτικών στοιχείων στο χρόνο. Κινηματογραφικές ταινίες, animation ή ακόμη και μια απλή μετατόπιση, μεγέθυνση ή παραμόρφωση ενός αντικειμένου στο κουμπί ενός web site είναι παραδείγματα φαινομενικής κίνησης. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κίνηση. Υπάρχει απλά μια σειρά ομοιόμορφων στοιχείων που σε διαφορετικό χρόνο βρίσκονται σε κάποιο άλλο στάδιο. O εγκέφαλος αντιλαμβάνεται την κίνηση σαν συνεχή, διότι του είναι πιο απλό, εύκολο και κατανοητό. H μελέτη της φαινομενικής κίνησης οφείλεται στον Wertheimer και το λεγόμενο Phi-phenomenon. Το phi-φαινόμενο είναι μια αντιληπτική ψευδαίσθηση κατά την οποία παράγεται κίνηση από τη διαδοχή επιμέρους εικόνων. O Wertheimer έκανε ένα πείραμα στο οποίο χρησιμοποίησε δύο φώτα σποτ, τοποθετημένα σε μια απόσταση μισού περίπου μέτρου μεταξύ τους, που αναβόσβηναν σε διαφορετικό χρόνο. Tη στιγμή που το ένα ήταν αναμμένο το άλλο ήταν κλειστό και αντίστροφα. Αποτέλεσμα ήταν οι θεατές του να πιστεύουν πως υπάρχει μόνο ένα φως που τρέχει δεξιά αριστερά και όχι δύο ξεχωριστά. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί ένα δείγμα του πώς μπορεί να γίνεται αντιληπτή κίνηση εν χώρω, χωρίς πραγματικά να υπάρχει, αφού αυτό το φαινόμενο προκαλείται από διαστήματα ενέργειας-παύσης, δηλαδή διαδοχής εν χρόνω.

Αισθητηριακή αντίληψη Αίσθηση είναι η διαδικασία μέσω της οποίας το σώμα συλλέγει πληροφορίες για το περιβάλλον του. Αντίληψη είναι η λειτουργία της οργάνωσης και ερμηνείας της αισθητήριας πληροφορίας. Τα θεμέλια των γνώσεων μας γύρω από την αισθητηριακή αντίληψη τέθηκαν στα εργαστήρια των ψυχολόγων της Gestalt. Από παρατηρήσεις στη φύση και εργαστηριακά πειράματα οι Μορφολογικοί Ψυχολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αντίληψη του ανθρώπου στηρίζεται σε κάτι πιο σύνθετο από μια φωτογραφική λήψη των ερεθισμάτων. Αυτό το κάτι άλλο το ονόμασαν Gestalt. Η βασική αρχή της Μορφολογικής Ψυχολογίας δέχεται ότι με την επενέργεια του Gestalt, το όλο είναι κάτι παραπάνω από το άθροισμα των στοιχείων που το αποτελούν. Οι ψυχολόγοι της Gestalt, επέστησαν την προσοχή της επιστημονικής κοινότητας σε μια σειρά από αντιληπτικά προβλήματα που σχετίζονται με την όραση. Τόνισαν την τάση της ανθρώπινης αντίληψης να ομαδοποιεί τα αντικείμενα και να μετουσιώνει μια σειρά στοιχείων σε αντικείμενα. Έτσι με λίγες, πρόχειρες και ατελείς γραμμές οι άνθρωποι βλέπουν ένα πρόσωπο στην αναπαράστασή του από ένα σκίτσο. Ο εγκέφαλός τους όχι μόνο συμπληρώνει όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά, αλλά αντιλαμβάνεται και την έκφραση, το συναίσθημα και πολλά περισσότερα. Αυτές οι λίγες και πρόχειρες γραμμές είναι όλα όσα χρειάζεται το μάτι. Η πραγματική όραση (αντίληψη) ενός αντικειμένου προϋποθέτει ένα πλήθος πληροφοριών. Γενικότερα προϋποθέτει μια γνώση αυτού του αντικειμένου. Αυτή αντλείται από την παρελθούσα εμπειρία μας και δεν περιορίζεται μόνο στην αίσθηση της όρασης. Αντίθετα σε αυτή αναμιγνύονται και οι υπόλοιπες αισθήσεις μας.Έτσι, τα αντικείμενα είναι πολύ περισσότερα από τα οπτικά ερεθίσματα. Έχουν παρελθόν και μέλλον. Γίνονται ενσαρκώσεις γνώσης.

Η εμφάνιση των πειραμάτων της Gestalt στην οπτική αντίληψη επηρέασε σημαντικά την ανάπτυξη μοντέρνων κινημάτων στην αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα. Τα πειράματα ήταν ακριβώς αυτό που έλειπε από την αρχιτεκτονική εκπαίδευση στα πλαίσια των πλουραλιστικών και συγκρουόμενων απόψεων που συγκροτούσαν. Οι θεωρίες μπορούσαν τώρα να αναπτυχθούν κατευθείαν από τα πειραματικά συμπεράσματα με παράλληλους τρόπους, το ίδιο ελπιδοφόρα όπως για παράδειγμα τα πειράματα της συστηματικής εφαρμοσμένης μηχανικής. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μερικοί υποστηρικτές μιας επαναστατικής αρχιτεκτονικής θεωρίας στις αρχές του 1920 είδαν στην Ψυχολογία της Gestalt τη θεμελίωση μιας λογικής και μη αυθαίρετης εξήγησης της ομορφιάς. Επιπλέον, η παρατήρηση ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση ή την «πρόθεση» να απλοποιούν και να ταξινομούν/ιεραρχούν τα ερεθίσματα, προσφέρει υποστήριξη στους υπέρμαχους μιας βιομηχανοποιημένης αρχιτεκτονικής που υποστήριζαν ότι οι γεωμετρικές φόρμες που είναι ευθύγραμμες, απλές και με συνοχή (μορφές εύκολα αντιληπτές από το άτομο ), αποτελούν μια υψηλή μορφή της αρχιτεκτονικής έκφρασης. Αυτό το μοντέλο της αντίληψης θα αποτελούσε μετέπειτα στήριγμα στις διάφορες θεωρίες πάνω στο design που θεωρούσαν την απλότητα και τον αποκλεισμό του διακόσμου αρετή και ηθική ανάγκη.




Σημαντικότεροι εκπρόσωποι της θεωρίας Gestalt: Max Wertheimer Ο Wertheimer γεννήθηκε στην Πράγα, στις 15 Απριλίου του 1880. Σπούδασε νομική στο πανεπιστήμιο της Πράγας από το 1898 έως το 1901, και ενδιαφέρθηκε για την ψυχολογία, φιλοσοφία και φυσιολογία. Από το 1901 έως το 1904, μελέτησε αυτά τα αντικείμενα και έλαβε το ντοκτορά του το 1905. Έκανε επιπλέον έρευνες για την ψυχολογία στην Πράγα, στην Φρανκφούρτη και στην Βιέννη. Από το 1910 έως 1914 εργάστηκε με τον Wolfgang Kohler και τον Kurt Koffka για την ανάπτυξη των βασικών αντιλήψεων της θεωρίας Gestalt. Η τριάδα αυτή των ερευνητών εκτέλεσε πειράματα για την επιβεβαίωση των θεωριών τους. Ο Wertheimer στα πρώτα του χρόνια,γνώρισε πολλές εκπληκτικές φυσιογνωμίες όπως ο Carl Jung και ο Albert Einstein. Εργάστηκε ως καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης από το 1929 έως το 1933, και μετανάστευσε στην Αμερική το 1933. Εκεί έγινε καθηγητής στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης και παρέμεινε στην ίδια θέση για 10 χρόνια. Το 1943 ολοκλήρωσε την έρευνά του πάνω στην «παραγωγική σκέψη» και πέθανε στον New Rochelle, της Νέας Υόρκης τον ίδιο χρόνο.43




Η θεωρία του Wertheimer Ο Wertheimer αποτέλεσε τον πυρήνα της τριάδας των αρχικών γερμανών θεωρητικών της Gestalt (μαζί με τους Koffka και Kohler).Οι ιδέες του περιείχαν την άποψη ότι η σκέψη προχωράει από το όλο προς τα μέρη, αντιμετωπίζοντας ένα πρόβλημα σαν ολότητα καιεπιτρέποντας στην ολότητα να καθοδηγεί ή να κυριαρχεί στα μέλη. Η άποψη αυτή είναι περισσότερο συνθετική προσέγγιση παρά αναλυτική. Ο Wertheimer πίστευε πως ο αφαιρετισμός ήταν πρωταρχικό πρόβλημα του καιρού του και τον ενδιέφερε κυρίως η φύση της επίλυσης προβλημάτων.Η θεωρία Gestalt έχει σαν κεντρική ιδέα την «ομαδοποίηση», ή όψεις οπτικών και άλλων ερεθισμάτων τα οποία έχουν σαν αποτέλεσμα το αντικείμενο να ερμηνεύει ένα πρόβλημα ή αντιληπτικό γεγονός με συγκεκριμένο τρόπο. Βασικά χαρακτηριστικά της διαδικασίας παραγωγικής σκέψεως περιλαμβάνουν : • Ομαδοποίηση και αναδιοργάνωση στοιχείων σε μία κατάσταση • Η λειτουργία σε σχέση με τα χαρακτηριστικά της ολότητας και όχι των μελών • Αποφεύγει τις αθροιστικές διαδοχές των μελών ή τα τυχαία γεγονότα • Η δομική αλήθεια οδηγεί σε λογικές προσδοκίες και υποθέσεις. Στο μοντέλο του Wertheimer, η αυθεντική σκέψη ξεκινά με ένα πρόβλημα. Τα δομικά χαρακτηριστικά και οι απαιτήσεις του προβλήματος προκαλούν ένταση, η ενόχληση της οποίας παράγει εναύσματα τα οποία ωθούν το άτομο να μεταβάλλει την κατάσταση σε μια περισσότερο επιθυμητή. Η διαδικασία της επίλυσης ενός προβλήματος περιλαμβάνει την μετακίνηση από μια άσχημη gestalt σε μια καλύτερη




Ο Wertheimer παρέχει μια gestalt ερμηνεία των διαδικασιών επίλυσης προβλημάτων τόσο διάσημων επιστημόνων (π.χ. Galileo, Einstein), όσο και παιδιών στα οποία παρουσιάζονται μαθηματικά προβλήματα. Η ουσία της σωστής συμπεριφοράς για την επίλυση ενός προβλήματος, σύμφωνα με τον Wertheimer, είναι το να μπορείς να δεις την ολική δομή του προβλήματος: «Μια συγκεκριμένη περιοχή στο πεδίο γίνεται κρίσιμη, εάν εστιάσουμε σε αυτήν, αλλά δεν απομονώνεται. Μια καινούργια, βαθύτερη δομική όψη της κατάστασης αναπτύσσεται, που περιλαμβάνει αλλαγές στο συναρτησιακό νόημα, την ομαδοποίηση των αντικειμένων. Καθοδηγούμενος από αυτό που απαιτείται από την δομή της κατάστασης για μια κρίσιμη περιοχή, κάποιος οδηγείται σε μια λογική πρόβλεψη, η οποία όπως και άλλα τμήματα της δομής, καλεί για επιβεβαίωση, άμεση ή έμμεση. Δύο κατευθύνσεις συμμετέχουν: η απόκτηση μια ολικής συνεπής εικόνας και η αντίληψη του τι απαιτεί από τα κομμάτια της, η δομή της ολότητας.» Η θεωρία Gestalt έχει εφαρμογή σε όλες τις όψεις της ανθρώπινης μάθησης, αν και εφαρμόζεται απευθείας κυρίως στην αντίληψη και στην επίλυση προβλημάτων. Βασικές αρχές της θεωρίας του Wertheimer • Ο μαθητής θα πρέπει να ενθαρρύνεται να ανακαλύψει την υπονοούμενη φύση ενός θέματος ή προβλήματος (δηλαδή η σχέση μεταξύ των στοιχείων) • Τα κενά, οι ασυμφωνίες και οι διαταραχές αποτελούν σημαντικά ερεθίσματα της διαδικασίας της μάθησης • Οι οδηγίες θα πρέπει να βασίζονται στους νόμους της οργάνωσης: εγγύτητα, τερματισμός, ομοιότητα και απλότητα




Wolfgang Kohler Ο Kohler γεννήθηκε στην Εσθονία, και έλαβε το Ph.D. του από το πανεπιστήμιο του Βερολίνου το 1909 με θέμα την ψυχο-ακουστική. Από το 1910 έως το 1913 συνεργάστηκε με τους Wertheimer και Koffka, εργαζόμενος στα θεμέλια αυτής που θα γινόταν γνωστή ως θεωρία Gestalt. Από το 1913 έως το 1920, ένα διάστημα που περιλαμβάνει τα χρόνια του ΠρώτουΠαγκοσμίου πολέμου, ήταν διευθυντής ερευνών στις Κανάριες Νήσους όπου εφάρμοσε τηνσυμπεριφορική του έρευνα πάνω σε ζώα. Αργότερα, έγινε διευθυντής του Ψυχολογικού Ινστιτούτου στο Βερολίνο. Το 1925-26 ξεκίνησε σαν αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο Clark στην Αμερική. Το 1934-35 έγινε καθηγητής στο Harvard και το 1935 αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Chicago. Ο Kohler είναι περισσότερο γνωστός για την επιρροή που είχαν τα γραπτά του στην ίδρυση μιας σχολής για την ψυχολογία Gestalt.




Η θεωρία του Kohler Ο Kohler ήταν ένας από τους πρωτότυπους θεωρητικούς της Gestalt, μαζί με τον Wertheimer και τον Koffka. Η θεωρία Gestalt προέκυψε σαν αντίδραση στις συμπεριφοριστικές θεωρίες του Pavlov και του Watson, οι οποίες επικεντρώνονταν στην μηχανική συμπεριφορά ερεθίσματος-απόκρισης. Ο όρος Gestalt αναφέρετε σε κάθε σχέδιο ή οργανωμένη ολότητα. Η βασική ιδέα στην θεωρία Gestalt είναι το γεγονός ότι η φύση των μελών καθορίζεται από το όλο, δηλαδή τα μέρη είναι δευτερεύοντα σε σχέση με την ολότητα. Όταν επεξεργαζόμαστε αντιληπτικά ερεθίσματα, συνειδητοποιούμε άμεσα την ρύθμιση ή το συνολικό σχέδιο το οποίο συλλαμβάνεται σαν ολότητα. Για παράδειγμα, όταν ακούμε μουσική, αντιλαμβανόμαστε μια μελωδία αντί για συγκεκριμένες νότες, ή όταν κοιτάμε ένα πίνακα ζωγραφικής, βλέπουμε την συνολική εικόνα αντί για διακριτές πινελιές. Ο Kohler έδωσε έμφαση στο ότι πρέπει κάποιος να εξετάζει το σύνολο για να ανακαλύψει τα φυσικά του μέρη, και όχι να προχωρήσει από τα μικρότερα στοιχεία στην ολότητα. Ο Kohler πρότεινε την άποψη ότι η διορατικότητα προκύπτει από τα χαρακτηριστικά των αντικειμένων που μελετάμε. Η θεωρία του προτείνει ότι η μάθηση μπορεί να επιτευχθεί με «ξαφνική κατανόηση», σε αντίθεση με την σταδιακή συνειδητοποίηση. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί χωρίς ενίσχυση, και όταν συμβεί, δεν απαιτείται αναθεώρηση, εξάσκηση ή εξέταση. Σημαντικότερα, η διορατικότητα δεν είναι απαραίτητα παρατηρίσιμη από κάποιο άλλο άτομο.




Kurt Koffka Ο Koffka γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1886. Το 1904-1905 μελέτησε στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στην Σκοτία, όπου γνώρισε Βρετανούς θεωρητικούς και μελέτησε αγγλικά. Ολοκλήρωσε το Ph.D. του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου το 1908 και μετά πήγε στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Εκεί γνώρισε τον Kohler και τον Wertheimer το 1910. Το 1927 πήγε στην Αμερική όπου έγινε καθηγητής στο Smith College. Ήταν δυναμικός εκπρόσωπος του κινήματος της Gestalt στην Αμερική. Πέθανε το 1941. Η θεωρία του Koffka O Κοffka άνηκε και αυτός στην τριάδα των θεμελιωτών της Gestalt (μαζί με τον Wertheimer και τον Kohler). Υποστήριζε την άποψη ότι τα ζώα είναι συμμετέχοντες στην εκπαιδευτική διαδικασία και πως δεν υπάρχει πράγμα που να είναι εντελώς ανούσιο να το μάθει κανείς. Ο Koffka ήταν υποστηρικτής της ιδέας ότι η ανεξαρτησία των γεγονότων είναι περισσότερο σημαντική από την γνώση πολλών διακριτών γεγονότων




http://www.teiath.gr/userfiles/eadsa_web_admin/lessons/e_semester/spoudastes/2012-13_GestaltTheory.pdf