Κι όμως το Εξκάλιμπερ το σπαθί μύθος υπάρχει, δεν βρίσκεται στην Αγγλία αλλά σε Ιταλικό εκκλησάκι.

Κι όμως το Εξκάλιμπερ το σπαθί μύθος υπάρχει, δεν βρίσκεται στην Αγγλία αλλά σε Ιταλικό εκκλησάκι.
Βρίσκεται στην πόλη της Τοσκάνης όπου ένας ιππότης αφήνοντας την ιπποσύνη κάρφωσε το σπαθί του σε ένα βράχο για να το κάνει σταυρό στις προσευχές του 

Το θρυλικό σπαθί στον βράχο, το Εξκάλιμπερ, που συχνά συνδέεται με τον θρύλο του βασιλιά Αρθούρο, υπάρχει! Όχι στο Άβαλον, αλλά στην Ιταλία. Βρίσκεται στο εκκλησάκι Montesiepi, κοντά στο αβαείο Saint Galgano στην πόλη Chiusdino της Τοσκάνης.



Ο Galgano Guidotti γεννήθηκε το 1148 κοντά στο Chiusdino. Στα νιάτα του ήταν γενναίος ιππότης. Το 1180 ο Galgano αποφάσισε να ακολουθήσει τα λόγια του Ιησού και αποσύρθηκε σαν ερημίτης κοντά στη γενέτειρα του.

Ο ίδιος φέρεται να κάρφωσε το σπαθί του πάνω σε ένα βράχο, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως σταυρό για τις προσευχές του. Ένα χρόνο αργότερα ο Galgano πέθανε και το 1185 ο Πάπας Λούκιος ο Γ’ τον ανακήρυξε άγιο.

Σύμφωνα με το μύθο, μετά το θάνατο του Galgano, αμέτρητοι είναι εκείνοι που προσπάθησαν να κλέψουν το ξίφος. Στο εκκλησάκι μπορεί κανείς να δει αυτό που λέγεται ότι είναι τα μουμιοποιημένα χέρια ενός κλέφτη που επιχείρησε να κλέψει το ξίφος αλλά τελικά, ως εκ θαύματος, τον ξέσκισαν άγριοι λύκοι.

Τα ερείπια του αβαείου Saint Galgano

Το σπαθί θεωρούνταν για χρόνια ψεύτικο, αλλά πρόσφατες μελέτες και μετά από εξετάσεις τόσο στο ξίφος όσο και στα χέρια, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μέταλλο και το ύφος του σπαθιού χρονολογούνται από τα τέλη του 1100 με αρχές του 1200. Αυτό ίσως να σημαίνει ότι ο αγγλικός θρύλος του Εξκάλιμπερ μπορεί και να προήλθε από τον Guidotti.

Σήμερα, το σπαθί έχει τοποθετηθεί σε μια προθήκη για να προστατευτεί από τις προσπάθειες μερικών να το αφαιρέσουν από τον βράχο. Μάλιστα μια από αυτές απόπειρες είχε σαν αποτέλεσμα να σπάσει το σπαθί.

Αν τελικά γεννηθεί ο πραγματικός βασιλιάς της Αγγλίας πλέον δεν πρέπει απλά να δοκιμάσει να αφαιρέσει το σπαθί απ’ τον βράχο αλλά να σπάσει αρχικά και την προθήκη.



Πηγή :
http://www.ienimerosi.gr/ki-omos-to-exkalimper-to-spathi-mithos-iparchi-den-vriskete-stin-anglia-alla-se-italiko-ekklisaki/

Όταν η θετική σκέψη δεν λειτουργεί

«Να ζεις τελικά δε σημαίνει να γίνεις τέλειος

όπως μας μάθανε στο σχολείο ή στο κατηχητικό,

σημαίνει ίσως να γίνεις πιο αληθινός»

  

Τα συναισθήματα μας, οι χαρές, οι λύπες, ο πόνος, ο φόβος είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Κάποιες φορές μπορούν να μας στείλουν στην κορυφή του Ολύμπου και κάποιες άλλες να μας καταποντίσουν στα βάθη της απελπισίας αλλά αν μη τι άλλο μας υπενθυμίζουν ότι τουλάχιστον είμαστε ακόμα ζωντανοί. Συνήθως αυτά που ο νους μας χαρακτηρίζει «καλά» συναισθήματα είναι ευπρόσδεκτα ενώ τα άλλα, τα λεγόμενα «κακά» συναισθήματα προσπαθούμε να αποφύγουμε να τα βιώσουμε με κάθε κόστος. Δε έχουμε μάθει στον πόνο… δεν μπορούμε να τον αντέξουμε με τίποτα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα πάντα, από ναρκωτικά και αλκοόλ μέχρι την άρνηση, την φυγή ή την επίρριψη ευθυνών σε άλλους στην προσπάθεια να προστατέψουν τον εαυτό τους από το να αισθανθεί άσχημα, απ’ το να πονέσει.

Πολύ συχνά όταν κάποιος δεν μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του ακούει απ’ την ομήγυρή του τις  παρακάτω συμβουλές :

«Μάθε να σκέπτεσαι θετικά»

«Γίνε ευτυχισμένος, η ευτυχία είναι ο σκοπός της ζωής»

«Να είσαι αισιόδοξος και όλα θα πάνε καλά»

Παρόλο που σαν θεωρία οι φράσεις αυτές ακούγονται υπέροχα στα αυτιά του προβληματικού μας φίλου, (γιατί ας είμαστε ειλικρινείς ποιος αλήθεια δεν θέλει να νιώθει ευτυχισμένος και αλώβητος κάθε στιγμή), δεν είναι σίγουρα η πιο υγιής επιλογή. Έτσι κι αλλιώς και οι φίλοι του, που με τόσο αγνές προθέσεις τον παροτρύνουν, δεν δυνατόν να σκέφτονται πάντα θετικά (αν είναι άνθρωποι) κι αν νομίζουν ότι το κάνουν ζούνε σε χειρότερη πλάνη απ' αυτόν. Τις περισσότερες φορές λοιπόν η πιο υγιής στάση για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ένα σκληρό συναίσθημα, είναι να αναγνωρίσουμε αυτό το συναίσθημα αλλά κυρίως να το βιώσουμε σε όλη την έντασή του και να μείνουμε με την πικρή γεύση που αυτό αφήνει στα χείλη μας, μέχρι η πίκρα αυτή να αρχίσει να ξεθωριάζει.

Τι ειρωνεία αλήθεια! Αυτό που οι άνθρωποι προσπαθούν να καλύψουν, να ωραιοποιήσουν ή να αποφύγουν με κάθε κόστος (το βίωμα του συναισθήματος) είναι αυτό ακριβώς που θα τους βοηθήσει να λύσουν τα δεσμά τους και να απελευθερωθούν. Αρνούμενοι την ύπαρξη αυτού που μας πονάει, το αναγκάζουμε να κοχλάζει κάτω από την επιφάνεια, αναμένοντας την ευκαιρία να εκραγεί σαν τον Βεζούβιο, ενώ αναγνωρίζοντάς το, παρατηρώντας το χωρίς κριτική διάθεση και βιώνοντάς το, αυτό αρχίζει σταδιακά να εκτονώνεται και να υποχωρεί. Μπορεί η νέα οδηγία να ακούγεται αρκετά απλή: «Βίωσε το συναίσθημα σου και αυτό θα εξαφανιστεί» αλλά σίγουρα τα πράγματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα από ότι φαίνονται. Είναι σημαντικό λοιπόν να αντιληφθούμε τον ρόλο των συναισθημάτων μας και πως ακριβώς τα χαρακτηριζόμενα «κακά»  συναισθήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να επιταχύνουμε την εξελικτική πορεία μας. 

«Είναι ο πόνος απαραίτητος; Και ναι και όχι. Αν δεν είχες υποφέρει μέχρι τώρα δε θα υπήρχε βάθος, ταπεινότητα και συμπόνια σε σένα σαν ανθρώπινο ον που είσαι. Ο πόνος δημιουργεί ρωγμές στο κέλυφος του εγώ και είναι απαραίτητος μέχρι το σημείο που έχει υπηρετήσει το σκοπό του. Ο πόνος είναι απαραίτητος μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι απαραίτητος»

Eckhart Tolle

Κάποιοι δάσκαλοι δυστυχώς πείθουν τους μαθητές τους να απονεκρώνουν τα συναισθήματά τους, να περνούν πολλές δεκαετίες της ζωής τους χωρίς να αισθάνονται τίποτα και έτσι μόλις αναδύεται από μέσα τους ένα αρνητικό συναίσθημα αμέσως καταφεύγουν στην αγαπημένη αμυντική τακτική τους (άρνηση, αποφυγή, προβολή, εθισμός κλπ). Όταν όμως ένα άτομο ξοδεύει τη ζωή του στην προσπάθεια να μην αισθάνεται, να μην βιώνει τα συναισθήματά του, αναλαμβάνει το επικίνδυνο ρίσκο να υπερκαλύψει αυτή τη ζωή και αυτό που η ίδια ζωή υποκρύπτει, με υπερβολική δράση. Τρέχει από τη μια δουλειά στην άλλη χωρίς να βρίσκει καμιά που να τον γεμίζει, τρέχει από την μια σχέση στην άλλη, αλλάζει συνεχώς τα χόμπι του κι όλα αυτά για να αποφύγει «αυτό που υπάρχει», που δεν είναι άλλο από το συναίσθημα που προσπαθεί να θάψει στο υποσυνείδητό του,  το οποίο ποτέ δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει. Με την πάροδο του χρόνου γίνεται ένας άνθρωπος  εθισμένος στο τρέξιμο και την υπερβολική δράση (human doing)  αντί να γίνει ένας άνθρωπος που θα νοιώθει όμορφα και άνετα όταν απλώς βιώνει αυτό που υπάρχει (human being). Όλοι στο κοντινό μας περιβάλλον έχουμε νομίζω τρανταχτά παραδείγματα ανθρώπων που δεν μπορούν να κάτσουν ήσυχα στο ίδιο μέρος περισσότερο από μερικά λεπτά της ώρας, που δεν  μπορούν να παραμείνουν στο ίδιο θέμα σοβαρής συζήτησης αλλά «πηδούν» από κουτσομπολιό σε κουτσομπολιό και ο νους τους ποτέ δεν γαληνεύει. Είναι ο καταπιεσμένος συναισθηματικός τους κόσμος που εκείνη ακριβώς την ώρα της ηρεμίας αγωνίζεται μανιασμένα να έλθει στην επιφάνεια, να βρει λίγο ζωτικό χώρο ώστε να κάνει αισθητή την παρουσία του και πρέπει με κάθε τρόπο να παραμείνει φυλακισμένος στα σκοτεινά υπόγεια του είναι και να πάψει να πυροβολεί ασταμάτητα. 

Αυτή η υπερδραστηριότητα και η καταπίεση των συναισθημάτων φέρνει τους παραπάνω ανθρώπους στο σημείο να αποκόπτονται εντελώς απ’ τον αληθινό τους εαυτό.  Έτσι σιγά-σιγά γίνονται αναίσθητοι στο να αντιλαμβάνονται πως πραγματικά αισθάνονται και εστιάζουν την προσοχή τους στο πως θα έπρεπε να αισθάνονται και να ενεργούν, το οποίο τους εμποδίζει να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους. Το γενικό συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι τα συναισθήματά μας δεν πρέπει ούτε να τα αγνοούμε, ούτε να τα αφήνουμε να μας κατακλύζουν αλλά να τα βιώνουμε και να τα παρατηρούμε όσο το δυνατόν χωρίς ταύτιση ή κριτική. Τα συναισθήματά μας, όταν κατανοηθούν και χρησιμοποιηθούν σωστά μπορούν να γίνουν θαυμάσιες κατευθυντήριες γραμμές για τη βέλτιστη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε στη ζωή μας. Ακόμη κι αν δεν είναι απόλυτα ακριβές να στηριζόμαστε μόνο στα συναισθήματά μας για να αναλύσουμε μια κατάσταση της ζωής μας, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σαν δείκτες για να καταλάβουμε πότε πρέπει να ξεκολλήσουμε από μια ανθυγιεινή σχέση, ή να φύγουμε από μια δουλειά που δεν οδηγεί πουθενά, ή για να φέρουμε στην επιφάνεια ένα βαθύτερα ριζωμένο ζήτημα που μας ικετεύει να του δώσουμε προσοχή.

«Το εγώ λέει: “δεν πρέπει να υποφέρω”, και αυτή η σκέψη σε κάνει να υποφέρεις ακόμη περισσότερο. Είναι μια διαστρέβλωση της αλήθειας η οποία είναι πάντα παράδοξη. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να πεις ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ πριν καταφέρεις να τον ξεπεράσεις»

Eckhart Tolle

Αισθήσεις και συναισθήματα τελικά είναι κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας και όταν χρησιμοποιηθούν σωστά μπορούν να γίνουν πολύ χρήσιμα εργαλεία προς όφελός μας. Η επιμονή μας να εστιάζουμε μόνο στη θετική σκέψη για να αισθανόμαστε όμορφα σημαίνει να απορρίπτουμε ένα μεγάλο μέρος από τον πηγαιμό για την Ιθάκη, πράξη που θα έχει ως συνέπεια να μας καταστήσει τελικά ανίκανους να γευθούμε την αληθινή χαρά της ζωής. Αν παρατηρήσουμε προσεχτικά γύρω μας θα διαπιστώσουμε πως οι ευτυχέστεροι και οι πιο γαλήνιοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν τελικά καταφέρει να επιβιώσουν από δύσκολες στιγμές βιώνοντας απόλυτα το μαρτύριο του πόνου αντί να αρνούνται ότι πραγματικά πονάνε ή να ψάχνουν αντισταθμίσεις για να ελαφρώσουν το μαρτύριο αυτό. Το άτομο που τελικά περνά μέσα απ’ τη διαδικασία του πόνου και καταφέρνει να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα του, γίνεται όχι μόνο πιο ευτυχισμένο αλλά και σοφότερο. Κυριολεκτικά καταφέρνει να ανακαλύψει το παραδείσιο φως που αποκαλύπτεται στα μάτια μας μόλις διασχίσουμε ολόκληρη την κόλαση του πόνου.

«Μη φοβάσαι τον πόνο, 

βρίσκεται εκεί για να σου κάψει τα σκουπίδια 

που έχει συσσωρεύσει ο νους σου 

στην πορεία του χρόνου»

Ο φόβος να βιώνουμε τα συναισθήματά μας αρχίζει να απομακρύνεται όσο ασκούμαστε σ’ αυτό. Σύντομα με την συνειδητή εξάσκηση, το να βιώνουμε ένα συναίσθημα αντί να τρέχουμε μακριά από αυτό, γίνεται μια μηχανική ανταπόκριση του εαυτού μας, ακριβώς όπως συμβαίνει όταν εξασκούμαστε στην οδήγηση ενός αυτοκινήτου. Μαθαίνοντας να βιώνουμε και να ξεπερνάμε τα δυσάρεστα συναισθήματά μας όλο και γρηγορότερα, επιτυγχάνουμε την επιτάχυνση της εξέλιξής μας, η οποία δειλά – δειλά μας αποκαλύπτει στο τέλος της διαδρομής αυτής, σημεία ευδαιμονίας, εσωτερικής γαλήνης και αναίτιας χαράς. 

  Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

http://nekthl.blogspot.gr/2014/07/blog-post_20.html?spref=fb

 

«ΔΩΣΕ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΘΕΙΟ». ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ

PUBLISHED http://supermomrocks.me



Γιατί αυτή η τόσο συνηθισμένη φράση στέλνει στα παιδιά μας το λάθος μήνυμα! Στις καλοκαιρινές διακοπές μας οι περισσότεροι θα βρεθούμε για κάποιες μέρες με συγγενείς και φίλους. Και το πιθανότερο είναι ότι όλοι θα θέλουν να εκφράσουν την αγάπη τους στο παιδί μας με αγκαλιές, φιλιά και παιχνίδια. Ακόμα κι όταν το ίδιο το παιδί δεν θέλει…


Τι γίνεται λοιπόν όταν το παιδί –είτε επειδή είναι από τη φύση του διστακτικό είτε επειδή απλώς δεν θέλει- αντιδρά και αρνείται να δείξει οικειότητα; Πολλοί από εμάς, προκειμένου να μη στεναχωρήσουμε τον παππού, τη γιαγιά ή το θείο, μάλλον θα του υποδείξουμε να τους πάρει μια αγκαλιά ή να τους δώσει ένα φιλί, ακόμα κι αν έχει κάνει σαφές ότι δεν έχει καμία πρόθεση! Έχουμε όμως σκεφτεί τι είδους μηνύματα περνάμε εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του;

«Όταν πιέζουμε ένα παιδί να εκδηλώσει μια έκφραση αγάπης και οικειότητας, παρόλο που το ίδιο δεν θέλει, προκειμένου να μην πληγώσει τα αισθήματα κάποιου συγγενή ή φίλου μας, του μαθαίνουμε ότι το σώμα του δεν του ανήκει πάντα,γιατί κάποιες φορές πρέπει να παραμερίζει τις δικές του επιθυμίες προκειμένου να ευχαριστήσει τους άλλους», σχολιάζει σε άρθρο το CNN με τίτλο «Δεν ορίζω εγώ το σώμα του παιδιού μου» η Ιρέν Βαν ντερ Ζάντ, συν-ιδρύτρια και διευθύντρια της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που ειδικεύεται στην ασφάλεια και την πρόληψη της βίας Kidpower Teenpower Fullpower International.

«Αυτό μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες ένα παιδί να γίνει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, μια έφηβη να υποκύψει στην επιθυμία ενός αγοριού να κάνουν σεξ προκειμένου «να τη συμπαθήσει» και στην ανοχή ενός παιδιού που έχει πέσει θύμα bullying, αφού «όλοι δείχνουν να διασκεδάζουν». Γιατί αναγκάζοντας ένα παιδί να φιλήσει και να αγκαλιάσει κάποιον που δεν θέλει, το υποχρεώνουμε να μάθει να χρησιμοποιεί το σώμα του προκειμένου να ευχαριστήσει εμάς ή άλλους».

Μην ξεχνάμε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σεξουαλικής παρενόχλησης, οι θύτες είναι άτομα του στενού ή ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος του παιδιού. Έτσι, η άρνησή του να δώσει «ένα φιλάκι στο θείο» είναι πιθανό να σχετίζεται με ένα αδιόρατο ενστικτώδες αίσθημα του παιδιού που δεν θέλει και…πολλά πολλά με το συγκεκριμένο ενήλικα. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο θείος του παραδείγματος είναι παιδεραστής. Μπορεί να είναι απλά ένας συγγενής που απλά γαργαλάει ή σφίγγει το παιδί περισσότερο από όσο εκείνο θέλει. Και ο ρόλος του γονιού είναι να εξηγήσει στο παιδί του ότι πάντα πρέπει να αποφεύγει όποιον παραβιάζει τον προσωπικό του χώρο και το κάνει να νιώθει άβολα για οποιονδήποτε λόγο. Επιπλέον, υπάρχει πάντα και η πιθανότητα ο θείος να είναι όντως παιδεραστής!

«Τα παιδιά πρέπει παίρνουν το μήνυμα ότι το σώμα τους τους ανήκει και είναι στη δική τους δικαιοδοσία εάν θα αγκαλιάσουν, θα φιλήσουν ή θα δεχτούν την αγκαλιά και το φιλί οποιουδήποτε», σχολιάζει η Μαρία Ποθητού, σύμβουλος γονέων και συντονίστρια σχολών γονέων. Και πως αυτό ισχύει πάντα και όχι «πάντα, εκτός από τις περιπτώσεις που θα έρθουμε σε δύσκολη θέση εάν δεν δεχτείς το σφιχτό εναγκαλισμό του παππού, οπότε άσε τα πείσματα και δώσ’ του ένα φιλί».

Πώς να αποφύγουμε να πιέσουμε το παιδί χωρίς να στενοχωρήσουμε τους συγγενείς μας

Τα παιδιά, ιδιαίτερα στη νηπιακή ηλικία, πολύ συχνά αρνούνται να μας κάνουν οποιοδήποτε χατίρι, μόνο και μόνο για να δοκιμάσουν την υπομονή μας. Έτσι, αρνούνται να μπουν στο μπάνιο, να φάνε ή να ντυθούν μέχρι να ανακαλύψουμε ένα τρόπο για να τα «αναγκάσουμε» να το κάνουν. Όμως η άρνησή τους να εκδηλώσουν ένθερμα τη συμπάθειά τους για κάποιον ενώ δεν το θέλουν είναι κάτι στο οποίο δεν χρειάζεται να μας βρουν απέναντι.

Αυτό δεν σημαίνει ότι του επιτρέπουμε να γίνει αγενές ή αντικοινωνικό. Ένα παιδί μπορεί να χαιρετήσει ευγενικά ή και να δώσει το χέρι του σε κάποιον κι αυτό είναι αρκετό για να εκφράσει τους καλούς τρόπους και το σεβασμό του. Κι όταν από μόνο του θελήσει να αγκαλιάσει σφιχτά κάποιον ή να καθίσει στα γόνατά του, τότε θα πρέπει να το εκτιμήσει περισσότερο γιατί είναι μια αληθινή έκφραση της επιθυμίας του παιδιού κι όχι κάτι που αναγκάζεται να κάνει για να μη θυμώσει η μαμά!

Πηγή: mamamia.gr

Γάλα. Όλη η αλήθεια. Gary Yourofsky

Γάλα. Όλη η αλήθεια.
Μέρος Α'

Αποσπάσματα για το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα από την ομιλία του Gary Yourofsky.
https://www.youtube.com/watch?v=PgPjBQIeH3g
"Αρκετά ως εδώ... Δεν είστε άνθρωποι των σπηλαίων πλέον... Σταματήστε να φέρεστε σαν Νεάντερταλ... Είμαστε στο 2010... Παρατήστε το πια... Δεν είναι χαριτωμένο και δεν είναι αστείο!"
Gary Yourofsky

Δείτε όλη την ομιλία εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=37GRX...

Ποια είναι η αλήθεια για το γάλα; Μας κάνει καλό ή όλα γίνονται για το κέρδος; Τι συμβαίνει με το ασβέστιο; Σε τι συνθήκες ζουν οι αγελάδες;
Όλη η αλήθεια για το γάλα...
... Αγελάδες να γονιμοποιούνται καταναγκαστικά και με το που γεννούν, να χωρίζονται από το μωρό τους για να κλέψει ο άνθρωπος το γάλα τους...
... Το μωρό οδηγείται στη σφαγή. Η μητέρα θρηνεί και κλαίει ζητώντας το μερόνυχτα. Αρμέγεται μέχρι τελικής πτώσης. Τα στήθη στάζουν αίμα και πύον. Όταν πια δε θεωρείται αποδοτική, σφάζεται.
Τα μαρτύρια τους είναι το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της μηδαμινής αξίας που δίνουμε στη ζωή τους, αφού γεννιούνται με ημερομηνία θανάτωσης.
Ζήσε και μην αφήνεις τους άλλους να πεθαίνουν.
Humanimal

https://www.facebook.com/pages/Humani...

Η ακτιβιστική ομάδα Humanimal σας προσκαλεί στην Ενημερωτική Διημερίδα για το γάλα το Σαββάτο στις 5 και την Κυριακή στις 6 Ιουλίου 2014, ώρα 17:00, έξω από το σταθμό του ΗΣΑΠ στο Θησείο. Ελάτε να μάθετε όλη την αλήθεια για το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τους κινδύνους που απειλούν την υγεία μας, τις ασθένειες που προκαλεί και την κακοποίηση των ζώων. Όλη η αλήθεια για τις βιομηχανίες που κερδοσκοπούν σε βάρος των καταναλωτών, δείχνοντας ειδυλλιακή εικόνα στις διαφημίσεις. Ελάτε να ενημερωθείτε για τις καλύτερες πηγές ασβεστίου και πρωτεϊνών που υπάρχουν στις φυτικές τροφές.

https://www.facebook.com/events/80814...