Ομιλία και συζήτηση ψυχολογίας : ''και τότε έφυγες....'' σεμινάριο με την κλινική ψυχολόγο Αγγελική Αρβανιτοπούλου

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016 στις 4 μ.μ. - 6 μ.μ. στο Hilton Athens
Ομιλία και συζήτηση ψυχολογίας : ''και τότε έφυγες....'' Ένα σεμινάριο με την κλινική ψυχολόγο Αγγελική Αρβανιτοπούλου για τις χαμένες αγάπες, για τον πόνο του χωρισμού, για ό,τι μένει.

https://www.facebook.com/events/1186441778050468/

To «Διεθνές Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Ludovic Trarieux» στο δικηγόρο Walid Abu al-Khair, ο οποίος φυλακίστηκε μαχόμενος για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία

«Διεθνές Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Ludovic Trarieux»
Prix International des Droits de l'Homme - Ludovic Trarieux



Το 1984 ο δικηγόρος Bertrand Favreau καθιέρωσε την ετήσια απονομή ενός βραβείου σε ένα δικηγόρο, ανεξαρτήτως φυλετικών διακρίσεων, ο οποίος έχει διακριθεί για το έργο του, υπερασπιζόμενος τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη φυλετική και κοινωνική ισότητα και την υπεροχή του δικαίου εν γένει, υπό την ονομασία Prix International des Droits de l'Homme - Ludovic Trarieux. Το βραβείο έχει αποδοθεί μεταξύ άλλων και στον Nelson Mandela, ως φόρος τιμής για τη συνεισφορά του στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Στις 27 Νοεμβρίου 2015 στη Γενεύη, 30 χρόνια μετά τη φυλάκιση του Nelson Mandela, το IDHAE (Institut des Droits de l’Homme des Avocats Européens) απένειμε για 20η φορά το Διεθνές Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Ludovic Trarieux στο δικηγόρο Walid Abu al-Khair, ο οποίος φυλακίστηκε μαχόμενος για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία και την εδραίωση της πολιτικής και θρησκευτικής ελευθερίας και της δημοκρατίας. Παρακάτω παρατίθεται αυτούσιο το κείμενο του IDHAE για την τελετή απονομής.

Συνημμένα αρχεία »plaquettefrremplt2015.pdf

Πηγή : http://www.dsa.gr

Φωτογρ. https://fr.wikipedia.org/wiki/Waleed_Abu_al-Khair

Philosophy at Beton7: year 1, Marx

Philosophy at Beton7: year 1, Marx

Call for participation

First meeting


January 8, 2016 / 5 – 7 pm / Beton7

The idea is to meet regularly in the space of Beton7 to talk about everything through talking about texts. This year, a close reading of Marx. We’ll meet every two weeks, every 2nd and 4th Friday of the month from 5-7pm. Readings for each meeting will be emailed beforehand. Discussion and readings mostly in English.

Open to everyone


INFO
Beton7 | Pydnas str. 7-Votanikos-Athens 11855 (metro station Keramikos)
tel .: + 30 210 7512625
www.beton7.com - info@beton7.com
http://www.beton7.com/index.php/el/component/k2/item/969-philosophy-at-beton7.html

Oμιλία και συζήτηση Ψυχολογίας : Τ' ανείπωτα με την κλινική ψυχολόγο Αγγελική Αρβανιτοπούλου

Προσπάθησε να αγνοήσεις τα ανείπωτα και θα βρεις τον εαυτό σου να ταλαιπωρείται σχεδόν παράλογα....!

Ξέρω πως ό,τι δεν είπες είναι πιο σημαντικό από όσα έχεις πει...

HILTON 9 Ιανουαρίου 2016, ώρα 16:00

Συμμετοχή Δωρεάν με δήλωση : wingyspring@gmail.com

Αγγελική Αρβανιτοπούλου
MA Clinical Psychology University of Indianapolis
Harvard edx

https://www.facebook.com/events/734420443325060/

Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν - Σαινσιμονισμός

Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν

Γέννηση 17 Οκτωβρίου 1760
Παρίσι
Θάνατος 19 Μαΐου 1825
Παρίσι
Υπηκοότητα Γαλλία
Ιδιότητα φιλόσοφος, οικονομολόγος,δημοσιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας

Ο Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν (πλήρες όνομα Κλωντ Ανρί ντε Ρουβρουά, κόμης του Σαιν-Σιμόν, γαλλικά: Claude Henri de Rouvroy, comte de Saint-Simon) (17 Οκτωβρίου 1760 - 19 Μαΐου 1825), ήταν Γάλλος πρώιμος σοσιαλιστής θεωρητικός, η φιλοσοφική και πολιτική σκέψη τού οποίου έθεσε τα θεμέλια πολλών φιλοσοφικών θεωριών του 19ου αιώνα και κυρίως του Μαρξισμού, του Θετικισμού, και της επιστήμης της Κοινωνιολογίας. Αν και γεννημένος σε αριστοκρατική οικογένεια, οι πολιτικές θεωρίες που υιοθέτησε αποτέλεσαν όπλο στα χέρια της αντίπαλης των αριστοκρατών, λαϊκής τάξης.

Ζωή, ιδεολογία και πολιτική παρακαταθήκη

Ο Σαιν-Σιμόν γεννήθηκε στο Παρίσι το 1760, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Σε ηλικία 17 ετών στρατεύθηκε και πολέμησε στον πόλεμο της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας ως έφεδρος αξιωματικός. Από τη νεότητά του ακόμα χαρακτηριζόταν από άκρατη φιλοδοξία. Ο προσωπικός του υπηρέτης είχε εντολή να τον ξυπνάει κάθε πρωί με τη φράσηΘυμηθείτε, Κόμη, πως έχετε σπουδαία πράγματα να κάνετε.

Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και την περίοδο της Τρομοκρατίας που ακολούθησε, η οικογένειά του καταδιώχθηκε και καταστράφηκε οικονομικά. Ο ξεπεσμένος πλέον κόμης συνελήφθη και φυλακίστηκε στο κάστροΛουξεμβούργο. Παρόλα αυτά κατάφερε στη συνέχεια να κάνει αξιόλογη περιουσία εμπλεκόμενος στην αγορά και πώληση ακινήτων, την οποία όμως κατασπατάλησε λίγα χρόνια αργότερα. Αυτό τον οδήγησε να περάσει το μεγαλύτερο τμήμα της ζωής του δανειζόμενος από φίλους του, τους οποίους σπάνια εξοφλούσε. Οι φίλοι του, ανάμεσά τους τραπεζίτες και επιστήμονες, πίστευαν με τρόπο φανατικό στην ιδιοφυΐα του και τον συνέδραμαν στις αναρίθμητες δυσκολίες του.

Ο ίδιος ήταν καλός χριστιανός, θεωρούσε όμως τους εκπροσώπους και τη γενικότερη πρακτική της θρησκείας, κατώτερη των επιστημών. Είχε τεράστια πίστη στις δυνατότητες της επιστήμης και συνεχώς συμβούλευε τους φίλους του, που κατείχαν εξέχουσες θέσεις, να έχουν κοντά τους επιστήμονες ως συμβούλους. Έλεγε χαρακτηριστικά πως αυτοί θα κυβερνούσαν κάποτε τον κόσμο, γεγονός που εν μέρει ισχύει σήμερα με τις στρατιές συμβούλων των πολιτικών ανδρών.

Είναι επίσης ο πρώτος που εισηγήθηκε την πολιτική ένωση της Ευρώπης. Πολέμιος των στείρων πολιτικών μεθόδων, κατέκρινε τους νομομαθείς για το γεγονός ότι ερμήνευαν και έφτιαχναν τους νόμους σαν να απευθύνονταν σε άψυχα πράγματα. Δεν φτιάχνουν οι νόμοι την κοινωνία, η κοινωνία φτιάχνει τους νόμους, συνήθιζε να λέει και δημιουργεί με το φίλο του Αύγουστο Κοντ την επιστήμη της κοινωνιολογίας, θέλοντας να υποτάξει τους νόμους κάτω από τα πόδια του λαού και όχι πάνω από το κεφάλι του, αντιστροφή της πυραμίδας εντυπωσιακή για την εποχή εκείνη. Το πρώτο βήμα προς το σοσιαλισμό («κοινωνισμό», ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας δηλαδή) έχει γίνει με τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος από τους νόμους στην κοινωνία. Από αυτή τη στροφή πήρε και το όνομά της η νέα επιστήμη, η κοινωνιολογία.

Ο Σαιν-Σιμόν ήταν άνθρωπος που δεν πίστευε στην ισότητα, αλλά στην ικανότητα. Καταδίκαζε κάθε μορφή ιδιοκτησίας που προερχόταν από προνόμια πάσης φύσεως, όπως και τους κληρονομικούς τίτλους ευγενείας. Κατέκρινε με την ίδια σφοδρότητα τους φεουδάρχες και τους αστούς. Τους μεν φεουδάρχες γιατί ευαγγελίζονταν την υπεροχή των νόμων και την πίστη σε αυτούς, τους οποίους όμως έφτιαχναν οι ίδιοι στα μέτρα τους, ενώ τους δεύτερους γιατί δεν καταλάβαιναν τίποτα από νόμους, αναγορεύοντας σε θεό τους το χρήμα και έχοντας μια νεοπλουτίστικη νοοτροπία, χωρίς ούτε καν τη στοιχειώδη ηθική της παλαιάς Ευγένειας. Η ζεύξη αυτή πολιτικής και οικονομίας αποτέλεσε ακόμη ένα βήμα προς τη μεριά της επιστήμης της κοινωνιολογίας όσο και του σοσιαλισμού.

Πίστευε πως η εκβιομηχάνιση, που τότε αναπτυσσόταν, θα έλυνε κάποτε όλα τα κοινωνικά προβλήματα, με την αφθονία και αύξηση των παραγόμενων αγαθών μέσω των νέων τεχνολογιών και την αύξηση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων εξαιτίας της αυξημένης παραγωγής. Έβλεπε την κοινωνία σαν ένα τεραστίων διαστάσεων εργοστάσιο, πιστεύοντας στην οικονομική διαχείριση, τη διοίκηση δηλαδή των πραγμάτων και όχι στην αυταρχικότητα και την αφόρητη πίεση στους ανθρώπους, τη διοίκηση δηλαδή των εργαζομένων.

Σαινσιμονισμός
Όλες αυτές οι απόψεις αποτέλεσαν το σαινσιμονισμό, την πρώτη μορφή θεωρητικά επεξεργασμένου σοσιαλισμού, θεωρία που σύντομα θα αποτελέσει Σχολή με χιλιάδες οπαδούς κυρίως στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Η Σχολή αυτή θα εφεύρει τους όρους εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι και εργαζόμενοι και αργόσχολοι, όροι που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούνται. Οι σαινσιμονιστές γνώριζαν πολύ καλά ότι η κοινωνία είναι ταξικά διαρθρωμένη, πίστευαν όμως στη συνεργασία επί τη βάσει ενός άτυπου κοινωνικού συμβολαίου και όχι στην πάλη των τάξεων, κάτι σαν σύγχρονοι σοσιαλδημοκράτες.

Χαρακτηριστικά, ο ίδιος και οι οπαδοί του, απεύθυναν σε κάθε δράση τους πρόσκληση για τη συγκέντρωση των οργάνων της εργασίας, της γης και του κεφαλαίου, σε ένα κοινωνικό ταμείο, με την κατάργηση του κληρονομημένου πλούτου. Στόχος του Σαιν-Σιμόν ήταν η δημιουργία μιας τεράστιας ένωσης εργατών, οι οποίοι θα οργανώνονταν άνωθεν. Στους εργάτες αυτούς θα ανετίθεντο εργασίες συμφώνως προς την κλίση τους και θα αμείβονταν ανάλογα με την παραγωγή της δουλειά τους. Η διδασκαλία του ενείχε το όραμα μιας αιώνιας εποχής αφθονίας για όλη την ανθρωπότητα που θα επιτυγχανόταν μέσω της αφοσίωσης στην προπαγάνδα αυτού του τρόπου ζωής.

Το 1825 ο διορατικός αυτός πολιτικός φιλόσοφος πεθαίνει. Το 1831, το κίνημα των σαινσιμονιστών διασπάστηκε με τους συντηρητικούς να παραμένουν πιστοί στις ιδέες του Σαιν-Σιμόν και τους προοδευτικούς να αρχίζουν να συζητούν πάνω στο δύσκολο πρόβλημα της μορφής που έπρεπε να πάρει η κοινωνία του μέλλοντος.
Επιδράσεις
Θιασώτης της ιδεολογίας του Σαιν-Σιμόν ήταν και ο Πιερ-Ανρί Λερού (1797-1871), μορφή σπουδαία και δημιουργός του όρου σοσιαλισμός, όντας ο πρώτος σαινσιμονιστής που κατανόησε ότι αν η συζήτηση περιοριζόταν στους κύκλους των διανοουμένων, δεν επρόκειτο να υπάρξει απτό κοινωνικό αποτέλεσμα, μιας και τα κοινωνικά ζητήματα είναι πρωτίστως λαϊκά ζητήματα. Ο Λερού, με την έκδοση της ιστορικής εφημερίδας Σφαίρα, πρόμαχο των ουτοπικών σοσιαλιστικών ιδεών και του πνεύματος των διδαχών του Σαιν-Σιμόν, επηρέασε σημαντικά το λαό όπως και προσωπικότητες σαν τη Γεωργία Σάνδη, τον Λαμαρτίνο, τον Σαιν-Μπεβ και τονΒίκτωρα Ουγκώ, εθνικό ποιητή των Γάλλων. Ο τελευταίος, με το αριστούργημα του, το πεζογράφημα Οι Άθλιοι (τη Βίβλο, όπως χαρακτηρίστηκε, του σοσιαλισμού), θα εκλαϊκεύσει ουσιαστικά τις σοσιαλιστικές ιδέες, ενσταλάζοντας στις καρδιές χιλιάδων νέων την αγάπη για τα αριστερά ιδεώδη.
Πηγές
Βασίλη Ραφαηλίδη, Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα, σελ. 25-29
Ρόμπερτ Σέρβις (Robert Service), Σύντροφοι, η Παγκόσμια Ιστορία του Κομμουνισμού, εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα, σελ. 37-38

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Claude Henri de Rouvroy, comte de Saint-Simon της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDLκαι την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%81%CE%AF_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD-%CE%A3%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CE%BD

Βασίλης Ραφαηλίδης : Αναρχισμός (Από το βιβλίο "Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού ")

Βασίλης Ραφαηλίδης* :
Αναρχισμός
Από το βιβλίο
"Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού "

Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού
Συγγραφείς: Βασίλης Ραφαηλίδης
Θέμα: Πολιτικές επιστήμες
Εκδότης: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Σελίδες: 576
ISBN: 9799607058873
Ημ. Έκδοσης: 01/01/1999

Στα οκτώ κεφάλαια μπορείτε να βρείτε: την πορεία προς τον μαρξισμό, το μαρξισμό και τις ουρές του, την επανάσταση, το λενινισμό, τον τροτσκισμό, το σταλινισμό, την πτώση των πρώην λαϊκών δημοκρατιών, τον κομμουνιστικό πολυκεντρισμό.

Ο Αναρχισμός

Ο αναρχισμός πριν απ' όλα

είναι μια αποδοχή της ετερότητας,

ένας σεβασμός του διαφορετικού

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν την φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στην φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει τον δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού.

Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίας. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απ' έξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω.

Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική.

Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα.

Αρκεί, βέβαια, τούτη η προσωπικότητα να μην είναι χονδροειδώς ετεροκαθορισμένη και με τον ψυχολογικό μηχανισμό της "ψευδούς συνειδήσεως" να γίνεται αντιληπτή από το άτομο σαν αβίαστα αυτοκαθορισμένη. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πιστεύει πως είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, όταν είναι καταφάνερο πως το συνειδησιακό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του δεν δημιουργήθηκε κάτω από μια πολύ μεγάλη δέσμη ανεμπόδιστων επιδράσεων αλλά μπήκε στην συνείδηση με "μετάγγιση" από μια κοινή δεξαμενή, ας πούμε από τον Θεό, από την κομματική ιδεολογία, από την συλλογική "εθνική ψυχή", από τον Αρχηγό.

Το αναρχικό κίνημα, με τις πολλές και ποικίλες παραλλαγές του, αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση στην κοινωνία καθεστώτος πραγματικής ισότητας, πραγματικής αδελφοσύνης, πραγματικής δικαιοσύνης, έξω και πέρα από κάθε καταναγκασμό που βάζει όρια και στην ισότητα, και στην αδελφοσύνη, και στην δικαιοσύνη. Ο αναρχισμός, η απόρριψη της Αρχής, της εξουσίας σε όλες της τις μορφές, είναι ένα ιδανικό για την αβίαστα και ελεύθερα αυτορυθμιζόμενη προσωπικότητα.

Μια συγκεκριμένη "κοινωνία ζώων" δεν αλληλοσπαράσσεται. Τα μέλη της ανακαλύπτουν την αξία της φυσικής κοινωνικότητας μόνα τους, με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το φυσικό δίκαιο δεν είναι το δίκαιο της ζούγκλας. Γίνεται, όμως, δίκαιο της ζούγκλας όσον αφορά τις "εξωτερικές σχέσεις". Μια ομάδα ζώων του ίδιου είδους μπορεί να βρίσκεται σε σταθερά εχθρικές σχέσεις με μια άλλη ομάδα ζώων διαφορετικού είδους.

Αν αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες φυλές σαν διαφορετικά ζωικά είδη που αλληλοσπαράσσονται μέχρι εξοντώσεως, τότε δεν είμαστε μόνο ρατσιστές, είμαστε ζώα, αφού ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως φυλής, ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος.

Κανένας άνθρωπος δεν διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά τις βιολογικές λειτουργίες. Κάθε διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση έχει σχέση μάλλον με το περιβάλλον παρά με την βιολογία. Όταν ζεις στην διακεκαυμένη ζώνη είναι σαν να κάνεις μια διαρκή, καταναγκαστική ηλιοθεραπεία. Το δέρμα σου μαυρίζει και το επίκτητο χαρακτηριστικό γίνεται κληρονομικό με την εγγραφή του στο DNA. Κάθε λευκός θα μαυρίσει ύστερα από χίλιες γενιές απογόνων αν εγκατασταθεί σήμερα στην Νιγηρία, για παράδειγμα. Κάθε διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα.

Ο εθνικισμός είναι πολιτιστικό δεδομένο. Στηρίζεται στην διαφορετικότητα των πολιτισμών, ή μάλλον στην ιεράρχηση των πολιτισμών, αν δεχτούμε πως θα ήταν δυνατό να υπάρξει μια τέτοια ιεράρχηση, πράγμα που ο μεγάλος εθνολόγος και δημιουργός του δομισμού (στρουχτουραλισμού) Λεβί-Στρός το απορρίπτει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Δεν υπάρχει ανώτερος και κατώτερος πολιτισμός, λέει ο Λεβί-Στρος. Κάθε πολιτισμός υπάρχει «καθ' εαυτόν και διά τον εαυτό του», όπως θα έλεγαν οι υπαρξιστές. Μόνο η τερατώδης αλαζονεία του αποικιοκράτη Ευρωπαίου θα κάνει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό μέτρο σύγκρισης για όλους τους άλλους.

Γιατί οι Ινδιάνοι της Αμερικής να μη βλέπουν σαν κατώτερο του δικού τους τον εξοντωτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό που τους καθυπόταξε; Και τι θα μπορούσε να σημαίνει η νοσταλγία του "πολιτισμένου" για τον "χαμένο παράδεισο", αν όχι μια αναγνώριση της αξίας πολιτισμών που δεν μοιάζουν με τον δικό του; Ο αναρχισμός πριν απ' όλα είναι μια αποδοχή της ετερότητας, ένας σεβασμός του διαφορετικού, μια συνεργασία με το «όλως άλλο», όπως θα έλεγε ο Κροπότκιν.

Ο αναρχισμός, δίνοντας έμφαση στην αυτοκαθοριζόμενη προσωπικότητα, είναι φυσικό να απεχθάνεται κάθε αγελαία συμπεριφορά ακόμα και την εθνικιστική, πολύ περισσότερο την ρατσιστική. Ωστόσο, κάθε τόσο εμφανίζονται αγέλες "αναρχικών".

Βέβαια, δεν πρόκειται για κλασικού τύπου αναρχικούς, αλλά για "αναρχοαυτόνομους", που είναι το ακριβώς αντίθετο των αναρχικών. Οι αναρχικοί είναι εξόχως κοινωνικοποιημένα άτομα. Κύριος στόχος τους είναι η δημιουργία μιας όσο το δυνατόν πιο φυσικής κοινωνίας, χωρίς καταναγκασμούς και καταπίεση. Οι αναρχοαυτόνομοι, αντίθετα, είναι τέρατα εγωισμού, επιδεικτικά εχθρικοί όχι μόνο προς τον αντιφρονούντα αλλά και προς τον ομοϊδεάτη τους. Είναι αυτοί ακριβώς που γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το αναρχικό κίνημα με την ίδια περίπου έννοια που οι γραφειοκράτες κομμουνιστές γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το κομμουνιστικό κίνημα.

Ωστόσο, έχουν και οι αναρχοαυτόνομοι τον μεγάλο θεωρητικό τους. Λέγεται Μαξ Στίρνερ (1806-1856).

Κατά τον Στίρνερ, δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα ανεξάρτητη από το άτομο. Η κοινωνία, το κράτος, οι τάξεις, οι άλλοι άνθρωποι αποτελούν αφαιρέσεις. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να παίρνει κανείς στα σοβαρά όλα αυτά τα σκιώδη. Η μόνη πραγματικότητα είναι το άτομο και τίποτα άλλο έξω απ' αυτό. Ένας τέτοιος ριζικά αντικοινωνικός εγωισμός ονομάζεται "σολιψισμός". Είμαι τόσο μόνος ("solus") που η μόνη γνήσια συνείδηση που μπορώ να έχω είναι η συνείδηση του εαυτού μου.

Φυσικά, οι αναρχοαυτόνομοι δεν είναι τέτοιοι γιατί μελέτησαν Μαξ Στίρνερ, που είναι ένας πολύ σοβαρός φιλόσοφος, αλλά διότι δεν έχουν κανενός είδους ιδανικά, ιδεατούς στόχους προς τους οποίους οι άνθρωποι προσανατολίζουν την συμπεριφορά και την δράση τους, άσχετα από την επιτυχή ή ανεπιτυχή έκβαση της προσπάθειας. Τα ιδανικά είναι "σημαδούρες". Δεν υπάρχουν για να πραγματώνονται αλλά για να μπορούμε να προσανατολίζουμε την συμπεριφορά μας και να μην χανόμαστε στο χάος.

Ο Μαξ Στίρνερ είναι ένας απελπισμένος άνθρωπος που βλέπει την χρεοκοπία των χριστιανικών ιδανικών και θλίβεται. Και ενώ στην αρχή πιάνεται από τα σοσιαλιστικά ιδανικά, τα εγκαταλείπει και αυτά ως εξ ίσου ανεπαρκή με τα χριστιανικά.

Ακριβώς τέτοιοι είναι και οι σημερινοί αναρχοαυτόνομοι. Χωρίς να είναι φιλόσοφοι για να μπορούν να μετατρέψουν την απελπισία τους σε φιλοσοφικό κείμενο, την μεταγράφουν σε καταστροφικές πράξεις για να μας πουν στην γλώσσα που καταλαβαίνουμε καλύτερα πως ξέρουν ότι είμαστε απατεώνες, παντελώς αδιάφοροι για το μέλλον του κόσμου, συνεπώς και το δικό τους μέλλον, μέσα στο οποίο ανακλάται πολλαπλασιαζόμενη η απελπισία του άνεργου πατέρα και ο σπαραγμός της αγράμματης μάνας, που άδικα περιμένει την εξ ύψους βοήθεια. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι εχθρικοί απέναντι σ' έναν κόσμο εχθρικό; Δεν υπάρχει τίποτα το παράλογο στην "παράλογη" συμπεριφορά εφήβων που ξέρουν σε ποιόν κόσμο βρέθηκαν πεταγμένοι. Και τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Ο κόσμος γέμισε "σολίστες" που αρνούνται να παίξουν με ορχήστρα.

Η αναρχία είναι τόσο παλιά, όσο οι Στωικοί και κυρίως οι Κυνικοί φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας. Εμείς ξέρουμε τον Διογένη μόνο από το πιθάρι του ή το φανάρι του και όχι από συμπεριφορές πολύ πιο τυπικά αναρχικές, όπως για παράδειγμα η αδιάκοπη παρενόχληση των αρχόντων.

Σύμφωνα με την παράδοση, οΔιογένης είπε στον Μέγα Αλέξανδρο που πλησίασε να δει γιατί ο φιλόσοφος δεν εγκαταλείπει έστω για λίγο την ηλιοθεραπεία του, έστω από απλή περιέργεια να δει ποιος τέλος πάντως είναι αυτός ο σπουδαίος Αλέξανδρος από την Μακεδονία, «Τραβήξου πιο πέρα, μου κρύβεις τον ήλιο». Έστω και σε μορφή ανεκδότου, η συμπεριφορά του Διογένη είναι τυπικότατα αναρχική. Η εξουσία πράγματι καταστρέφει τις φυσικές καταστάσεις.

Ένας άλλος βασιλιάς δεν τόλμησε να τιμωρήσει τον μεγαλοφυή αναρχικό Μπετόβεν όταν δεν έβγαλε το καπέλο του την στιγμή που περνούσε από μπροστά του η βασιλική άμαξα- και αυτό δεν είναι ανέκδοτο, είναι γεγονός. Ρώτησαν τον Μπετόβεν γιατί έκανε κάτι τόσο παράτολμο κι αυτός απάντησε φυσικότατα: «Μα, ο βασιλιάς πρέπει να βγάζει το καπέλο του όταν με βλέπει!»

Οι καλλιτέχνες είναι φύσει αναρχικοί. Η όποια εξουσία ασκούν με το ταλέντο τους είναι μια φυσική εξουσία και συνεπώς αυτονοήτως σεβαστή.

Οι Κυνικοί, που τους είπαν έτσι χλευαστικά γιατί η συμπεριφορά τους ήταν τόσο φυσική όσο και του σκύλου (του κυνός) εμφανίζονται σε περίοδο παρακμής της Δημοκρατίας. Η κυνική φιλοσοφία, η πρώτη γνωστή μορφή αναρχισμού, δεν είναι παρά μια κριτική της Δημοκρατίας, που δεν τα κατάφερε να εδραιωθεί τόσο ώστε να μη χρειαστεί να παραδοθεί στην ασιατικής καταγωγής μακεδονική αυταρχία.

Σε όλη την διάρκεια του χριστιανικού Μεσαίωνα η αναρχική ιδέα θα πάρει την μορφή σατανά και θα χωθεί στις ψυχές των μαγισσών, που τολμούν και απειθαρχούν στις εντολές των επί της γης τοποτηρητών της Υπέρτατης Εξουσίας. Ας είναι καλά εκεί στην κόλαση που βρίσκονται αυτές οι υπέροχες γυναίκες που ενστικτωδώς κατάλαβαν πως αν δεν ξεσφίξεις τα πόδια σου για να αφήσεις να περάσει από την τρύπα ο σατανάς και να σε κατακυριεύσει, αναρχική, δηλαδή επαναστατική διάθεση είναι δύσκολο να αποκτήσεις. Όπως έλεγαν οι "σαινσιμονιστές", τα δικαιώματα της σάρκας είναι φυσικά και άρα αναρχικά δικαιώματα. Το κρεβάτι, ένα αντικείμενο τριπλής χρήσεως, όταν δεν το έχεις μόνο για να κοιμάσαι ή να πεθαίνεις σε οριζόντια θέση, είναι πρώτης τάξεως τόπος για ασκήσεις λυτρωτικού αναρχισμού.

Τόσο πολύ θα εξευτελίσει την αναρχική ιδέα ο χριστιανισμός, που στο εξής οι Κυνικοί δεν θα είναι φιλόσοφοι, αλλά άνθρωποι που τολμούν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους, αρνούμενοι να χρησιμοποιήσουν τον συμβατικό, κοινόχρηστο λόγο του ποιμνίου.

Παρά ταύτα, όταν τα πράγματα καταλαγιάσουν και όλες οι μάγισσες καούν στην πυρά, ο χριστιανισμός θα είναι αυτός που θα ξαναφέρει στην μόδα τον αναρχισμό. Και δεν εννοούμε μόνο τις πάμπολλες αναρχικές χριστιανικές αιρέσεις, σαν τους "Καθαρούς" για παράδειγμα, εννοούμε πρωτίστως τον χριστιανικό φιλοσοφικό αναρχισμό του Αγγλου Γουίλιαμ Γκόντουιν (1756-1836), που λέει πως μόνον η σκέψη και το πνεύμα δικαιούνται να κυβερνούν τον κόσμο και όχι οι κοσμικοί άρχοντες ή οι παπάδες με το δανεικό πνεύμα.

Το πνεύμα ή το έχεις ή δεν το έχεις, από την φύση και από την αγωγή. «Ούτε το μυστήριο της βαπτίσεως, ούτε το άλλο της χειροτονίας μπορούν να σε κάνουν πνευματικό άνθρωπο», λέει ο καλός χριστιανός Γκόντουιν. Η Θεία Χάρη δεν μεταγγίζεται με τύπου άμπρα-κατάμπρα επεμβάσεις έξωθεν, λέει ο καλός χριστιανός Γκόντουιν και βρίσκει τον μπελά του από άλλους καλούς χριστιανούς, που όλη τους την πνευματικότητα την παίρνουν με διαρκείς μεταγγίσεις πνεύματος από την αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Την ξέρουμε την καλοσύνη αυτών των εμβολιασμένων με καλοσύνη. Μοιάζουν μ' αυτούς που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία και κάνουν συνεχείς μεταγγίσεις επί ματαίω.

Περίπου τα ίδια θα πει και ένας άλλος σπουδαίος χριστιανός αναρχικός, ορθόδοξος αυτός, ο Λέων Τολστόι (1828-1910). Που δεν έγραψε μόνο τα δημοφιλή μυθιστορήματα "Πόλεμος και ειρήνη" και "Αννα Κερένινα", αλλά και τα φιλοσοφικά πεζογραφήματα "Το κράτος του ζόφου" και "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς", δύο συγκλονιστικά κείμενα ορθόδοξου χριστιανικού αναρχισμού.

Σημειώστε πως η ορθοδοξία είναι αναρχική εκ κατασκευής. Στην καθαρή της μορφή δεν αποδέχεται κανενός είδους εξουσία, ούτε καν του μητροπολίτη, ούτε καν του πατριάρχη. Αν δεν αποδεχόταν και την απ' ευθείας στην συνείδηση του πιστού δρώσα θεϊκή εξουσία, θα ήταν ένας τέλειος αναρχισμός. Ο τολστοϊσμός, που παραλίγο θα γινόταν κάποτε χριστιανική αίρεση, είναι μια πιο ριζοσπαστική μετακίνηση της ορθοδοξίας προς την μεριά του αναρχισμού.

Θέλω να πω πως ο χριστιανισμός και ειδικότερα η ορθοδοξία, η πιο παλιά μορφή χριστιανισμού, διατηρεί ακόμα την προκωνσταντινική ανάμνηση των αναρχομεταφυσικών αγώνων της κατά της ρωμαϊκής εξουσίας και της εξουσίας των πλουσίων. Ο τολστοϊσμός είναι μια απόπειρα απαγκίστρωσης της ορθοδοξίας από το εξουσιαστικό φορτίο που της έβαλε στην ράχη η Ιστορία για να κάνει την δουλειά της με το παπαδαριό και την τρομοκρατία της κόλασης. Κι εσείς μου μιλάτε για τρομοκράτες εντελώς της πλάκας αν τους συγκρίνεις με τον αρχιτρομοκράτη Θεό, τον μόνο που διατηρεί το δικαίωμα όποτε θέλει να αγαπά και όποτε θέλει να μισεί τον πλησίον του, όπως λέει ο είρων Λαμπίς.

Ο αναρχισμός δεν είναι κατ' ανάγκην βίαιος. Αλλωστε, άλλο τρομοκρατία και άλλο αναρχία. Η τρομοκρατία, μία ανάμεσα σε πολλές μορφή βίαιου αναρχισμού, είναι η άσκηση εξουσίας διά του τρόμου. Αυτό σημαίνει πως η εξ ορισμού αντιεξουσιαστική κλασική προμπακουνική αναρχία είναι εχθρός τής εξ ορισμού σκληρής εξουσιαστικής τρομοκρατίας.

Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν το αναρχικό κίνημα συναντήσει στον δρόμο του το μεταγενέστερο κομμουνιστικό κίνημα, για να προκύψει από την διασταύρωση το υβρίδιο τουαναρχοκομμουνισμού του Μιχαήλ Μπακούνινκαι του Πιότρ Κροπότκιν. Οι αριστεροί τρομοκράτες (υπάρχουν και δεξιοί τρομοκράτες) δεν είναι ούτε αναρχικοί, ούτε κομμουνιστές. είναι αναρχοκομμουνιστές, παιδιά του Μπακούνιν και όχι του Μαρξ. Επειδή, όμως, τον Μαρξ και τον Μπακούνιν, δύο θανάσιμους εχθρούς, που όσο ζούσαν τρώγονταν σαν τα σκυλιά, που λέμε, τους συνέδεε κάτι κοινό, ο κομμουνισμός, ο αναρχοκομμουνισμός θα δώσει μια τεράστια ποικιλία μειγμάτων, που άλλα έχουν μέσα τους περισσότερο μαρξισμό και άλλα περισσότερο μπακουνισμό.

O προυντονισμός δεν έχει μέσα του ίχνος κομμουνισμού. Και όμως είναι αναρχισμός, και μάλιστα η πρώτη μορφή οργανωμένου αναρχισμού. Ο Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865) είναι αυτός που θα αναγάγει τον αναρχισμό από ηθικό αίτημα που ήταν μέχρι τότε, σε πολιτικό κίνημα, και θα καθιερώσει τον όρο ως πολιτικό όρο. Στο περιλάλητο σύγγραμμά του "Τι είναι η ιδιοκτησία;" γραμμένο το 1840, θα δώσει μια απάντηση που θα γίνει κλασική: «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή».

Εν τούτοις, ο Προυντόν δεν είναι κατά της ατομικής ιδιοκτησίας, είναι κατά της κλεμμένης ιδιοκτησίας. Ρουσφέτια, μίζες, απάτες, αρπαγές, πουστιές διάφορες, όλα αυτά τα εξόχως καπιταλιστικά είναι αυστηρά απαγορευμένα στον ηθικοκεντρικό καπιταλιστικό αναρχισμό του Προυντόν, τον «μικροαστικό αναρχισμό», όπως έλεγε ο Μαρξ.

Επειδή τίποτα δεν μπορείς να πετύχεις με τον καταναγκασμό, λέει ο Προυντόν, πρέπει να βρεις τρόπο να διασφαλίσεις την κοινωνία από κάθε εξουσιαστική παρεκτροπή. Η προυντονική λύση στο δύσκολο αυτό πρόβλημα είναι ένα πάρα πολύ πυκνό δίκτυο παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, που ενώνονται ελεύθερα σε ομοσπονδίες, κι αυτές σε συνομοσπονδίες. Έτσι, προκύπτει στο τέλος ένα κράτος χωρίς κεντρική εξουσία, ένα μη-κράτος συνεταίρων.

Αυτό που σήμερα λέγεται αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση είναι προυντονισμός. Πράγματι, όσο πιο αποκεντρωμένο είναι το κράτος, τόσο λιγότερο αισθητή είναι η παρουσία του. Και αν κάθε αυτοδιοικούμενη περιοχή γίνει μια ομοσπονδία συνεταιρισμών, ο συνεταιριστικός αναρχισμός του Προυντόν μετατρέπεται σε αναρχικό διοικητικό σύστημα.

Η ιδέα είναι εντελώς συναρπαστική. Και απολύτως πραγματοποιήσιμη, λέει ο νεοπρουντονικός Νόαμ Τσόμσκι, ο μεγάλος γλωσσολόγος και διεθνής ηγέτης του σύγχρονου ειρηνικού, μη κομμουνιστικού αναρχικού κινήματος. Θα ευχόταν κανείς η συνεταιριστική ιδέα, την αξία της οποίος πρώτος επεσήμανε ο Όουεν, να αναπτύσσεται συνεχώς και περισσότερο. Ο καπιταλισμός σίγουρα θα αποκτούσε πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Όμως, η αποτυχία του παμπάλαιου χριστιανικού κοινοτισμού, που δεν είναι παρά περιορισμένου εύρους προυντονισμός (οι ενορίες ήταν κάποτε παραγωγικοί και καταναλωτικοί συνεταιρισμοί), δείχνει πως οι συνεταιρισμοί είναι η ασπιρίνη και όχι το φάρμακο στον καρκίνο του καπιταλισμού.

Μετά τον Καρλ Μαρξ όλοι πλέον ξέρουμε πως η ατομική ιδιοκτησία δεν θα ήταν δυνατό να είναι στατική έννοια. Καπιταλισμός που δεν επεκτείνεται συνεχώς, κάποτε καταρρέει. Βιομηχανίες που δεν κατακτούν διαρκώς νέες αγορές για να τοποθετήσουν την αυξανόμενη παραγωγή που θα δώσει τα αυξημένα κέρδη, δεν αναπτύσσονται και κάποτε καταρρέουν κάτω από την πίεση ομόλογων βιομηχανιών, που αναπτύσσονται.

Ο ανελέητος ανταγωνισμός είναι νόμος απαράβατος στον καπιταλισμό. Στον γεμάτο καλές προθέσεις προυντονισμό, δεν είναι. Ο προυντονισμός είναι μια κλειστή οικονομία χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης, ο καπιταλισμός είναι μια ανοιχτή οικονομία με κολοσσιαίες δυνατότητες ανάπτυξης. Ωστόσο, στα όρια και τα πλαίσια του υπάρχοντος καπιταλισμού, ο προυντονισμός είναι η πιο προωθημένη μορφή σοσιαλδημοκρατίας. Ο αναρχισμός του Προυντόν δίνει πράγματι ένα ανθρώπινο πρόσωπο στον καπιταλισμό. Ο προυντονισμός έχει το τεράστιο ηθικό πλεονέκτημα να καταργεί το κράτος ειρηνικά και στα γρήγορα. Δεν είναι τυχαίο που ο προυντονισμός, μια εξαιρετικά γοητευτική μορφή ειρηνικού αναρχισμού, θα γίνει τόσο δημοφιλής.

Όμως, το κράτος δεν καταργείται όσο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία και κατά συνέπεια ανταγωνιστικές τάξεις, που καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη του κράτους, λέει ο Μαρξ. Το κράτος μαραζώνει σιγά-σιγά μέχρι την πλήρη εξαφάνισή του στην αταξική κοινωνία, λέει ο Μαρξ και αρπάζεται άγρια τόσο με τον σύγχρονό του Προυντόν όσο και με τον ομοίως σύγχρονο και φίλο του μέχρι τότε Μπακούνιν.

Στο πολιτικό του ξεκίνημα ο Μιχαήλ Μπακούνιν (1814-1876) είναι φίλος και με τον Προυντόν και με τον Μαρξ. Όμως θα τσακωθεί πολύ άσχημα και με τους δύο. Με τον Προυντόν γιατί ο Μπακούνιν είναι κομμουνιστής, ονειρεύεται δηλαδή την αταξική και συνεπώς μη καπιταλιστική κοινωνία, και με τον Μαρξ διότι θέλει το αταξικό κράτος εδώ και τώρα, χωρίς την διαμεσολάβηση της δικτατορίας του προλεταριάτου, που ιστορικός προορισμός της είναι, κατά τον Μαρξ, να οδηγεί το κράτος στον δρόμο ενός συνεχούς μαρασμού, μέχρι την πλήρη εξαφάνισή του στην αταξική κοινωνία. Η οποία δεν μπορεί παρά να είναι αναρχική, αφού δεν θα υπάρχει σ' αυτήν εξουσία.

Αν επαναστατήσουμε όλοι όσοι μισούμε την ατομική ιδιοκτησία, την υπεύθυνη για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας, και αν όλοι μαζί, προλετάριοι και μη, χτυπήσουμε σκληρά τον καπιταλισμό, τότε φτάνουμε στα γρήγορα στον κομμουνισμό χωρίς να περιμένουμε να μαραζώσει το κράτος και κουραφέξαλα, λέει ο πολύ βιαστικός Μπακούνιν.

Το σχέδιο του Μπακούνιν φαίνεται ακόμα πιο γοητευτικό απ' αυτό του Προυντόν, όχι μόνο γιατί έχει μέσα του πολλή δράση, αλλά και διότι υπόσχεται έναν κομμουνισμό που θα τον ζήσουν αυτοί που θα τον φτιάξουν. Ενώ ο κομμουνισμός του Μαρξ είναι δυσκίνητος. Ποιος μπορεί να ξέρει τι είναι δυνατό να συμβεί μέχρι την έλευση της αταξικής κοινωνίας, με μια δικτατορία του προλεταριάτου συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου;

Σήμερα όλοι ξέρουμε τι είναι δυνατό να συμβεί αφού συνέβη. Όμως, όλοι ξέρουμε επίσης τι συνέβη και με την Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Τσακίστηκε στα γρήγορα και εξαφανίστηκε μέσα σε λίγες μέρες. Κράτος δεν είναι η κυβέρνηση, κράτος είναι η βία, λέει ο Μαρξ επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Προμηθέα. Κράτος χωρίς αστυνομία και στρατό δεν νοείται. Εδώ δεν νικάει ο καλύτερος, όπως στον στίβο, αλλά ο καλύτερα οπλισμένος ή αυτός που θα πιάσει στον ύπνο τον καλύτερα οπλισμένο, όπως έγινε κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Για να συνοψίσουμε: Οι προυντονικοί είναι αναρχικοί, αλλά δεν είναι κομμουνιστές. Οι μπακουνικοί είναι και αναρχικοί και κομμουνιστές, αλλά δεν είναι μαρξιστές. Οι μαρξικοί είναι κομμουνιστές διαρκώς και αναρχικοί μακροπροθέσμως. Και στα τρία ρεύματα ο αναρχισμός είναι η κοινή συνιστώσα. Όμως, αναρχισμός υπάρχει και στον χριστιανισμό, όπως είπαμε. Αρα ο αναρχισμός, στις πολλές παραλλαγές του, είναι μια απολύτως κυρίαρχη κατάσταση.

Το 1876, την χρονιά του θανάτου του Μπακούνιν, που όσο ζούσε διατηρούσε ζεστό το αίμα στις φλέβες των αναρχικών, ο Ιταλός αναρχικός Ενρίκο Μαλατέστα θα δημιουργήσει μια καινούργια παραλλαγή αναρχισμού. Αφού οι προυντονιστές, οι μπακουνιστές και οι μαρξιστές δεν μπορούν να τα βρουν και να δράσουν συντονισμένα, καλό είναι να μη σταματήσουμε να ενεργούμε ένας-ένας ή σε μικρές ομάδες.

Αυτήν την μορφή δράσης ο Ενρίκο Μαλατέστα την ονομάζει «έμπρακτη προπαγάνδα». Χρειάζεται, λέει ο Μαλατέστα, η έμπρακτη προπαγάνδα για να διατηρείται υψηλό το αγωνιστικό φρόνημα του λαού, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή της επανάστασης - όποτε κι αν έρθει.

Η άποψη του Μαλατέστα θα βρει μια απροσδόκητα μεγάλη απήχηση. Ανταποκρίνεται θαυμάσια στον κοινωνικό ατομικισμό του αναρχισμού και ξεπερνάει την μεγάλη δυσκολία της συλλογικής οργάνωσης και δράσης. Τρεις φορές επιχείρησαν οι αναρχικοί να φτιάξουν δική τους Διεθνή, και τις τρεις απέτυχαν παταγωδώς. Μαζική δράση και αναρχισμός είναι έννοιες αντιφατικές εξ ορισμού.

Ο Μαλατέστα συνέλαβε το κοινωνικό νόημα του φιλοσοφικού Κυνισμού των αρχαίων Ελλήνων: Κάθε τόσο πρέπει παρενοχλείς τους κατέχοντες την εξουσία με διακεκομμένα χτυπήματα. Και με μια αυτόματη αλλαγή βάρδιας, μετατρέπεις τον βίαιο, τον μπακουνικό αναρχισμό σε μια κατάσταση διιστορική.

Αυτό ακριβώς είναι το μπακουνικής και όχι μαρξικής καταγωγής σημερινό αναρχικό κίνημα, που ποτέ δεν είχε την επιδοκιμασία των κομμουνιστικών κομμάτων. Αλλά πάντα εύρισκε κρυφή και ανομολόγητη αποδοχή από την λαϊκή συνείδηση. Ο ταλαιπωρημένος ανθρωπάκος, με τον χωροφύλακα, τον δικαστή και τον φορατζή συνεχώς πάνω απ' το κεφάλι του, γνωρίζει καλά τι σημαίνει εξουσία.

Μόνο σε μια ειδική περίπτωση ο αναρχισμός θα γίνει μαζικό λαϊκό κίνημα. Οαναρχοσυνδικαλισμός είναι ένα από τα πιο έξυπνα και πιο τίμια λαϊκά κινήματα που εμφανίστηκαν ποτέ.

Το 1895, μια ομάδα Γάλλων αναρχικών ιδρύουν μια νέας μορφής εργατική ομοσπονδία, όχι χωρισμένη σε κλάδους ανάλογα με το είδος της εργασίας, αλλά μαζική και συμπαγή. Όχι, ας πούμε εργάτες χάλυβος απ' τη μια,εργάτες Τύπου απ' την άλλη (που έχουν γράψει Ιστορία στο αναρχικό κίνημα), αλλά εργάτες σκέτα. Μόνο έτσι θα ξεπεραστεί η λογική κατά τα άλλα τάση για υπεράσπιση των κλαδικών συμφερόντων και θα τονιστεί ο μαζικός και ταξικός χαρακτήρας του συνδικαλισμού.

Κύριος σκοπός ύπαρξης αυτών των σωματείων δεν είναι οι οικονομικές διεκδικήσεις, που μπαίνουν πάντα σε δεύτερο πλάνο, αλλά η οργάνωση γενικών απεργιών με απώτερο στόχο την παράλυση και την κατάρρευση του καπιταλιστικού κράτους και την ανάληψη της εξουσίας απ' ευθείας από τα συνδικάτα. Στην διάρκεια των μεγάλων απεργιών οι απεργοί και οι οικογένειές τους συντηρούνται από ένα καλά οργανωμένο ταμείο απεργιακής αρωγής.

Ο γαλλικός θεσμός του αναρχοσυνδικαλισμού θα διαδοθεί ταχύτατα στην Ιταλία και κυρίως την Ισπανία. Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ισπανικός αναρχοσυνδικαλισμός, παρ' όλο που δεν έχει την υποστήριξη των κομμουνιστών, -εντελώς το αντίθετο μάλιστα- θα γίνει ο φόβος και ο τρόμος των βιομηχάνων, που χρησιμοποιούν πάρα πολύ συχνά το νόμιμο δικαίωμά τους για ανταπεργία (λοκ-άουτ).

Το πανίσχυρο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα ήταν η πρώτη πολιτική δύναμη στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Όμως, ήταν πολύ ισχυρό από πολύ νωρίτερα, από το τέλος του περασμένου αιώνα. Αν στον εμφύλιο πόλεμο είχε την υποστήριξη του κομμουνιστικού κόμματος, θα μπορούσε ίσως να καταλάβει την εξουσία πολύ άνετα όταν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες.

Τόσο μεγάλο και τόσο καλά οργανωμένο ήταν το αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα στην Ισπανία, που στα χρόνια του εμφυλίου, σε συνθήκες πάρα πολύ αντίξοες, οι αναρχικοί μπόρεσαν να οργανώσουν υποδειγματικές κολεκτίβες, κάνοντας τον Φράνκο και τους περί αυτόν καθολικούς και φεουδάρχες να λυσσάξουν.

Με την σειρά τους θα λυσσάξουν και οι αναρχικοί και θα αρχίσουν να καίνε εκκλησίες και να σκοτώνουν παπάδες, οι οποίοι έχουν ήδη πιαστεί γερά από το ξίφος του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο. Τόσο λυσσώδη εμφύλιο πόλεμο δεν θα βρείτε άλλον στην παγκόσμια Ιστορία, όσο κι αν ψάξετε. Το πολιτειακό πρόβλημα τότε δεν παιζόταν στα ζάρια μόνο ανάμεσα στην δημοκρατία και τον φασισμό, αλλά και ανάμεσα στην αστική δημοκρατία, την οποία στήριζαν οι κομμουνιστές, και τον φασισμό από την μια μεριά, και από την άλλη τον αναρχικό, τον μπακουνικό κομμουνισμό. Τελικά, θα κερδίσει ο φασισμός.

Ωστόσο, ένα σπάνιο φαινόμενο συμπεριφοράς της μάζας θα δείξει με τον πιο καθαρό τρόπο πως ο αναρχισμός έχει βαθιές ρίζες στην λαϊκή συνείδηση.

Ο σαρωτικός Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, μία από τις πιο σπάνιες και χαρισματικές μορφές λαϊκού ηγέτη, πριν σκοτωθεί μ' έναν εντελώς μυστηριώδη τρόπο και περάσει στον χώρο των λαϊκών θρύλων, ήταν ήδη αποδεκτός από ένα τεράστιο πλήθος Ισπανών, ασχέτως πολιτικής τοποθετήσεως. Η κηδεία, στην Βαρκελόνη, αυτού του πολύ μεγάλου αναρχικού ηγέτη είναι ένα φαινόμενο που ακόμα το μελετούν οι ειδικοί στην συμπεριφορά της μάζας. Μιλιούνια λαού από ολόκληρη την δημοκρατική εμφυλιοπολεμική Ισπανία δεν παρακολουθούν απλώς μια κηδεία, θα ήταν αδύνατο άλλωστε να περπατούν πίσω από ένα φέρετρο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, αλλά κλαίνε μαζικά, κατά ομάδες, για τον θάνατο ενός πεθαμένου Θεού, του οποίου η ανάσταση δεν θ' αργήσει. (Για περισσότερα και ακριβέστερα, βλέπε το αριστούργημα του Χανς Μάγκνους Έντσεσμπέργκερ "Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας").

Είναι βέβαιο πως η αναρχία έχει βαθιές και δυνατές ρίζες στην μάζα. Αυτό το ήξερε καλά και ο αναρχικός μάλλον, παρά κομμουνιστής κατ' ουσίαν,Αρης Βελουχιώτης, όταν μάζευε γύρω του ένα πλήθος "παρανόμων".

Ο Φραντς Φανόν, ο θεωρητικός της αλγερινής επανάστασης, στο βιβλίο του "Της γης οι κολασμένοι" δεν αναφέρεται στους κολασμένους του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου" αλλά στην αναρχική διάθεση που κρύβουν μέσα τους οι λούμπεν, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν επαναστατικά με έξυπνους χειρισμούς.

Όλοι οι ριψοκίνδυνοι χρειάζονται σε μια επανάσταση όταν ήδη έχει ξεσπάσει. Δεν είναι εύκολο πράγμα η εξόντωση του ταξικού εχθρού, που έχει στην διάθεσή του τις πολύ ισχυρές δυνάμεις καταστολής, τους άνδρες των οποίων χρησιμοποιεί το σύστημα βαναύσως εκμεταλλευτικά έναντι πινακίου ολοένα και περισσότερο δυσεύρετης φακής.

Με λούμπεν κάνουν εκείνοι την δουλειά τους; Με λούμπεν θα κάνουμε και εμείς την δική μας. Αν είχαμε προλετάριους, θα την κάναμε με προλετάριους. Αυτό που σίγουρα έχουμε σε υπεραφθονία είναι η αναρχική διάθεση. Όλοι οι νορμάλ άνθρωποι κρύβουν μέσα τους έναν αναρχικό. Ακόμα και οι άνδρες των ΜΑΤ. Προς το παρόν μάς λιανίζουν, αφού γι' αυτό πληρώνονται. Αλλά νομίζετε πως δεν έχουν συνείδηση της βαρβαρότητας του συστήματος που τους χρησιμοποιεί εκμεταλλευόμενο την ανάγκη για επιβίωση των σύγχρονων σκλάβων;

Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι αναρχικοί οι πάντες, αφού ήταν αναρχικός ένας γνήσιος Ρώσος αριστοκράτης, ο Μιχαήλ Μπακούνιν, και κυρίως ένας γνησιότατος Ρώσος πρίγκιπας, ο Πιότρ Κροπότκιν (1842-1921), ο πιο μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού, που διετέλεσε και υπασπιστής του τσάρουΑλέξανδρου Β', αυτού ακριβώς που δολοφόνησαν οι αναρχικοί το 1881. Πάντως, δεν τον δολοφόνησε ο Κροπότκιν. Αλλά επειδή ήταν ήδη φιλοαναρχικός, απελάθηκε από την Ρωσία αμέσως μετά την δολοφονία του φίλου του, του τσάρου.

Δεν εκτελέστηκε, γιατί ήταν πρίγκιπας. Αλλά μόλις φτάσει στην Γαλλία, θα αποποιηθεί επισήμως τον τίτλο του πρίγκιπα και το 1883 οι Γάλλοι, για να τον τιμωρήσου και για λογαριασμό των Ρώσων, τον κλείνουν τρία χρόνια φυλακή.

Όταν αποφυλακίζεται το 1886, πηγαίνει στην Αγγλία, όπου ζει τα επόμενα 30 χρόνια της ζωής του. Θα επιστρέψει στην πατρίδα του με την έκρηξη της Επανάστασης το 1917, αλλά δεν θα πάρει μέρος. Ως γνήσιος αναρχικός δεν είναι υπέρ της βίαιης επανάστασης, όπου πεθαίνουν πολλοί, είναι υπέρ των μεμονωμένων εκτελέσεων σε κλασικό αναρχικό στυλ, για να γίνεται οικονομία στο αίμα και για να γίνεται αβίωτος ο βίος των αστών. Η αριστερή τρομοκρατία είναι μια λεπτή και δύσκολη τέχνη, που απαιτεί υψηλό δείκτη νοημοσύνης και επιδεξιότητα νευροχειρουργού.

Ο φίλος του Πιότρ Κροπότκιν, Όσκαρ Ουάιλντ, ένας ακόμα διάσημος αναρχικός, λέει πως ο αυτοκαθαιρεθείς πρίγκιπας ήταν «ένας από τους δύο αληθινά ευτυχισμένους ανθρώπους που γνώρισε στη ζωή του». Και ο ΡομένΡολάν θα γράψει πως «ο Κροπότκιν έζησε αυτά που πρέσβευε μεν, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει ο Λέων Τολστόι».

Όσο για τους Μπολσεβίκους, αυτοί τίμησαν τον Κροπότκιν στην κηδεία του επιτρέποντας στις χιλιάδες των Ρώσων οπαδών του, που υπήρχαν ακόμα το τέταρτο έτος της Επανάστασης, το 1921, να ακολουθήσουν το φέρετρο με αναπεπταμένες μαύρες αντί για κόκκινες σημαίες. Αλλά αυτό θα συμβεί για τελευταία φορά. Στο εξής, όλοι οι Ρώσοι θα φορούν κόκκινα. Τα μαύρα, άλλου είδους μαύρα, θα τα ξαναφορέσουν πολύ αργότερα, το 1991.

Ο Πιότρ Κροπότκιν ήταν ο πιο καλός πρίγκιπας που έζησε ποτέ. Ένας γνήσιος πρίγκιπας της εντιμότητας και του ήθους, που στο αριστούργημά του "Αμοιβαία βοήθεια" λέει πως στον καιρό μας ούτε καν οι μεγαλοφυείς μπορούν να κάνουν κάτι μόνοι τους. Η ανάγκη για συλλογική δράση θα γίνεται ολοένα και περισσότερο απαραίτητη σε όλα τα επίπεδα. Μέσα απ' αυτήν την ανάγκη για συλλογική δράση και με την ανάπτυξη όλων των δεξιοτήτων του καθένα χωριστά προκειμένου η συλλογική δράση να είναι πιο αποτελεσματική, η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί κάποτε κατ' ανάγκην στον αναρχοκομμουνισμό. Είθε, άθεε Αγιε Πιότρ Κροπότκιν

Αλήτες σαν τον Νετσάγεφ, που σκοτώνουν για την χαρά του φόνου, θα τρυπώνουν πάντα ανάμεσα στους αναρχικούς. Αλλά δεν είναι αυτοί οι γνήσιοι αναρχικοί.

Οι γνήσιοι αναρχικοί έχουν κάτι από την συμπεριφορά του Διογένη και το ήθος του Κροπότκιν, ίσως του πιο έντιμου ανθρώπου που περπάτησε ποτέ στην γη...

--

Σημ.: η εικονογράφηση του κειμένου έγινε με ευθύνη της Stavrovelonias

Πηγές http://stavrochoros.pblogs.gr/2008/06/anarhia-einai-mia-katastash-fysikh-.html
http://cmoiss.blogspot.gr/2008/12/blog-post_4787.html
http://www.protoporia.gr/i-megali-peripeteia-toy-marxismoy-p-73715.html

*Βασίλης Ραφαηλίδης
Από τη Βικιπαίδεια https://el.wikipedia.org

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης (1 Ιανουαρίου 1934 - 8 Σεπτεμβρίου 2000) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου.
Βιογραφία

Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη, την οποία και ο ίδιος αναγνώριζε ως πατρίδα του (κυρίως διότι του άρεσε ως πόλη). Εξάλλου είχε και άλλες "πατρίδες". Κατεξοχήν, την Καστοριά στην οποία πέρασε την εφηβεία, λόγω μετάθεσης των γονέων του. Σημειωτέον, οι γονείς του ήταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί - φιλόλογος ο πατέρας (Ανάργυρος), δασκάλα η μητέρα του (Ελένη).

Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο στη σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη, ενώ το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες - ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το Βυζαντινό Μνημόσυνο και το Οι γουναράδες της Καστοριάς και η τέχνη τους. Η πρώτη του ταινία, γυρισμένη με πενιχρά και πεπαλαιωμένα μέσα, ήταν εξαιρετικά φιλόδοξη, αλλά ο ίδιος την απέρριψε αμέσως ως αισθητικά απαράδεκτη και έκτοτε αδιαφόρησε παντελώς για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.

Το 1963 αποφασίζει να εγκαταλείψει την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ' αυτό το πόστο σε έντυπα της αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, αρχικά την Επιθεώρηση Τέχνης και αργότερα στην Δημοκρατική Αλλαγή. Στη συνέχεια εξέδωσε τοπεριοδικό Ελληνικός Κινηματογράφος το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο Σύγχρονος Κινηματογράφος.

Με τη μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως Το Βήμα (1974 - 1983), Έθνος (1983 - 1998) και Ελευθεροτυπία (1998 ως το θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.

Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επίσης εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου. Στη διάρκεια της δικτατορίας βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένοςμαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από κάποια βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική και κομμουνιστική θεωρία με τρόπο απλό αλλά όχι απλουστευτικό.

Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα. Κατοικούσε στα Εξάρχεια επί της οδού Ιπποκράτους.
Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενδεικτικά κάποια βιβλία από την πλούσια συγγραφική του δραστηριότητα:
12 μαθήματα για τον κινηματογράφο (1982, Αιγόκερως)
Λεξικό ταινιών (1982, Αιγόκερως)
Κείμενα για τον Μαρξ (1983)
Φιλμοκατασκευή (1984, Αιγόκερως)
Κινηματογραφικά Θέματα (6 τόμοι, 1985, Αιγόκερως)
Έλληνες και Νεοέλληνες (1988)
Τα μαλλιά του φαλακρού δολοφόνου (1989, Αιγόκερως)
Το ομιχλώδες τοπίο της ιστορίας (1990, Αιγόκερως)
Καπιταλισμός, Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας (1991, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Μνημόσυνο για έναν ημιτελή θάνατο (αυτοβιογραφικό, 1992, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Στοιχειώδης αισθητική (1992, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830-1974 (1993, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Οι λαοί των Βαλκανίων (1994, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
20 κείμενα για 127 αιρέσεις (1995, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Ελληνικός κινηματογράφος, κριτική (1995)
Μυθ-ιστορία των βάρβαρων προγόνων των σημερινών Ευρωπαίων (1995, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Θερμοί και ψυχροί πόλεμοι (1996, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Λαοί της Ευρώπης (1996, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Το βλέμμα του ποιητή (1996, Αιγόκερως)
Επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα (1997, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
21 κείμενα για τη Μαλβίνα (1998, Ποντίκι)
Λαοί της Μέσης Ανατολής (1998, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού (1999, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Πέρα από τον κινηματογράφο (Α΄ τόμος, 1999, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Πέρα από τον κινηματογράφο (Β΄ τόμος, 2003, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Άραβες (2003, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Ταξίδι στο μύθο δια της ιστορίας (2003, Αιγόκερως)
Η μυθική ιστορία των Εβραίων (2005, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Νεοελληνική Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας (2010, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, πρώτη δημοσίευση ως σειρά άρθρων στο "Έθνος της Κυριακής" το 1989)

Υπαρξισμός

Ο υπαρξισμός ως ρεύμα είναι μια από τις φιλοσοφικές επαναστάσεις του εικοστού αιώνα[Ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ (1813-1855), ένας από τους πλέον πρωτότυπους διανοητές του 19ου αι., θεωρείται εισηγητής του θεϊστικού υπαρξισμού που όμως παρέμεινε στον αιώνα του άγνωστος γιατί έγραφε σε περιφερειακή γλώσσα και τα έργα του μεταφράστηκαν την τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα. Βλ. Βαλλιάνος, Π. 2000, Φιλοσοφία στην Ευρώπη, τ. Γ΄, ΕΑΠ, Πάτρα, 114.]. Οι απολογητές του αμφισβητούσαν την εγκυρότητα όλων των θεωριών και συστημάτων που είχαν διαμορφωθεί στο πλαίσιο της παραδοσιακής φιλοσοφίας και εισηγούνταν, βασιζόμενοι στο cogito του Καρτέσιου, ένα νέο ξεκίνημα με βάση τις δικές τους απόψεις.

Όρος και πλαίσιο

Ο όρος εισήχθη τον 20ο αιώνα από τον Γκαμπριέλ Μαρσέλ, φιλόσοφο, δραματουργό και μουσικοκριτικό, εκπρόσωπο του θεϊστικού υπαρξισμού, σε αντιδιαστολή προς τη φιλοσοφική τάση του Σαρτρ προς τον αθεϊστικό υπαρξισμό[ Πελεγρίνης Θεοδόσης, 2004, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, λήμμα: Μαρσέλ Γκαμπριέλ, 989.]. Ωστόσο, ως τάση διαμορφώθηκε αρκετά νωρίτερα, από τον Σόρεν Κίρκεργκωρ, που υπήρξε και ο κύριος εισηγητής της. Αντιδρώντας στη διδασκαλία της φιλοσοφίας ως είχε τότε διαμορφωθεί ο Κίρκεργκωρ απαίτησε να αντιμετωπίζεται ο άνθρωπος όχι ως απρόσωπη οντότητα, αλλά ως υπάρχον πρόσωπο. Με άλλα λόγια η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, όπως συνόψισε αργότερα ο Σαρτρ, το πνεύμα της διδασκαλίας του Κίρκεργκωρ[Πελεγρίνης Θεοδόσης, 2004, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, λήμμα: Υπαρξισμός, 596.].

Το ευρύτερο πλαίσιο του φιλοσοφικού στοχασμού των υπαρξιστών ήταν η άρνησή τους στη φιλοσοφία, ως αντικειμενική και θεωρητική επιστήμη και η θεώρηση ότι η φιλοσοφία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη. Ειδικά, επίκεντρο ενδιαφέροντος του υπαρξισμού δεν ήταν πράγματα, ιδέες ή έννοιες αλλά ο άνθρωπος ως μοναδική και ανεπανάληπτη ύπαρξη. Η ύπαρξη, ως μοναδικός τύπος κάθε ανθρώπου, δεν έχει στατικές έμφυτες ιδιότητες, όπως πιστευόταν ότι συμβαίνει με την ουσία του, αλλά διαμορφώνεται αέναα με την προσωπική του δράση, με αποτέλεσμα να ευθύνεται και γι’ αυτό στο οποίο θα καταλήξει. Έτσι, οι υποστηρικτές του υπαρξισμού διαχωρίστηκαν από την καρτεσιανή παράδοση και οι Γάλλοι υπαρξιστές, ειδικότερα, έθεσαν ως έμβλημά τους την ύπαρξη να προηγείται της ουσίας, ορίζοντας συγχρόνως ηγεμόνα των αισθήσεων την αφή και όχι την όραση: «Υπάρχω σημαίνει λερώνω τα χέρια μου»[Βαλλιάνος, Π. ό.π., 267.].

Υπαρξιστές όπως ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ που ασχολήθηκε με όλες τις παραμέτρους των καταστάσεων του ανθρώπου, μεταξύ των οποίων και αυτή της απόλυτης ελευθερίας.
Υπαρξισμός και ελευθερία

Ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ νωρίτερα και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ αργότερα επιμένουν πως δεν υπάρχει κανένα εξωτερικό σημείο βάσει του οποίου θα μπορούσε να προσανατολιστεί ο άνθρωπος. Κανόνας του είναι ο εαυτός του και οφείλει ο ίδιος να δημιουργεί τους κανόνες του[Wahl J., 1988, Εισαγωγή στις φιλοσοφίες του υπαρξισμού, (μτφρ. Χρ. Μαλεβίτση), Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα, 110.]. Συνεπώς, ο αυτοκαθορισμός της συμπεριφοράς ως ενέργεια ελευθερίας είναι κάτι αναπόδραστο στον άνθρωπο. Αντίκρυ, δηλαδή, στην επικείμενη στιγμή της ζωής και στις προ-κείμενες περιστάσεις της, έχει ο άνθρωπος να καθορίσει ο ίδιος τη συμπεριφορά του και δεν είναι δυνατόν να συμβεί κάτι άλλο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραιτηθεί από την ελευθερία του ως πηγή αυτοκαθορισμού.

Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Σαρτρ: «ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Καταδικασμένος, γιατί δεν εδημιούργησε, δεν έπλασε μόνος του τον εαυτό του κι ωστόσο ταυτόχρονα ελεύθερος, γιατί από τη στιγμή που πετάχτηκε στον κόσμο, είναι υπεύθυνος για ό,τι κάνει»[ Sartre J.P., Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός, (μτφρ. Κ.Σταματίου), Αρσενίδης, Αθήνα χχ, 306.].

Η υπευθυνότητα, ωστόσο, του ανθρώπου δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της ατομικής του υποκειμενικότητας. Καθώς ο άνθρωπος εκλέγει τον εαυτό του, μέσα από τις πράξεις του, εκλέγει ταυτόχρονα και μια εικόνα για τον άνθρωπο γενικά. Με αυτόν τον τρόπο η ευθύνη του επεκτείνεται και δεσμεύει ολόκληρη την ανθρωπότητα[Βλ. Sartre J.P., Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός, 298-9.]. Υπό αυτούς τους όρους, τόσο ο Σαρτρ όσο και ο Αλμπέρ Καμύ θα υπερβούν την αρχή της αυτοδέσμευσης του πρακτικού υποκειμένου ως μόνης δυνατής δέσμευσης[Βλ. Βαλλιάνος Π., ό.π., 268.]. Ο Καμύ επεχείρησε να εισάγει μια καντιανού τύπου «κατηγορική προσταγή», «η οποία ζητά το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ακόμα και μέσα σε ένα σύμπαν γυμνό από κάθε νόημα και χωρίς κανένα υπερβατικό λόγο να το κυβερνάει»[ Βλ. Βαλλιάνος Π., ό.π., 274.]. Ο Σαρτρ με τη σειρά του δημιούργησε τον κανόνα «πράξε όπως θα ήθελες όλη η ανθρωπότητα να πράττει». Επιπλέον, στη δεύτερη περίοδο της σκέψης του, επεχείρησε να εντάξει την ελευθερία στο προλεταριακό κίνημα και στον αγώνα για την αταξική κοινωνία[Βαλλιάνος Π., ό.π., 272.].

Βιβλιογραφία
Βαλλιάνος, Π. 2000, Φιλοσοφία στην Ευρώπη, τ. Γ΄, ΕΑΠ, Πάτρα.
Πελεγρίνης Θεοδόσης, 2004, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, λήμμα: Μαρσέλ Γκαμπριέλ.
Wahl J., 1988, Εισαγωγή στις φιλοσοφίες του υπαρξισμού, (μτφρ. Χρ. Μαλεβίτση), Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα.
Sartre J.P., Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός, (μτφρ. Κ.Σταματίου), Αρσενίδης, Αθήνα χχ.
Kaufmann, W.: «Η αλλοτρίωση σήμερα. Σύγκλιση μαρξισμού και υπαρξισμού». Μετάφρ. Δημήτρης Τσαούσης. Εποπτεία 52 (1980), 947-949.
Heller, Agnes, «Ὑπαρξισμός, ἀλλοτρίωση, μεταμοντερνισμός . Τρία πολιτισμικὰ κινήματα ποὺ ἄλλαξαν τὴν καθημερινὴ ζωή» , Λεβιάθαν, 3 (1989), σσ. 109-118
Δικτυακοί τόποι
Φριζιανή ερμηνεία του υπαρξισμού
Stanford Encyclopedia of Philosophy: Existentialism
"Existentialism is a Humanism", διάλεξη του Ζαν-Πωλ Σαρτρ
The Logic of Existential Meaning του Mathew Toll
Stirrings Still: The International Journal of Existential Literature

Πηγή https://el.wikipedia.org

Κυνισμός

Οι Κυνικοί ήταν μία από τις μακροβιότερες Φιλοσοφικές Σχολές στην αρχαιότητα η οποία ιδρύθηκε από τον Αντισθένη (445 - 360 ή 444 - 368) στο Κυνόσαργες των Αθηνών, το μόνο γυμνάσιο της πόλεως που δεχόταν μη Αθηναίους πολίτες και ταυτοχρόνως αποτελούσε Ιερό άλσος του Ηρακλέους (από το οποίο άλσος και μετονομάστηκαν άλλωστε τα μέλη σε «Κυνικούς» από «Αντισθενικοί» που λέγονταν αρχικώς).

Κυνική σχολή

Η Σχολή τους, ιδρύθηκε από τον Αντισθένη (445 - 360 ή 444 - 368), υιό ενός Αθηναίου και μίας δούλης από τη Θράκη, διακριθέντα πολεμιστή στη μάχη της Τανάγρας και μετέπειτα μαθητή του σοφιστή Γοργίου στη Ρητορική, και εν συνεχεία, στη Φιλοσοφία, του Σωκράτη, στον θάνατο του οποίου υπήρξε παρών. Η Σχολή ιδρύθηκε στο Κυνόσαργες των Αθηνών, το μόνο γυμνάσιο της πόλεως που δεχόταν μη Αθηναίους πολίτες και ταυτοχρόνως αποτελούσε Ιερό άλσος του Ηρακλέους (από το οποίο άλσος και μετονομάστηκαν άλλωστε τα μέλη σε «Κυνικούς» από «Αντισθενικοί» που λέγονταν αρχικώς).
Οι καταβολές και οι βασικές τους θέσεις

Οι «Κυνικοί», ήσαν πνευματικοί απόγονοι του Σωκράτους, ανήκοντας στις Σχολές που απεκλήθησαν «Ελάσσοντες Σωκρατικοί», αν και ως προς τη μέθοδο της διδασκαλίας τους έλαβαν αρκετά στοιχεία από τους «Σοφιστές». Για τον Αντισθένη και τους μαθητές του, η Φιλοσοφία είναι καθαρά κοσμική σοφία (χαρακτηριστική είναι μάλιστα η ρήση του πρώτου ότι «τότε οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους κακούς από τους καλούς»), ενώ η Αρετή, αν και εξακολουθεί να παραμένει σκοπός του βίου, είναι κάτι το απολύτως πρακτικό που δεν χρειάζεται ούτε πολλά λόγια, ούτε επίπονη εκπαίδευση (Διογένης Λαέρτιος 6, 2). Η Αρετή, που είναι κάτι το υπαρκτό, μπορεί να διδαχθεί με πολύ απλό τρόπο στον άνθρωπο, αφού η αρχή για τη μάθηση είναι η προσεκτική σπουδή των λέξεων («ΑΡΧΗ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ Η ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ»), και αν μάλιστα αυτή (δηλ. η Αρετή) κάποτε κατακτηθεί, είναι παντελώς αδύνατον να απωλεσθεί.

Για τους «Κυνικούς», ο λόγος λειτουργεί μόνον στο να αποφαίνεται για το τι υπάρχει ή υπήρχε: «ΠΡΩΤΟΣ (ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ) ΩΡΙΣΑΤΟ ΛΟΓΟΝ, ΕΙΠΩΝ, ΛΟΓΟΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΤΟ ΤΙ ΗΝ Ή ΕΣΤΙ ΔΗΛΩΝ» (Ed. Mullach, Fragmenta Philosophorum Graecorum, II, 283), ενώ τα αγαθά διακρίνονται μόνο σε δύο κατηγορίες, τα εξωτερικά (ιδιοκτησία, σωματική ηδονή, πολυτέλεια) και τα εσωτερικά. Στα δεύτερα είναι που ανήκει το κατ' εξοχήν ζητούμενο των φιλοσόφων, δηλαδή η ασφαλής γνώση της Αληθείας και του Εαυτού. Οι «Κυνικοί», κηρύσσουν ωστόσο μία «έμπρακτη» Ηθική, κατά την οποία η Αρετή όλως «παραδόξως» δεν εξαρτάται από τη Γνώση, αλλά είναι αποτέλεσμα ασκήσεως, εθισμού και αυτοελέγχου. Με πρότυπο τον Ηρακλέα, καλούν σε προσωπική αυτάρκεια μέσω της απαλλαγής από τις λεγόμενες ανάγκες, αλλά και μέσω της πορεύσεως σε έναν φυσικό τρόπο καθημερινού βίου, με απλότητα, σκληραγωγία και αυτοδιάθεση. Ο «σοφός» των «Κυνικών» είναι ΑΥΤΑΡΚΗΣ, αφού έχει (με το να είναι τέτοιος) τον πλούτο όλων των ανθρώπων. Δίνοντας συνεπώς έμφαση στον καθημερινό Τρόπο αντί στη Θεωρία, οι «Κυνικοί» επίγονοι του Αντισθένους, οι λεγόμενοι και «Αντισθενικοί», ταξίδευσαν με ιεραποστολική σχεδόν διάθεση από άκρου σε άκρο του Ελληνιστικού και Ρωμαϊκού κόσμου, ντυμένοι πτωχικά, μ' ένα σακούλι στον ώμο για τη λιγοστή τροφή τους, αντισυμβατικοί σε όλους τους τομείς (κατά κανόνα αρνούμενοι ακόμη και εκείνους τους συγκεκριμένους τομείς της κοινωνικότητας που αναμφίβολα σεβόταν και τιμούσε ο ιδρυτής τους Αντισθένης), βρώμικοι, ατημέλητοι και προκλητικοί τόσο στα λόγια όσο και στα έργα τους, και καθιέρωσαν περισσότερο μία φιγούρα στάσεως, μορφής και συμπεριφοράς, παρά ένα οργανωμένο φιλοσοφικό σύστημα.

Σπουδαίος συνεχιστής των διδασκαλιών του υπήρξε ο εκ Σινώπης Διογένης. Διάδοχος αυτού αναφέρεται ο εκ Θηβών Κράτης ο οποίος δώρισε στη πατρίδα του όλη τη περιουσία του διάγοντας τη ζωή του με την -επίσης φιλόσοφο- σύζυγό του Ιππαρχία και με μόνη περιουσία τη ράβδο του (βακτηρία) και τον σάκο του (πήρα). Μαθητής δε αυτού ήταν ο εκ Μαρωνείας Μητροκλής ο οποίος και επινόησε νέο φιλολογικό είδος τις «Χρείες» το περιεχόμενο του οποίου αποτελούν παράδοξα και αστεία ανέκδοτα. ΄
Νεότεροι κυνικοί

Όλοι οι παραπάνω αποτελούν την ομάδα των αρχαιοτέρων κυνικών. Νεότερη επιβίωση των Κυνικών αποτελούν οι νεότεροι Κυνικοί εκ των οποίων κυριότεροι είναι ο Βίων ο Βορυσθενίτης, ο Τέλης, ο Μένιππος εκ Γαδάρων, μαθητής του Μικροκλή, ο Μενέδημος, ο Φοίνιξ ο Κολοφώνιος, ο Κερκιδάς ο Μεγαλοπολίτης καθώς και οι επιγραμματοποιοί Ποσείδιππος, Μελέαγρος και Λεωνίδας ο Κυνικός.
Κυνική φιλοσοφία και Χριστιανισμός

Κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, της κυνικής αίρεσης οπαδοί υπήρξαν και ο Μάξιμος ο Αλεξανδρεύς (380) και ο Σαλλούστιος (460). Πολλά από τα δόγματα των Κυνικών και ιδίως τα περί απάθειας και ασκητικής εγκράτειας έγιναν αποδεκτά από τον χριστιανικό μοναχισμό.
Αρχές Κυνικής φιλοσοφίας
Κατά τους «Κυνικούς», η Φιλοσοφία οφείλει ν' ασχολείται με την καθημερινή ζωή και με κάθε τι που είναι συγκεκριμένο και απτό και να παρακάμπτει, ως ματαιοπονία, τον κόσμο των αφηρημένων εννοιών. Για την Αρετή, η οποία ορίζεται ως σκοπός της ζωής, δεν απαιτείται πολυμάθεια, και στην κατάκτησή της δεν συντελεί διόλου η μελέτη πολύπλοκων αντικειμένων όπως η Γεωμετρία, η Μουσική και η Λογοτεχνία. Ανίσχυρες και παραπλανητικές είναι επίσης όλες οι ενασχολήσεις με μεταφυσικά, γλωσσολογικά και επιστημονικά ζητήματα. Ως βασικά εργαλεία διακίνησης των ιδεών της Σχολής αναγνωρίζονται μόνον το έμπρακτο παράδειγμα και η συγγραφή «διατριβών» και «σάτυρας».
Σημαντικό είναι το απτό άτομο και όχι η αόριστη και γενική έννοια «Ανθρωπότης» και η λεγομένη «κοινή ανθρώπινη φύσις». Το «καλό» ισχύει για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, σε προσωπική βάση, και η «ευδαιμονία» αποκτάται με την εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής εσωτερικής αυτάρκειας μέσω της απελευθερώσεως από τις μεταβολές της Τύχης και των άλλων εξωτερικών του εαυτού (και συχνά απειλητικών προς αυτόν) δυνάμεων του κόσμου. Ο «ευδαίμων» άνθρωπος οφείλει να είναι επιμόνως αδιάφορος και υπομονετικός απέναντι στις όποιες συμφορές. Το κέντρο βάρους της ηθικής και της συνειδησιακής αλλαγής τοποθετείται από τους Κυνικούς αποκλειστικώς στο άτομο, πέρα από κάθε εξωτερικό δεδομένο, όπως θεσμούς, συνήθειες, απόψεις, έξεις, κανόνες, παρορμήσεις, σχέσεις. Η όποια αλλαγή και βελτίωση είναι αποκλειστικώς εσωτερική ανθρώπινη υπόθεση, εντελώς ανεξάρτητη από την όποια κοινωνική, πολιτισμική, πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. Η εσωτερική συνειδησιακή αλλαγή είναι απείρως πιο σημαντική από κάθε πολιτικοκοινωνική τέτοια, σε βαθμό που η τελευταία να καθίσταται ακόμη και αδιάφορη.
Πρέπει να αντιμετωπισθούν με τη μέγιστη περιφρόνηση τα όσα αιχμαλωτίζουν τους ανθρώπους στα δεσμά των «αναγκών», δηλαδή ο πλούτος, η πολυτέλεια, τα αξιώματα, η δόξα, οι απολαύσεις κ.ά. Η ειρήνη του πνεύματος και η ακμή του σώματος, κατακτώνται μέσω μίας απλής και λιτής διαβιώσεως, της λεγόμενης «εντίμου πενίας». Στον άμετρο και αφιλοσόφητο άνθρωπο, τα αποκτήματα κατά κανόνα γίνονται αδυσώπητοι και εκνευριστικοί κτήτορες, και η λεγομένη «κοινωνική θέση» ή τα διάφορα αξιώματα γίνονται δυνάστες των κατόχων τους, τους οποίους εν τέλει καταπίνουν. Ο Κράτης αποκαλεί «ημιονηγούς» τους στρατηγούς, ενώ κατά τον Διογένη ο «Κυνικός» είναι πιο προνομιούχος από τον θεωρητικώς ισχυρότερο όλων των ανθρώπων, τον τύραννο, επειδή ο τελευταίος έχει πάρα πολλά να χάσει, άρα και πάρα πολλές αιτίες για να φοβηθεί (Δίων Χρυσόστομος 8, 17). Ενώ ο τύραννος τρέμει συνεχώς, ο «Κυνικός» δεν φοβάται απολύτως τίποτε, διότι δεν έχει, ή δεν θεωρεί, τίποτε δικό του, αλλ' αντιθέτως, χαλαρωμένος και εσαεί ελεύθερος, κυριαρχεί απολύτως πάνω στον φόβο του ως «το μόνο πράγμα που όντως έχει νόημα να φοβάται κανείς».
Η εμπειρία και η μέσω των αισθήσεων αντίληψη, αποτελούν τη μοναδική πηγή της Γνώσεως. H μεγαλύτερη από όλες τις ανοησίες είναι το να παίρνει κανείς την ίδια τη ζωή στα σοβαρά, ή, έστω, περισσότερο σοβαρά από όσο η ίδια η φύση της απαιτεί, ως διαδρομή περισσότερο παρά ως άπαν. Ο βίος δεν είναι παρά μία διασκεδαστική περιπέτεια, μία πόρευση μέσα από φιλικά ή εχθρικά δεδομένα και καταστάσεις, και ο θάνατος απλώς το υποχρεωτικό πέρασμα εκτός του έμβιου κόσμου σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή, άρα παντελώς αδιάφορος. Οι νεκροί εκ των πραγμάτων δεν υποφέρουν, οι δε ζώντες για να μην υποφέρουν οφείλουν πρωτίστως να κατανικήσουν τον φόβο του θανάτου. Όπως τονίζει ο Διογένης, η ετοιμότητα του ανθρώπου να πεθάνει ανά πάσα στιγμή είναι εκείνη που τον κάνει πραγματικά ευτυχή και ελεύθερο.
Ως συνέπεια των ανωτέρω, οι Κυνικοί, όπως και οι Στωϊκοί με την αυτή συλλογιστική βάση, επιδοκιμάζουν την «εύλογον» αυτοκτονία, δηλαδή την εθελουσία αποχώρηση από τον βίο ως το κατεξοχήν και πάντοτε πρόχειρο εργαλείο εξασφαλίσεως Αξιοπρέπειας και Ελευθερίας. Το ίδιο επιδοκιμάζουν την ευσπλαχνική ευθανασία και όχι αδίκως βεβαίως, αφού, όπως σημειώνει ο Τζαίησον Ξενάκης, «η στάση απέναντι στο δικαίωμα των ανθρώπων να πεθάνουν είναι σημαντική ένδειξη για το πόσο ανθρωπιστική είναι μία κοινωνία». Κανείς δουλοκτήτης και δουλοποιός δεν αρέσκεται στην ιδέα πως ανά πάσα στιγμή είναι εφικτή η οριστική απόδραση κάποιων δούλων του, ή ακόμη και όλων των δούλων του (και δεν είναι διόλου συμπτωματική η καταδίκη κάθε εθελουσίας αποχωρήσεως από τις γνωστές οργανωμένες Θρησκείες που συνεργάζονται στενά με συστήματα πολιτικο-οικονομικού εξουσιασμού).
Ο πραγματικά σοφός πρέπει να στέκει αντίθετος στη χρήση γενικών εννοιών και να καλλιεργεί τον αντιιδεαλισμό και τον σχετικισμό. Η «Αρετή» και η «Κακία», υπό την κυρίαρχη, συμβατική και γενική χρήση τους, είναι απλώς λέξεις κενές.
Υπάρχει θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στη «Φύση» (η οποία στηρίζεται στο «Είναι») και το «Νόμο» (ο οποίος στηρίζεται στο «Έθιμον»). Όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί είναι συμβατικοί και τεχνητοί, αλλά και αμείλικτοι στραγγαλιστές της ατομικής ελευθερίας αν κανείς διαπράξει το σφάλμα να τους πάρει στα σοβαρά. Η πραγματική απελευθέρωση (από-ελευθέρωση), επιτυγχάνεται μέσω της εκ θεμελίων επαναξιολογήσεως όλων των αξιών και της συνειδητοποιήσεως του απρόσμενα μεγάλου αριθμού πραγμάτων που μπορούν να διαγνωσθούν, και εν συνεχεία ν' αντιμετωπισθούν ως περιττά ή παντελώς άχρηστα. Πολιτισμός σημαίνει κατακλυσμός από άχρηστα αντικείμενα, σκουπιδοπαραγωγή, σκουπιδοσυλλογή, σκουπιδαποθησαύρισμα και σκουπιδολατρία, συνεπώς ο «Κυνικός» οφείλει να διαβιεί με τρόπο που ν' αποδεικνύει το πόσο ελάχιστα είναι τα πράγματα τα οποία όντως απαιτεί ένας βίος Ελευθερίας και Αυτο-εξαρτήσεως. Το ιδανικό του «Κυνικού», είναι η πλήρης απουσία των οποιωνδήποτε δεσμών. Όταν μηδενίζεται η ένταξη, μηδενίζονται οι απώλειες και συνεπώς ο άνθρωπος μένει αυτάρκης, αυτεξούσιος και ευδαίμων, όπως ένας ένσαρκος Θεός, του οποίου οι πραγματικές ανάγκες περιορίζονται στη βιολογική διατήρηση και μόνον εκεί. Οι πραγματικοί Θεοί θεωρούνται τέτοιοι, επειδή ακριβώς δεν χρειάζονται απολύτως τίποτε και η Αυτάρκεια είναι πρωτεύον χαρακτηριστικό τους.
Ως υπογράμμιση της ανθρώπινης Αυτάρκειας, ο «Κυνικός» δεν χρειάζεται καν τον λεγόμενο προσωπικό χώρο, για τον οποίο πασχίζουν σε όλον τους τον βίο οι άλλοι άνθρωποι, αλλ' αντιθέτως λειτουργεί πάντοτε δημοσίως, ακόμη και στις περιπτώσεις του φαγητού, του ύπνου ή και αυτού ακόμη του ερωτισμού. Σε αντίθεση προς τα ισχύοντα, το να κρύβεται κανείς καθ' οιονδήποτε τρόπο, για τον «Κυνικό» αποτελεί όνειδος, επειδή καταδεικνύει φοβικότητα, υποκρισία και αρρωστημένη μυστικοπάθεια. Ο Κράτης και η Ιππαρχία αποτολμούν να κάνουν δημοσίως έρωτα, ενώ ο Διογένης, αυνανιζόμενος στο κέντρο της Αγοράς, αναφωνεί ότι είναι κρίμα από τη φύση να μη μπορούν οι θνητοί να χορτάσουν αναλόγως την πείνα τους χαϊδεύοντας απλώς την κοιλιά τους.
Για τους «Κυνικούς», ακόμη και οι θρησκείες είναι «προϊόντα ανθρώπινης συνήθειας». Κατ' αυτούς, ο Κόσμος διοικείται από έναν «Θείο Νού», που δεν μπορεί ν' αναπαρασταθεί με εικόνα διότι, απλώς, τίποτε επί γης δεν ομοιάζει προς αυτόν. Οι Θεοί πάντως του Εθνικού Πολυθεϊσμού, μπορούν να θεωρηθούν «πολλές μορφές» αυτού του «Θείου Νοός», οπότε η ερμηνεία της φύσεώς τους καθίσταται δυνατή μέσω της αλληγορίας.
Η Αρετή είναι διδακτέα και από τη στιγμή που θα κατακτηθεί είναι παντελώς αδύνατον να απωλεσθεί. Ο κάτοχός της, ο «Κυνικός» σοφός, είναι απολύτως ελεύθερος και αυτάρκης, αφού, με το να είναι τέτοιος, κατέχει όλον τον πλούτο που μπορεί να αφορά την ανθρώπινη φύση. Σε αντίθεση προς αυτό που πάρα πολλοί πιστεύουν, η αντισυμβατικότητα του «Κυνικού» δεν είναι απλώς ένα εντόνως δραματικό μέσον για την επίτευξη ενός σκοπού ή για την άμεση ενόχληση του μέσου, συμβατικού ανθρώπου, με την ελπίδα ενός πιθανού αφυπνιστικού σοκ, αλλά αποτελεί, όπως πολύ σωστά τόνισε ο Ξενάκης, «αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητος του Κυνικού, που είναι ακέραιος και συνεπής. Αυτό που λέει το εννοεί και αυτό που πρεσβεύει το εφαρμόζει».
Σημειώσεις
Άξιο προσοχής είναι ότι σχεδόν το σύνολο των κυνικών φιλοσόφων κατάγεται από περιοχές, πόλεις, εκτός της μητροπολιτικής Ελλάδας. Και από την άποψη αυτή εξεταζόμενος ο «Κυνισμός» μπορεί να θεωρηθεί ως τάση επανόδου στο πρωτογονισμό και στη κατά φύση ζωή.
Πηγή https://el.wikipedia.org

Σολιψισμός

Ο σολιψισμός (από το λατινικό solus ipse = ο ίδιος μόνο) ή εγωμονισμός είναι ιδεαλιστική υποκειμενική θεωρία, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο εκτός από το υποκείμενο, τον άνθρωπο και τη συνείδησή του. Όλα τα άλλα μέσα στο σύμπαν, ακόμα και το γένος των άλλων ανθρώπων, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, αλλά μόνο στη συνείδηση του υποκειμένου και η ύπαρξή τους δεν είναι παρά ένα παράγωγο της συνείδησής του[Αθήνα 1963, Εκδόσεις Κ.Αναγνωστίδη, Πλήρες Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, Μ.Ροζενταλ - Π.Γιουντιν, Σολιψισμός]. Έτσι το υποκειμενικό "Εγώ" μαζί με το συνειδησιακό του περιεχόμενο γίνεται το μοναδικό ον, ενώ όλα τα άλλα Εγώ είναι απλά ιδέες του "δικού μου Εγώ". Ως θεωρία βρίσκεται κοντά στον υποκειμενικό ιδεαλισμό[Αθήνα 1980, Αστήρ, Λεξικό Φιλοσοφικών Όρων, Αγησίλαος Σπ.Ντόκας, Σολιψισμός].

Ο σολιψισμός είναι η πιο ακραία μορφή του γνωσιολογικού ιδεαλισμού. Θεωρεί τις παραστάσεις αυθαίρετες και κενές από κάθε περιεχόμενο αφού δεν αντιστοιχούν σε αντικειμενικές πραγματικότητες ενώ παραδέχεται τη μοναδικότητα του ανθρώπινου υποκειμένου αρνούμενος τη σωματικότητά του και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει.[Αθήνα, 1982, Εκδόσεις Φελέκη, Φιλοσοφικό Λεξικό, Σ.Γκίκα, Eγωμονισμός]
Πηγή https://el.wikipedia.org

Δομισμός

Με τον όρο δομισμός, ή στρουκτουραλισμός (εκ του αντίστοιχου αγγλικού και γαλλικού όρου), φέρεται μια κοινή θεωρία ανθρωπολογικών επιστημών με στόχο την ανάλυση των ανθρωπίνων πραγμάτων ως υποσύνολο ενός ευρύτερου συνόλου που αλληλοπροσδιορίζονται με βάση κάποιους κανόνες κατά την έννοια της δόμησης. Πρόκειται για είδος μεθοδολογίας των κοινωνικών επιστημών χωρίς φιλοσοφική προέκταση. Βασικές έννοιες του δομισμού είναι η ολότητα και ηδιάδραση σε μια ιδανική μορφή που επιδέχονται μια λογικο-μαθηματική διατύπωση.

Η έννοια του δομισμού άρχισε να εμφανίζεται περί τα μέσα του 20ου αιώνα σε τρεις βασικά επιστήμες: στη γλωσσολογία με τις εργασίες και την προσέγγιση του Φερντινάντ ντε Σωσσύρ (1857 - 1913), στην ψυχολογία με την λεγόμενη "μορφολογική θεωρία" ή "θεωρία της μορφής" και στην ανθρωπολογία με τον λεγόμενο "λειτουργισμό" από τις οποίες και μετεμφυτεύτηκε στις κοινωνικές επιστήμες. Ακαδημαϊκοί και στοχαστές από διαφορετικά γνωστικά πεδία, όπως η κοινωνική ανθρωπολογία, η κοινωνιολογία ή η ψυχολογία, επιχείρησαν να αξιοποιήσουν κατά την εικοσαετία 1950 - 1970 τον δομισμό ως κεντρικό παράδειγμα ερμηνείας φαινομένων στους τομείς τους και να τον συγχωνεύσουν με παλαιότερες θεωρητικές προσεγγίσεις, όπως ο μαρξισμός ή η ψυχανάλυση, πλην όμως στα μόνα πεδία που φέρεται να υπήρξε γόνιμη η θεωρία αυτή είναι η γλωσσολογία και η ανθρωπολογία στην κοινωνική της διάσταση.

Ο αρχικός γλωσσολογικός δομισμός του Σωσσύρ επέφερε μεγάλες αλλαγές στον χώρο κατά τις αρχές του 20ου αιώνα, καταδεικνύοντας την ανάγκη για συγχρονική μελέτη της γλώσσας στο αφηρημένο παρόν, όχι στο πλαίσιο της διαχρονικής της εξέλιξης, μα και τονίζοντας τη φύση της ως ένα σύστημα αλληλεπιδρώντων στοιχείων (π.χ. φωνήματα) τα οποία αποκτούν νόημα μέσα από τις μεταξύ τους σχέσεις και αντιθέσεις. Πρωτοπόρος στην επεξεργασία ενός καθολικού δομιστικού παραδείγματος στις κοινωνικές επιστήμες και εισηγητής του όρου υπήρξε ο Γάλλος ανθρωπολόγος Κλοντ Λεβί-Στρος (1908 - 2009), ο οποίος εφάρμοσε τον δομισμό στο πεδίο του την ίδια στιγμή που ο γλωσσολογικός δομισμός υποχωρούσε προς όφελος της γενετικής γλωσσολογίας του Νόαμ Τσόμσκι. Μετέπειτα στοχαστές οι οποίοι αξιοποίησαν τον δομισμό είναι ο Ζακ Λακάν, σε μία προσπάθεια ενοποίησής του με την ψυχανάλυση, ο Λουί Αλτουσέρ και ο Νίκος Πουλαντζάς, σε δύο διαφορετικά προγράμματα δομιστικής προσέγγισης στον μαρξισμό, καθώς και ο Ρολάν Μπαρτ στη λογοτεχνική ανάλυση. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ωστόσο, ο δομισμός άρχισε να γίνεται στόχος κριτικής για τον ανιστορικό / συγχρονικό και άκαμπτο χαρακτήρα του, ακόμα και από θεωρητικούς που αρχικά είχαν θεωρηθεί δομιστές (π.χ. ο Μισέλ Φουκώ). Το αποτέλεσμα ήταν η ουσιαστική εγκατάλειψη του δομιστικού προγράμματος και η ανάδυση του μεταδομισμού, ο οποίος διατήρησε κάποια μόνο από τα χαρακτηριστικά του προκατόχου του και απέρριψε άλλα, ενώ τελικά αποτέλεσε κεντρικό στοιχείο του ευρύτερουμεταμοντερνισμού στη φιλοσοφία.

Βασικό γνώρισμα του δομισμού είναι η έμφασή του σε καθολικές, αφηρημένες δομές κάτω από την επιφάνεια των πολιτισμικών και κοινωνικών φαινομένων, οι οποίες ρυθμίζουν μηχανιστικά τα τελευταία και τα αλληλοσυσχετίζουν συστηματικά. Έτσι ο δομισμός έρχεται σε αντίθεση με την ανθρωπιστική δυτική παράδοση και την υπαρξιστική φιλοσοφική σχολή των μέσων του 20ου αιώνα, όπου τοποθετείται αξία στην ελευθερία και στη βούληση του ατομικού υποκειμένου να αποφασίζει αυτόνομα και να επηρεάζει τον κόσμο. Για τον δομισμό, το υποκείμενο σφυρηλατείται από παρασκηνιακές κοινωνικές δυνάμεις εκφραζόμενες διαμέσου των υπό εξέταση υποκείμενων δομών και συνιστά όχι αυτόνομη ουσία αλλά αποτέλεσμα κοινωνικών πρακτικών. Η εύρεση και περιγραφή των εν λόγω αφηρημένων, βαθέων δομών είναι το κεντρικό ζήτημα μίας δομιστικής προσέγγισης σε ένα γνωστικό πεδίο, ενώ τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι η στατική τους φύση και η πλήρης διάκρισή τους τόσο από τις πραγματικές, υλικές και απτές οργανώσεις της πραγματικότητας, όσο και από τις φανταστικές, νοητές συλλήψεις της κουλτούρας.
Δείτε επίσης
Γλωσσολογικός δομισμός
Δομισμός στην ψυχολογία
Μεταδομισμός
Φερντινάντ ντε Σωσσύρ
Κλοντ Λεβί-Στρος
Πηγή https://el.wikipedia.org

"Γυναίκα - Παναγία - Άγιες Μορφές" μελέτη για ομιλία μου πάνω στο θέμα κι είναι άρθρο που θα ανανεώνεται

Έγραψα τις 1 Ιανουαρίου του 2016 πως έχω ξεκινήσει μελέτη σχετικά με το θέμα που θα διαπραγματευθώ κι όπου έχει αναγγελθεί για τις 8/3/2016 στην ατομική έκθεση της Αγιογράφου Μαριλένας Φωκά-Πετμεζά, που με τιμά να με συμπεριλάβει να μιλήσω  :
 Marilena Petmeza Foka
12 Δεκεμβρίου 2015 στις 10:11 μ.μ. ·
ΜΕ ΧΑΡΑ ΣΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΔΕΛΗΟΛΑΝΗ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΛΕΚΤΗ ΦΙΛΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ , BLOGGER KAI ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΣΙΝΗ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ , ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ,ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΦΩΚΑ Η "ΓΥΝΑΙΚΑ-ΠΑΝΑΓΙΑ-ΑΓΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ!!!!!!!!!!!!
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΦΩΚΑ- ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ

Στο ακόλουθο βίντεο η Αγιογράφος Μαριλένα Φωκά - Πετμεζά με τον διακεκριμένο Θεωρητικό Ιστορικό Τέχνης μετά την ατομική της έκθεσης της " Στρατηλάτες του Ουρανού" μιλούν για αυτήν αλλά και για την προετοιμασία της επερχόμενης έκθεσή της "Γυναίκα - Παναγία - Άγιες Μορφές" στο χώρο τέχνης Δεληολάνη. Είναι συγκινητικό και για μένα προσωπικά σε αυτό που λέει ο κύριος Λ. Πετμεζάς  ότι αυτή την αίθουσα είχε εγκαινιάσει, ο ίδιος τον Ιούλιο του 2013, μια κι είχα τη τιμή να βρίσκομαι στο ίδιο πάνελ μαζί του, στο παράλληλο πολιτιστικό δρώμενο που είχε διοργανώσει για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Λόγου και Πάθους Αντιμαχία της εικαστικού - ποιήτριας Μαρίας Ρετάλη όπου και συμμετείχε στην εν λόγω έκθεση με πίνακές της.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΦΩΚΑ


Η εκπομπή που πραγματοποιήθηκε πριν την παραπάνω έκθεση από τον Παναγιώτη Καλούδα μια και θα μιλούσε στην έκθεση και παρουσιάζει εδώ στο βίντεο που ακολουθεί τους δύο διακεκριμένους φίλους μας :

Στο παρακάτω βίντεο είναι ένα αφιέρωμα που έκαναν στην Μαριλένα Φωκά από το Άρωμα Ελλάδας μετά την πρώτη της ατομική έκθεση  :
"Μέθεξη στη Ρωσική Αγιογραφία" ατομική έκθεση της Αγιογράφου Μαριλένας Φωκά

Όπως λέει χαρακτηριστικά η Αγιογράφος Μαριλένα Φωκά - Πετμεζά κύριο μέλημα της είναι πως θέλει να φέρει κοντά τον κόσμο με τη γνωριμία των βίων των Αγίων. Σε αυτό θα σταθώ κι εγώ μια και το θεωρώ πολύ σωστό. Στην ανάλυσή μου θα επικεντρωθώ και στο θέμα των Μαρτύρων Νεομαρτύρων και Οσίων... http://www.egolpion.com/krikonis_neomartires.print.el.aspx Βλέποντας πχ οστά τους, μένει κανείς με την εντύπωση πως υφίστανται τα λείψανα της ίδιας Αγίας με διαμελισμό της σε διάφορα μοναστήρια κι εκκλησίες και μάλιστα εις πολλαπλούν...

Μερικές από τις Άγιες, που αναφέρθηκε στο παραπάνω βίντεο, η Αγιογράφος Μαριλένα Φωκά

Οσία Ξένη η Διά Χριστόν Σαλή

Η τυφλή Άγια Ματρώνα από την Μόσχα :

http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/2_epitomos_parts/14_agiaMatrona.pdf

ΒΑΡΒΑΡΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ - 4 Δεκεμβρίου (ΒΑΡΒΑΡΑ ετοιμολ.: ο ατίθασος και ο σκληρός.)

Παναγία η Θαλασσινή Ημερομηνία εορτής: 15/08/2016 Σύναξη της Παναγίας της Θαλασσινής στην Άνδρο

Αγία Αργυρή η Νεομάρτυς Ημερομηνία εορτής: 05/04/2016



Marilena Petmeza Foka
4 Ιανουαρίου 2015 ·
ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ Ι.ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ART WAY ΠΟΥ ΠΑΡΕΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΕΚΔΟΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΑΓΚΡΩΝΗΣ . ΕΔΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΦΩΚΑ για την οποία κορυφαίος ιστορικός τέχνης κ. Λεόντιος Πετμεζάς σχολιάζοντας τον αναφέρει «Η αποτύπωση της Αγίας Αικατερίνης της Μαριλένας Φωκά αναλυτικά ανήκει στην κρητοβένετη σχολή, έχει στοιχεία φιλελεύθερης γραφής αλλά διατηρεί την παραδοσιακή υφή απόδοσης. Η ομοιογένεια της σύνθεσης της χαρακτηρίζεται από το αισθησιακό και υποβλητικό διάκοσμο που κατανέμει τα χαρακτηρολογικά γνωρίσματα των καθαρμών και των αναβάσεων της ψυχής που με σαφήνεια στα χαρακτηριστικά αρμολογεί δομικά την αφηγηματική προσωπικότητα της έκφρασης και την προοπτική της εσωτερικής δόμησης. Η μορφή εκπέμπει την ανωτερότητα και την ακεραιότητα της προσωπικότητας της Αγίας Αικατερίνης που χρησιμοποίησε την αριστοκρατική υπόσταση και τη μόρφωσή της προκειμένου να κοινωνήσει και να μεταλαμπαδέψει την αλήθεια του Θείου Λόγου. Στην αγιογραφία ο βαθύς ευπρόσδεκτος συμβολισμός του έργου διαφαίνεται οικεία και ξεκάθαρα ερμηνεύοντας και σκιαγραφώντας με γνώμονα την εμπειρία της δημιουργού την λιτότητα των προθέσεών της και την αυτάρκεια της θέλησής της να εντρυφήσει στη μεταφυσική διάσταση της εύληπτα επιμελημένης επιφάνειας. Το φως κυριαρχεί βαθμιαία τονίζοντας εκτός των άλλων το περίγραμμα της μορφής και αιτιολογώντας το μετείκασμα της λειτουργίας του χρώματος. Αγγίζει τη σκέψη και το συναίσθημα του πιστού στοχεύοντας στην ενδυνάμωση της εύψυχης του υψηλού θρησκευτικού φρονήματος, στην προσωπική συνειδησιακή εκπλήρωση της ατομικής οντότητας και στην παρακαταθήκης της ευπρεπούς αντίληψης που ουρανικοποιεί και διακομίζει εξεταστικά το σεπτό αποκορύφωμα και το διεστωτικό πνεύμα της εξομολογητικής οριοθέτησης.» 

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ ,Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
26 Δεκεμβρίου 2014

Γράφει η Μαριλένα Φωκά Αγιογράφος- Κατηχήτρια

«Οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» λέει ο Ιησούς στην έρημο «ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ.» [i]Στις μέρες μας που είναι κατά γενική ομολογία μέρες δυσκολιών σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι λογικό η προσοχή των ανθρώπων να είναι στραμμένη στην εξασφάλιση των βιοτικών αγαθών και κυρίως της υλικής τροφής που είναι βασική για την επιβίωση του . Όμως τα λόγια του Ιησού μας διαβεβαιώνουν ότι ένας άνθρωπος δε μπορεί να ζήσει μόνο με την υλική τροφή. Χρειάζεται και ένα άλλο είδος θρέψης ένα είδος «πνευματικής» τροφής όπως έλεγε και ο φωτισμένος Γέροντας Παίσιος. Αυτήν την τροφή την βρίσκει κανείς σε «καθορισμένο πλαίσιο έρευνας» όταν τηρεί την εντολή «ερευνάτε τας γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον ΄εχειν»,[ii] μελετώντας τα Ευαγγέλια και τα Πατερικά κείμενα που είναι « η γνήσια πνευματική τροφή, η μόνη που οδηγεί με ασφάλεια στον πνευματικό δρόμο». Βέβαια, όπως συνεχίζει ο Γέροντας «τα (ανεκτίμητα ) αυτά κείμενα δεν κρύβουν ένα, αλλά πολλά νοήματα που ο κάθε πιστός τα καταλαβαίνει ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση.»[iii] Συστήνει ανεπιφύλακτα ο Γ. Παίσιος μάλιστα τους Ασκητικούς λόγους του Αββά Ισαάκ. Ο άνθρωπος σαν κτιστό και ατελές ακόμα ον συν το γεγονός ότι ο Θεός είναι «κεκρυμένος , σιωπών και αθάνατος»[iv]στην αναζήτηση του να Τον γνωρίσει και να κατανοήσει το λόγο του καθιστά δύσκολη την κατανόηση αυτών των κειμένων που πρέπει να προσεγγίζονται με περισσή προσευχή και ταπείνωση.
Αν ανατρέξει κάποιος στην ιστορία του πολιτισμού θα δει ότι ο πρωτόγονος ακόμα άνθρωπος όταν κάλυψε τις βασικές ανάγκες στέγασης, ασφάλειας και τροφής ανέπτυξε και άλλου ανάγκες ,αυτές τις πνευματικής αναζήτησης. Επιζητούσε την πνευματική τροφή. Εντρυφούσε στην καλλιτεχνική αναζήτηση. Κατακτώντας βήμα-βήμα το άγνωστο και αφιλόξενο περιβάλλον του ανέπτυξε απορίες σχετικά με το από που ερχόμαστε, τι είναι ο κόσμος και που πηγαίνουμε,. Αυτή η εμπειρία « το να απορεί και να θαυμάζει το σύμπαν γύρω του» ήταν μαγική όμως πολλές φορές τον γέμιζε με φόβο για την μελλοντική πορεία του .[v] Ήθελε λοιπόν ικανοποιητικές απαντήσεις στα ερωτήματά του. Έτσι άρχισε να κάνει υποθέσεις για το πώς δημιουργήθηκαν τα πάντα και πως λειτουργούσαν. Αυτές οι υποθέσεις ήταν που τον οδήγησαν να θεσπίσει κάποιες θεωρίες που πολλές φόρες ακυρώθηκαν οπότε η πνευματική αναζήτηση συνεχιζόταν. Αυτές οι απορίες αποτέλεσαν τις βάσεις της φιλοσοφίας και των πρωτόγονων θρησκειών που προσπάθησαν να καλύψουν την εσωτερική «πείνα» και αναζήτηση του ανθρώπινου νου. Αναπτύχτηκαν έτσι οι μύθοι, η φιλοσοφία, οι θρησκείες , η κοινωνιολογία, η ψυχολογία. Μεγάλες μορφές προσπάθησαν απαντήσουν σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα. Όπως οι φυσικοί φιλόσοφοι, οι σοφιστές, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, οι κυνικοί, οι στωικοί, και οι επικούριοι, οι νεοπλατωνικοί μέχρι την έλευση του Ιησού. Αλλά και μετά από αυτόν ο Σπινόζα, ο Ντεκάρτ, ο Λοκ, ο Χιούμ, ο Μπέρκλει, ο Έγκελς, ο Κίκεργκαρ, ο Μάρξ, ο Δαρβίνος, ο Νίτσε, ο Φρόιντ, ο Σάρτρ και άλλοι…
Πότε και κάτω από ποιες συνθήκες όμως δημιουργήθηκε αυτή η πνευματική πείνα που δεν μπορούσε να κορεσθεί; Ο προπτωτικός άνθρωπος ήταν σε διαρκή επικοινωνία με τον Θεό . Αυτός φρόντιζε για τον άνθρωπο.. Από την στιγμή που βρέθηκε εξόριστος στη γη αρχίζει να υφίσταται δυο μαρτύρια. Πρώτον τα αγαθά της γης δεν είναι επαρκή για να ικανοποιήσουν όλες τις βιοτικές ανάγκες του οπότε από αυτό το σημείο στην πολιτική οικονομία τοποθετείται και η απαρχή του οικονομικού προβλήματος. Και δεύτερον, αυτή η διακοπή της επικοινωνίας του με τον Θεό τον γεμίζει με ένα τεράστιο εσωτερικό κενό που με τίποτα από τον κτιστό κόσμο που τον περιβάλει δεν μπορεί να καλύψει και καμία άλλη σχέση δεν μπορεί να υποκαταστήσει το μεγαλείο αυτής της επικοινωνίας.
Στις μέρες μας όταν μιλάμε για πνευματική τροφή εννοούμε τις γνώσεις που μας παρέχουν τα βιβλία. Πράγματι η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ. Επιστήμονες με εξειδικεύσεις διαπρέπουν σε όλους τους τομείς. Και τους θεωρούμε σπουδαίους. Και είναι. Και όταν οι γνώσεις τους χρησιμοποιούντα για το καλό της ανθρωπότητας επιτελούν και θεάρεστο έργο. Συσσωρεύοντας όμως κάποιος όλες αυτές τις γνώσεις τι έχει επιτύχει ; Η πνευματική του δίψα έχει κορεστεί; Οι κοσμικές γνώσεις προάγουν τον πολιτισμό, δεν θεωρούνται όμως πνευματική τροφή. Το κενό δεν έχει καλυφθεί. Η φθορά και ο θάνατος δεν έχουν νικηθεί. Οι γνώσεις τελικά, χαρίζουν αιώνια ζωή; Σίγουρα όχι.
Από την παραπάνω σχολιασμό είναι εμφανές ότι η πνευματική τροφή των Θεϊκών ρημάτων είναι σε θέση να καλύψει και να στηρίξει τον άνθρωπο. Μετά την εξορία του ανθρώπου στη γη η πνευματική τροφή έγινε δυσεύρετη .Η Θεϊκή ευσπλαχνία όμως δεν τον άφησε να παραδέρνει αβοήθητος σε ένα πέλαγος αβεβαιότητας. Ανά τους αιώνιες ο Θεός παρουσίαζε στη γη τους Προφήτες του, τους Αγίους του να δώσουν στον άνθρωπο στο Θείο λόγο μέχρι πού έκρινε ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου να έρθει ο Μεσσίας να δώσει την Αλήθεια ολοκληρωμένη στον λαό του και να κορέσει αυτή την πνευματική πείνα με την διδασκαλία του και να τηρήσει την υπόσχεσή του για την σωτηρία όχι μόνο του ανθρώπου αλλά και ολόκληρης της κτίση που στενάζει υπό το κράτος της φθοράς..
Έτσι μετά την Ανάσταση του Κύριου έχουμε τους Απόστολους που κήρυξαν το Ευαγγέλιο ένα πλήθος μαρτύρων που φλογισμένοι από την πίστη τους αφού κατανόησαν τον Θείο Λόγο και γεύτηκαν τον Άρτο της ζωής που δεν είναι άλλος από το Σώμα και το Αίμα Κύριου θυσίασαν την επίγεια ζωή τους . Μια τέτοια μορφή ήταν η Αγία Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας. Ως κόρη αυτοκράτορα είχε αποκτήσει όλη την επίγεια μόρφωση , ασυνήθιστο γεγονός για μια γυναίκα της τότε εποχής .Γνώστης της ελληνικής και λατινικής, σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική, ιατρική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Ασπάσθηκε το χριστιανισμό και με τη ρητορική της δεινότητα «εφήμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών, του πνεύματος την μαχαίραν» (από το απολυτίκιο της Αγίας… Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά,την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι εφήμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών του Πνεύματος τη μαχαίρα,και νυν ως μάρτυς στεφθείσα,αιτείται πάσι το μέγα έλεος)
τους 50 ρήτορες που προσπάθησαν να δείξουν το στρεβλό των ιδεών της και τελικά έγιναν χριστιανοί και μαρτύρησαν μαζί της.- See more at: http://simantro.gr/?p=33706#sthash.joksgZpG.JKyIL1ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ

« «Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς» δεν μπορεί να παρασταθεί με το γήινον κάλλος , δεν μπορεί δηλαδή να ζωγραφιστεί σαν τον Ερμή του Πραξιτέλη , με λίγα γενάκια και μακριά μαλλιά , όπως θελήσανε να τον κάνουνε κάποιοι κούφιοι και ανόητοι ζωγράφοι της Ιταλίας , νιώθοντας με ολότελα σαρκικό πνεύμα τη χριστιανική θρηκεία . Σ’ ένα παλιό ιστορικό βιβλίο είναι γραμμένα τα παρακάτω : Τω δε έκτω χρόνω της βασιλείας του Λέοντος του Μακέλλη , ένας ζωγράφος ηθέλησε να ιστορίσει τον Σωτήρα Χριστόν εις ομοιότητα του Διός του θεού των Ελλήνων και παρευθύς εξηράνθη η χέρα αυτού .

Γι’ αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει : Δείξε μου τις εικόνες που προσκυνάς , για να σου πω τι πίστη έχεις .» (Φ. Κόντογλου : Η Βυζαντινή Ζωγραφική ) Πηγή http://www.notospress.gr/article.php?id=6765

Η πηγή μου είναι ο ορθόδοξος συναξαριστής : http://www.saint.gr/index.aspx παράλληλα διαβάζω περί της εικονογραφίας των,* καθώς επίσης και ποίηση παραπέμποντας με στην ποιητική συλλογή της Γιώτας Αργυροπούλου Ποιητών και Αγίων Πάντων.

Επίσης ζήτησα βιβλιογραφία από τον κατηχητή μας στον Πνευματικό Φάρο Κερατέας, ιατρό και διανοούμενο κύριο Γιάννη Παπαθανασίου ήτοι μελετώ τα ακόλουθα :
"Ορθοδοξία και φεμινισμός" του Νικόλαου Π. Βασιλειάδη
"Αυτοκράτειρες που αγίασαν. Πρότυπα πίστεως, ήθους και εξουσίας. Μεθ'ιστορικών γεγονότων και εκκλησιαστικών-θεολογικών πτυχών" Αρχιμ. Νεκταρίου Ανδρ. Ζιόμπολα
"Γυναίκες της αμαρτίας που αγίασαν" Αρχιμ. Νεκταρίου Ανδρ. Ζιόμπολα

Α' 26 και είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν Β' 1 ΚΑΙ συνετελέσθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ πᾶς ὁ κόσμος αὐτῶν. 2 καὶ συνετέλεσεν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε, καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων  αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε. 3 καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν· ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο ὁ Θεὸς ποιῆσαι.  4 Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν 5 καὶ πᾶν χλωρὸν ἀγροῦ πρὸ τοῦ γενέσθαι ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πάντα χόρτον ἀγροῦ πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι· οὐ γὰρ ἔβρεξεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι αὐτήν· 6 πηγὴ δὲ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς γῆς καὶ ἐπότιζε πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. 7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν.   8 Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν ᾿Εδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε. 9 καὶ ἐξανέτειλεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ. 10 ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ ᾿Εδὲμ ποτίζειν τὸν παράδεισον· ἐκεῖθεν ἀφορίζεται εἰς τέσσαρας ἀρχάς. 11 ὄνομα τῷ ἑνὶ Φισῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Εὐιλάτ, ἐκεῖ οὗ ἐστι τὸ χρυσίον· 12 τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης καλόν· καὶ ἐκεῖ ἐστιν ὁ ἄνθραξ καὶ ὁ λίθος ὁ πράσινος. 13 καὶ ὄνομα τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ Γεῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Αἰθιοπίας. 14 καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος Τίγρις· οὗτος ὁ προπορευόμενος κατέναντι ᾿Ασσυρίων. ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος Εὐφράτης.   15 Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν. 16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, 17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.   18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν. 19 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν ᾿Αδάμ, ἰδεῖν τί καλέσει αὐτά. καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν αὐτὸ ᾿Αδὰμ ψυχὴν ζῶσαν, τοῦτο ὄνομα αὐτῷ. 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ ὀνόματα πᾶσι τοῖς κτήνεσι καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ· τῷ δὲ ᾿Αδὰμ οὐχ εὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ. 21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς. 22 καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ᾿Αδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν ᾿Αδάμ. 23 καὶ εἶπεν ᾿Αδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη· 24 ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. 25 καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο.

Βιβλίο της Γενέσεως , κεφάλαιο Β', στίχοι 1-25 ("... καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν..." για τον λόγο αυτό επέλεξα να μεταφέρω όλο το κεφάλαιο 2 της Γενέσεως του ανθρώπου "... καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον..."

Γυναίκα : βιβλίο Γενέσεως κεφ. β' στίχοι 21-23 ( https://books.google.gr/books )



"Πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα κρύβεται μια σπουδαία γυναίκα", λέει το ρητό

Ωστόσο πάντα με ξένιζε.. πάντα θεωρούσα πως έθιγε τον άνθρωπο Άντρα και Γυναίκα. Η γυναίκα πλάστηκε εκ του αριστερού βραχίονα του ανδρός κι εκεί στέκει δίπλα του στηριζόμενη στο μυστήριο του γάμου βοηθός και αρωγός στο να πραγματωθεί το εις σάρκα μίαν για την κοινή εν Χριστό ζωή του έγγαμου βίου δηλαδή….Ομοούσια κι αδιαίρετα ομότιμοι κατ'εικόνα Θεού Α' 26 και είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν

Ο Θεός δημιουργεί

τον άνθρωπο "καθ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν"
(αναδημοσίευση από http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh_Biblio/H_dhmiourgia_tou_kosmou/H_dhmiourgia_tou_antrwpou_kat'eikona_kai_kath'omoiwsin.htm)





Η δημιουργία του ανθρώπου

Στο τέλος της έκτης ημέρας, ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο, ο οποίος υπήρξε το τελευταίο και το τελειότερο δημιούργημα του Θεού. Πλάστηκε όταν όλα είχαν ετοιμαστεί, ως κεφαλή και κορωνίδα της κτίσεως. Η ξεχωριστή θέση του ανάμεσα στ' άλλα δημιουργήματα φαίνεται ολοφάνερα σ' όλες τις λεπτομέρειες της πλάσεώς του.

Διαβάζοντας προσεκτικά τη βιβλική διήγηση στο δεύτερο κεφάλαιο, διαπιστώνουμε ομοιότητες με το βιβλικό κείμενο του πρώτου κεφαλαίου, αλλά και μια σημαντική διαφορά. Ο συγγραφέας ενώ μέχρι τώρα για την υπόλοιπη δημιουργία χρησιμοποιεί την έκφραση "είπε ο Θεός... και έτσι έγινε", για τη δημιουργία του ανθρώπου αναφέρει "είπε ο Θεός ας φτιάξουμε τον άνθρωπο...".

Από τη φράση αυτή γίνεται φανερό πως για τη δημιουργία του ανθρώπου συνεργάστηκαν και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι στην επόμενη πρόταση αναφέρεται «δημιούργησε". Δηλαδή, ο συγγραφέας επαναλαμβάνει ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός και είναι Ένας.

Στο κείμενο της δημιουργίας αναφέρεται η φράση «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημετέραν και καθ' ομοίωσιν»(Γεν. 1,26). Αυτό σημαίνει ότι για τη δημιουργία του άνθρωπου ο Θεός έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα και ενδιαφέρον. Σκέφτηκε να τον κάνει όμοιο με τον εαυτό Του. Ο Θεός δηλαδή του έδωσε ορισμένα χαρίσματα που δεν είχαν τα άλλα δημιουργήματα.

Με τη λέξη εικόνα, δεν εννοείται η εξωτερική μορφή, αλλά τα θεϊκά χαρίσματα, που πήρε ο άνθρωπος από το Θεό. Τέτοια χαρίσματα είναι η αγάπη, η ελευθερία και όλες οι άλλες αρετές. Δηλαδή ο άνθρωπος μπορεί να σκέφτεται, να αποφασίζει ελεύθερα, να αγαπάει, να συνεργάζεται.

Αν βέβαια ο άνθρωπος καλλιεργήσει αυτά τα χαρίσματα, και μπορεί να το κάνει αφού έχει τη συνεχή βοήθεια του Θεού, τότε ο τρόπος που ζει ο άνθρωπος, θα πλησιάσει, θα μοιάσει με τον τρόπο που ζει ο Θεός, θα μπορούσε να γίνει κατά το δυνατό τέλειος, να γίνει ένας «κατά χάριν» θεός (καθ’ ομοίωσιν). Αυτό το ανεκτίμητο χάρισμα, τη δυνατότητα ομοίωσης με το Θεό, ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας «θέωση».

Ο Θεός δε δημιούργησε τον άνθρωπο μόνο με το λόγο Του, όπως έκαμε με τα άλλα κτίσματα. Πήρε πηλό από τη γη και τον έπλασε ο ίδιος. Έτσι το ιδιαίτερο αυτό δημιούργημα Του υπερέχει από όλα τα άλλα. Έχει εγκέφαλο και πολύπλοκο νευρικό σύστημα. Το πρόσωπο του παρουσιάζει εξαιρετική αρμονία και χάρη. Είναι ο καθρέφτης της ψυχής του. Η χαρά, η λύπη, η ταραχή, η καλοσύνη κλπ. ζωγραφίζονται σ' αυτό.

Ένα άλλο πλεονέκτημα του είναι η φωνή και η γλώσσα. Με αυτή συνθέτει λέξεις και προτάσεις, εκφράζει νοήματα και συνεννοείται με τούς άλλους ανθρώπους. Χωρίς αυτή δε θα μπορούσε να επικοινωνήσει με τους συνανθρώπους του και να δημιουργήσει πολιτισμό.

Εκείνο όμως πού έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα και δίνει στον άνθρωπο ανυπολόγιστη αξία είναι η πνοή που φύσηξε μέσα του ο Θεός, δηλαδή η ψυχή. Είναι ένα δώρο που μόνο στον άνθρωπο δόθηκε και δείχνει την ιδιαίτερη εύνοια του Θεού σ' αυτόν. Έτσι ως ψυχοσωματικό δημιούργημα ο άνθρωπος στέκεται στο μέσο της κτίσεως, ενώνει τον πνευματικό και τον υλικό κόσμο.







Η ύλη και το πνεύμα στον άνθρωπο



Ο Θεός δεν είπε απλώς να γίνει, αλλά έπλασε ο ίδιος το σώμα του, παίρνοντας πηλό από τη γη, πού το έκαμε έπειτα ζωντανή ύπαρξη φυσώντας μέσα του «πνοήν ζωής».

Οι δυο αυτές ενέργειες του Θεού δείχνουν και τη διπλή φύση του ανθρώπου, την υλική και την πνευματική. Το σώμα του, πού βγήκε κυριολεκτικά από τα χέρια του Θεού, είναι πολύτιμο θεϊκό δώρο και όχι πηγή αμαρτίας και δυστυχίας, όπως νομίζουν μερικοί. Είναι όργανο και υπηρέτης της ψυχής. Η αξία του φαίνεται και από το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Κύριος φόρεσε την ανθρώπινη σάρκα.

Εκείνο όμως που έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα και δίνει στον άνθρωπο ανυπολόγιστη αξία είναι η «πνοή» που ο Θεός έβαλε μέσα στο ανθρώπινο σώμα, δηλαδή η αθάνατη ψυχή. Είναι το τελειότερο αριστούργημα πάνσοφου Θεού και κάνει τον άνθρωπο δημιούργημα τέλειο, βασιλιά και κύριο της άλογης φύσεως. Με την ψυχή ο άνθρωπος τοποθετείται ανάμεσα στους δύο κόσμους, τον υλικό και τον πνευματικό.

Τα δύο αυτά συστατικά στοιχεία, το σώμα και η ψυχή, είναι στον άνθρωπο ενωμένα σε μια θαυμάσια ενότητα. Τα δύο μαζί, αχώριστα, αποτελούν τον άνθρωπο. Η ψυχή βέβαια, ως αυλή έχει το προβάδισμα, αλλά και το σώμα, πού έχει και αυτό θεϊκή την προέλευση, είναι απαραίτητο για την εκπλήρωση του προορισμού του ανθρώπου.







Τα χαρίσματα και ο προορισμός του ανθρώπου



Η φράση «κατ' εικόνα» σημαίνει τα ιδιαίτερα χαρίσματα, που έδωσε στον άνθρωπο ο Θεός, ενώ η φράση «καθ' ομοίωσιν» σημαίνει τον υψηλό προορισμό για τον οποίο τον προόρισε από την αρχή.



Τα χαρίσματα με τα οποία προίκισε τον άνθρωπο ο Θεός και που δεν έδωσε στα άλλα δημιουργήματα είναι:

-Ο νους, το λογικό και η ελεύθερη θέληση. Με αυτά μπορεί να σκέπτεται, να εκφράζει τις σκέψεις του και να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους και τέλος να αποφασίζει και να ενεργεί ελεύθερα.

-Όλες τις άλλες αρετές που έχει και ο Θεός, όπως η αγάπη, η δικαιοσύνη, πραότητα, η καλοσύνη κλπ.

-Η κυριαρχία πάνω στη φύση.

-Η απάθεια του σώματος. Η έλλειψη δηλαδή κάθε πόνου, αρρώστιας, θλίψεως και κόπου.

-Η έλλειψη κακών επιθυμιών.

-Η δυνατότητα να γίνει αθάνατος.



Με τα χαρίσματα αυτά ο άνθρωπος έχει όλες τις δυνατότητες να προκόψει στην αρετή και να γίνει όμοιος με το Θεό. Προορισμός του δηλαδή είναι, χρησιμοποιώντας τα τόσα χαρίσματα και προτερήματα που του έδωσε ο Θεός πλάθοντας τον «κατ' εικόνα» Του, να πετύχει το «καθ' όμοίωσιν», να γίνει όμοιος με το Θεό. Να μοιάσει ο άνθρωπος με το Θεό στην αρετή, στην αγιότητα, στη δικαιοσύνη, στην αγάπη, στην καλοσύνη, στη στοργή και στη μακροθυμία προς τους άλλους ανθρώπους.

Προορισμός δηλαδή του ανθρώπου είναι να γίνει και αυτός «θεός» κατά χάρη, όμοιος με το Θεό και Δημιουργό Του. Αυτό το υψηλό νόημα κρύβει η φράση «καθ' όμοίωσιν». Όσο ευγενική είναι η καταγωγή του ανθρώπου, άλλο τόσο υψηλός είναι και ο προορισμός του.





Η έκτη μέρα. Ψηφιδωτό 12ος αιών.,

Capella Palatina, Παλέρμο

Η έκτη μέρα. Ψηφιδωτό 12ος αιών.,

Capella Palatina, Παλέρμο

«-Εκ γυναικός τα χείρω.

-Kαι εκ γυναικός τα κρείττω.» Οσία Κασσιανή η Υμνογράφος Η Κασσιανή ή Κασ(σ)ία, ή Εικασία, ή Ικασία (μεταξύ 805 και 810 - πριν το 865) ήταν βυζαντινή ηγουμένη, ποιήτρια, συνθέτρια, και υμνογράφος https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE

Βέβαια με τίποτα δεν πρόκειται να διαβάσω όλες τις Άγιες Μορφές, απλά θα μείνει το άρθρο. Που ευελπιστώ να το τελειώσω μέχρι αρχές του Μάρτη.

Δέσποινα Παναγία, το Πρόσωπο με τα 7000 ονόματα



Του αειμνήστου Φώτη Κόντογλου

"Από τα ονόματα και μόνο που έδωσε η ορθοδοξία στην Παναγία, και που μ' αυτά την καταστόλισε, όχι σαν είδωλο θεατρικό, φαίνεται πόσο πνευματική αληθινά είναι η λατρεία της Παναγίας στην ελληνική ορθοδοξία. Πρώτα-πρώτα το ένα αγιώτατο όνομά της: Παναγία.

Ύστερα τα άλλα:
Υπερευλογημένη, Θεοτόκος, Παναμώμητος, Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ, Ζώσα και Άφθονος, Πηγή, Έμψυχος Κιβωτός, Άχραντος, Αμόλυντος, Κεχαριτωμένη, Αειμακάριστος και Παναμώμητος, Προστασία, Επακούουσα, Γρηγορούσα, Γοργοεπήκοος, Ηγιασμένος Ναός, Παράδεισος λογικός, Ρόδον το Αμάραντον, Χρυσούν Θυμιατήριον, Χρυσή Λυχνία, Μαναδόχος Στάμνος, Κλίμαξ Επουράνιος, Πρεσβεία θερμή, Τείχος απροσμάχητον, Ελέους Πηγή, του Κόσμου Καταφύγιον, Βασιλέως Καθέδρα, Χρυσοπλοκώτατος Πύργος και Δωδεκάτειχος Πόλις, Ηλιοστάλακτος Θρόνος, Σκέπη του Κόσμου, Δένδρον αγλαόκαρπον, Ξύλον ευσκιόφυλλον, Ακτίς νοητού ηλίου, Σιών αγία, Θεού κατοικητήριον, Επουράνιος Πύλη, Αδικουμένων προστάτις, Βακτηρία τυφλών, Θλιβομένων η χαρά, και χίλια δυο άλλα, που βρίσκονται μέσα στα βιβλία της εκκλησίας.
Κοντά σ'; αυτά είναι και τα ονόματα που γράφουνε απάνω στα άγια εικονίσματά της οι αγιογράφοι:
Οδηγήτρια, Γλυκοφιλούσα, Πλατυτέρα των Ουρανών, η Ελπίς των απελπισμένων, η Ταχεία Επίσκεψις, η Αμόλυντος, η Ελπίς των Χριστιανών, η Παραμυθία, η Ελεούσα κι άλλα πολλά, που γράφουνται από κάτω από τη συντομογραφία: ΜΗΡ ΘΥ, που θα πεί Μήτηρ Θεού.
Πόση αγάπη, πόσο σέβας και πόσα κατανυκτικά δάκρυα φανερώνουνε μοναχά αυτά τα ονόματα, που δεν ειπωθήκανε σαν τα λόγια οπού βγαίνουνε εύκολα από το στόμα, αλλά που χαραχτήκανε στις ψυχές με πόνο και με ταπείνωση και με πίστη. Αμή οι ύμνοι της πούναι αμέτρητοι σαν τάστρα τ'; ουρανού κ'; εξαίσιοι στο κάλλος, και που τους συνθέσανε οι άγιοι υμνολόγοι, «θίασον συγκροτήσαντες πνευματικόν»! Σ'; αυτό το ευωδιασμένο περιβόλι βρίσκουνται όλα τα αμάραντα άνθη και τα ευωδιασμένα βότανα του λόγου. "
Πηγή : http://agiameteora.net/index.php/koimiseos-tis-theotokou/2400-despoina-panagia-to-prosopo-me-ta-7000-onomata.html

Τα 500 ονόματα της Παναγίας και οι συμβολισμοί τους

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/335921/ta-500-onomata-tis-panagias-kai-oi-symvolismoi-toys#ixzz3wBXGWW6F

ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

Η Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου αποτελείται, κατά βάση, από τον Ακάθιστο Ύμνο και τον Κανόνα του Ακάθιστου Ύμνου, πλαισιωμένα με ψαλμούς, απολυτίκια και ευχές.

Ακάθιστος Ύμνος επεκράτησε να ονομάζεται το Κοντάκιο, το όποιο ψάλλουμε προς τιμήν της Θεοτόκου, τμηματικά κάθε Παρασκευή στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες της Μ. Σαρακοστής (6 οίκοι με απόδειπνο - Χαιρετισμοί), και ολόκληρο την πέμπτη εβδομάδα (24 οίκοι). Το προοίμιο του είναι το «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ», έχει αλφαβητική ακροστιχίδα (Α - Ω) και διπλό εφύμνιο (Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε και Αλληλούια).

«Κοντάκια» παλαιότερα λέγονταν ολόκληροι ύμνοι, ανάλογοι προς τους «Κανόνες». Η ονομασία οφείλεται μάλλον στο κοντό ξύλο επί του οποίου τύλιγαν τη μεμβράνη που περιείχε τον ύμνο.

Το πρώτο τροπάριο λεγόταν «προοίμιο» ή «κουκούλιο» και όσα ακολουθούσαν λέγονταν «οίκοι», ίσως διότι ολόκληρος ο ύμνος θεωρείτο ως σύνολο οικοδομημάτων αφιερωμένων στη μνήμη κάποιου αγίου.

Κοντάκιο λέγεται συνήθως σήμερα το πρώτο τροπάριο ενός τέτοιου ύμνου.

Ο Ακάθιστος Ύμνος περιέχει προοίμιο και 24 «οίκους». Ως προοίμιο του Ύμνου ψάλλεται σήμερα το «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ», το οποίο όμως, καθώς φαίνεται, δεν είναι το αρχικό. Αντίθετα, ως γνήσιο προοίμιο φέρεται το, σήμερα, αυτόμελο απολυτίκιο «Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς λαβὼν ἐν γνώσει», που έχει αμεσότερη σχέση με το περιεχόμενο του Ύμνου, αναφερόμενο κι αυτό στο γεγονός του Ευαγγελισμού.

Το «Τῇ ὑπερμάχῳ» συνετέθη επ’ ευκαιρία της σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης από κάποιο κίνδυνο και συνδέθηκε μάλλον αργότερα με τον Ύμνο. Σ’ αυτό θα συνέβαλε και το γεγονός ότι ο Ύμνος ψαλλόταν συχνά στην Κωνσταντινούπολη στις ευχαριστήριες ακολουθίες προς τιμήν της Παναγίας, πολιούχου της Βασιλεύουσας.

Οι 24 «οίκοι» σχηματίζουν αλφαβητική ακροστιχίδα και έχουν εφύμνιο οι μεν περιττοί «Χαίρε, Νύμφη, ανύμφευτε», οι δε άρτιοι «Αλληλούια». Από αυτούς οι 12 αναφέρονται στον Κύριο και τελειώνουν με το «Αλληλούια» = Αινείται το Θεό. Οι άλλοι 12 οίκοι αναφέρονται στη Θεοτόκο και τελειώνουν με το «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε». «Εφύμνιο» λέγεται η τελευταία φράση του ύμνου που επαναλαμβάνει ο λαός.

Μέσα στους 72 στίχους συναντούμε 144 χαιρετισμούς στη Θεοτόκο: «Χαίρε, της εκκλησίας ο ασάλευτος Πύργος, Χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος, Χαίρε δι ης εγείρονται τρόπαια, Χαίρε, δι ης εχθροί καταπίπτουσι…». Από τη λέξη ΧΑΙΡΕ ονομάστηκαν και Χαιρετισμοί.

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ


ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ


ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ


ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΥΜΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Μνεία θα γίνει για ιδιαίτερους λόγους μου στην Παναγία των Βλαχερνών *******************

Θεοτοκονύμια - Ονόματα της Παναγίας

Θεοτοκονύμια στην Ορθόδοξη παράδοση αποκαλούμε, τα τιμητικά προσωνύμια που αποδίδει η εκκλησιαστική και λαογραφική παράδοση στην Υπεραγία Θεοτόκο. Στην σελίδα αυτή, μπορείτε να διαβάσετε τα θεοτοκονύμια της Παναγίας μας, σε ποιες περιοχές βρίσκονται και πότε εορτάζουν.

Έναν πλήρη κατάλογο (όσο αυτό είναι δυνατόν) με τις Συνάξεις της Θεοτόκου στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μπορείτε να βρείτε αν από την αλφαβητική αναζήτηση επιλέξετε το γράμμα «Σ» και αναζητήσετε τις εορτές με τίτλο «ΣΥΝΑΞΗ ΘΕΟΤΟΚΟΥ».

http://www.saint.gr/theotokos.aspx

Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Α
1.	Παναγία Αγγελόκτιστος	Κύπρος	-
2.	Παναγία Αγγέλων	Αθήνα	-
3.	Παναγία Αγία	Άνδρος	-
4.	Παναγία Αγία Σιών (Αγιάσος)	Λέσβος	15 Αυγούστου
5.	Παναγία Αγία Σκέπη	Κωνσταντινούπολη	28 Οκτωβρίου
6.	Παναγία Αγία Υπακοή	Πάρος	2 Φεβρουαρίου
7.	Παναγία Αγιασώτισσα	Λέσβος	-
8.	Παναγία Αγιογαλούσα		-
9.	Παναγία Αγιογαλούσαινα	Χίος	23 Αυγούστου
		Άνδρος	-
10.	Παναγία Αγιοδεκτινή	Χίος	-
11.	Παναγία Αγιοηλιώτισσα		-
12.	Παναγία Αγιολούσαινα		-
13.	Παναγία Αγιοσωρείτισσα	Σινά	-
14.	Παναγία Αγίου όρους		-
15.	Παναγία Αγκαράθου	Κρήτη	-
16.	Παναγία Αγνή		-
17.	Παναγία Αγορίτσα	Βόλος	-
18.	Παναγία Αγρελοπούσαινα	Χίος	-
19.	Παναγία Αγριδιώτισσα		-
20.	Παναγία Αγριλιώτισσα	Κεφαλονιά	-
21.	Παναγία Αγρινιώτισσα	Κεφαλονιά	-
22.	Παναγία Αγρού	Κωνσταντινούπολη	-
23.	Παναγία Αειμακάριστος		-
24.	Παναγία Αειμεσιτεύουσα		-
25.	Παναγία Αθηνιώτισσα	Αθήνα	-
26.	Παναγία Αιγύπτια		-
27.	Παναγία Αιματούσα	Κύπρος	-
28.	Παναγία Αιμίαλου		-
29.	Παναγία Αιρκώτισσα		-
30.	Παναγία Ακαδημιώτισσα	Νάξος	-
31.	Παναγία Ακαθή	Σχοινούσα	Κινητή εορτή
32.	Παναγία Ακατάβλητος		-
33.	Παναγία Ακατάφλεκτη		-
34.	Παναγία Ακήραση		-
35.	Παναγία Ακρωτηριανή	Κρήτη	-
36.	Παναγία Αλανιώτισσα	Σμύρνη	-
37.	Παναγία Αλεξανδριανή		-
38.	Παναγία Αλεξανδρινή	Βέροια	15 Αυγούστου
39.	Παναγία Αλεξίου Κομνηνού		-
40.	Παναγία Αλεξιώτισσα	Πάτρα	26 Δεκεμβρίου
41.	Παναγία Αλεπινή		-
42.	Παναγία Αλεύρου	Μύκονος	-
43.	Παναγία Αληθινή	Σύμη	15 Αυγούστου
44.	Παναγία Αλλοιώτισσα		-
45.	Παναγία Αλόχη		-
46.	Παναγία Αμαλφιτών	Κωνσταντινούπολη	-
47.	Παναγία Αμαρτωλών Σωτηρία	Αγία Λαύρα Καλαβρύτων	-
48.	Παναγία Αματίτση		-
49.	Παναγία Άμεμπτος		-
50.	Παναγία Αμετάθετος		-
51.	Παναγία Αμίαντος		-
52.	Παναγία Άμμου	Σίφνος	-
53.	Παναγία Αμολιανή		-
54.	Παναγία Αμόλυντος		-
55.	Παναγία Αμουρίου	Κωνσταντινούπολη	-
56.	Παναγία Αμπελακίων		-
57.	Παναγία Αμπελακιώτισσα	Ναύπακτος	15 Αυγούστου
		Αρκαδία	-
58.	Παναγία Αμπελοκήπισσα		-
59.	Παναγία Αμπουδιώτισσα	Εύβοια	-
60.	Παναγία Άμωμη		-
61.	Παναγία Ανάληψις	Χίος	-
62.	Παναγία Άνασσα		-
63.	Παναγία Αναφωνήτρια	Ζάκυνθος	-
64.	Παναγία Ανέμη	Σαμοθράκη	15 Αυγούστου
65.	Παναγία Άνθος το Αμάραντον	Καστελλόριζο	-
66.	Παναγία Αντιβουνιώτισσα	Κέρκυρα	26 Δεκεμβρίου
67.	Παναγία Αντινίτισσα		-
68.	Παναγία Αντιφωνήτισσα	Κωνσταντινούπολη	-
69.	Παναγία Αντιφωνήτρια	Άγιον Όρος	-
70.	Παναγία Ανωμερίτισσα		-
71.	Παναγία Αξιον Εστί	Άγιον Όρος	11 Ιουνίου
72.	Παναγία Απειραθίτισσα	Νάξος	-
73.	Παναγία Απείρανδρος		-
74.	Παναγία Απειρόγαμος		-
75.	Παναγιά Απεκοής	Κάλυμνος	2 Φεβρουαρίου
76.	Παναγία Αποκουής	Σύμη	23 Αυγούστου
77.	Παναγία Απόλου	Πάτμος	15 Αυγούστου
78.	Παναγία Απρόσιτος		-
79.	Παναγία Αρακιώτισσα	Κύπρος	8 Σεπτεμβρίου
80.	Παναγία Αράπισσα	Τρίγλια	-
81.	Παναγία Αρβανίτισσα	Χίος	Κινητή εορτή
82.	Παναγία Αργινωντών	Κάλυμνος	-
83.	Παναγία Αργοκοιλιώτισσα	Νάξος	Κινητή εορτή
84.	Παναγία Αρεθιώτισσα	Αμφιλοχία	8 Σεπτεμβρίου
85.	Παναγία Αρείας		-
86.	Παναγιά Αρεοβίνδου	Κωνσταντινούπολη	10 Φεβρουαρίου
87.	Παναγία Αριστεροκρατούσα		-
88.	Παναγία Αριών	Νάξος	Άγνωστη ημερομηνία
89.	Παναγία Αρκουδιώτισσα	Χανιά	2 Φεβρουαρίου
90.	Παναγία Αρκουλού	Νάξος	Άγνωστη ημερομηνία
91.	Παναγία Αρμάδας	Σπέτσες	-
92.	Παναγία Αρματίου	Κωνσταντινούπολη	17 Αυγούστου
93.	Παναγία Αρμενοκρατούσα		-
94.	Παναγία Αρσανά		-
95.	Παναγία Αρτάκης		-
96.	Παναγία Αρχαγγελιώτισσα	Ξάνθη	21 Νοεμβρίου
97.	Παναγία Αρχατού	Νάξος	Άγνωστη ημερομηνία
98.	Παναγία Αρχισπορίτισσα		-
99.	Παναγία Αρχόντισσα		-
100.	Παναγία Αρωμάτων	Κυνουρία	-
101.	Παναγία Ασίνου	Κύπρος	Κινητή εορτή
102.	Παναγία Άσπιλη		-
103.	Παναγία Ασπραγγέλου		-
104.	Παναγία Ασπροβουνιώτισσα		-
105.	Παναγία Ασπροπαναγιά	Κύπρος	-
106.	Παναγία Ασπροποτάμου	Κύπρος	-
107.	Παναγία Ασύγκριτη		-
108.	Παναγία Ατταλειώτισσα	Ταύρος (Αθήνα)	8 Σεπτεμβρίου
		Καλαμωτή (Χίος)	2 Φεβρουαρίου
		Γαλήνη (Νάξος)	15 Αυγούστου
109.	Παναγία Αυγουστιανή		-
110.	Παναγία Αφέντρικα		-
111.	Παναγία Αφθορος		-
112.	Παναγία Αφροδίτισσα	Κύπρος	-
113.	Παναγία Αχειροποιήτος	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
		Άγιον Όρος	-
114.	Παναγία Αχιβάδενα		-
115.	Παναγία Αχραντος		-
116.	Παναγία Αψηλή	Σινασσό Καππαδοκίας	-
117.	Παναγία Αψιδιώτισσα	Κύπρος	-
Β
118.	Παναγία Βαγγελίστρα	Μύκονος	-
119.	Παναγία Βαλανά	Κύπρος	15 Αυγούστου
120.	Παναγία Βαλουκλιώτισσα		-
121.	Παναγία Βανιώτισσα		-
122.	Παναγία Βαραγγιώτισσα		-
123.	Παναγία Βαρδιανιώτισσα		-
124.	Παναγία Βαρκού	Ηλεία	23 Αυγούστου
125.	Παναγία Βαρνάκοβα	Φωκίδα	15 Αυγούστου
126.	Παναγία Βασιληγενέτειρα		-
127.	Παναγία Βασίλισσα		-
128.	Παναγία Βατοπεδινή		-
129.	Παναγία Βάτου	Όρος Σινά	25 Μαρτίου
130.	Παναγία Βατούσαινα	Ψαρά	Άγνωστη ημερομηνία
131.	Παναγία Βελανιδιά		-
132.	Παναγία Βελεστίνου		-
133.	Παναγία Βελλά		-
134.	Παναγία Βεργουπουλιανή		-
135.	Παναγία Βεφά	Κωνσταντινούπολη	15 Αυγούστου
136.	Παναγία Βηθλεεμίτισσα	Βηθλεέμ	26 Δεκεμβρίου
137.	Παναγία Βηματάρισσα	Άγιον Όρος	-
138.	Παναγία Βιγλιώτισσα		-
139.	Παναγία Βιδιανή		-
140.	Παναγία Βιργιωμένη		-
141.	Παναγία Βλασσαρούς	Αθήνα	21 Νοεμβρίου
142.	Παναγία Βλαχαρνέα		-
143.	Παναγία Βλαχέραινα	Κέρκυρα	2 Ιουλίου
144.	Παναγία Βλαχέρνα	Κωνσταντινούπολη	2 Ιουλίου
		Άρτα	2 Ιουλίου
145.	Παναγία Βλέπουσα		-
146.	Παναγία Βλεφαριώτισσα	Αστυπάλαια	-
147.	Παναγία Βλυχάδια	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
148.	Παναγία Βλυχιόρικα		-
149.	Παναγία Βοήθεια	Χίος	Κινητή εορτή
		Πάτρα	Κινητή εορτή
150.	Παναγία Βοηθούσα		-
151.	Παναγία Βορεινή		-
152.	Παναγία Βουθυνών	Κάλυμνος	-
153.	Παναγία Βούλιστα	Τήνος	-
154.	Παναγία Βουλκανιώτισσα	Μεσσηνία	20 Σεπτεμβρίου
155.	Παναγία Βουναρκώτισσα		-
156.	Παναγία Βουνογιάτρισσα		-
157.	Παναγία Βουνού	Αλόννησος	15 Αυγούστου
158.	Παναγία Βουρλιώτισσα	Νέα Φιλαδέλφεια	Ειδικός εορτασμός
159.	Παναγία Βουρνιώτισσα	Τήνος	8 Σεπτεμβρίου
160.	Παναγία Βράχου	Κόρινθος	-
161.	Παναγία Βρεσθενίτισσα		-
162.	Παναγία Βρεφοκομούσα		-
163.	Παναγία Βρεφοκρατούσα	Σινά	-
		Άγιον Όρος	-
164.	Παναγία Βρεφουργήσασα		-
165.	Παναγία Βρεχούσα		-
166.	Παναγία Βροντιανή	Σάμος	8 Σεπτεμβρίου
167.	Παναγία Βρόντου		-
168.	Παναγία Βροχής		-
169.	Παναγία Βρυούλων		-
170.	Παναγία Βρυσιανή	Κάρπαθος	8 Σεπτεμβρίου
171.	Παναγία Βύσσιανη	Σέρρες	15 Αυγούστου
Γ
172.	Παναγία Γαλακτίνη	Κύπρος	-
173.	Παναγία Γαλακτοτροφούσα	Άγιον Όρος	3 Ιουλίου
174.	Παναγία Γαλανή		-
175.	Παναγία Γαλανούσα		-
176.	Παναγία Γαλαταρκιώτισσα	Κύπρος	-
177.	Παναγία Γαλατιανή	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
178.	Παναγία Γαλατούσα	Κύπρος	-
179.	Παναγία Γαλαχτοτροφία		-
180.	Παναγία Γαλαχτοφορούσα		-
181.	Παναγία Γάλλου	Άνδρος	-
182.	Παναγία Γαλουχιότισσα		-
183.	Παναγία Γαρδελάκη	Ιθάκη	-
184.	Παναγία Γαστριωτισσα		-
185.	Παναγία Γαυριώτισσα	Αμφίκλεια	8 Σεπτεμβρίου
186.	Παναγία Γενάτου	Κύπρος	-
187.	Παναγία Γενεσίου Θεοτόκου Σαβαθιανών		-
188.	Παναγία Γενεσιουργός		-
189.	Παναγία Γέννας		-
190.	Παναγία Γερανού	Πάτμος	15 Αυγούστου
191.	Παναγία Γερόντισσα	Άγιον Όρος	2 Δεκεμβρίου
192.	Παναγία Γεσθημανίτισσα		-
193.	Παναγία Γηνατού		-
194.	Παναγία Γηροκομήτισσα	Πάτρα	15 Αυγούστου
195.	Παναγία Γιαλλούς	Νάξος	Άγνωστη ημερομηνία
196.	Παναγία Γιαλούσα	Κύπρος	-
197.	Παναγία Γιάτρισσα	Μάνη	8 Σεπτεμβρίου
		Λουτράκι Κορινθίας	8 Σεπτεμβρίου
		Θηρασία	21 Σεπτεμβρίου
198.	Παναγία Γιουρίτισσα	Αλόννησος	25 Μαρτίου
199.	Παναγία Γκαβή		-
200.	Παναγία Γκεχριονιώτιασα	Ληξούρι	-
201.	Παναγία Γκιζιλκιζιώτισσα		-
202.	Παναγία Γκουβερνιώτισσα		-
203.	Παναγία Γκουμπελίδικη	Καστοριά	-
204.	Παναγία Γκούρας	Τρίκαλα	-
205.	Παναγία Γκρεμιώτισσα	Ίος	15 Αυγούστου
206.	Παναγία Γλυκασμός των Αγγέλων		-
207.	Παναγία Γλυκειά	Χίος	-
208.	Παναγία Γλυκιώτισσα	Κύπρος	-
209.	Παναγία Γλυκογαλούσα	Σαντορίνη	21 Νοεμβρίου
		Ρόδος	-
210.	Παναγία Γλυκοκυματούσα		-
211.	Παναγία Γλυκοφιλούσα	Λέσβος	-
		Άγιον Όρος	-
212.	Παναγία Γλυκύ	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
213.	Παναγία Γλυφαδιώτισσα	Σάμος	-
214.	Παναγία Γλωσσά	Κύπρος	-
215.	Παναγία Γοργοεπήκοος	Μάνδρα Αττικής	-
		Κως	15 Αυγούστου
		Άγιον Όρος	1 Οκτωβρίου
216.	Παναγία Γοργόνα	Λέσβος	Άγνωστη ημερομηνία
217.	Παναγία Γουβερνιώτισσα	Κρήτη	-
218.	Παναγία Γουμένισσα	Κικλίς	-
219.	Παναγία Γουμερά	Μακρυνίτσα	8 Σεπτεμβρίου
220.	Παναγία Γουνιώτισσα	Κρήτη	-
221.	Παναγία Γούντα		-
222.	Παναγία Γουρλομάτα	Λέρος	15 Αυγούστου
223.	Παναγία Γραβά	Πάτμος	23 Αυγούστου
224.	Παναγία Γραφιώτισσα		-
225.	Παναγία Γρηγορίτσα		-
226.	Παναγία Γρηγορούσα	Αθήνα	8 Σεπτεμβρίου
227.	Παναγία Γύψενη		-
228.	Παναγία Γωνιά		-
Δ
229.	Παναγία Δαδιού		-
230.	Παναγία Δαδιώτισσα		-
231.	Παναγία Δακρύβρεχτος		-
232.	Παναγία Δακρυρροούσα	Σινά	-
		Κεφαλλονιά	31 Ιανουαρίου
233.	Παναγία Δαμασιά		-
234.	Παναγία Δαμάστα	Φθιώτιδα	-
235.	Παναγία Δαμνιώτισσα	Νάξος	Άγνωστη ημερομηνία
236.	Παναγία Δέηση		-
237.	Παναγία Δεκαπεντούσα		-
238.	Παναγία Δεμερλιώτισσα	Φάρσαλα	23 Αυγούστου
239.	Παναγία Δένδρου		-
240.	Παναγία Δεξιά	Θεσσαλονίκη	-
241.	Παναγία Δεξιοκρατούσα		-
242.	Παναγία Δεόμενη	Θεσσαλονίκη	-
243.	Παναγία Δερμάτα	Ζάκυνθος	-
244.	Παναγία Δέσποινα	Ικαρία	-
245.	Παναγία Δευτέρου	Κωνσταντινούπολη	-
246.	Παναγία Δημακέλων	Κωνσταντινούπολη	-
247.	Παναγία Δημοκράνια	Θράκη	-
248.	Παναγία Δημοσιάνα	Κέρκυρα	-
249.	Παναγία Διακονούσα		-
250.	Παναγία Διασώζουσα	Πάτμος	15 Αυγούστου
251.	Παναγία Διενή	Ρόδος	-
252.	Παναγία Δικαιόκριτος		-
253.	Παναγία Δικαιότατη		-
254.	Παναγία Διμιοβίτισσα	Μεσσηνία	-
255.	Παναγία Διότισσα	Κεφαλονιά	-
256.	Παναγία Διώτισσα	Κεφαλονιά	-
257.	Παναγία Δοβρά	Βέροια	15 Αυγούστου
258.	Παναγία Δομανδρίου	Λέσβος	-
259.	Παναγία Δομιαμίτισσα	Καρπενήσι	-
260.	Παναγία Δομνιανίτισσας		-
261.	Παναγία Δοξάρισσα		-
262.	Παναγία Δουβέργαινα		-
263.	Παναγία Δουπιανή	Μετέωρα	-
264.	Παναγία Δοχειάρισσα	Άγιον Όρος	-
265.	Παναγία Δραπανιώτισσα	Αργοστόλι	24 Σεπτεμβρίου
266.	Παναγία Δροσιανή	Νάξος	8 Σεπτεμβρίου
267.	Παναγία Δυοχούσαινα	Ψαρά	-
Ε
268.	Παναγία Εγγυήτρια	Σινά	-
269.	Παναγία Έγκλειστριανή	Κύπρος	-
270.	Παναγία Εθνοφρουρούσσα	Κύπρος	-
271.	Παναγία Εικονίστρια	Σκίαθος	-
272.	Παναγιά Εικοσιφοίνισσα	Πάγγαιο Όρος	15 Αυγούστου
273.	Παναγία Εικοσπενταρούσα	Σαμοθράκη	Κινητή εορτή
274.	Παναγία Εισοδιώτισσα	Παγγαίο Όρος	-
275.	Παναγία Εκατονταπυλιανή	Πάρος	15 Αυγούστου
276.	Παναγία Εκκλησιάρχουσα		-
277.	Παναγία Ελαία	Σύμη	-
278.	Παναγία Ελαιοβρύτισσα	Άγιον Όρος	-
279.	Παναγία Έλατος	Άγιον Όρος	-
280.	Παναγία Ελεημονήτρια		-
281.	Παναγία Ελειμονήτρια		-
282.	Παναγία Ελέους		-
283.	Παναγία Ελεούσα	Κύθνος	23 Αυγούστου
		Δομοκός	15 Αυγούστου
		Άγιον Όρος	-
284.	Παναγία Ελέρου	Κάσος	8 Σεπτεμβρίου
285.	Παναγία Ελευθεριώτρια	Ζάκυνθος	8 Σεπτεμβρίου
286.	Παναγία Έλευθερούσα	Πάτμος	-
287.	Παναγία Ελευθερώτρια	Σαλαμίνα	12 Οκτωβρίου
		Διδυμότειχο	28 Οκτωβρίου
		Βασσαράς (Σπάρτη)	1 Οκτωβρίου
		Αθήνα	28 Οκτωβρίου
288.	Παναγία Ελπίδα	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
289.	Παναγία Ελπιδοφόρα		-
290.	Παναγία Ελπίς Πιστών		-
291.	Παναγία Ελώνη	Αρκαδία	23 Αυγούστου
292.	Παναγία Εμπορείου	Κάσσος	-
293.	Παναγία Ένθρονη		-
294.	Παναγία Εννιαμερίτισα	Πάρος	23 Αυγούστου
295.	Παναγία Εξακουστή	Κρήτη	-
296.	Παναγία Εξαπτέρου	Θράκη	-
297.	Παναγία Εξοχική	Νίσυρος	-
298.	Παναγία Εξώσκαλας	Πάτμος	15 Αυγούστου
299.	Παναγία Επακούουσα	Άγιον Όρος	-
300.	Παναγία Επανωκαστρίτισσα		-
301.	Παναγία Επανωχωριανή	Αμοργός	-
302.	Παναγία Επί Σοι χαίρει	Αμοργός	-
303.	Παναγία Επίσκεψη	Τρίκαλα	15 Αυγούστου
304.	Παναγία Επισκοπιανή	Σαντορίνη	15 Αυγούστου
305.	Παναγία Επουράνιος		-
306.	Παναγία Επουράνιος Πύλη		-
307.	Παναγία Επταβηματούσα		-
308.	Παναγία Ερειθιανή	Χίος	15 Αυγούστου
309.	Παναγία Ερυπιανή		-
310.	Παναγία Εσφαγμένη	Άγιον Όρος	-
311.	Παναγία Ευαγγελίστρια	Σκιάθος	25 Μαρτίου
		Ικαρία	25 Μαρτίου
		Βοιωτία	25 Μαρτίου
312.	Παναγία Ευεργέτιδα	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
313.	Παναγία Ευθριανή		-
314.	Παναγία Ευρετή		-
315.	Παναγία Εύσπλαχνος		-
316.	Παναγία Έφορος	Άγιον Όρος	-
317.	Παναγία Εψιμιανή	Πάτμος	-
Ζ
318.	Παναγία Ζαλακιώτισσα		-
319.	Παναγία Ζεραχιώτισσα		-
320.	Παναγία Ζερβάτι	Ζερβάτι (Βόρειος Ήπειρος)	15 Αυγούστου
321.	Παναγία Ζερβιώτισσα	Χανιά	Άγνωστη ημερομηνία
322.	Παναγία Ζεριχιώτισσα		-
323.	Παναγία Ζερμπτίτσης		-
324.	Παναγία Ζιδανιώτισσα	Κοζάνη	8 Σεπτεμβρίου
325.	Παναγία Ζυλή		-
326.	Παναγία Ζωάρκεια		-
327.	Παναγία Ζωήρρυτος		-
328.	Παναγία Ζωηφόρος		-
329.	Παναγία Ζωοδότειρα		-
330.	Παναγία Ζωοδότρα		-
331.	Παναγία Ζωοδόχος		-
332.	Παναγία Ζωοπηγή		-
333.	Παναγία Ζωοπόρος		-
334.	Παναγία Ζωοτόκος		-
Η
335.	Παναγία Ηγήτρια		-
336.	Παναγία Ηγουμένη		-
337.	Παναγία Ηδύπνους		-
338.	Παναγία Ηλιόκαλη	Σαλαμίνα Κύπρου	-
339.	Παναγία Ηλιοτόκος		-
Θ
340.	Παναγία Θαλασσινή	Άνδρος	15 Αυγούστου
341.	Παναγία Θαλασσίτρα	Μήλος	2 Φεβρουαρίου
342.	Παναγία Θαλασσομάχισσα	Κεφαλονιά	-
343.	Παναγία Θαλασσομαχούσα	Ζάκυνθος	15 Αυγούστου
344.	Παναγία Θαρεινή		-
345.	Παναγία Θεάλεχτη		-
346.	Παναγία Θεματισσιάνα	Κεφαλονιά	-
347.	Παναγία Θεοδίδαχτη		-
348.	Παναγία Θεοδόξαστη		-
349.	Παναγία Θεόκλητη		-
350.	Παναγία Θεοκνήτωρ		-
351.	Παναγία Θεοκόσμητη		-
352.	Παναγία Θεόληπτος		-
353.	Παναγία Θεομάνα	Νέα Κίος Αργολίδας	23 Αυγούστου
354.	Παναγία Θεομητροπρεπεστέρα		-
355.	Παναγία Θεοσκέπαστη	Σαντορίνη	26 Δεκεμβρίου
		Άνδρος	Κινητή εορτή
356.	Παναγία Θεοτίμητη		-
357.	Παναγία Θεοτοκά	Αμοργός	-
358.	Παναγία Θεοτόκισσα	Τήλος	-
359.	Παναγία Θεοτόκος		-
360.	Παναγία Θεουργία		-
361.	Παναγία Θεοφάνα	Κέα	-
362.	Παναγία Θεόφραστος		-
363.	Παναγία Θεόφρων		-
364.	Παναγία Θεραπειώτισσα	Κωνσταντινούπολη	-
365.	Παναγία Θερμιανή	Νίσυρος	-
366.	Παναγία Θευαγέστατη		-
367.	Παναγία Θημιανή	Κρήτη	-
368.	Παναγία Θρηνούσα		-
369.	Παναγία Θρηνωδούσσα	Νίσυρος	-
370.	Παναγία Θρυλιδιώτισσα	Λευκωσία	-
371.	Παναγία Θωμιανή		-
Ι
372.	Παναγία Ίαμα		-
373.	Παναγία Ίαση		-
374.	Παναγία Ιερόβλαστος		-
375.	Παναγία Ιερομύτης		-
376.	Παναγία Ιεροσολυμίτισσα	Ιεροσόλυμα	15 Αυγούστου
377.	Παναγία Ιλαρώτατη		-
378.	Παναγία Ιμερόεσσα		-
379.	Παναγία Ισηγορία		-
Κ
380.	Παναγία Καβουράδαινα	Λέρος	15 Αυγούστου
381.	Παναγία Καγιά		-
382.	Παναγία Καζάν	Μάνδρα Αττικής	-
383.	Παναγία Καθαριώτισσα	Ιθάκη	8 Σεπτεμβρίου
384.	Παναγία Καθαρών		-
385.	Παναγία Καθολική	Ρόδος	23 Αυγούστου
386.	Παναγία Καθρέπτης		-
387.	Παναγία Κακαβιώτισσα	Λήμνος	Κινητή εορτή
388.	Παναγία Κακιά Μέλισσα	Κύθηρα	2 Φεβρουαρίου
389.	Παναγία Κακόβολου	Κύθνος	21 Νοεμβρίου
390.	Παναγία Κακοπερατού	Μαραθόκαμπος	-
391.	Παναγία Καλαθή		-
392.	Παναγία Καλαμιώτισσα	Ανάφη	8 Σεπτεμβρίου
393.	Παναγία Καλάμου		-
394.	Παναγία Καλαμούς	Ξάνθη	15 Αυγούστου
395.	Παναγία Καλιγού		-
396.	Παναγία Καλλίτοκος		-
397.	Παναγία Καλολειβαδιανή	Κύθνος	8 Σεπτεμβρίου
398.	Παναγία Καλοπέτρα	Ρόδος	15 Αυγούστου
399.	Παναγία Καλού	Σαντορίνη	15 Αυγούστου
400.	Παναγία Καλού Νερού		-
401.	Παναγία Καλυβιανή		-
402.	Παναγία Καμακάρι		-
403.	Παναγία Καμαριώτισσα	Σαμοθράκη	Κινητή εορτή
404.	Παναγία Καματερός		-
405.	Παναγία Καμένη		-
406.	Παναγία Καμπιώτισσα		-
407.	Παναγία Κάμπου		-
408.	Παναγία Κανάλα	Κύθνος	15 Αυγούστου
409.	Παναγία Κανδήξη		-
410.	Παναγία Κανταριώτισσα		-
411.	Παναγιά Καπνικαρέα	Αθήνα	21 Νοεμβρίου
412.	Παναγία Καρδιανή	Σύρος	8 Σεπτεμβρίου
413.	Παναγία Καρδιοβαστάζουσα		-
414.	Παναγία Καρδιώτισσα	Κρήτη	-
415.	Παναγία Καρποφορούσα		-
416.	Παναγία Καρυδιανή	Κρήτη	2 Φεβρουαρίου
417.	Παναγία Καρύπη		-
418.	Παναγία Κασσωπίτρα	Κέρκυρα	8 Μαΐου
		Άρτα	8 Μαΐου
419.	Παναγία Καστριανή	Κέα	15 Αυγούστου
420.	Παναγία Κάστρου	Λέρος	15 Αυγούστου
421.	Παναγία Καστρουλέρου		-
422.	Παναγία Κατάκαρπος		-
423.	Παναγία Κατακεκρυμμένη (ή Πορτοκαλούσα)	Άργος	21 Νοεμβρίου
424.	Παναγία Καταλωνική		-
425.	Παναγία Κατάπαυση		-
426.	Παναγία Καταπολιανή	Τήνος	1 Σεπτεμβρίου
427.	Παναγία Καταφυγή	Κρήτη	-
428.	Παναγία Κατοπολιανή	Αμοργός	-
429.	Παναγία Καψοδερματούσα		-
430.	Παναγία Κερά		-
431.	Παναγία Κερατσάνισσα	Οξύλιθος Ευβοίας	8 Σεπτεμβρίου
432.	Παναγία Κερνίτσα	Αρκαδία	-
433.	Παναγία Κέρνιτσα		-
434.	Παναγία Κεροπολίτισσα	Κρήτη	-
435.	Παναγία Κεφαλαριώτισσα	Αργολίδα	Κινητή εορτή
436.	Παναγία Κεχαριτωμένη	Τροιζηνία	-
		Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
437.	Παναγία Κεχρινιώτισσα		-
438.	Παναγία Κήπου	Μήλος	-
439.	Παναγία Κηπουραίων	Κεφαλλονιά	25 Μαρτίου
440.	Παναγία Κισσιώτισσα		-
441.	Παναγία Κιτιού		-
442.	Παναγία Κιτρινοπετρίτισσα	Αυστραλία	4 Οκτωβρίου
443.	Παναγία Κλειβωκά	Αρκαδία	Κινητή εορτή
444.	Παναγία Κλειδί του Παραδείσου		-
445.	Παναγία Κλεισούρας		-
446.	Παναγία Κλεφτοπαναγιά		-
447.	Παναγία Κοιμητηρίων		-
448.	Παναγία Κόκκινη		-
449.	Παναγία Κολοκυθιώτισσα		-
450.	Παναγία Κολυβιανή		-
451.	Παναγία Κορκοδειλιά		-
452.	Παναγία Κορυφή		-
453.	Παναγία Κορυφινή		-
454.	Παναγία Κορυφιώτισσα	Καμάρι Κορινθίας	Κινητή εορτή
455.	Παναγία Κορφιάτισσα		-
456.	Παναγία Κοσμοπόθητος		-
457.	Παναγία Κοσμοσώτηρα	Φέρες Έβρου	15 Αυγούστου
458.	Παναγία Κοσυφοίνισσα		-
459.	Παναγία Κότσικα		-
460.	Παναγία Κουκουζέλισσα	Νέα Κίος Αργολίδας	12 Ιουλίου
		Άγιον Όρος	21 Νοεμβρίου
461.	Παναγία Κουμάνα	Πάτμος	-
462.	Παναγία Κουμαρού	Μύκονος	-
463.	Παναγία Κουμπελίδικη		-
464.	Παναγία Κουνίστρα	Σκιάθος	21 Νοεμβρίου
465.	Παναγία Κουνοπιώτισσα		-
466.	Παναγία Κουρίου		-
467.	Παναγία Κουροτρόφος		-
468.	Παναγία Κουτσουριώτισσα	Ερατεινή (Φωκίδα)	23 Αυγούστου
469.	Παναγία Κουτσουρώ		-
470.	Παναγία Κουφή		-
471.	Παναγία Κουφή Πέτρας		-
472.	Παναγία Κοφινή		-
473.	Παναγία Κόχη	Σίφνος	-
474.	Παναγία Κρανιώτισσα - Φαναριώτισσα	Πετρίλο Αγράφων	-
475.	Παναγία Κρεμαστή	Ηλεία	23 Αυγούστου
476.	Παναγία Κρήνα	Χίος	Άγνωστη ημερομηνία
477.	Παναγία Κρομμυδιώτισσα		-
478.	Παναγία Κρυπτή	Βενετία - Ιταλία	15 Αυγούστου
479.	Παναγία Κτιστή		-
480.	Παναγία Κτιτόρισσα		-
481.	Παναγία Κυκκώτισσα		-
482.	Παναγία Κυπαιότισσα		-
483.	Παναγία Κυπαρισσιώτισσα		-
484.	Παναγία Κυρά	Σαντορίνη	8 Σεπτεμβρίου
		Νίσυρος	23 Αυγούστου
		Κάρπαθος	23 Αυγούστου
		Κάλυμνος	15 Αυγούστου
		Αλόννησος	8 Σεπτεμβρίου
485.	Παναγία Κυρά Ξένης	Τήνος	-
486.	Παναγία Κυρά των Αγγέλων	Μύκονος	-
		Κέρκυρα	15 Αυγούστου
487.	Παναγία Κυρά-Χωστή	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
488.	Παναγία Κυρά-Ψηλή	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
489.	Παναγία Κώμη		-
Λ
490.	Παναγία Λαγκαδιού	Θηρασία	21 Νοεμβρίου
491.	Παναγία Λαγκαδιώτισσα	Χαλκίδα	8 Σεπτεμβρίου
492.	Παναγία Λαγουδιανή	Θεσσαλονίκη	-
493.	Παναγία Λακκοσκητιώτισα	Άγιον Όρος	-
494.	Παναγία Λαμπηδών	Πήλιο	-
495.	Παναγία Λαμπρότατη		-
496.	Παναγία Λαμπροφορία		-
497.	Παναγία Λαοδηγήτρια	Θεσσαλονίκη	Κινητή εορτή
498.	Παναγία Λαού		-
499.	Παναγία Λαουτσάνισσα	Εύβοια	-
500.	Παναγία Λαρνιώτισσα	Κάρπαθος	8 Σεπτεμβρίου
501.	Παναγία Λατομίτισσα	Χίος	15 Αυγούστου
502.	Παναγία Λαυριώτισσα		-
503.	Παναγία Λάχνη	Πάτμος	-
504.	Παναγία Λεμονήτρα	Τήνος	-
505.	Παναγία Λεμονίτισσα	Σύμη	15 Αυγούστου
506.	Παναγία Λεσινιώτισσα	Αιτωλοακαρνανία	23 Αυγούστου
507.	Παναγία Λευκουσιάς	Ικαρία	-
508.	Παναγία Λέφαινα	Ικαρία	-
509.	Παναγία Λεχούσα		-
510.	Παναγία Λεχωβίτισσα	Κόρινθος	-
511.	Παναγία Λήμνου	Ικαρία	-
512.	Παναγία Λιαουτσιάνισσα	Κύμη	15 Αυγούστου
513.	Παναγία Λιβαδιώτισσα	Κύπρος	-
514.	Παναγία Λιβός	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
515.	Παναγία Λιμενιώτισσα	Κύπρος	-
516.	Παναγία Λίμνης	Λέρος	-
517.	Παναγία Λιμνιά	Λίμνη Ευβοίας	8 Σεπτεμβρίου
518.	Παναγία Λινοβρόχια	Ιθάκη	-
519.	Παναγία Λιόσα		-
520.	Παναγία Λογκοβάρδα	Πάρος	-
521.	Παναγία Λοιμιώτισσα		-
522.	Παναγία Λουβαρά	Κύπρος	-
523.	Παναγία Λουλουδιανή	Ηράκλειο	-
524.	Παναγία Λούμα	Πάρος	-
525.	Παναγία Λύδδης	Πάρος	-
526.	Παναγία Λυκοδήμου	Πάρος	-
527.	Παναγία Λυκούρεσι		-
528.	Παναγία Λυκουρισιώτισσα	Σκουτερά Αγρινίου	31 Αυγούστου
529.	Παναγία Λυπημένη	Πάρος	-
Μ
530.	Παναγία Μαγαζιώτισσα	Κεφαλονιά	-
531.	Παναγία Μαδύτου		-
532.	Παναγιά Μακαριώτισσα	Βοιωτία	23 Αυγούστου
533.	Παναγία Μακελάρια		-
534.	Παναγία Μακρινή	Σάμος	15 Αυγούστου
535.	Παναγία Μακρυμάλλη	Εύβοια	23 Αυγούστου
536.	Παναγία Μακρυνή	Μαραθόκαμπος	-
537.	Παναγία Μαλαματένια	Τήνος	23 Αυγούστου
538.	Παναγία Μαλεβή	Αρκαδία	15 Αυγούστου
539.	Παναγία Μαλίκη	Ύδρα	23 Αυγούστου
540.	Παναγία Μαλτέζα	Σαντορίνη	21 Νοεμβρίου
541.	Παναγία Μανδαλάκη	Τήνος	-
542.	Παναγία Μανεδή		-
543.	Παναγία Μάννα των παίδων	Κύπρος	-
544.	Παναγιά Μαντζαριώτισσα	Οξύλιθος Ευβοίας	23 Αυγούστου
545.	Παναγία Μαντιλούσα		-
546.	Παναγία Μαραθούντα		-
547.	Παναγία Μαρμαρινή	Σαντορίνη	15 Αυγούστου
548.	Παναγία Μαρουλιανή	Σαντορίνη	2 Φεβρουαρίου
549.	Παναγία Μαστών		-
550.	Παναγία Μαύρη	Λέρος	-
551.	Παναγία Μαυριώτισσα		-
552.	Παναγία Μαυρομμάτα		-
553.	Παναγία Μαυρομωλίτισσα	Φανάρι	-
554.	Παναγία Μαχαιριώτισσα	Κύπρος	18 Οκτωβρίου
555.	Παναγία Μαχαιρωμένη		-
556.	Παναγία Με τους κρίνους		-
557.	Παναγία Μεγάλη	Σάμος	23 Αυγούστου
		Θήβα	-
558.	Παναγία Μεγαλομάρτυρος		-
559.	Παναγία Μεγαλομάτα	Τήνος	2 Φεβρουαρίου
		Σκιάθος	Ειδικός εορτασμός
560.	Παναγία Μεγαλοσπηλαιώτισσα	Καλάβρυτα	15 Αυγούστου
561.	Παναγία Μεγαλόχαρη	Τήνος	25 Μαρτίου
562.	Παναγία Μελαχρινή		-
563.	Παναγία Μελικαρού	Σκύρος	15 Αυγούστου
564.	Παναγία Μενετές	Κάρπαθος	15 Αυγούστου
565.	Παναγία Μεσίτρια	Κύπρος	-
566.	Παναγία Μεσοπαντήτισσα	Κρήτη	13 Ιανουαρίου
567.	Παναγία Μεσοπόντισσα	Μετεώρα	-
568.	Παναγία Μεσοσπορίτισσα	Οξύλιθος Ευβοίας	21 Νοεμβρίου
		Καλύβια (Εννέα Πύργοι)	21 Νοεμβρίου
569.	Παναγία Μετόχι	Σαντορίνη	21 Νοεμβρίου
570.	Παναγία Μηλεσιώτισσα	Ωρωπός	21 Νοεμβρίου
571.	Παναγία Μηλιώτισσα	Μηλιά Αριδαίας	8 Σεπτεμβρίου
572.	Παναγία Μητέρα		-
573.	Παναγία Μητέρα Θεού επί τον θρόνο		-
574.	Παναγία Μικρά		-
575.	Παναγία Μογρονήσι		-
576.	Παναγία Μολυβδοσκέβαστη		-
577.	Παναγία Μοναρκά		-
578.	Παναγία Μοναχή	Σίφνος	-
579.	Παναγία Μουχλίου	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
580.	Παναγία Μπαλή	Σίφνος	-
581.	Παναγία Μπάμπιανη	Λάκκα Πέλλας	15 Αυγούστου
582.	Παναγία Μπαφέρου	Στεμνίτσα	-
583.	Παναγία Μπελώνια	Σαντορίνη	2 Φεβρουαρίου
584.	Παναγία Μποργανούλα	Κάσος	8 Σεπτεμβρίου
585.	Παναγία Μπόρια	Κορυτσά	-
586.	Παναγία Μυρελαίου (ή Μυρόδυνου)	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
587.	Παναγία Μυροβλύτισσα	Πουλίτσα Κορινθίας	-
		Άγιον Όρος	-
588.	Παναγία Μυρσινιδίου	Χίος	24 Σεπτεμβρίου
589.	Παναγία Μυρσινιώτισσα	Λέσβος	-
590.	Παναγία Μυρταριώτισσα	Σύμη	15 Αυγούστου
591.	Παναγία Μυρτενή	Ρόδος	-
592.	Παναγία Μυρτιδιώτισσα	Σαντορίνη	24 Σεπτεμβρίου
		Νάξος	24 Σεπτεμβρίου
		Κύθηρα	24 Σεπτεμβρίου
		Κέρκυρα	24 Σεπτεμβρίου
593.	Παναγία Μυρτιώτισσα	Κάλυμνος	-
594.	Παναγία Μυφελαιώτισσα		-
Ν
595.	Παναγία Νάπα	Ρόδος	-
596.	Παναγία Νάπη (Αγία Νάπα)	Κύπρος	8 Σεπτεμβρίου
597.	Παναγία Νάσσα		-
598.	Παναγία Ναυπακτιώτισσα	Ναύπακτος	Ειδικός εορτασμός
599.	Παναγία Ναυπλιώτισσα	Ρόδος	-
600.	Παναγία Νέα		-
601.	Παναγία Νεαμονήτισσα	Χίος	15 Αυγούστου
602.	Παναγία Νέγρων		-
603.	Παναγία Νεοφανείσα	Σαλαμίνα	-
604.	Παναγία Νερατζιώτισσα	Αμαρούσιο	-
605.	Παναγία Νεροφορούσα	Κύπρος	-
606.	Παναγία Νευροκοπιώτισσα		-
607.	Παναγία Νιαμονίτισα	Χίος	-
608.	Παναγία Νίκης	Κρήτη	-
609.	Παναγία Νικητιάτου	Κρήτη	-
610.	Παναγία Νικηφόρου	Κρήτη	-
611.	Παναγία Νικοποιός	Κρήτη	-
612.	Παναγία Νίκου	Κύθνος	15 Αυγούστου
613.	Παναγία Ντινιούς	Εύβοια	23 Αυγούστου
614.	Παναγία Ντόλιαννη	Καστοριά	-
615.	Παναγία Νυμφοτόκος		-
Ξ
616.	Παναγία Ξαρφανιώτισσα		-
617.	Παναγία Ξενιά	Αλμυρός Μαγνησίας	-
618.	Παναγία Ξενοβλήτης		-
619.	Παναγία Ξενοπούλα		-
620.	Παναγία Ξένων	Λευκάδα	8 Σεπτεμβρίου
621.	Παναγία Ξεσκλαβώστρα		-
622.	Παναγία Ξεσπορίτισσα		-
623.	Παναγία Ξηροκαμπίτισσα		-
624.	Παναγία Ξηροπηγαδιώτισα		-
625.	Παναγία Ξηρορείτισσα		-
626.	Παναγία Ξιδού		-
627.	Παναγία Ξισώτισσα		-
628.	Παναγία Ξυνήγορος		-
Ο
629.	Παναγία Οδηγήτρια	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
		Κίμωλος	21 Νοεμβρίου
		Άγιον Όρος	20 Ιουνίου
630.	Παναγία Οδηγών	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
631.	Παναγία Οικειώτατη		-
632.	Παναγία Οικοκυρά		-
633.	Παναγία Οικονόμισσα		-
634.	Παναγία Οικονόμου		-
635.	Παναγία Ολβιόδωρος		-
636.	Παναγία Ολυμπίτισσα	Κάρπαθος	15 Αυγούστου
637.	Παναγία Ολυμπιώτισσα	Ελασσόνα	15 Αυγούστου
638.	Παναγία Ομόθεος		-
639.	Παναγία Ομονοούσα		-
640.	Παναγία Ομπλού	Πελοπόνησσος	-
641.	Παναγία Οξυλιθιώτισσα	Οξύλιθος Ευβοίας	25 Μαρτίου
642.	Παναγία Ορθοκωστά		-
643.	Παναγία Ορφανή	Κρήτη	15 Αυγούστου
644.	Παναγία Οσιώτατη		-
645.	Παναγία Ουρανού και Γης		-
646.	Παναγία Ουρανοφόρα		-
647.	Παναγία Ουρανών		-
648.	Παναγία Ουρβικίου		-
649.	Παναγία Οφιδιώτισσα		-
Π
650.	Παναγία Παγγαιότισσα		-
651.	Παναγία Πάθους	Ταξιάρχης Ευβοίας	-
652.	Παναγία Παθών	Χίος	-
653.	Παναγία Παιδεύσασα		-
654.	Παναγία Παλαιοκαστρίτισσα	Κερκύρα	Κινητή εορτή
655.	Παναγία Παλαιοκάστρου	Λέρος	15 Αυγούστου
656.	Παναγία Παλαιολογίνα		-
657.	Παναγία Παλαιοφορίτισσα	Βέροια	23 Αυγούστου
658.	Παναγία Παλατιανή		-
659.	Παναγία Παλίνου		-
660.	Παναγία Παμμακάριστος	Κωνσταντινούπολη	1 Σεπτεμβρίου
661.	Παναγία Παναγιόχορτο		-
662.	Παναγία Πανάμωμος		-
663.	Παναγία Πανάχραντος	Άνδρος	15 Αυγούστου
664.	Παναγία Παντάνασσα	Σίκινος	Κινητή εορτή
		Μυστράς	Ειδικός εορτασμός
		Λειψοί	23 Αυγούστου
		Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
665.	Παναγία Παντευλόγητη		-
666.	Παναγία Πάντιμος		-
667.	Παναγία Παντοβασίλισσα	Ραφήνα	8 Σεπτεμβρίου
668.	Παναγία Παντοβλεπούσα	Θάσος	-
669.	Παναγία Παντόχαρα		-
670.	Παναγία Πάντων Xαρά	Καλέντζι Κορινθίας	-
		Άγιον Όρος	-
671.	Παναγία Παπαμελέτιου	Σκόπελος	-
672.	Παναγία Παραβουνιώτισσα	Ερέτρια	Κινητή εορτή
673.	Παναγία Παραδείσι Αρχαγγέλου	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
674.	Παναγία Παράκλησις	Άγιον Όρος	-
675.	Παναγία Παραμυθία	Άγιον Όρος	21 Ιανουαρίου
676.	Παναγία Παραμυθιώτισσα	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
677.	Παναγία Παραπορτιανή	Μύκονος	15 Αυγούστου
678.	Παναγία Παρηγορήτρα		-
679.	Παναγία Παρηγορίτισσα		-
680.	Παναγία Παρθένα		-
681.	Παναγία Πασών γενεών ευφροσύνη	Αττική	8 Σεπτεμβρίου
682.	Παναγία Παυσολύπη		-
683.	Παναγία Πειραιώτισσα		-
684.	Παναγία Πελαγονίτισσα		-
685.	Παναγία Πελεκητή	Πίνδος	15 Αυγούστου
686.	Παναγία Πεπελινίτσης		-
687.	Παναγία Πέρα (Παναγιά)	Κάσος	15 Αυγούστου
688.	Παναγία Περίβλεπτος	Πολιτικά	15 Αυγούστου
		Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
689.	Παναγία Περλιγού		-
690.	Παναγία Πετραϊδα		-
691.	Παναγία Πλαγιά		-
692.	Παναγία Πλατανιώτισσα	Καλάβρυτα	8 Σεπτεμβρίου
693.	Παναγία Πλατσανή	Σαντορίνη	Κινητή εορτή
694.	Παναγία Πλατυτέρα	Κέρκυρα	15 Αυγούστου
695.	Παναγία Πλημμυριανή	Ρόδος	15 Αυγούστου
696.	Παναγία Ποδίθου	Κύπρος	Κινητή εορτή
697.	Παναγία Πολίτισσα	Τήλος	23 Αυγούστου
698.	Παναγία Πολυσπορίτισσα		-
699.	Παναγία Πονολύτρια	Σέρρες	28 Οκτωβρίου
700.	Παναγία Πόνου		-
701.	Παναγία Πορταΐτισσα	Αστυπάλαια	15 Αυγούστου
		Άγιον Όρος	Κινητή εορτή
702.	Παναγία Πορτιανή	Μήλος	15 Αυγούστου
703.	Παναγία Ποταμίτισσα	Νίσυρος	8 Σεπτεμβρίου
704.	Παναγία Πουλάτη		-
705.	Παναγία Πρέκλα	Σκιάθος	Ειδικός εορτασμός
706.	Παναγία Πρέσβειρα		-
707.	Παναγία Προαναγγελλομένη		-
708.	Παναγία Προπύλη		-
709.	Παναγία Προσηγορία		-
710.	Παναγία Προσίστισσα		-
711.	Παναγία Προστάτρια		-
712.	Παναγία Προσφυγιά		-
713.	Παναγία Προυσιώτισσα	Ευρυτανία	23 Αυγούστου
714.	Παναγία Πρωτόθρονη	Νάξος	25 Μαρτίου
715.	Παναγία Πυριότισσα		-
716.	Παναγία Πυροβοληθείσα	Άγιον Όρος	-
Ρ
717.	Παναγία Ραγίου		-
718.	Παναγία Ραιδιώτισσα	Ιωάννινα	-
719.	Παναγία Ραϊθού		-
720.	Παναγία Ραχοπήδη		-
721.	Παναγία Ρευματοκράτειρα		-
722.	Παναγία Ροβέλιστα	Άρτα	8 Σεπτεμβρίου
723.	Παναγία Ροδινή		-
724.	Παναγία Ρόδον Αμάραντον	Πειραιάς	Κινητή εορτή
725.	Παναγία Ροϊδίτισσα		-
726.	Παναγία Ρόμβη		-
727.	Παναγία Ρουμελιώτισσα		-
728.	Παναγία Ροχονιάτη		-
Σ
729.	Παναγία Σαμακιώτισσα		-
730.	Παναγία Σαμαρίνας	Γρεβεννά	-
731.	Παναγία Σαραντασκαλιώτισσα	Μαραθόκαμπου	-
732.	Παναγία Σέλτσου	Άρτα	23 Αυγούστου
733.	Παναγία Σεπτεμβριανή		-
734.	Παναγία Σερίφου (ή Ξυλοπαναγιά)	Σέριφος	15 Αυγούστου
735.	Παναγία Σημάου		-
736.	Παναγία Σικελία	Χίος	8 Σεπτεμβρίου
737.	Παναγία Σινασσίτισσα	Ξυλόκαστρο Κορινθίας	-
738.	Παναγία Σίντη	Κύπρος	Άγνωστη ημερομηνία
739.	Παναγία Σκάλα του Ουρανού		-
740.	Παναγία Σκαλωτή		-
741.	Παναγία Σκαφιδιώτισσα		-
742.	Παναγία Σκιαδενή	Ρόδος	8 Σεπτεμβρίου
743.	Παναγία Σκοπιότισσα		-
744.	Παναγία Σκριπού	Ορχομενός	10 Σεπτεμβρίου
745.	Παναγία Σοίριζα		-
746.	Παναγία Σοτομβριανή		-
747.	Παναγία Σουμελά	Καστανιά Ημαθίας	15 Αυγούστου
748.	Παναγία Σπηλαιώτισσα	Άγραφα Πίνδος	Κινητή εορτή
749.	Παναγία Σπηλιανή	Νίσυρος	15 Αυγούστου
750.	Παναγία Σταυρού	Πάτμος	-
751.	Παναγία Στεφάνα		-
752.	Παναγία Στρατηλάτισσα	Κύθνος	15 Αυγούστου
753.	Παναγία Συνεμπάστρα	Κεφαλονιά	-
754.	Παναγία Σώματα		-
755.	Παναγία Σωτήρα		-
Τ
756.	Παναγία Ταξιδιάρα		-
757.	Παναγία Ταρτάνα	Καρπενήσι	-
758.	Παναγία Ταταρνώτισσα		-
759.	Παναγία Ταυριώτισσα	Ταύρος (Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου)	1 Αυγούστου
760.	Παναγία Τελένδου	Κάλυμνος	Κινητή εορτή
761.	Παναγία Τίμια Σκέπη		-
762.	Παναγία Τιμιωτέρα		-
763.	Παναγία Τοπλoύ	Κρήτη	-
764.	Παναγία Τόσο νερό	Σίφνος	15 Αυγούστου
765.	Παναγία Τουρλιανή	Μύκονος	15 Αυγούστου
766.	Παναγία Τοχνιώτισσα	Κύπρος	25 Μαρτίου
767.	Παναγία Τρικεριώτισσα	Τρίκερι	10 Σεπτεμβρίου
768.	Παναγία Τρικορφιώτισσα	Δωρίδα Φωκίδας	15 Αυγούστου
769.	Παναγία Τρικουκιώτισσα	Κύπρος	15 Αυγούστου
770.	Παναγία Τριχερούσα	Χρυσόκαστρο Καβάλας	-
		Άγιον Όρος	12 Ιουλίου
771.	Παναγία Τροβάτου		-
772.	Παναγία Τροοδίτισσα	Κύπρος	15 Αυγούστου
773.	Παναγία Τρουλή		-
774.	Παναγία Τρουλωτή	Λέσβος	-
775.	Παναγία Τρυπητή	Αίγιο	Κινητή εορτή
776.	Παναγία Τρυφερούσα		-
777.	Παναγία Τσαμπίκα	Ρόδος	8 Σεπτεμβρίου
778.	Παναγία Τσιπιώτισσα		-
779.	Παναγία Τσουκχουών	Κάλυμνος	-
780.	Παναγία Τσυκκώτισσα		-
Υ
781.	Παναγία Υγείας		-
782.	Παναγία Υπακοή	Πάτμος	-
783.	Παναγιά Υπαπαντής	Καλαμάτα	2 Φεβρουαρίου
784.	Παναγία Υπάρχουσα	Ιεροσόλυμα	-
785.	Παναγία Υπέρμαχος		-
786.	Παναγία Υπογειώτισσα		-
787.	Παναγία Υποστροφή		-
788.	Παναγία Υψενής	Ρόδος	Κινητή εορτή
789.	Παναγία Υψηλή	Κέρκυρα	15 Αυγούστου
Φ
790.	Παναγία Φαλάνδρας		-
791.	Παναγία Φανερουλιώτισσα		-
792.	Παναγία Φανερωμένη	Χιλιομόδι Κορινθίας	-
		Ύδρα	15 Αυγούστου
		Σαλαμίνα	23 Αυγούστου
		Ρόδος	Κινητή εορτή
		Πάρος	-
		Νέα Σκιώνη Χαλκιδικής	23 Αυγούστου
		Νέα Αρτάκη - Χαλκίδα	23 Αυγούστου
		Νάξος	15 Αυγούστου
		Λευκάδα	Κινητή εορτή
		Ηρακλείτσα Καβάλας	-
793.	Παναγία Φαρμακολύτρα		-
794.	Παναγία Φαρμάκου		-
795.	Παναγία Φάρος		-
796.	Παναγία Φιδιότισσα		-
797.	Παναγία Φιδοποταμιανή		-
798.	Παναγία Φιδούσα	Κεφαλονιά	15 Αυγούστου
799.	Παναγία Φίδωσα		-
800.	Παναγία Φιλερήμου	Ρόδος	24 Σεπτεμβρίου
801.	Παναγία Φιλωτίτισσα	Νάξος	15 Αυγούστου
802.	Παναγία Φλαμπουριανή	Κύθνος	23 Αυγούστου
803.	Παναγία Φλεβαριανή		-
804.	Παναγία Φλεβαριώτισσα	Σαλαμίνα	2 Φεβρουαρίου
805.	Παναγία Φλεβαριώτισσα (ή Λιβύης)	Αστυπάλαια	2 Φεβρουαρίου
806.	Παναγία Φοβερά Προστασία	Άγιον Όρος	Κινητή εορτή
807.	Παναγία Φοδελιώτισσα	Φόδελα (Ηράκλειο Κρήτης)	-
808.	Παναγία Φοινικιώτισσα	Χρυσούπολη Περιστερίου	8 Σεπτεμβρίου
		Σαντορίνη	15 Αυγούστου
809.	Παναγία Φουρτούνα	Σκύρος	-
810.	Παναγία Φραγγαβίλλα	Αμαλιάδα	-
811.	Παναγία Φρόκαλα	Σκύρος	-
812.	Παναγία Φωτοβολούσα		-
Χ
813.	Παναγία Χαβιαρά	Βέροια	21 Νοεμβρίου
814.	Παναγία Χαιρετισμών		-
815.	Παναγία Χαλκέων	Θεσσαλονίκη	-
816.	Παναγία Χαλκοπρατείων	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
817.	Παναγία Χαμηλή	Κέρκυρα	15 Αυγούστου
818.	Παναγία Χάρακα	Κρήτη	-
819.	Παναγία Χαρδακιώτισσα	Κυθραία	-
820.	Παναγία Χαριτωμένη	Κάλυμνος	-
821.	Παναγία Χάρου	Λειψοί	23 Αυγούστου
822.	Παναγία Χατηριάνισσα	Οξύλιθος Ευβοίας	15 Αυγούστου
823.	Παναγία Χελιδονού		-
824.	Παναγία Χιλιαρμενίτισσα	Κρήτη	-
825.	Παναγία Χιλιονοματούσα		-
826.	Παναγία Χοζοβιώτισσα	Αμοργός	21 Νοεμβρίου
827.	Παναγία Χοτάσια		-
828.	Παναγία Χρυσαλινιώτισσα	Λευκωσία - Κύπρος	2 Φεβρουαρίου
829.	Παναγία Χρυσαφίτισσα	Μονεμβασία	Κινητή εορτή
830.	Παναγία Χρυσοβαλάντη		-
831.	Παναγία Χρυσοβίτζα		-
832.	Παναγία Χρυσογαλατούσα		-
833.	Παναγία Χρυσογαλούσα		-
834.	Παναγία Χρυσοδαφνιώτισσα		-
835.	Παναγία Χρυσοελεούσα		-
836.	Παναγία Χρυσοκαμαριώτισσα		-
837.	Παναγία Χρυσοκαστριώτισσα	Πλάκα	-
838.	Παναγία Χρυσοκελλαριά		-
839.	Παναγία Χρυσοκεφάλου	Πόντος	-
840.	Παναγία Χρυσοκουβουκλιώτισσα		-
841.	Παναγία Χρυσοκουλλουριώτισσα		-
842.	Παναγία Χρυσολεόντισσσα	Αίγινα	15 Αυγούστου
843.	Παναγία Χρυσολεούσα		-
844.	Παναγία Χρυσολλογιάτισσα		-
845.	Παναγία Χρυσομαλλούσα	Λέσβος	-
846.	Παναγία Χρυσονεγκωμίτισσα		-
847.	Παναγία Χρυσοπαντάνασσα		-
848.	Παναγία Χρυσοπατερίνισσα		-
849.	Παναγία Χρυσοπηγή	Σκύρος	-
		Σίφνος	Κινητή εορτή
850.	Παναγία Χρυσοποδαρίτισσα		-
851.	Παναγία Χρυσοπολίτισσα	Νάξος	21 Νοεμβρίου
		Κύπρος	-
852.	Παναγία Χρυσορρογιάτισσα	Κύπρος	15 Αυγούστου
853.	Παναγία Χρυσοσκαλίτισσα	Κρήτη	15 Αυγούστου
854.	Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα	Καλάβρυτα	-
		Αθήνα	-
855.	Παναγία Χρυσοχεριά	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
856.	Παναγία Χώρα του Αχωρήτου		-
Ψ
857.	Παναγία Ψερίμου	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
858.	Παναγία Ψυχοσώστρια		-
Ω
859.	Παναγία Ωραία Κηπουρός		-

Τὸ ἄβατoν τοῦ Ἁγίου Ὄρους
καὶ
ἡ χειροτονία τῶν γυναικῶν
κατὰ τὴν παράδοση τῆς ἐκκλησίας
τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους
http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/gewrgios_grhgoriaths/abaton_xeirotonia.htm
Πολὺς λόγος γίνεται τελευταῖα γιὰ τὴν κατάργησι τοῦ ἀβάτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τὴν χειροτονία γυναικῶν. Ἐζητήθη καὶ ἡ ἰδική μου γνώμη, τὴν ὁποία καὶ καθηκόντως διατυπώνω, διότι κατὰ τὸν σοφὸν Σολομῶντα «καιρὸς τοῦ σιγᾶν καὶ καιρὸς τοῦ λαλεῖν» (Ἐκκλ. γ´ 7).

Οἱ φεμινίστριες ζητοῦν τὴν κατάργησι τοῦ ἀβάτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιατὶ θεωροῦν ὅτι θίγεται τὸ ἀτομικὸ δικαίωμά τους νὰ μποροῦν νὰ ἐπισκεφθοῦν καὶ πιθανῶς νὰ ἐγκαταβιώσουν καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος.

Λησμονοῦν ὅμως ὅτι καὶ οἱ Μοναχοὶ ἔχουν τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα νὰ μονάζουν σ᾿ ἕναν τόπο ποὺ οἱ ἴδιοι τὸν διάλεξαν, οἱ ἴδιοι τὸν δημιούργησαν καὶ οἱ ἴδιοι τὸν θέλησαν ἄβατο. Καὶ ἀκόμη, ὅτι ὅσοι βοήθησαν νὰ δημιουργηθῇ τὸ Ἅγιον Ὄρος, Ὀρθόδοξοι Αὐτοκράτορες καὶ Ἡγεμόνες, Ἕλληνες καὶ μὴ Ἕλληνες, καὶ Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι, ἔτσι τὸ ἤθελαν καὶ ἔτσι μὲ χρυσόβουλα καὶ σιγίλλια τὸ κατωχύρωσαν.

Ἀκόμη ὅτι καὶ ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ Κυρία Θεοτόκος, μὲ σημεῖα καὶ θαύματα ἔδειξε τὴν θέλησί της τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παραμείνη ἄβατο.

Κάποτε ἐρώτησαν ἕναν Ἁγιορείτη Γέροντα, γιατί οἱ μοναχοὶ θέλουν τὸ ἄβατο, καὶ αὐτὸς ἔδωσε μία παράδοξη ἀπάντησι: Γιατὶ ἀγαποῦν τὶς γυναῖκες.

Πράγματι οἱ Μοναχοὶ θέλουν νὰ ἀγαποῦν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς ἄνδρες καὶ τὶς γυναῖκες, μὲ μία ἀγάπη ποὺ δὲν θὰ εἶναι σαρκικὴ ἢ φίλαυτη. Δηλαδὴ νὰ ἀγαποῦν πνευματικά, ὅπως ἀγαποῦσε ὁ Χριστός.

Γιὰ νὰ ἀποκτήσουν ὅμως οἱ Μοναχοὶ αὐτὴ τὴν Χριστομίμητο ἀγάπη, πρέπει νὰ ἀσκηθοῦν σὲ περιβάλλον ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχουν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ προκλήσεις τοῦ ἄλλου φύλου.

Οἱ Μοναχοὶ εἶναι ρεαλισταί. Δὲν παραγνωρίζουν τὴν ἀδυναμία καὶ τὸ εὐόλισθο τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, «πᾶς ὁ βλέπων γυναίκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς, ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» (Ματθ. ε´ 28).

Ὅταν οἱ Μοναχοὶ μετὰ ἀπὸ πολυχρόνιο ἀγώνα καὶ ἄσκησι ἀποκτήσουν τὴν ἀπάθεια, μποροῦν νὰ ἀγαποῦν ἀπαθῶς.

Αὐτὴν τὴν ἀπαθὴ―μὴ ἐμπαθὴ―ἀγάπη ἔχουν ἀνάγκη σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σήμερα ἄνδρες καὶ γυναῖκες.

Οἱ ἔχοντες αὐτὴν τὴν ἀγάπη Μοναχοὶ προσεύχονται γιὰ τοὺς συνανθρώπους των καὶ μάλιστα τοὺς πάσχοντες, καὶ οἱ προσευχές των γίνονται δεκτὲς ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, ὅπως ψάλλουμε στὸ ἀπολυτίκιό του, μὲ τὶς προσευχές του ἐστήριζε τὴν οἰκουμένη.

Οἱ Μοναχοὶ αὐτοί, καὶ μάλιστα ὅσοι εἶναι Πνευματικοὶ ἐξομολόγοι, ἐξερχόμενοι στὸν κόσμο ἐξ ὑπακοῆς στὴν Ἐκκλησία δέχονται τὶς ἐξομολογήσεις ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ τοὺς βοηθοῦν πνευματικά.

Ὅλοι γνωρίζουν πόση ἀνάπαυση εὕρισκαν ὅσοι κατέφευγαν στοὺς μακαριστοὺς Γέροντες Γαβριὴλ Διονυσιάτην, Παΐσιον καὶ ἄλλους.

Ἂν οἱ φεμινίστριες εἶχαν πνευματικὰ καὶ χριστιανικὰ κριτήρια καὶ δὲν ἐνεφοροῦντο ἀπὸ μία ὑλιστικὴ καὶ ἀθεϊστικὴ ἰδεολογία, ὄχι μόνο δὲν θὰ ἤθελαν τὴν κατάργησι τοῦ ἀβάτου, ἀλλὰ καὶ θὰ παρακαλοῦσαν γιὰ τὴν καθιέρωσί του, ἂν δὲν ὑπῆρχε.

Αὐτὴ ἡ ὑλιστικὴ καὶ φίλαυτη στάσις τῶν φεμινιστριὼν ὑποφώσκει καὶ στὴν ἀποδοχὴ ἐκ μέρους των τοῦ ἀποτροπαίου ἐγκλήματος τῶν ἐκτρώσεων, ὡς ἀτομικοῦ δικαιώματος τῆς γυναίκας. Καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ δὲν λαμβάνουν ὑπ᾿ ὄψιν των ὅτι καὶ τὸ ἔμβρυο ἔχει τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα νὰ ἔλθη στὴν ζωή, ἄσχετα ἂν δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐκφράση.

Τίθεται λοιπὸν ἕνα σοβαρὸ ἠθικὸ καὶ νομικὸ ζήτημα. Μέχρι ποίου σημείου τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα κάποιου μπορεῖ νὰ ἀσκῆται εἰς βάρος τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματος ἄλλου ἢ ἄλλων προσώπων;

Μετὰ χαρᾶς πληροφορήθηκα ὅτι σὲ ἔρευνα ποὺ ἔγινε πρόσφατα ἀπὸ τοὺς συνεργάτες τῆς ἐκπομπῆς «Ράδιο-παράγκα» του Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὸ 95% τῶν γυναικῶν ποὺ ἐρωτήθηκαν ἀπήντησαν ὅτι δὲν θέλουν τὴν κατάργησι τοῦ ἀβάτου. Ἡ διαπίστωσις εἶναι παρήγορη. Ἡ μεγάλη πλειονότης τῶν ἑλληνίδων γυναικῶν ἀντιμετωπίζει μὲ σοβαρότητα τὸ ζήτημα.

Οἱ εὐσεβεῖς μάλιστα καὶ πιστὲς καὶ ταπεινὲς γυναῖκες χαίρονται γιὰ τὸ ἄβατο, γιατὶ γνωρίζουν τί σημασία ἔχει γιὰ ὅλη τὴν Ἐκκλησία καὶ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο νὰ ὑπάρχουν Μοναχοὶ προσευχόμενοι ἀπερίσπαστα καὶ ἁγιαζόμενοι.

Αὐτοὶ οἱ Μοναχοὶ στηρίζουν μὲ τὶς προσευχές των καὶ μὲ τὸ παράδειγμά των τὶς χριστιανικὲς οἰκογένειες, καὶ μὲ τὸν ἀγώνα τους νὰ ζήσουν μὲ συνέπεια τὴν ἐν Χριστῷ παρθενία ἐνισχύουν τοὺς ἐγγάμους Χριστιανοὺς νὰ ζήσουν μὲ συνέπεια τὴν ἀντίστοιχη γι᾿ αὐτοὺς ἀρετὴ τῆς συζυγικῆς πίστεως.

Ὅσο πνευματικώτερα εἶναι τὰ κοινόβια καὶ οἱ Μοναχοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, τόσο πνευματικώτερες γίνονται καὶ οἱ χριστιανικὲς οἰκογένειες.

Ὅσον ἀφορᾶ τὸ θέμα τῆς χειροτονίας τῶν γυναικῶν, τὸ κίνητρο τῶν φεμινιστριῶν εἶναι τὸ ἴδιο: ἡ ἔπαρσις· νὰ θέσουν τὸ θέλημά τους καὶ τὴν ἰδεολογία τους ὑπεράνω τῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὑπεράνω τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ἁγίων.

Στὴν ἀντίληψί τους ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας ἀνθρώπινος θρησκευτικὸς ὀργανισμὸς ποὺ μπορεῖ κάθε φορὰ νὰ μεταβάλλεται ἀνάλογα μὲ τὶς ἐπικρατοῦσες ἰδεολογίες.

Αὐτὴ ἡ τάσις, ὡς γνωστόν, συνιστᾶ τὴν ἐκκοσμίκευσι.

Ἂν ἡ Ἐκκλησία ἀκολουθοῦσε καὶ υἱοθετοῦσε τὴν ἐκκοσμίκευσι, δηλαδὴ δεχόταν τὴν ἀλλοίωσί της ἀπὸ τοὺς συρμοὺς κάθε ἐποχῆς, δὲν θὰ ἦταν ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἡ ἐκκλησία τοῦ κ. Τάδε, ἢ τῆς κ. Τάδε. Ὅπως γράφει ὁ Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης: «Πᾶσαι αἱρέσεις ἐπ᾿ ὀνόματι ἀνθρώπου ὀνομαζόμεναι, οἶον Ἀρειανοί, Νεστοριανοί, Σεβηριανοί, καὶ ἄλλαι ὁμοίως, τοῦ διαβόλου εἰσὶν αἱρέσεις. Ἡ γὰρ καθολικὴ (Ὀρθόδοξος) Ἐκκλησία οὐκέτι κέκληται ὄνομα ἀνθρώπου, ἀλλὰ πάντες ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Χριστιανοὶ ὀνομαζόμεθα» (Ρ.G. 89, 1844D).

Ἡ Ἐκκλησία ἀντέχει 2000 χρόνια τώρα, συχνὰ πολεμουμένη ἀπὸ πολλὲς πλευρές. Ἡ ἀντοχὴ καὶ ἡ συνέχειά της ὀφείλεται στὸ ἀμετάβλητο τῆς ταυτότητός της μέσα στοὺς αἰῶνες.

Αὐτὴ τὴν ἀμετάβλητη ταυτότητά της ἀποτελεῖ ἡ Ἱερὰ Παράδοσις, τὴν ὁποία συντηρεῖ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅσοι μὲ ταπείνωσι δέχονται καὶ ὑποτάσσονται στὴν Ἱερὰ Παράδοσι, εἶναι ἄξια μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι ἀπὸ ὑπερηφάνεια τὴν ἀρνοῦνται ἢ θέλουν ἀνθρωποκεντρικὰ νὰ ἀλλοιώσουν τὸν θεανθρωποκεντρικὸ χαρακτήρα της, ἐξέρχονται τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ χειροτονία τῶν γυναικῶν ἀλλοιώνει τὴν Ἀποστολικὴ Παράδοσι, γιατὶ ποτὲ δὲν ὑπῆρξε στοιχεῖο τῆς ταυτότητός της. Οἱ διακόνισσες δὲν ἦσαν ἱερεῖς ἢ ἐπίσκοποι. Εἶχαν μόνο τὸ διακόνημα νὰ βοηθοῦν στὸ βάπτισμα τῶν γυναικῶν, ὅπου γιὰ λόγους σεμνότητος δὲν βοηθοῦσαν οἱ ἄνδρες ἱερεῖς.

Δὲν θὰ κάνουμε τὸ λάθος τῶν ἑτεροδόξων, νὰ ἀλλάξουμε τὴν ἁγία μας Ἀποστολικὴ Παράδοσι μὲ τὴν τοῦ ἀλαθήτου, Πάπα ἢ κάθε Προτεστάντη, ποὺ ἀλάθητα καὶ ἀτομικιστικὰ ἑρμηνεύει τὴν Ἁγία Γραφή.

Ἂς προσέξουν οἱ κυρίες φεμινίστριες τί γράφει ἡ Ῥωσσίδα Τατιάνα Γκορίτσεβα, ἀναφερομένη στὴ ἀθεϊστικὴ ἀγωγὴ ποὺ ἔλαβε στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωσι: «Τότε ἦρθε Ἐκείνη. Ἐκείνη ποὺ σώζει τοὺς ψυχορραγοῦντας. Χάρις σ᾿ Ἐκείνη μπόρεσα νὰ βρῶ τὸν ἑαυτό μου βρίσκοντας τὸν Θεό. Ὁ πνευματικὸς δεσμὸς μὲ τὴν Παναγία μὲ βοήθησε νὰ ἀνακαλύψω καὶ νὰ φανερώσω μέσα μου καθαρὰ καὶ ἀπόλυτα τὴ γυναίκα. Τὸ θῆλυ ποὺ δαιμονοποιεῖται ἀπὸ τὶς εἰδωλολατρικὲς θρησκεῖες καὶ ἀπὸ τὸν θλιβερὸ καὶ σύγχρονο παγανισμό, ἐξαγιάζεται στὴν Παναγία διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σὲ τέτοιο σημεῖο ὥστε νὰ μπορέσει νὰ δεχθεῖ τὸν Λόγο στὸ ἴδιο της τὸ σῶμα καὶ νὰ γίνει ἀληθινὰ δοχεῖο τοῦ Πνεύματος». (Περιοδ. Σύναξη, τ. 3, 1982, σελ. 4649).

Πράγματι, κάθε χριστιανὴ γυναίκα μπορεῖ νὰ ἀκολουθήση τὸ παράδειγμα τῆς Παναγίας μας, ἡ ὁποία χωρὶς νὰ εἶναι ἱερεὺς ἢ ἐπίσκοπος ἔγινε μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, γιατὶ προσέφερε ὅλη τὴν ἐλευθερία καὶ ὅλη τὴν ἀγάπη της στὸν Θεὸ καὶ ἔτσι ἔγινε ἀνώτερη ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους καὶ ἀπὸ τὰ ἀγγελικὰ τάγματα τιμιωτέρα καὶ ἐνδοξοτέρα.

* Ένα Θέμα που ανακύπτει στους Αγιογράφους είναι η ορθή απεικόνιση της Αγίας Τριάδος εξού και το Filioque

Στη χριστιανική θεολογία το Filioque (Φιλιόκβε) είναι ένα θεολογούμενο ζήτημα που αφορά το Σύμβολο της Νικαίας.

Η Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας στα 325 με το πρώτο «Σύμβολο της Πίστεως» δήλωσε ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από το Θεό – Πατέρα («το εκ του Πατρός εκπορευόμενον»). Αυτό το Σύμβολο τροποποιήθηκε στην Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 381. Ως εκ τούτου, καλείται συνήθως Σύμβολο Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως.

Στην τριαδική ομολογία, οι Χριστιανοί από τους πρώτους αιώνες έχουν κάνει μερικές σημαντικές διακρίσεις. Ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα θεωρείται ότι έχουν την αιώνια προέλευσή τους από τον Πατέρα. Ο Υιός, ο προαιώνιος Λόγος (Ιωάν. α΄ 1) έχει γεννηθεί από τον Πατέρα, ενώ το Άγιο Πνεύμα «εκπορεύεται» από τον Πατέρα. Αυτές οι επισημάνσεις αφορούν την ύπαρξη του Θεού πέρα από κάθε χρονικό όριο, «προ πάντων των αιώνων» κατά το Σύμβολο της Νικαίας. Όσον αφορά τη δημιουργία, ο Θεός λέγεται ότι απέστειλε τον Υιό του και το Πνεύμα του. Στα λατινικά η λέξη processio αφορά και την αποστολή (που κατά την ορθόδοξη θεολογία γίνεται και από τον Υιό) αλλά και την εκπόρευση (που αφορά μόνο τον Πατέρα) του Πνεύματος, αυτός ο ιδιωματισμός θα μπορούσε να προκαλέσει κάποια σύγχυση στις θεολογικές συζητήσεις.

Βάσει της «αίρεσης του Filioque» οι Ρωμαιοκαθολικοί θεωρούνται αιρετικοί από την Ορθόδοξη εκκλησία με απόφαση της Η' Οικουμενικής Συνόδου που συγκλήθηκε το 867 στην Κωνσταντινούπολη[1]. Περισσότερα https://el.wikipedia.org/wiki/Filioque

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία τα ομοιώματα του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, είναι απαγορευμένες απεικονίσεις,** επειδή η Αγία Γραφή απαγορεύει σε πολλά εδάφια τις εικόνες της αόρατης Θεότητας. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία η ενσάρκωση του Λόγου δίνει τη δυνατότητα απεικόνισης μόνο του Υιού, και μόνο κατά την ανθρώπινη φύση του. Με την πάροδο του χρόνου, κατά την τελευταία Βυζαντινή περίοδο και εξής, άρχισε να υποστηρίζεται η άποψη, ότι και ο άναρχος Πατήρ πρέπει να ζωγραφίζεται καθώς εφάνη εις τον προφήτην Δανιήλ ως «Παλαιός Ημερών».

Η απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος ως περιστεριού επιτρέπεται μόνο στην εικόνα των Θεοφανείων, όπου το Άγιο Πνεύμα εμφανίστηκε “εν είδει περιστεράς”. Επιτρέπεται επίσης η απεικόνιση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή, όταν “διεμεριζόμενοι γλώσσαι ωσεί πυρός” ήρθαν και στάθηκαν πάνω στα κεφάλια των Αποστόλων (Πράξεις 2,3).

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν δυο απεικονίσεις του συνόλου της Αγίας Τριάδας: Ο ένας είναι η παράσταση των τριών Αγγέλων και φέρει την επιγραφή "Η Αγία Τριάς" ή "Η φιλοξενία του Αβραάμ". Η απεικόνιση αυτή της Αγίας Τριάδας είναι η παραδοσιακή και γενικά η πιο αποδεκτή.

Ο δεύτερη απεικόνιση είναι η παράσταση των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Πατρός ως γέροντος με λευκά μαλλιά και γένια, του Υιού που εικονίζεται καθισμένος στα δεξιά Του και του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή περιστεριού να ίπταται ανάμεσά τους. Ο τύπος αυτός της απεικονίσεως της Αγίας Τριάδος, αναφέρεται στους έσχατους βυζαντινούς και ιδιαίτερα στους μεταβυζαντινούς χρόνους εξαιτίας δυτικής επιδράσεως.

Υπάρχει και μια τρίτη εικόνα, στην οποία παρουσιάζεται ολόκληρη η Αγία Τριάδα, χωρίς ωστόσο το αντικείμενο της εικόνας να αναφέρεται σ' Αυτή. Είναι η εικόνα της Βάπτισης του Κυρίου, που ίσως να είναι και η πιο αντιπροσωπευτική της Αγίας Τριάδος.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Η Βάπτιση του Ιησού Χριστού (Τα Άγια Θεοφάνεια) 

Στην εικόνα της Βάπτισης του Κυρίου, παρουσιάζεται ολόκληρη η Αγία Τριάδα, χωρίς ωστόσο το αντικείμενο της εικόνας να αναφέρεται σ' Αυτή.

Στο επάνω μέρος της εικόνας υπάρχει ένα ημικύκλιο, που συμβολίζει το άνοιγμα των ουρανών. Από αυτό βγαίνουν ακτίνες και κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα στο κεφάλι του Χριστού «ἐν εἴδει περιστερᾶς». Οι ουρανοί είναι η θέση του Θεού-Πατέρα, ο οποίος σε μερικές εικόνες της Βαπτίσεως (όπως π.χ. στη Βάπτιση της Μονής του Δαφνίου και της Μονής του Οσίου Λουκά στη Φωκίδα) σημαίνεται με ένα χέρι που ευλογεί. Η φανέρωση της Αγίας Τριάδος είναι σημαντικότερο σε σημασία στοιχείο στην εικόνα της Βαπτίσεως.

Κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος το άρθρο στο http://users.sch.gr/aiasgr/Agia_Triada/Theologia/H_Theologia_twn_eikonwn_ths_Agias_Triadas.htm η εικόνα της Βάπτισης, αποτελεί την πιο ορθή απεικόνιση της Αγίας Τριάδας, γιατί στην εικόνα απεικονίζεται ο Ιησούς Χριστός, το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή του περιστεριού και ο Πατέρας στον ουρανό είτε με το χέρι που ευλογεί είτε όχι. Άλλωστε η μορφή του Πατέρα δεν υπάρχει πουθενά στην Αγία Γραφή, παρά μόνο η παράσταση του Θεού Πατρός ως "Παλαιού των ημερών", στο προφητικό βιβλίο του Δανιήλ (7,9).

(σημείωση δική μου) Ωστόσο όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος ως περιστεριού επιτρέπεται μόνο στην εικόνα των Θεοφανείων και η απεικόνιση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή.

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΥΠΟΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ





Η Αγία Τριάδα
στη φιλοξενία του Αβραάμ


Για το δόγμα της Αγίας Τριάδος, εκτός από τις ρητές μαρτυρίες της Καινής Διαθήκης, έχουμε και υπαινιγμούς στην Παλαιά Διαθήκη. Ένας από αυτούς τούς υπαινιγμούς είναι και η εμφάνιση του Θεού στον Αβραάμ υπό την μορφή τριών ανδρών.

Στη Γένεση (18,1) ενώ ο Αβραάμ καθόταν κοντά στη δρυ Μαμβρῆ, όπου είχε στήσει την σκηνή του, τον επισκέφτηκαν τρεις άγνωστοι άνδρες. Ο Αβραάμ τους υποδέχτηκε με εγκαρδιότητα και αγάπη, παρ᾿ όλο που του ήταν άγνωστοι. Στη συνέχεια τους παρέθεσε πλούσιο τραπέζι. Κατά την συζήτηση οι άγνωστοι επισκέπτες ανήγγειλαν στον Αβραάμ ότι η γυναίκα του η Σάρρα θα αποκτήσει παιδί μέσα σ' ένα χρόνο, όπως και έγινε.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας στο βιβλικό αυτό γεγονός είδαν μία προτύπωση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος, το οποίο απεκαλύφθη πλήρως στην Καινή Διαθήκη. Για αυτό και η φιλοξενία του Αβραάμ απεικονίστηκε στη σχετική εικόνα. Επειδή στην συνέχεια της βιβλικής διηγήσεως οι δύο από τους τρεις άνδρες εμφανίζονται ως Άγγελοι, επικράτησε να εικονίζονται και οι τρεις με την αγγελική μορφή. Μια τέτοια εικόνα υπήρχε και τιμούνταν στους αρχαίους καιρούς στο μέρος, όπου έγινε η φιλοξενία του Αβραάμ κατά την μαρτυρία του Ευσεβίου Καισαρείας.

Η υπεροχή του μέσου Αγγέλου επικράτησε σε πολλές εικόνες της φιλοξενίας. Αυτό οφείλεται στην ερμηνεία, που έδωσαν μερικοί Πατέρες της Εκκλησίας (Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός) στο γεγονός. Οι Πατέρες είδαν στην φιλοξενία του Αβραάμ την εμφάνιση του Ιησού Χριστού συνοδευόμενου από δύο Αγγέλων, ενώ άλλοι (Κύριλλος ο Αλεξανδρείας, Αμβρόσιος ο Μεδιολάνων) ερμήνευσαν την επίσκεψη των τριών ανδρών ως προτύπωση ολοκλήρου της Αγίας Τριάδος.

Είναι άξιον παρατηρήσεως, ότι ο μέσος άγγελος όχι μόνο υπερέχει στο μέγεθος των δύο άλλων αλλά είναι και ο μόνος που κρατάει ειλητάριο. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της εικονογραφίας του Χριστού, ήδη από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, γι' αυτό και υποστηρίχτηκε ότι, επειδή μάλιστα έχει και ένσταυρο φωτοστέφανο, ότι συμβολίζει τον Χριστό ή κατ᾿ άλλους τον Θεό Πατέρα.
Στην δεύτερη περίπτωση που οι Άγγελοι εικονίζονται ως ισοκέφαλοι, χωρίς δηλαδή διάκριση μεγέθους και άλλων χαρακτηριστικών, η εικόνα θέλει να δηλώσει την ισοτιμία των Προσώπων της Αγίας Τριάδος.

Η Αγία Τριάδα με τη μορφή τριών αγγέλων στη "φιλοξενία του Αβραάμ" (Θεοφάνης ο Έλλην).

Η πατερική ερμηνεία της φιλοξενίας του Αβραάμ ως συμβολισμού της Αγίας Τριάδος επηρέασε και τα τροπάρια της Εκκλησίας μας. Έτσι ένα τροπάριο της Κυριακής του Παραλύτου παρουσιάζει ωραιότατα τον συμβολισμό: “Μέτοικος ὑπάρχων ὁ ᾿Αβραάμ, κατηξιώθη τυπικῶς ὑποδέξασθαι, ἑνικόν μέν Κύριον ἐν τρισίν ὑποστάσεσιν, ὑπερούσιον, ἀνδρικαῖς δέ μορφώσεσιν” (Κανών Μεσονυκτικού, ωδή στ´).

Αντρέι Ρουμπλιόφ, Η Αγία Τριάδα, φορητή εικόνα, γύρω στα 1422-1427, Μόσχα, Πινακοθήκη Τρετιάκοφ. Το μόνο έργο που με βεβαιότητα ανήκει στον Ρουμπλιόφ. Ο ζωγράφος ταυτίζει την Αγία Τριάδα με το θέμα της φιλοξενίας τον Αβραάμ. Ο Ρουμπλιόφ έχει ήδη απομακρυνθεί από τη βυζαντινή τέχνη και κατακτήσει το προσωπικό του ύφος.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ,1515, ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΠΛΙΟΦ

αναδημοσίευση από http://www.monipetraki.gr/agiatrias.html

Από τους μεγαλύτερους αγιογράφους στο κόσμο είναι και ο Ρώσος μοναχός Ανδρέας Ρουμπλιόφ. Στα 1515 διακόσμησε τον καθεδρικό ναό της Αναλήψεως του Χριστού στη Μόσχα. Εκατό πενήντα χρόνια αργότερα η σύνοδος των Επτά Κεφαλαίων αναγνωρίζει ειδικά την εικόνα της Αγίας Τριάδος ως υπόδειγμα της αγιογραφίας και όλων των αναπαραστάσεων της Αγίας Τριάδος. Δεν υπάρχει τίποτε παρόμοιο ως προς τη δύναμη της θεολογικής συνθέσεως, το πλούτο του συμβολισμού και την άφθαστη καλλιτεχνική ωραιότητα.
Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τρία υπερκείμενα επίπεδα. Το πρώτο είναι η ανάμνηση της βιβλικής διηγήσεως για την επίσκεψη των τριών οδοιπόρων στον Αβραάμ (Γεν. ιη'1-15), που την ερμηνεύει το λειτουργικό σχόλιο: <<Μακάριε Αβραάμ, την είδες και την δέχθηκες εσύ τη μια και τριαδική Θεότητα>>. Η απουσία όμως των μορφών του Αβραάμ και της Σάρρας μας καλεί τώρα να εισδύσωμε βαθύτερα, στο δεύτερο επίπεδο, της <<θείας οικονομίας>>. Οι τρεις ουράνιοι οδοιπόροι αποτελούν το <<Αιώνιο Συνέδριο>> και το τοπίο αλλάσσει σημασία: η σκηνή του Αβραάμ γίνεται ανάκτορο και ναός, η δρυς του Μαβρή το ξύλο της ζωής και ο κόσμος ένα σχηματικό κύπελλο μέσα στη φύση, ανάλαφρο σημείο της παρουσίας της. Το επιτραπέζιο σκεύος με το μοσχάρι το αντικατασταίνει το ποτήριο της ευχαριστίας.
Οι τρεις άγγελοι ανάλαφροι και λιγεροί μας παρουσιάζουν σώματα πολύ επιμηκυσμένα. Οι πτέρυγες των αγγέλων, καθώς και ο σχηματικός τρόπος της επεξεργασίας του τοπίου δίδουν την άμεση εντύπωση του άϋλου, της απουσίας κάθε γήϊνου βάρους. Η ανάστροφη προοπτική εξαφανίζει την απόσταση, το βάθος, όπου τα πάντα χάνονται απόμακρα και μ' ένα αποτέλεσμα αντίθετο φέρει κοντά μας τις μορφές, δείχνοντας πως ο Θεός είναι εκεί και παντού. Η χαρωπή ελαφράδα του συνόλου, δημιουργεί ένα φτερωτό όραμα.
Τα τρία πρόσωπα βρίσκονται σε συνομιλία. Το θέμα της θα πρέπει να είναι το κείμενο του Ιωάννη: <<Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός το κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή υιό του>>. Ο Λόγος όμως του Θεού είναι πάντοτε πράξη: παίρνει τη μορφή του ποτηρίου.
Το τρίτο επίπεδο, ενδοθεϊκό, μόνον υποβάλλεται, είναι υπερβατικό και ανέφικτο. Ωστόσο είναι παρόν, αφού η οικονομία της σωτηρίας απορρέει από την εσωτερική ζωή του Θεού.
Ο Θεός είναι ο ίδιος αγάπη μεσα στη τριαδική ουσία του και η αγάπη του προς το κόσμο δεν είναι παρά το απάυγασμα της τριαδικής του αγάπης. Η δωρεά του εαυτού του, που δεν είναι ποτέ υστέρημα, αλλά έκφραση της περίσσειας της αγάπης του, εικονίζεται με το ποτήριο.
Οι άγγελοι ειναι συγκεντρωμένοι γύρω από τη θεία τροφή. Το περιεχόμενο του ποτηρίου είναι ο Αμνός, που μας κάνει να συσχετίσουμε το ουράνιο Δείπνο με τα λόγια της Αποκαλύψεως: <<Το αρνίο εσφαγμένον από καταβολής κόσμου>>. Η αγάπη, η θυσία, ο σφαγιασμός, υπάρχουν πριν από τη δημιουργία του κόσμου, βρίσκονται στην αρχή. Οι τρείς άγγελοι είναι σε ανάπαυση που είναι η υπέρτατη ειρήνη του όντος καθεαυτό. Η ανάπαυση όμως αυτή είναι και <<μεθύουσα>> μια πραγματική έκσταση, η <<έξοδος εις εαυτόν>>.
Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης αποκαλύπτει την έκσταση-μυστήριο:
<<Το παραδοξότερο από όλα είναι το ότι η στάση και κίνηση είναι το ίδιο πράγμα>>.
Η κίνηση ξεκινά από το αριστερό πόδι του προς τα δεξιά αγγέλου, συνεχίζεται στη κλίση της κεφαλής του, περνά στον άγγελο του κέντρου, παρασύρει χωρίς αντίσταση το κόσμο, το βράχο το δένδρο και εκβάλλει στη κάθετη θέση του προς τα αριστερά αγγέλου, όπου ηρεμεί σαν μέσα σε δοχείο. Παράλληλα με αυτή τη κυκλική κίνηση, που η κατάληξή της ορίζει όλα τα υπόλοιπα, καθώς η αιωνιότητα ορίζει το χρόνο, η κατακόρυφη φορά του ναού και των σκήπτρων δείχνει τη τάση του γήϊνου προς το ουράνιο, όπου η ορμή βρίσκει το τέρμα της.

Το όραμα τούτο του Θεού ακτινοβολεί από την υπερβατική αλήθεια του δόγματος. Οι άγγελοι αναδίδουν την ενότητα και ισότητα, η διαφορά τους προέρχεται από τη προσωπική στάση καθενός απέναντι στους άλλους, χωρίς ωστόσο, να υπάρχει ούτε επανάληψη ούτε σύγχυση.
Ένας μόνος Θεός και τρία Πρόσωπα ολότελα ίσα, καθώς φανερώνουν τα όμοια σκήπτρα, σύμβολα της βασιλικής εξουσίας με την οποία είναι προικισμένος κάθε άγγελος. Η θεία μορφή της τριαδικής θεότητας μας ατενίζει, υπερβαίνει τις δικές μας διαιρέσεις και τα δικά μας σπαράγματα. Είναι ένα κυρίαρχο κάλεσμα που ενεργεί με μόνη τη πραγματικότητά του και την απλή του ύπαρξη.
Οι γεωμετρικές μορφές της συνθέσεως είναι το ορθογώνιο, ο σταυρός, το τρίγωνο και ο κύκλος. Δομούν την εικόνα από μέσα και πρέπει να τα ανακαλύψει κανείς. Το ορθογώνιο που βλέπουμε στο κάτω μέρος του τραπεζιού είναι το ιερογλυφικό της γης. Το πάνω μέρος του τραπεζιού είναι επίσης ορθογώνιο, ξαναβρίσκουμε σε αυτό τη σημασία των τεσσάρων μερών του κόσμου, των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα, που, κατα τους πατέρες της Εκκλησίας, ήταν ο συμβολικός αριθμός της πληρότητας των τεσσάρων Ευαγγελίων, στην οποία δεν μπορεί κανείς ούτε να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει κάτι. Είναι το σύμβολο της καθολικότητας του Λόγου.
Το πάνω αυτό μέρος του τραπεζιού - βωμού, παριστάνει την Βίβλο που προσφέρει το ποτήριο, καρπό του Λόγου. Αν προεκτείνουμε τη γραμμή του ξύλου της ζωής (που βρίσκεται πίσω από το κεντρικό άγγελο), θα την δούμε να κατεβαίνει, να διασχίζει το τραπέζι και να βυθίζει τις ρίζες του μέσα στο ορθογώνιο της γης. Το δένδρο εξαγγέλθηκε από το Λόγο και τράφηκε με το περιεχόμενο του ποτηρίου. Έτσι βρίσκουμε την εξήγηση του μυστηρίου του, γιατί το δένδρο έφερε τους καρπούς της αιώνιας ζωής, γιατί ήταν το δένδρο της ζωής. Τα χέρια των αγγέλων συγκλίνουν προς το σημείο της γης, τόπο εφαρμογής της θείας Αγάπης.
Ο φωτοστέφανος του Πατρός, το ποτήριο και το σημείο της γης βρίσκονται στην ίδια κάθετη γραμμή, που διαιρεί την εικόνα στα δύο και διασταυρώνεται με τη οριζόντια γραμμή, που ενώνει τους φωτεινούς κύκλους των παράπλευρων αγγέλων, σχηματίζοντας σταυρό.
Ο σταυρός έτσι εγγράφεται μέσα στον ιερό κύκλο της θείας ζωής, είναι ο ζωντανός άξονας της τριαδικής αγάπης.
<<Ο Πατήρ είναι η αγάπη που σταυρώνει, ο Υιός είναι η αγάπη που σταυρώθηκε, το άγιο Πνεύμα είναι ο σταυρός της αγάπης, η ανίκητη δυναμή της.>>
Ο Υιός και το Πνεύμα είναι τα δυό χέρια του Πατρός.
Αν ενώσουμε τα ακραία σημεία του τραπεζιού με το σημείο που βρίσκεται ακριβώς πάνω από τη κεφαλή του κεντρικού αγγέλου, βλέπουμε πως οι άγγελοι είναι τοποθετημένοι ακριβώς σε ένα ισόπλευρο τρίγωνο. Αυτό φανερώνει την ενότητα και τη ταυτότητα της Τριάδος. Τέλος η γραμμή που σύρεται ακολουθώντας τα εξωτερικά περιγράμματα των τριών αγγέλων σχηματίζει ένα τέλειο κύκλο, σημείο της θείας αιωνιότητας. Το κέντρο του κύκλου αυτού είναι στο χέρι του Πατρός, του Παντοκράτορος.
Η στάση του Πατρός αναδίδει την ιερατική ειρήνη και ακινησία, το συντελεσμένο, στατική αρχή της αιωνιότητας, ταυτόχρονα όμως, με μια αντίθεση απο τις καταπληκτικώτερες, το αυξανόμενο κύμα της κινήσεως του δεξιού βραχίονα, η δυνατή του καμπύλη, που εναρμονίζεται με την δύναμη, με την οποία κλίνει ο λαιμός και η κεφαλή, εκφράζουν τη δυναμική αρχή.
Στη συμβολική γλώσσα των γραμμών οι κυρτές καμπύλες σημαίνουν πάντα την έκφραση, την ομιλία, την αποκάλυψη, ενώ αντίθετα οι κοίλες καμπύλες σημαίνουν την υπακοή, τη προσευχή, την αυταπάρνηση, τη δεκτικότητα. Ο Πατήρ είναι στραμμένος προς τον Υιό του. Ο Υιός ακροάζεται, οι πτυχές του ενδύματός του εκφράζουν την υπέρτατη προσοχή, την αυτοεγκατάλειψη. Απαρνείται ο ίδιος τον εαυτό του για να μην είναι άλλο παρά ο Λόγος του Πατρός.
Το δεξί του χέρι επαναλαμβάνει τη κίνηση του Πατρός, την ευλογία. Τα δύο δάκτυλα που ξεχωρίζουν πάνω στη λευκότητα της τράπεζας, συμβολίζουν τις δύο φύσεις του Χριστού.
Το αφημένο χέρι του δεξιού αγγέλου δείχνει τη κατεύθυνση της ευλογίας, το κόσμο, να σκέπει, να προστατεύει. Η γλυκύτητα των γραμμών έχει κάτι το μητρικό. Είναι η παρηγοριά, ο Παράκλητος, αλλά είναι και το Πνεύμα, το Πνεύμα της Ζωής. Η στάση του είναι διαφορετική των άλλων αγγέλων. Με τη κλίση του βρίσκεται ανάμεσα στο Πατέρα και τον Υιό. Είναι το πνεύμα της κοινωνίας, η κίνηση ξεκινά από αυτόν τον άγγελο. Ο Πατέρας μετακινείται προς τον Υιό, ο Υιός δέχεται τον Πατέρα και ο Λόγος αντηχεί. <<Με το άγιο Πνεύμα αναγνωρίζουμε το Χριστό, τον Υιό του Θεού και με τον Υιό θεωρούμε τον Πατέρα>>. (Αγ.Ιω. Δαμασκηνός).
Τα χρώματα έχουν τη δική τους γλώσσα. Η πυκνότητα των χρωμάτων της κεντρικής μορφής γίνεται εντονώτερη με την αντίθεση της λευκότητας του τραπεζιού. Το βαθύ πορφυρό (η θεία αγάπη) και το πυκνό γαλάζιο (η ουράνια αλήθεια) με το αστραφτερό χρυσάφι των πτερύγων (η θεία αφθονία) είναι η τέλεια συγχορδία. Το χρυσάφι των θρόνων, που είναι η υπεραφθονία της ζωής του Θεού.
Ο Πατήρ, απρόσιτος, στη πυκνότητα των χρωμάτων, αποκαλύπτεται γλυκύτερος, προσιτός μέσα στη φωτεινή νεφέλη του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Από μακρυά δίνει την εντύπωση μιας φλόγας γαλάζιας και κόκκινης. Το χέρι του Πατρός, καθώς απλώνεται πάνω από το ποτήριο, κρατεί την αρχή και το τέλος. Το ποτήριο ακτινοβολεί μέσα στη λαμπρή λευκότητα του Λόγου.
Από την εικόνα αναδίδεται ένα ισχυρό κάλεσμα <<να γίνουν όλοι ένα... καθώς εμείς ένα είμαστε>>. Όλοι οι άνθρωποι έχουν κληθεί να ενωθούν γύρω από το ίδιο και μοναδικό ποτήριο, να λάβουν το μεσσιανικό Δείπνο. Η Τριάς υπάρχει, όλοι έχουμε αγαπηθεί, όλα είναι Χάρη.


ΣΗΜΕΙΩΣΗ.

Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΕ ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑΣ.

ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΠΟΙΟΥΜΕ ΕΙΔΩΛΟ ΟΥΤΕ ΟΜΟΙΩΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Η ΣΩΣΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΤΙΚΑ ΠΑΛΙ, Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ.

Ο ΥΙΟΣ ΠΟΥ ΣΑΡΚΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΛΑΒΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ (ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΥΛΟΥΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ) ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ ΛΟΓΟΥ.

ΚΑΘΩΣ ΟΜΩΣ Η ΔΥΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟ ΛΑΟ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΤΗ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ



Ο δεύτερος τύπος απεικόνισης
της Αγίας Τριάδος
Ο δεύτερος τύπος της εικόνας είναι η παράσταση των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Πατρός ως γέροντος, του Υιού που εικονίζεται από τα δεξιά Του και του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή περιστεράς. Ο τύπος αυτός της απεικονίσεως της Αγίας Τριάδος, αναφέρεται στους έσχατους βυζαντινούς και ιδιαίτερα στους μεταβυζαντινούς χρόνους εξαιτίας δυτικής επιδράσεως.

Στην βυζαντινή αγιογραφία ο Πατήρ δεν εικονίζεται, αλλ᾿ αντιπροσωπεύεται κατά κανόνα από τον Υϊό για δύο λόγους: Πρώτον, διότι ο Πατήρ δεν φόρεσε σάρκα, όπως ο Υϊός με την Ενανθρώπησή Του και συνεπώς κανένας δεν έχει δει τον Θεό Πατέρα. Δεύτερον, διότι το κάθε Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος είναι ολόκληρος ο Θεός. Εξαίρεση από τον κανόνα αυτό είναι η παράσταση του Θεού Πατρός ως "Παλαιού των ημερών". Ο χαρακτηρισμός αυτός έχει ληφθεί από το προφητικό βιβλίο του Δανιήλ (7,9) και δηλώνει την αιωνιότητα του Θεού.

Η Αγία Τριάδα στον Ι.Ν. Παναγία Κουμπελίδικη της Καστοριάς

Στην εκκλησία της Παναγίας Κουμπελίδικης στην Καστοριά (περίπου 1260-1280) υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα και σπάνια απεικόνιση της Αγίας Τριάδoς. Η απεικόνιση αυτή καταλαμβάνει το θόλο του εσωνάρθηκα της εκκλησίας και ο εικονογραφικός της τύπος είναι αυτός “της Πατρότητας”. Ο Θεός Πατέρας, ολόσωμος, με τη μορφή του Παλαιού των Ημερών, κάθεται σε ένα ουράνιο τόξο κρατώντας στην αγκαλιά του ένα γενειοφόρο Χριστό σε ώριμη ηλικία (το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός). Το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού έχει τοποθετηθεί στα χέρια του Χριστού μέσα σε ένα “μετάλλιο” φωτός. Ο Θεός Πατέρας φέρει φωτοστέφανο σε σχήμα σταυρού.

Αυτό το είδος της απεικόνισης, όπου τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος αναπαριστώνται σε κάθετο άξονα είναι σπάνια στη Δυτική και Ανατολική χριστιανική τέχνη πριν από τον 13ο αιώνα
Η εικόνα της Αγίας Τριάδος στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχει δύο τύπους: Ο ένας είναι η παράσταση των τριών Αγγέλων και φέρει την επιγραφή "Η Αγία Τριάς" ή "Η φιλοξενία του Αβραάμ".
Ο δεύτερος τύπος είναι η παράσταση των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Πατρός ως γέροντος, του Υιού που εικονίζεται από τα δεξιά Του και του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή περιστεράς. Ο τύπος αυτός της απεικονίσεως της Αγίας Τριάδος, αναφέρεται στους έσχατους βυζαντινούς και ιδιαίτερα στους μεταβυζαντινούς χρόνους εξαιτίας δυτικής επιδράσεως.


Ο ΠΑΛΑΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΕ ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑΣ.
Η ΣΩΣΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΤΙΚΑ ΠΑΛΙ, Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ, OΠΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ.
Ο ΥΙΟΣ ΠΟΥ ΣΑΡΚΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΛΑΒΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ. ΓΙ' ΑΥΤΟ Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ (ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΥΛΟΥΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ) ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ ΛΟΓΟΥ.

ΚΑΘΩΣ ΟΜΩΣ Η ΔΥΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟ ΛΑΟ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΤΗ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ.http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6788.html

Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν και στο άρθρο Shttp://users.sch.gr/aiasgr/Agia_Triada/Theologia/H_Theologia_twn_eikonwn_ths_Agias_Triadas.htm
Ο πρώτος τύπος της εικόνας της Αγίας Τριάδας είναι γενικά ο πιο αποδεκτός. Επειδή όμως κατά την τελευταία Βυζαντινή περίοδο, έκανε την εμφάνισή της ο δεύτερος τύπος, ο οποίος με την πάροδο του χρόνου, αγκαλιάστηκε από ένα μεγάλο μέρος του λαού. Η εικόνα αυτή είναι βέβαια δυτικής προελεύσεως, αλλά έχει καθαρά βυζαντινά χαρακτηριστικά.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ορθά δέχεται και τους δύο τύπους εικόνων. Αποδέχεται βέβαια ως την πιο ορθόδοξη αυτή της "φιλοξενίας του Αβραάμ", αλλά και να τιμάται με σεβασμό και ο δεύτερος τύπος της Αγίας Τριάδας.

Πηγές : http://users.sch.gr/aiasgr/Agia_Triada/Theologia/H_Theologia_twn_eikonwn_ths_Agias_Triadas.htm
Η ερμηνεία της εικόνας της Αγίας Τριάδας πηγή
 http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6788.html
http://www.monipetraki.gr/agiatrias.html


Βυζαντινή τέχνη




O λόγος της ύπαρξης των εικόνων είναι να υπηρετούν το Θεό, όσο και τους ανθρώπους. Η εικόνα είναι ένα παραθύρι μέσα από το οποίο ο Λαός του Θεού, η Εκκλησία, μπορεί να δει τη Βασιλεία (του Θεού) και για τούτο το λόγο κάθε γραμμή, κάθε χρώμα, κάθε χαρακτηριστικό της μορφής αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα. (Ελισάβετ Θεοκρίτοφ, στο Michel Quenot, Η Εικόνα, Θέα της Βασιλείας του Θεού, σ. 79)

Η εικόνα επινοήθηκε για να μας φανερώσει, να μας δημοσιεύσει αυτά που είναι κρυμμένα για μας και να μας οδηγήσει να τα γνωρίσουμε. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Λόγοι απολογητικοί προς
τους διαβάλλοντας τας ιεράς εικόνας, ΙΙΙ 18)

Τι περισσότερο χρειαζόμαστε ως φωτεινό παράδειγμα, ώστε να αποδειχθεί ότι οι εικόνες αποτελούν βιβλία για τους αγράμματους και ότι δεν παύουν χωρίς φωνή να μας κηρύττουν την τιμή των αγίων και έτσι να μας διδάσκουν αλλά και να αγιάζουν την όρασή μας; Δεν έχω οικονομική δυνατότητα για βιβλία, δεν έχω χρόνο για ανάγνωση. Μπαίνω στην Εκκλησία, το κοινό για όλους μας ιατρείο…και εκεί η εικόνα με τραβά να δω το άνθος της και σαν λιβάδι με ευχαριστεί στα μάτια και με τρόπο που δεν καταλαβαίνω, με αγιάζει. (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, Λόγοι απολογητικοί προς τους διαβάλλοντας τας ιεράς εικόνας, Ι 47)

Εμπρός λοιπόν, λαμπροί των αθλητικών κατορθωμάτων ζωγράφοι. Εξυψώστε με την τέχνη σας την εικόνα του μάρτυρα που εγώ περιέγραψα με τα λόγια μου. Με τη δική σας σοφία δώστε λάμψη με χρώματα στον αθλητή που εγώ παρουσίασα με θολό τρόπο. Yποχωρώ νικημένος από την εικόνα σας, που περιγράφει τα κατορθώματα του μάρτυρα. Χαίρομαι όμως γιατί σήμερα θα νικηθώ από τη δύναμή σας!(Βασιλείου του Μεγάλου, Εις τον μάρτυρα Βαρλαάμ)

Λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Μπαίνω μέσα στο κοινό ιατρείο των ψυχών, την Εκκλησία, πνιγμένος από τους λογισμούς, σαν να βρίσκομαι μέσα σε αγκάθια. Η ομορφιά της αγιογραφίας με έλκει και με τραβάει και άθελά μου αφήνει μέσα στην ψυχή μου δοξολογία Θεού. Είδα την υπομονή του Μάρτυρα, την ανταμοιβή των στεφάνων και την προθυμία σα φωτιά να με ανάβει από ζήλο. Πέφτω και προσκυνώ τον Θεό δια μέσου του Μάρτυρα και παίρνω τη σωτηρία μου». (I. M. Kαρέα, Εσύ τι ξέρεις για τις εικόνες; Αισθητική-ιστορική-θεολογική προσέγγιση (ερωταποκρίσεις)

Oι Βυζαντινοί έδειχναν μία ιδιαίτερη αγάπη στα πολυτελή υφάσματα που κατασκευάζονταν στα εργαστήρια του παλατιού για την Αυλή και την Εκκλησία. O νόμος θεωρούσε τα υφάσματα αυτά ισάξια του χρυσού, απαγόρευε την εξαγωγή τους και υπέβαλλε την πώλησή τους σε αυστηρό έλεγχο. Συχνά, οι βαρύτιμες αυτές αμφιέσεις δωρίζονταν για να κοσμηθεί το ιερότατο σημείο του ναού, το θυσιαστήριο… O τρόπος των συνθέσεων, η καθαρότητα της γραμμής και η αρμονία των χρωμάτων τοποθετεί τα έργα αυτά πλάι στη ζωγραφική… Oι ειδικευμένοι χρυσοκεντητές, πραγματικοί «ζωγράφοι της βελόνας», όπως τους αποκαλούν τα κείμενα, μοιάζουν να εμπνέονται από την αγιογραφία και τις φορητές εικόνες. (Μαρία Θεοχάρη, «Kεντητική», Οι θησαυροί του Αγίου Όρους)

Η γλυπτική… δεν ήταν ξένη στο Βυζάντιο. Αντίθετα, η παρουσία της στην Κωνσταντινούπολη, όπως και σε άλλες πόλεις της αυτοκρατορίας, ήταν έντονη καθώς υπήρχε αφθονία γλυπτών. …Η Αγία Σοφία είναι ένα από τα πιο ονομαστά αυτά οικοδομήματα, όπως και ο ναός του Αγίου Πολύευκτου, του οποίου μεγάλες επιφάνειες ήταν διακοσμημένες με λεπτά ανάγλυφα με θέματα από τον φυσικό και ζωικό κόσμο… Μετά το τέλος της Εικονομαχίας συναντούμε τη χρήση του ελεφαντοστού και του στεατίτη για την κατασκευή μικρών γλυπτών έργων… Oι μικρές ανάγλυφες εικόνες από ελεφαντοστό και στεατίτη ήταν κατ’ εξοχήν λατρευτικές εικόνες για προσωπική χρήση. Ωστόσο, πολλές πρέπει να δωρήθηκαν σε ναούς και μοναστήρια και έτσι μπήκαν στα θησαυροφυλάκιά τους. (Ιόλη Καλαβρέζου, «Βυζαντινή Γλυπτική», Οι Θησαυροί της Ορθοδοξίας)http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-E101/160/1118,4111/

Ιστορική Πορεία της Αγιογραφίας
http://www.imma.edu.gr/macher/subjects/athos/art.html#toc001
H Tέχνη στο Βυζάντιο σελ. 37 στον παρακάτω σύνδεσμο :
http://repository.edulll.gr/edulll/retrieve/3450/1012.pdf
Μια και όπως ανέφερε η Μαριλένα Φωκά το Άγιο Μανδήλιο είναι η απαρχή της Αγιογραφίας :
Άγιο Μανδήλιο

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ - ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΟΒΓΚΟΡΟΝΤ του Κωνσταντίνου Θώδη : http://ktdrus.gr/index.files/Theophanes_the_Greek.pdf

Τὸ κάλυμμα τῶν γυναικῶν εἰς τὰς ἐκκλησιαστικὰς συναθροίσεις http://kainidiathiki.agiooros.org


ΑΓΑΘΗ (; - 251) : (εκ του αγαθός) = ο πολύ καλός στην ψυχή και στον χαρακτήρα.

 - 5 Φεβρουαρίου

ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ (2) : (αγαθός + κλέος) = Αυτός που έχει καλή φήμη και δόξα.

ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ - 1 Σεπτεμβρίου
ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ - 17 Σεπτεμβρίου


ΑΓΑΘΟΝΙΚΗ (2) : (αγαθός + νίκη) = ένδοξος νικητής.

ΑΓΑΘΟΝΙΚΗ - 13 Οκτωβρίου
ΑΓΑΘΟΝΙΚΗ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ Η ΕΝ ΚΑΡΧΗΔΟΝΙ - 10 Αυγούστου

ΑΓΑΠΗ (3) : Η στοργική και άξια αγάπης.

ΑΓΑΠΗ (; - 304) - 16 Απριλίου
ΑΓΑΠΗ - 17 Σεπτεμβρίου
ΑΓΑΠΗ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ - 3 Απριλίου

ΑΓΛΑΪΑ (1): (από το αγλαός, εκ του αγάλλομαι) = ο υπέρλαμπρος, ο ακτινονολών ωραιότητα και δόξα.

ΑΓΛΑΪΑ Η ΡΩΜΑΙΑ - 19 Δεκεμβρίου

ΑΓΝΗ (3) : Η αγνή στην ψυχή και το σώμα.

ΑΓΝΗ - 14 Ιανουαρίου
ΑΓΝΗ - 21 Ιανουαρίου
ΑΓΝΗ Η ΜΑΡΤΥΡΑΣ - 20 Ιανουαρίου


ΑΓΡΙΠΠΙΝΑ (1)
ΑΓΡΙΠΠΙΝΑ (; - 262) - 23 Ιουνίου


ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ (1) : ο άκαμπτος, ο πολύτιμος σαν το διαμάντι

ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ - 1 Σεπτεμβρίου

ΑΘΑΝΑΣΙΑ (4) : (από το αθανασία) = το αιώνιο πνευματικό δημιούργημα του Θεού, ο αιώνιος.

ΑΘΑΝΑΣΙΑ (; - 292) - 31 Ιανουαρίου
ΑΘΑΝΑΣΙΑ - 2 Μαρτίου
ΑΘΑΝΑΣΙΑ - 9 Οκτωβρίου
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΕΞ ΑΙΓΙΝΗΣ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ - 18 Απριλίου


ΑΘΗΝΑ (1) : (Αθάνα και Αθήνη) (από την σανσκριτική λέξη Αχανά = η καίουσα και λάμπουσα) = λάμπουσα, η ακτινοβόλος.

ΑΘΗΝΑ - 1 Σεπτεμβρίου

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (1) : αβέβαιης ετυμολογίας. Πιθανώς συνδέεται ετυμολογικά με την επιμεριστική αντωνυμία της αρχαίας «εκάτερος» (= καθένας από τους δύο).

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (282 - 304) - 25 Νοεμβρίου
ΑΙΣΙΑ (1)


ΑΙΣΙΑ - 7 Ιουνίου
Κατά τον Άγιο Νικόδημο οι Αγίες Αισία (ή Εσία ή Ευσέβεια) και Σωσάννα ήταν μαθήτριες του Παγκρατίου, επισκόπου Ταυρομενίου και η Σύναξή τους γίνεται στο ναό του Βασιλίσκου.

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ (1)


ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ - ΚΙΝΗΤΗ ΕΟΡΤΗ

https://www.youtube.com/watch?v=yhDW4po5M5U

ΑΚΡΙΒΗ (1): η πολύτιμη, η προσφιλής, η αγαπητή.

ΑΚΡΙΒΗ - 1 Σεπτεμβρίου


ΑΚΥΛΙΝΑ (3) : (από τη λατινική λέξη acula = μικρή βελόνα) = ο οξύς και χρήσιμος όπως η βελόνη. Κατά μια άλλη εκδοχή προέρχεται από τη λατινική λέξη Αquilla που σημαίνει αετός.

ΑΚΥΛΙΝΑ - 7 Απριλίου
ΑΚΥΛΙΝΑ (; - 251) - 9 Μαΐου
ΑΚΥΛΙΝΑ (1745 - 1764) - 27 Σεπτεμβρίου


ΑΚΥΛΙΝΗ (1) : (από τη λατινική λέξη acula = μικρή βελόνα) = ο οξύς και χρήσιμος όπως η βελόνη. Κατά μια άλλη εκδοχή προέρχεται από τη λατινική λέξη Αquilla που σημαίνει αετός.

ΑΚΥΛΙΝΗ - 13 Ιουνίου


ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (3) : (από το αλέξω = αποκρούω + άνδρας) = ο πρόμαχος της πατρίδας και νικητής των εχθρών. Συμβολικώς το όνομα αυτό σημαίνει ο νικητής, ο θριαμβευτής, ο εκπολιτιστής.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ (; - 303) - 21 Απριλίου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Η ΕΞ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ - 3 Μαρτίου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΝΤΙΒΕΕΒΟ (; - 1789) - 13 Ιουνίου


ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑ (2)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΤΙΑΣ - 18 Μαΐου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΜΙΝΣΟ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ - 20 Μαρτίου


ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΔΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ (1)


ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΛΙΒΕΡΑΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΔΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ - 29 Μαΐου

ΑΜΑΛΙΑ (1)


ΑΜΑΛΙΑ (; - 690) - 10 Ιουλίου


ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ (1)


ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΤΩ ΝΕΩΡΙΩ - 31 Αυγούστου

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΤΗΣ ΜΥΡΟΦΟΡΟΥ - 4 Μαΐου


ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΗΣ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
Ημερομηνία εορτής: 28/06/2015


ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ - 4 Αυγούστου

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΡΓΥΡΗΣ - 30 Απριλίου


ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΒΓΚΟΡΟΝΤ - 14 Ιουλίου

Ανακομιδή Τιμίου Σταυρού στο Παλάτι


Λόγους ἀνάψας, ἀντὶ φαιδρῶν λαμπάδων,
Σταυρὸν προπέμπω τῶν ἀνακτόρων ἔσω.


Βιογραφία
Κατά την ήμερα αυτή απετίθετο και πάλι ο Τίμιος Σταυρός στα ανάκτορα, ο όποιος ήταν εκτεθειμένος από του τέλους Ιουλίου (βλέπε 31 Ιουλίου και 1 Αυγούστου) προκειμένου να τον προσκυνήσουν οι πιστοί.
Ημερομηνία εορτής: 14/08/2015


ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΥΜΟΙΣ - 8 Αυγούστου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ - 18 Ιουλίου


*******************ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΙΣ ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ - 31 Ιουλίου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΤΟΙΣ ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΗΣ - 28 Ιουλίου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΤΗ ΠΗΓΗ - 9 Ιουλίου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΚΑΡΡΑΙΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ - 24 Μαΐου


ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΟΥ ΕΝ ΤΩ ΔΕΥΤΕΡΩ - 9 Αυγούστου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ «ΕΙΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΕΝ ΤΩ ΟΙΚΩ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ» - 6 Σεπτεμβρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ - 13 Σεπτεμβρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΗΣ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ - 13 Μαΐου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - 1 Μαΐου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΥΡΟΥ - 5 Μαΐου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ - 11 Μαΐου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ ΝΕΩΡΙΟΥ - 16 Μαΐου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ «ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΑΙ ΝΕΑΣ» - 27 Απριλίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ «ΕΝ ΔΕΞΙΟΚΡΑΤΙΑΝΑΙΣ» - 30 Μαΐου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ «ΕΙΣ ΠΟΥΣΓΗΝ». - 12 Φεβρουαρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - 11 Ιανουαρίου

Η γιορτή των εγκαινίων της Άγιας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη κατά τον Κώδικα 68 της Μονής Παντοκράτορας του Αγίου Όρους, γινόταν την 11η Ιανουαρίου, οπότε πανηγύριζε και ο ναός.

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ «ΕΝ ΓΟΡΓΙΑΝΑΙΣ» - 7 Αυγούστου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΚΛΑΣ ΕΝ ΤΩ ΟΡΕΙ ΠΟΣΑΛΕΩΣ - 13 Φεβρουαρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΟΥΣΗΣ - 11 Αυγούστου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΡΓΥΡΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΟΥΔΑ ΛΕΣΒΟΥ - 2 Αυγούστου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ «ΕΝ ΤΟΙΣ ΧΑΛΚΟΠΡΑΤΕΙΟΙΣ»  - 18 Δεκεμβρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ - 23 Δεκεμβρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - 24 Ιανουαρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΔΟΜΝΙΚΗΣ - 24 Ιανουαρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ «ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΟΥΡΑΤΟΡΟΣ» - 7 Δεκεμβρίου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ - 14 Οκτωβρίου

ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΕΝ ΤΗΝΩ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ - 30 Ιανουαρίου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΓΑ ΤΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΗΣ - 11 Φεβρουαρίου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - 15 Αυγούστου


ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΟΠΤΑΣΙΑΣ ΣΟΦΙΑΝΗΣ - 6 Αυγούστου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΜΙΑΣΗΝΩΝ - 1 Σεπτεμβρίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΣΣΙΟΠΗ - 8 Μαΐου


ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
Ημερομηνία εορτής: 17/05/2015
Τύπος εορτής: Ειδικός υπολογισμός.
Εορτάζει την Κυριακή μεταξύ 15 και 21 Μαΐου εκάστου έτους.
Στην Λευκάδα, εκτός από την 4η Δεκεμβρίου (οπότε τιμάται η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας), μεγάλη πανήγυρη γίνεται και την Γ' Κυριακή του Μαΐου. Τότε, οι Λευκαδίτες ευχαριστούν την Αγία Βαρβάρα για τη διάσωση του νησιού από την φοβερή μάστιγα της ευλογιάς στα 1922 μ.Χ. Τελείται μάλιστα και λιτανεία, που ξεκινάει από τον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής και περιέρχεται τους δρόμους της πόλης.


ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ - 11 Ιουλίου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΝ XΙΩ - 26 Ιουλίου

ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΙΩΤΙΣΣΑΣ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
Ημερομηνία εορτής: 14/06/2015 
Τύπος εορτής: Ειδικός υπολογισμός.
Εορτάζει την Κυριακή μεταξύ 8 και 14 Ιουνίου εκάστου έτους.
Για την Σύναξη της Παναγίας της Κουτσουριώτισσας στην Ερατεινή Φωκίδος βλέπε στις 23 Αυγούστου.


ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (9) : (από την λέξη ανάσταση) = ο αιώνιος, όπως ο αναστάς Ιησούς.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ - 15 Απριλίου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΡΩΜΑΙΑ, Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ - 29 Οκτωβρίου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ (; - 290) - 22 Δεκεμβρίου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ (; - 1821) - ΚΙΝΗΤΗ ΕΟΡΤΗ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ - 1 Μαρτίου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ - 12 Οκτωβρίου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΠΑΤΡΙΚΙΑ - 10 Μαρτίου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΟΥ ΟΥΓΚΛΙΧ - 10 Απριλίου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ - 21 Ιουνίου


ΑΝΑΣΤΑΣΩ (1)
ΑΝΑΣΤΑΣΩ Η ΕΝ ΤΟΙΣ ΛΕΥΚΑΔΙΟΥ - 18 Μαΐου


ΑΝΑΤΟΛΗ (1) : (από την λέξη ανατολή) = ο άνθρωπος του φωτός, ο φωτισμένος.

ΑΝΑΤΟΛΗ - 26 Φεβρουαρίου


ΑΝΔΡΟΠΕΛΑΓΙΑ (1)

ΑΝΔΡΟΠΕΛΑΓΙΑ - 6 Σεπτεμβρίου


ΑΝΘΙΑ (2)


ΑΝΘΙΑ - 12 Οκτωβρίου
ΑΝΘΙΑ - 15 Δεκεμβρίου


ΑΝΘΟΥΣΑ (6)


ΑΝΘΟΥΣΑ - 22 Φεβρουαρίου
ΑΝΘΟΥΣΑ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
ΑΝΘΟΥΣΑ - 22 Αυγούστου
ΑΝΘΟΥΣΑ Η ΝΕΑ - 27 Αυγούστου
ΑΝΘΟΥΣΑ Η ΟΜΟΛΟΓΗΤΡΙΑ - 27 Ιουλίου
ΑΝΘΟΥΣΑ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΟΠΡΩΝΥΜΟΥ (757 - 809) - 12 Απριλίου

ΑΝΙΜΑΙΣ (1)
Ανιμάις

ΑΝΙΜΑΙΣ Η ΕΝ ΓΟΤΘΙΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΣ - 26 Μαρτίου


ΑΝΝΑ (17) : (από το εβραϊκό Χάννα = ευμένεια, χάρις) = εκείνη, στην οποία επεδείχθη η ευμένεια και η χάρις του Θεού.

ΑΝΝΑ - 20 Ιανουαρίου
ΑΝΝΑ - 22 Οκτωβρίου
ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ - 9 Δεκεμβρίου
ΑΝΝΑ - 13 Ιουνίου
ΑΝΝΑ - 9 Σεπτεμβρίου
ΑΝΝΑ - 3 Φεβρουαρίου
ΑΝΝΑ Η ΕΝ ΓΟΤΘΙΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΣ - 26 Μαρτίου
ΑΝΝΑ Η ΕΝ ΤΩ ΛΕΥΚΑΔΙΩ - 23 Ιουλίου
ΑΝΝΑ Η ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΘΕΙΣΑ EΥΦΗΜΙΑΝΟΣ - 29 Οκτωβρίου
ΑΝΝΑ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ - 28 Νοεμβρίου
ΑΝΝΑ Η ΠΑΡΘΕΝΑ - 20 Νοεμβρίου
ΑΝΝΑ Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ (; - 1056) - 10 Φεβρουαρίου
ΑΝΝΑ Η ΠΡΟΦΗΤΙΔΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΣΑΜΟΥΗΛ - 9 Δεκεμβρίου
ΑΝΝΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - 25 Ιουλίου
ΑΝΝΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ - 28 Οκτωβρίου
ΑΝΝΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΑΜΟΥΗΛ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
ΑΝΝΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ (; - 1112) - 3 Νοεμβρίου

ΑΝΤΙΓΟΝΗ (1) : (αντί + γίγνομαι) = η από τον δεύτερο γάμο της μητέρας γεννηθείσα.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ - 1 Σεπτεμβρίου

ΑΝΤΩΝΙΑ (1) : (αντί + ωνούμαι) = ο πλειοδότης σε προσφορά αξίας, ο πλειοδότης, ο γενναιοδωρότερος.

ΑΝΤΩΝΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΑ (; - 259) - 29 Απριλίου
ΑΝΤΩΝΙΝΑ (4): (αντί + ωνούμαι) = ο πλειοδότης σε προσφορά αξίας, ο πλειοδότης, ο γενναιοδωρότερος.

ΑΝΤΩΝΙΝΑ (; - 313) - 10 Ιουνίου
ΑΝΤΩΝΙΝΑ (; - 304) - 1 Μαρτίου
ΑΝΤΩΝΙΝΑ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ (; - 1924) - 1 Μαρτίου
ΑΝΤΩΝΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΣΤΗ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ - 9 Ιανουαρίου

ΑΝΥΣΙΑ (1)


ΑΝΥΣΙΑ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (; - 298) - 30 Δεκεμβρίου


ΑΝΩΝΥΜΗ (1)


ΑΝΩΝΥΜΗ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΕΚΝΩΝ ΑΥΤΗΣ (; - 259) - 29 Απριλίου


ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΑ (1)


ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΑ Η ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ - 4 Ιανουαρίου


ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ (1) : Φωτισμένος και αποκαλυπτικός όπως ο Απόλλων

ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ - 30 Οκτωβρίου

ΑΠΠΙΑ (1)


ΑΠΠΙΑ Η ΜΑΡΤΥΣ - 20 Φεβρουαρίου

ΑΠΦΙΑ (1)


ΑΠΦΙΑ - 22 Νοεμβρίου


ΑΡΓΥΡΗ (1) : (από την λέξη άργυρος = λευκό πολύτιμο μέταλλο) = ο λευκός στην ψυχή και πολύτιμος.

ΑΡΓΥΡΗ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ (1688 - 1721) - 5 Απριλίου

ΑΡΗΒΟΪΑ (1)


ΑΡΗΒΟΪΑ - 1 Σεπτεμβρίου

ΑΡΙΑΔΝΗ (2) : (από το άρι = πολύ + αγνή: Κρητ. αδνή) = η αγνότατη, η αγιωτάτη.

ΑΡΙΑΔΝΗ - 18 Σεπτεμβρίου
ΑΡΙΑΔΝΗ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ - 22 Αυγούστου

ΑΡΟΑ (1)


ΑΡΟΑ - 4 Ιουλίου


ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ (1)


ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ - 1 Σεπτεμβρίου


ΑΣΙΝΕΘ (2)


ΑΣΙΝΕΘ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
ΑΣΙΝΕΘ ΤΟΥ ΓΚΟΡΙΤΣΚΥ - 19 Απριλίου


ΑΣΚΛΗΠΙΑ (1) : (πιθανώς από το αίγλη + ήπιος) = ο δια των ηλιακών ακτίνων καταπαύων τους πόνους των νοσημάτων.

ΑΣΚΛΗΠΙΑ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ - 4 Ιουλίου


ΑΣΠΑΣΙΑ (1) : (από το ασπάζομαι) = η προσφιλεστάτη, η αγαπημένη.

ΑΣΠΑΣΙΑ - 1 Σεπτεμβρίου

ΑΣΤΗ (1)


ΑΣΤΗ Η ΠΑΡΘΕΝΑ - 20 Νοεμβρίου

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΗ (1) : (από το Αύγουστος εκ του λατινικού Augustos, μετοχή του ρήματος augeo = αυξάνω) = ο μεγαλοπρεπής, ο σεβαστός, ο εντιμώτατος.

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΗ Η ΜΑΡΤΥΡΑΣ, Η ΕΝ ΒΥΖΑΝΤΙΩ - 8 Μαΐου

ΑΦΡΟΔΙΤΗ (1) : (αφρός + αναδύσα) = η αφρογενής, η ωραιοτάτη

ΑΦΡΟΔΙΤΗ - 1 Σεπτεμβρίου


ΒΑΟΥΘΑ (1)


ΒΑΟΥΘΑ Η ΠΑΡΘΕΝΑ - 20 Νοεμβρίου


ΒΑΡΒΑΡΑ (1) : ο ατίθασος και ο σκληρός.

ΒΑΡΒΑΡΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ - 4 Δεκεμβρίου

ΒΑΡΕΡΙΑ (1)


ΒΑΡΕΡΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΑ - 6 Ιουνίου


ΒΑΣΙΛΑ (1)


ΒΑΣΙΛΑ - 24 Δεκεμβρίου

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ (6) : (βάσις + λαός) = ο θεμελιωτής της ευτυχίας του λαού

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ - 25 Νοεμβρίου
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ - 3 Σεπτεμβρίου
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ - 16 Απριλίου
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ (; - 252) - 22 Μαρτίου
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ - 8 Ιανουαρίου
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ - 15 Απριλίου

ΒΑΣΣΑ (4)


ΒΑΣΣΑ - 21 Σεπτεμβρίου
ΒΑΣΣΑ - 21 Αυγούστου
ΒΑΣΣΑ - 9 Δεκεμβρίου
ΒΑΣΣΑ - 29 Οκτωβρίου


ΒΕΒΑΙΑ (3)


ΒΕΒΑΙΑ - 4 Σεπτεμβρίου
ΒΕΒΑΙΑ - 11 Δεκεμβρίου
ΒΕΒΑΙΑ Η ΕΝ ΕΔΕΣΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑΣ (; - 110) - 29 Ιανουαρίου

ΒΕΝΕΔΙΚΤΗ (1) : (από τις λατινικές λέξεις bene + dictus) = ο ευλογημένος.

ΒΕΝΕΔΙΚΤΗ Η ΡΩΜΑΙΑ - 6 Μαΐου


ΒΕΡΒΟΥΡΓΑ (1)


ΒΕΡΒΟΥΡΓΑ - 3 Φεβρουαρίου

ΒΕΡΝΙΚΗ (1)


ΒΕΡΝΙΚΗ Η ΜΑΡΤΥΡΑΣ - 4 Οκτωβρίου


ΒΕΡΟΝΙΚΗ (1)


ΒΕΡΟΝΙΚΗ Η ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΑ - 12 Ιουλίου

ΒΗΛΗ (1)


ΒΗΛΗ - 28 Οκτωβρίου

ΒΗΡΟΝΙΚΗ (1) : (λέξη της Μακεδονικής διαλέκτου, αντί Φερενίκη) = αυτή που φέρει τη νίκη, η τροπαιοφόρος.

ΒΗΡΟΝΙΚΗ - 17 Ιουλίου


ΒΛΑΝΔΙΝΑ (1)


ΒΛΑΝΔΙΝΑ - 25 Ιουλίου

ΒΡΕΑΚΗ (1)


ΒΡΕΑΚΗ Η ΕΞ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ - 4 Ιουνίου


ΒΡΥΑΙΝΗ (1)


ΒΡΥΑΙΝΗ - 30 Αυγούστου

ΓΑΪΑΝΗ (2)


ΓΑΪΑΝΗ (; - 292) - 30 Σεπτεμβρίου
ΓΑΪΑΝΗ - 27 Σεπτεμβρίου

ΓΑΛΑΚΤΙΑ (1)


ΓΑΛΑΚΤΙΑ - 18 Μαΐου

ΓΑΛΗΝΗ (1) : (από την λέξη γαληνός) = ο ήρεμος, ο πράος

ΓΑΛΗΝΗ - 16 Απριλίου


ΓΛΑΦΥΡΗ (1)


ΓΛΑΦΥΡΗ - 26 Απριλίου

ΓΛΟΤΙΛΔΗ (1)


ΓΛΟΤΙΛΔΗ Η ΕΚ ΓΑΛΛΙΑΣ (474 - 545) - 3 Ιουνίου

ΓΛΥΚΕΡΙΑ (3): (από το γλυκερά) = Η γλυκειά

ΓΛΥΚΕΡΙΑ - 22 Οκτωβρίου
ΓΛΥΚΕΡΙΑ (; - 141) - 13 Μαΐου
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΤΟΥ ΝΟΒΓΚΟΡΟΝΤ (; - 1522) - 13 Μαΐου

ΓΟΡΓΟΝΙΑ (1)


ΓΟΡΓΟΝΙΑ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ (332 - 370) - 23 Φεβρουαρίου


ΓΟΥΔΕΛΙΑ (1)


ΓΟΥΔΕΛΙΑ - 29 Σεπτεμβρίου

ΓΟΥΛΧΙΛΝΤΑ (1)


ΓΟΥΛΧΙΛΝΤΑ - 9 Δεκεμβρίου

ΓΥΝΑΙΚΑ (3)


ΓΥΝΑΙΚΑ - 24 Οκτωβρίου
ΓΥΝΑΙΚΑ - 8 Ιανουαρίου
ΓΥΝΑΙΚΑ - 19 Νοεμβρίου

Αγία Γυναίκα και το Άγιο Βρέφος της

Ημερομηνία εορτής: 24/10/2015
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. .
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 24 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Γυναικα , Αγιο Βρεφος


Τῇ μητρὶ πρὸς πῦρ ἡσύχως τεφρουμένη,
Φωναῖς ὑποψελλίζον εἵπετο βρέφος.



Βιογραφία
Οι Άγιοι αυτοί, μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Αρέθα (βλέπε 24 Οκτωβρίου). Την Άγια αυτή γυναίκα, την έριξαν στη φωτιά και βλέποντας το αυτό το Άγιο Βρέφος, έπεσε και το ίδιο στη φωτιά παρά τις κολακείες των βασανιστών του.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει σχετικά στον Συναξαριστή του:

«Δεν δύναμαι εδώ να σιωπήσω το περί του βρέφους τούτου και νηπίου διήγημα. Όπερ συνεγράφη μεν ελληνιστί, υπό του Aγίου Συμεών του Mεταφραστού, ευρίσκεται δε μεταφρασμένον εις τον Nέον Παράδεισον. Eπειδή και τη αληθεία είναι χαριέστατον, κατανυκτικώτατον και τριπόθητον εις τας των Xριστιανών ακοάς. Έστι δε τοιούτον. Mία γυναίκα ευλαβής και ενάρετος είχε παιδίον αρσενικόν, έως πέντε χρόνων. Όταν δε απεκεφαλίσθη ο ανωτέρω Άγιος Mάρτυς Aρέθας, επήγε κοντά εις το λείψανον, και πέρνουσα από το αίμα του Mάρτυρος, άλειψε τον εαυτόν της ομού και το τέκνον της. Έπειτα κατανυχθείσα και θερμανθείσα από τον θείον έρωτα, εκαταράτο και ύβριζε τον τύραννον Eβραίον. Oι δε στρατιώται τας ύβρεις ακούσαντες, άρπασαν αυτήν και την επήγαν εις τον βασιλέα, λέγοντες, όσα κατ’ αυτού ελάλησεν. Όστις παρευθύς έδωκεν απόφασιν να την καύσουν. Άψαντες λοιπόν οι στρατιώται πυρκαϊάν, έδεσαν την Aγίαν αγαλλομένην και χαίρουσαν. Tο δε παιδίον εθλίβετο και ανεστέναζε, μη υποφέρον την στέρησιν της μητρός του, καθώς και το μικρόν πωλάρι φωνάζει και θλίβεται, όταν χωρισθή από την μητέρα του. Όθεν το μακάριον εκείνο παιδίον, στρέφον τα ομμάτιά του εις ένα και άλλο μέρος, άλλο τι δεν επικαλείτο, πάρεξ το όνομα της ηγαπημένης μητρός του.

Έπειτα βλέπον τον βασιλέα επί θρόνου καθήμενον, τρέχει προς αυτόν και πίπτει εις τους πόδας του, κλαίον και παρακαλών αυτόν ως εδύνετο, με την άναρθρον και ψελλίζουσάν του φωνήν, διά την μητέρα του. O δε βασιλεύς ωρέχθη το παιδίον, τούτο μεν, διατί ήτον ωραίον εις την όψιν και χαριέστατον, τούτο δε, και διατί η λαλιά του, αγκαλά και άναρθρος, ήτον όμως γλυκυτάτη και νόστιμη. Πέρνωντας λοιπόν το παιδίον ο βασιλεύς, το εκάθισεν επάνω εις τα γόνατά του και λέγει αυτώ. Ποίον αγαπάς, παιδί μου, από όλα τα πράγματα του κόσμου καλλίτερα; Tο παιδίον απεκρίθη, την μητέρα μου αγαπώ. Kαι δι’ αυτήν ήλθον να σε παρακαλέσω, διά να προστάξης να την λύσουν. Ίνα πάρη μαζί της και εμένα εις το μαρτύριον. Ότι πολλαίς φοραίς με εδίδασκε, παρακινούσά με εις το μαρτύριον. O δε βασιλεύς, και τι είναι, του είπεν, αυτό το μαρτύριον; Tότε το βρέφος (ω των θαυμασίων σου Δέσποτα, όστις με την χάριν σου σοφίζεις τα νήπια!), τότε λέγω, το θεοφώτιστον νήπιον απεκρίθη. Mαρτύριον είναι, το να αποθάνω διά τον Xριστόν, και πάλιν να ζήσω με αυτόν. O τύραννος του λέγει. Kαι ποίος είναι αυτός ο Xριστός; Tο παιδίον απεκρίθη. Eλθέ να υπάγωμεν εις την Eκκλησίαν διά να σου τον δείξω. Tότε βλέπον το βρέφος, πως ετράβιζαν οι στρατιώται την μητέρα του, διά να την ρίψουν εις την πυρκαϊάν, έκλαυσε, λέγον προς τον τύραννον. Άφες με να τρέξω διά να φθάσω την μητέρα μου. O τύραννος του λέγει. Άφες την μητέρα σου, και έλα με εμένα. Kαι εγώ να σου δίδω πωρικά εύμορφα. Tότε το χαριτωμένον και θεόσοφον βρέφος απεκρίθη και λέγει του. Eγώ ελογίαζα πως είσαι Xριστιανός. Kαι διά τούτο ήλθον και σε επαρακάλουν διά την μητέρα μου. Tώρα δε οπού εκατάλαβα, πως είσαι Eβραίος, λέγω σοι, ότι με Eβραίον δεν θέλω να συγκατοικήσω ποτέ. Aλλ’ ούτε όλως καταδέχομαι να λάβω από λόγου σου τίποτε. Mόνον άφες με να υπάγω εις την μητέρα μου.

Θαυμάζοντος δε του βασιλέως την του παιδίου φρονιμάδα και σύνεσιν, συνεβούλευσάν τινες αυτόν να το στείλη εις την βασίλισσαν, μήπως εκείνη με κολακείας, δυνηθή να πείση αυτό ίνα μείνη εις το παλάτιον. Aλλ’ όμως η γνώσις του θεοσόφου παιδίου ενίκησε τας πανουργίας εκείνων και μηχανήματα. Tο γαρ θεοφώτιστον νήπιον, ουδέ απόκρισιν έδωκεν εις τας συμβουλάς του βασιλέως και λόγια, αλλά όλως διόλου προς μόνην την μητέρα του έβλεπεν. Όταν δε είδε, πως έρριψαν αυτήν εις την φωτίαν, εσυμπόνεσεν η καρδία του. Kαι καθώς ήτον καθήμενον εις τα γόνατα του βασιλέως, έσκυψε και εδάγκασε δυνατά το μηρί του. O δε βασιλεύς πονέσας, το έρριψεν από τα γόνατά του προστάσσωντας ένα άρχοντα διά να το πάρη, και να το κάμη να αρνηθή τον Xριστόν. Aλλά το παιδίον φεύγον επιτηδείως, από εκείνον οπού το έσυρνεν, έτρεξε δρομαίως εις την κάμινον, και πασίχαρον επήδησεν (ω της ανδρίας!) εις το μέσον της καμίνου, εναγκαλισθέν δε γλυκερώς την ποθουμένην μητέρα του, μαζί με αυτήν κληρονομεί του μαρτυρίου τον στέφανον.

Ας λάβουν παράδειγμα από το διήγημα τούτο αι τωριναί μητέρες των Xριστιανών, και ας διδάσκουν τα τέκνα των έτι νήπια όντα, να στέκωνται στερεά εις την πίστιν και ευσέβειαν. Kαι να αγαπούν ολοκαρδίως τον Iησούν Xριστόν τον ποιητήν και πλάστην τους. Kαι αν το καλέση ο καιρός και η χρεία, να προτιμούν θάνατον και μαρτύριον, πάρεξ να αρνηθούν το του Xριστού γλυκύτατον όνομα».

Άγιος Αρέθας ο Μεγαλομάρτυρας και οι «σὺν αὐτῶ»
Παραπομπές


ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕRΝΕΤ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού

ΓΥΝΑΙΚΕΣ (1)


ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ - 16 Ιουλίου

ΔΑΡΕΙΑ (1)


ΔΑΡΕΙΑ (; - 283) - 19 Μαρτίου


ΔΕΒΟΡΡΑ (1)


ΔΕΒΟΡΡΑ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

ΔΕΚΑ (3)

ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΕΣ - 31 Δεκεμβρίου

ΔΕΝΑΧΙΣ (1)


ΔΕΝΑΧΙΣ Η ΠΑΡΘΕΝΑ - 20 Νοεμβρίου

ΔΙΑΚΟΣΙΟΙ ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΚΙΝΕΖΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (1)


ΔΙΑΚΟΣΙΟΙ ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΚΙΝΕΖΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (; - 1900) - 11 Ιουνίου
Άγιος Μητροφάνης Τσί-Σούνγκ και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες: Τατιανή η Πρεσβυτέρα του, Ησαΐας και Ιωάννης οι γιοι του, Μαρία η νύφη του, Αγία Ία (ή Ίγια) η διδασκάλισσα και άλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες

Ημερομηνία εορτής: 11/06/2015 
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 11 Ιουνίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μητροφανης Τσι-σουνγκ (; - 1900), Αγια Τατιανη Η Πρεσβυτερα Του Μητροφανη (; - 1900), Αγιος Ησαϊας Υιος Του Μητροφανη (1877 - 1900), Αγιος Ιωαννης Υιος Του Μητροφανη (; - 1900), Αγια Μαρια Η Νυφη Του Μητροφανη (1881 - 1900), Αγιοι Διακοσιοι Εικοσι Δυο Κινεζοι Μαρτυρες (; - 1900), Αγια Ια (ή Ιγια) Η Διδασκαλισσα (; - 1900)


Βιογραφία
Το 1900 μ.Χ. στη Κίνα, η μυστική εταιρεία πολεμικών τεχνών «Πυγμάχοι» [Boxers - Μπόξερ, ακριβέστερα Yihetuan («Πολιτοφυλακές δικαιοσύνης και ομονοίας»). Τα μέλη τους ασκούνταν στην πυγμαχία και έφεραν φυλαχτά που θεωρούνταν αλεξίσφαιρα], υποστηριζόμενη από την επίκληρο αυτοκράτειρα, γνωστή για την ξενοφοβία της, εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, στους οποίους απέδιδαν την ευθύνη για όλες τις συμφορές της Κίνας. Στις 10 Ιουνίου, τοιχοκολλήθηκαν προκηρύξεις στους δρόμους του Πεκίνου καλώντας τους ειδωλολάτρες να σφαγιάσουν τους χριστιανούς και απειλώντας όσους θα τολμούσαν να τους κρύψουν.

Την επόμενη νύχτα, οι «Πυγμάχοι», περνώντας με αναμμένους δαυλούς από κάθε συνοικία της πόλης, συνελάμβαναν στα σπίτια τους όσους Ορθόδοξους χριστιανούς έβρισκαν και τους βασάνιζαν με σκοπό να αρνηθούν τον Χριστό. Πολλοί, τρομοκρατημένοι από τα μαρτύρια, έκαψαν θυμίαμα μπροστά στα είδωλα για να σώσουν την ζωή τους, ενώ άλλοι ομολόγησαν με γενναιότητα την πίστη τους και υπέστησαν τρομερά βασανιστήρια. Αφού έκαψαν τα σπίτια τους, τους οδήγησαν έξω από την πόλη, στους ειδωλολατρικούς ναούς των «Πυγμάχων», όπου ξεκοιλιάστηκαν, αποκεφαλίσθηκαν ή κάηκαν στην πυρά.

Ο Παύλος Γουάν, ένας ορθόδοξος κατηχητής, πέθανε με την προσευχή στα χείλη. Η Ία Γουέν, διδασκάλισσα στην ρωσική ιεραποστολή, βασανίσθηκε δύο φορές και ομολόγησε πασίχαρη τον Χριστό. Ο Ιωάννης, ένα αγόρι οκτώ ετών, υπέστη ακρωτηριασμό των δύο χεριών του και κατακρεούργηση του στήθους του. Στην ερώτηση των δημίων του αν υπέφερε, απάντησε χαμογελώντας: «Δεν είναι δύσκολο να υποφέρει κάνεις για τον Χριστό». Οι «Πυγμάχοι» τον αποκεφάλισαν και έκαψαν τα λείψανά του σε εορταστική πυρά.

Ο πατήρ Μητροφάνης Τσί-Σούνγκ, ο πρώτος κινέζος ιερέας που είχε χειροτονηθεί από τον Άγιο Νικόλαο της Ιαπωνίας (βλέπε 3 Φεβρουαρίου) και είχε υπηρετήσει ακαταπόνητα την ιεραποστολή επί δεκαπέντε χρόνια, σφαγιάσθηκε με τους περισσότερους από τους εβδομήντα χριστιανούς, γυναίκες και παιδιά, που είχαν καταφύγει στο σπίτι του μετά την πυρπόληση των οικοδομημάτων της ρωσικής ιεραποστολής. Όταν εισόρμησαν οι «Πυγμάχοι», τον βρήκαν καθισμένο στην αυλή και τον κατατρύπησαν με μαχαιριές στο στήθος. Αποκεφάλισαν την γυναίκα του Τατιανή, όπως και τον γιο τους Ησαΐα, ηλικίας είκοσι τριών ετών. Έκοψαν τα δάχτυλα των ποδιών, την μύτη και τα αυτιά του άλλου γιου τους, Ιωάννη, επτά ετών, την στιγμή του μαρτυρίου του πατέρα του. Εκείνος όμως δεν ένιωθε κανένα πόνο και ενώ οι βασανιστές του τον αποκαλούσαν «γιό δαιμόνων» εκείνος αποκρίθηκε: «Είμαι ένα πιστός του Θεού και όχι μαθητής δαιμόνων!» Η Μαρία, αρραβωνιαστικιά του Ησαϊα, ηλικίας δεκαεννέα ετών, είχε έλθει στο σπίτι του πατρός Μητροφάνη με την επιθυμία να πεθάνει μαζί με την οικογένεια του αρραβωνιαστικού της. Όταν οι «Πυγμάχοι» περικύκλωσαν το σπίτι, βοήθησε τους άλλους να σωθούν πηδώντας την μάνδρα και κατόπιν αντιμετώπισε τους εισβολείς, κατηγορώντας τους ότι δολοφονούν αθώους δίχως δίκη. Μην τολμώντας να την σκοτώσουν, την πλήγωσαν στα χέρια, και της τρύπησαν τα πόδια. Σε όσους την πίεζαν να φύγει, αποκρίθηκε: «Γεννήθηκα κοντά στην εκκλησία της Παναγίας Θεοτόκου και εδώ θα πεθάνω!» Όταν οι «Πυγμάχοι» επέστρεψαν, την θανάτωσαν.

Μεταξύ των αγίων αυτών μαρτύρων βρίσκονταν επίσης απόγονοι των κατοίκων του Αλμπαζίν της Ρωσίας, που είχαν φέρει το φως του Χριστού στο Πεκίνο το 1685 μ.Χ. Ο Κλήμης Κούι Κιν, ο Ματθαίος Χάι Τσουάν, ο αδελφός του Βίτος, η Άννα Σούι και πολλοί άλλοι, οι οποίοι χωρίς να φοβούνται από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι (Ματθ. 10, 28) αντιμετώπισαν γενναία τα μαρτύρια και τον θάνατο, παρακαλώντας τον Θεό να φωτίσει τους διώκτες και να συγχωρέσει τα αμαρτήματα τους. Από τις χίλιες ψυχές που αποτελούσαν την ρωσική ιεραποστολή στο Πεκίνο, χάθηκαν κατά τα αιματηρά γεγονότα τριακόσιες, από τις οποίες διακόσιες είκοσι δύο έλαβαν τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή αυτών των αγίων της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «Συναξάριον Ορθοδόξων Κινέζων Μαρτύρων», του Γεωργίου Ε. Πιπεράκη, Αθήναι 1997.




Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Χριστῷ ἱερουργῶν, ἱερεὺς ὢν τῆς δόξῃς, θυσίαν λογικὴν καὶ τὸ ἄμωμον θῦμα, ἀθλήσεως στάδιον, σεαυτὸν προσενήνοχας σὺν ποιμνίῳ σοῦ, πάτερ Τσί-Σοὺνγκ ἐν Πεκίνω, ὅθεν πρεσβεῦε, ὑπὲρ τῶν πίστει ὑμνούντων τὴν παντιμον μνήμην σοῦ.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β'.
Καὶ τρόπων μέτοχος καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος τὴν πράξῃ εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· δι' ο πίστει ἐνήθλησας ἐν Πεκίνω, μέχρις αἵματος, ἱερομάρτυς Τσὶ-Σούνγκ. Πρεσβεῦε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ'.
Θείας πίστεως Σίναι Μάρτυρες πατρώαν πλάνην καταστρέψαντες, ύψωσαν πίστιν των Ορθοδόξων και στερρώς ηγωνίσθησαν, την βουδδικήν γαρ θρησκείαν ελέγξαντες, εν παρρησία Χριστόν ωμολόγησαν Θεόν τέλειον. Αυτώ δ’ εκτενώς πρεσβεύουσιν Υπέρ των ψυχών ημών.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τοῦ Πεκίνου ἱερουργὸς σὺν τῷ σῷ ποιμνίῳ, μαρτυρήσας πανευκλεῶς, δυσσεβοῦς τυράννου, τάς μηχανὰς συνθλίψας, δυνάμει τοῦ Κυρίου, πάτερ Μητρόφανες.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Μητρόφανες πλάνην τὴν δυσσεβῆ ὣς τῆς εὐσεβείας θεοῤῥήμων ἱερουργός, ᾔσχυνας τοῖς ἄθλοις, σὺν σῷ ποιμνίῳ πάτερ, τοῦ σκότους τὸν προστάτην μαρτύρων καύχημα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίρετε Πεκίνου γόνοι ἐσθλοί, μάρτυρες Κυρίου, Μητροφάνης ὁ ἱερεύς, σὺν πιστῷ ποιμνίῳ, ἀθλήσαντες γενναίως, Κινέζων ἐκκλησίας στέφος κοσμήσαντες.



ΔΙΟΝΗ (1)

Ανάλυση ονόματος: (από την λέξη Δίας) = Ο θείος.

ΔΙΟΝΗ - 1 Σεπτεμβρίου

ΔΟΜΙΤΙΛΛΑ (1)


ΔΟΜΙΤΙΛΛΑ Η ΜΑΡΤΥΡΑΣ - 12 Μαΐου

ΔΟΜΝΑ (3)

Ανάλυση ονόματος: (απο το λατινικό dominus) = η δέσποινα, η κυρίαρχος

ΔΟΜΝΑ - 2 Νοεμβρίου
ΔΟΜΝΑ - 28 Δεκεμβρίου
ΔΟΜΝΑ ΤΟΥ ΤΟΜΣΚ Η ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ (; - 1872) - 16 Δεκεμβρίου

ΔΟΜΝΙΚΗ (2)

Ανάλυση ονόματος: (απο το λατινικό dominus) = η δέσποινα, η κυρίαρχος

ΔΟΜΝΙΚΗ - 8 Ιανουαρίου
ΔΟΜΝΙΚΗ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ (; - 1919) - 6 Ιανουαρίου

ΔΟΜΝΙΝΑ (4)


ΔΟΜΝΙΝΑ - 2 Νοεμβρίου
ΔΟΜΝΙΝΑ - 5 Ιανουαρίου
ΔΟΜΝΙΝΑ Η ΝΕΑ - 1 Μαρτίου
ΔΟΜΝΙΝΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

ΔΟΜΝΙΝΗ (2)

Ανάλυση ονόματος: (απο το λατινικό dominus) = η δέσποινα, η κυρίαρχος

ΔΟΜΝΙΝΗ (; - 286) - 12 Οκτωβρίου
ΔΟΜΝΙΝΗ Η ΜΑΡΤΥΡΑΣ - 4 Οκτωβρίου

ΔΟΣΙΘΕΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (δίδομαι + Θεός) = ο θεόδοτος.

ΔΟΣΙΘΕΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ (; - 1810) - 4 Φεβρουαρίου

ΔΟΥΛΗ (1)


ΔΟΥΛΗ - 5 Απριλίου
ΔΡΟΣΙΔΑ (1)


ΔΡΟΣΙΔΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΗ ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΘΕΝΩΝ - 22 Μαρτίου

ΔΡΟΣΙΣ (1)


ΔΡΟΣΙΣ - 28 Ιουλίου


ΔΥΟ (23)



ΔΥΟ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΟΙ ΕΝ ΚΟΡΔΟΥΗ ΙΣΠΑΝΙΑΣ (; - 859) - 11 Μαρτίου
ΔΥΟ ΑΣΚΗΤΕΣ - 20 Ιουνίου
ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ - 30 Σεπτεμβρίου

ΔΥΟ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΕΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΞΕΝΗΣ - 24 Ιανουαρίου

ΔΥΟ ΚΟΡΕΣ - 15 Σεπτεμβρίου

ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΑ - 28 Ιανουαρίου
ΔΩΔΕΚΑ (7)


ΔΩΔΕΚΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΕΣ - 8 Ιουλίου
ΔΩΔΕΚΑ ΚΟΡΕΣ - 31 Οκτωβρίου
ΔΩΔΕΚΑ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΘΟΥΣΑΣ - 22 Φεβρουαρίου

ΔΩΔΩΝΗ (1)


ΔΩΔΩΝΗ - 1 Σεπτεμβρίου

ΔΩΡΟΘΕΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (δώρο + Θεός) = το δώρο του Θεού, ο υπερεκλεκτός.

ΔΩΡΟΘΕΑ Η ΕΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ - 6 Φεβρουαρίου

ΕΛΕΝΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (απο την λέξη σέλας = φώς, λάμψη) = η λάμπουσα, η ακτινοβολούσα από ωραιότητα

ΕΛΕΝΑ ΤΟΥ ΝΤΙΒΕΕΒΟ (; - 1832) - 28 Μαΐου

ΕΛΕΝΗ (7)

Ανάλυση ονόματος: (απο την λέξη σέλας = φώς, λάμψη) = η λάμπουσα, η ακτινοβολούσα από ωραιότητα

ΕΛΕΝΗ - 15 Ιανουαρίου
ΕΛΕΝΗ - 26 Μαΐου
ΕΛΕΝΗ Η ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (247 - 327) - 21 Μαΐου
ΕΛΕΝΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΙΛΙΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ (; - 1306) - 30 Οκτωβρίου
ΕΛΕΝΗ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΝΩΠΗ - 1 Νοεμβρίου
ΕΛΕΝΗ Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ - 21 Μαΐου
ΕΛΕΝΗ ΤΗΣ ΩΞΕΡΡΗΣ - 22 Μαΐου


ΕΛΕΣΑ (1)


ΕΛΕΣΑ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ (; - 375) - 1 Αυγούστου

ΕΛΙΚΩΝΙΔΑ (1)


ΕΛΙΚΩΝΙΔΑ - 28 Μαΐου

ΕΛΙΣΑΒΕΤ (3)

Ανάλυση ονόματος: (Εβραϊκή λέξη) = η ευσεβής προς τον Θεό.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ - 22 Οκτωβρίου
ΕΛΙΣΑΒΕΤ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ - 24 Απριλίου
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΖΑΧΑΡΙΑ - 5 Σεπτεμβρίου


ΕΛΠΙΔΑ (1)


ΕΛΠΙΔΑ - 17 Σεπτεμβρίου

ΕΛΠΙΝΙΚΗ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ελπίς + νίκη) = αυτή που δίνει την ελπίδα της νίκης.

ΕΛΠΙΝΙΚΗ - 1 Σεπτεμβρίου

ΕΜΜΕΛΕΙΑ (1)


ΕΜΜΕΛΕΙΑ - 30 Μαΐου


ΕΝΝΑΘΑ (2)


ΕΝΝΑΘΑ - 10 Φεβρουαρίου
ΕΝΝΑΘΑ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΑΡΘΕΝΑ (; - 330) - 9 Ιουνίου

ΕΝΝΕΑ (6)


ΕΝΝΕΑ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ DONALD - 15 Ιουλίου

ΕΞΙ (10)

ΕΞΙ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΠΛΑΤΑΝΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

ΕΠΙΣΤΗΜΗ (1)

Ανάλυση ονόματος: (από το επίσταμαι) = αυτή που γνωρίζει πως να κάνει κάτι, η σοφή.

ΕΠΙΣΤΗΜΗ - 5 Νοεμβρίου

ΕΠΙΧΑΡΙΣ (1)

Ανάλυση ονόματος: η γεμάτη χάρη, η χαριτωμένη.

ΕΠΙΧΑΡΙΣ - 27 Σεπτεμβρίου

ΕΠΤΑ (6)


ΕΠΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (; - 303) - 28 Νοεμβρίου
ΕΠΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - 11 Φεβρουαρίου
ΕΡΑΣΜΙΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (από το ερώ) = ο αξιαγάπητος.

ΕΡΑΣΜΙΑ - 1 Σεπτεμβρίου


ΕΡΑΤΩ (1)

Ανάλυση ονόματος: (από την λέξη ερώ) = η αξιολάτρευτη.

ΕΡΑΤΩ - 1 Σεπτεμβρίου

ΕΡΕΝΙΑ (1)


ΕΡΕΝΙΑ Η ΜΑΡΤΥΡΑΣ - 8 Μαρτίου

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (1)


ΕΡΜΗΝΕΙΑ - 1 Σεπτεμβρίου

ΕΡΜΙΟΝΗ (1)

Ανάλυση ονόματος: η ωραία όπως ο ερμής.

ΕΡΜΙΟΝΗ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ - 4 Σεπτεμβρίου

ΕΡΩΤΗΪΔΑ (1)


ΕΡΩΤΗΪΔΑ - 27 Οκτωβρίου

ΕΡΩΤΗΪΣ (1)


ΕΡΩΤΗΪΣ - 6 Οκτωβρίου

ΕΣΘΗΡ (1)


ΕΣΘΗΡ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

ΕΥΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (εβραϊκή λέξη Habba) = η ζωή, η μητέρα της ζωής.

ΕΥΑ - ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

ΕΥΑΝΘΙΑ (2)

Ανάλυση ονόματος: (εθ + άνθος) = ο ωραίος όπως το άνθος.

ΕΥΑΝΘΙΑ - 1 Σεπτεμβρίου
ΕΥΑΝΘΙΑ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - 11 Σεπτεμβρίου

ΕΥΒΟΥΛΗ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ευ + βουλή) = ο πολύ συνετός, ο καλόβουλος.

ΕΥΒΟΥΛΗ - 30 Μαρτίου

ΕΥΓΕΝΙΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ευ + γένος) = ο έχων καλή καταγωγή και αισθήματα.

ΕΥΓΕΝΙΑ Η ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ (; - 262) - 24 Δεκεμβρίου

ΕΥΔΟΚΙΑ (3)

Ανάλυση ονόματος: (απο την λέξη ευδοκία = η καλή διάθεση και φιλαλληλία) = η φίλαλλος, η ευεργετική.

ΕΥΔΟΚΙΑ «Η ΠΑΙΣ» - 10 Σεπτεμβρίου
ΕΥΔΟΚΙΑ Η ΑΠΟ ΣΑΜΑΡΕΙΤΩΝ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ (; - 107) - 1 Μαρτίου
ΕΥΔΟΚΙΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ (401 - ;) - 13 Αυγούστου

ΕΥΔΟΞΙΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ευ + δόξα) = ο έχων καλή δόξα και φήμη.

ΕΥΔΟΞΙΑ (; - 292) - 31 Ιανουαρίου

ΕΥΘΑΛΙΑ (1)


ΕΥΘΑΛΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ - 2 Μαρτίου


ΕΥΘΑΣΙΑ (1)


ΕΥΘΑΣΙΑ - 12 Ιανουαρίου


ΕΥΛΑΜΠΙΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ευ + λάμπω) = ο ακτινοβόλος, ο λαμπερότατος, ο ωραιότατος.

ΕΥΛΑΜΠΙΑ - 10 Οκτωβρίου

ΕΥΝΙΚΗ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ευ + νίκη) = η περιφανής νικήτρια.

ΕΥΝΙΚΗ - 28 Οκτωβρίου


ΕΥΟΔΙΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ευ + οδός) = καλό ταξίδι, καλή πορεία

ΕΥΟΔΙΑ

ΕΥΠΡΑΞΙΑ (2)


ΕΥΠΡΑΞΙΑ - 25 Ιουλίου
ΕΥΠΡΑΞΙΑ - 12 Ιανουαρίου

ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ (1)


ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ


ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΛΕΗΣΤΡΙΑΣ ΚΟΡΩΝΗΣ - 22 Ιανουαρίου

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΕΠΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΥΠΟ ΤΑΣ ΡΙΖΑΣ ΕΛΑΙΑΣ, ΕΝ ΤΗ ΕΝ ΤΩ ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟ ΚΟΛΠΩ ΝΗΣΩ ΜΑΛΑΙΩΝ ΤΡΙΚΚΕΡΩΝ - 10 Σεπτεμβρίου
ΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΟΥΣΑΣ ΣΤΗΝ ΞΥΝΙΑΔΑ ΔΟΜΟΚΟΥ  - 21 Ιουνίου


ΕΥΡΕΣΙΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ (36)


ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ - 12 Μαΐου
ΕΥΡΕΣΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΑΣ ΤΗΣ ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΔΑΣ - 15 Ιουλίου
ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ - 6 Ιουλίου

ΕΥΣΤΑΛΙΑ (1)


ΕΥΣΤΑΛΙΑ - 9 Νοεμβρίου

ΕΥΤΕΡΠΗ (1)

Ανάλυση ονόματος: (ευ + τέρπω) = η πολύ τερπνή και ευχάριστη.

ΕΥΤΕΡΠΗ - 1 Σεπτεμβρίου


ΕΥΤΡΟΠΙΑ (2)


ΕΥΤΡΟΠΙΑ - 30 Οκτωβρίου
ΕΥΤΡΟΠΙΑ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ - 25 Ιουνίου


ΕΥΤΥΧΙΑ (1)

Ανάλυση ονόματος: (από το ευτυχής) = η παρέχουσα την ευδαιμονία και ψυχική μακαριότητα.

ΕΥΤΥΧΙΑ Η ΟΜΟΛΟΓΗΤΡΙΑ - 16 Απριλίου

ΕΥΦΗΜΙΑ (5)

Ανάλυση ονόματος: (από το ευ + φήμη) = η ευκλεής, η ένδοξος, η υπέροχη.

ΕΥΦΗΜΙΑ - 4 Ιανουαρίου
ΕΥΦΗΜΙΑ - 16 Σεπτεμβρίου
ΕΥΦΗΜΙΑ - 19 Νοεμβρίου
ΕΥΦΗΜΙΑ - 22 Νοεμβρίου
ΕΥΦΗΜΙΑ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΜΙΝΣΟ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ - 20 Μαρτίου

ΕΥΦΗΜΙΑΝΗ (1)


ΕΥΦΗΜΙΑΝΗ - 12 Δεκεμβρίου

ΕΥΦΡΑΣΙΑ (4)


ΕΥΦΡΑΣΙΑ - 13 Μαρτίου
ΕΥΦΡΑΣΙΑ (; - 290) - 19 Ιανουαρίου
ΕΥΦΡΑΣΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΤΙΑΣ - 18 Μαΐου
ΕΥΦΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΜΙΝΣΟ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ - 20 Μαρτίου

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ (4)

Ανάλυση ονόματος: (από την λέξη ευφρόσυνος = ο ευχάριστος) = η ευχάριστη.

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ (; - 1235) - 11 Μαΐου
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Η ΠΟΙΜΕΝΙΔΑ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ - 18 Οκτωβρίου
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΥ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ - 25 Σεπτεμβρίου
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΩΚ (1105 - 1173) - 23 Μαΐου