Το κενό....το χιλιοειπωμένο...!
Οι επιθυμίες μας και οι ανάγκες μας έχουν τον δικό τους γεωφυσικό χάρτη. Να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν κανόνες χαρτογράφησης. Υπάρχουν επιθυμίες που υψώνονται κατακόρυφα και επιτακτικά, απολύτως ανάλογα με το ύψος της ανάγκης. Άλλες, απλά βρίσκονται, να δώσουν μια κουκίδα χρώματος στο τοπίο.
Πέρα από τα ακατέργαστα, ορμητικά ρεύματα των ενστίκτων, η δυναμική των αναγκών μας έχει να κάνει με την συνήθεια. Η συνήθεια γίνεται ανάγκη, έτσι όπως θρέφεται από την επανάληψη, όπως το ρυάκι γίνεται παραπόταμος καθώς καταπίνει αγόγγυστα τις μονότονες καταιγίδες.
[ ούτε που μπορούμε να φανταστούμε την ποικιλία και το αλλοπρόσαλλο της συνήθειας ]
Η συνήθεια λοιπόν έλεγα γίνεται χαρακτήρας και κυλάει τότε η ζωή σαν το ποτάμι που του διαφεύγει ο σκοπός της ροής του, που απλά ακολουθεί το μαγνητικό πεδίο. Έτσι, γίνεται η ροή ρουτίνα, αδιάρρηκτα επαναλαμβανόμενη, αδιαμφισβήτητη και δεδομένη.
Τις ανάγκες που έγιναν ποτάμια συνήθειας δύσκολα τις πειράζει κανείς. Αν πάλι γίνει και στερέψει η ανάγκη, αν ξεραθεί η συνήθεια, αφήνει το κενό. ....................Αφήνει το αυλάκι.
Κενό χιλιοειπωμένο.
Στον γεωφυσικό χάρτη μας δεν αρέσουν τα κενά. [ ...Ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξάλλου χαίρεται να αξιολογεί και να αντιλαμβάνεται την παρουσία, την απουσία δεν την καταλαβαίνει, η αλήθεια είναι ότι την αφαίρεση την αντιπαθεί. Πότε ήταν η τελευταία φορά που καταλάβατε το άπειρο; ...] Στην καλύτερη, το κενό γίνεται νόημα που γονιμοποιεί τον χρόνο, συνείδηση του χρόνου και της ύπαρξης, της τάξης του ίδιου σου του χάρτη. Στη χειρότερη, μένεις παγιδευμένος σε αιώνιο χάσμα, απρόσφορη αναζήτηση. Το θέμα λοιπόν είναι πώς και με τι θα γεμίσει το κενό.
Αγγελική Αρβανιτοπούλου
Clinical Psychology MS, University of Indianapolis
Ηarvard edx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου